หัวใจเธอ เป็นของฉัน...

ณ โรงเรียน
พิมกะหวายกำลังเดินเม้าส์เข้าโรงเรียน ทันใดนั้นก็มีรถสปอตสีแดงขับเข้ามานั่นคือรถโทโมะนั่นเอง แต่มีใครนั่งข้างๆมาด้วยนะ
พิม:หวาย นั่นโทโมะนี่
หวาย:ใช่ๆ แหม วันนี้ดีจังเลยมาพร้อมโทโมะเลยเนาะพิม
พิม:แต่เดี๋ยว นั่นใครนะลงมาจากรถของโทโมะ(ชี้ไปทางจอดรถที่มีผู้หญิงลงจากรถของโทโมะ)
หวาย:(เพ่งมองไป เหมือนคุ้นๆ)เอ๊ะ! นั่นมันยัยแก้ว เพื่อนเรานี่(พลางชี้ไปทางแก้ว)
พิม:ยัยแก้วไปทำอะไรกะโทโมะกันนะ
ห้องเรียน
ในขณะที่นักเรียนกำลังเม้าส์กันอยู่นั้น อาจารย์ประจำห้องก็เข้ามา นักเรียนทุกคนรีบเข้าที่ของตัวเอง แก้วหันไปยิ้มให้พิม แต่พิมกับเขม็งตาใส่ 'นี่เราไปทำอะไรให้เนี่ยทำไมมองอย่างนั้นนะ' พอยิ้มให้หวาย หวายก็ส่งยิ้ม
อาจารย์:เอาละนักเรียนทุกคน ครูข่าวจะมาบอกสัปดาห์หน้าทุกคนจะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันแล้วนะจ๊ะ
นักเรียนสาว1:ทำไมหรอคะ อาจารย์(ยกมือขึ้นถาม)
อาจารย์:ก็พวกเธอจะได้ย้ายห้องกันไงละ บางคนอาจจะได้อยู่ห้องเดียว บางคนก็อยู่กันคนละห้อง
พออาจารย์พูดจบก็หยิบชีสขึ้นมาให้ทำตามปกติ อาจารย์เดินออกจากห้อง พวกนักเรียนต่างพากันฮือ ฮา กับเรื่องที่จะย้ายห้อง รวมถึงแก้วด้วย
แก้ว:พิม หวาย ถ้าพวกเราไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันละ ฉันยิ่งเข้ากับคนอื่นๆไม่ค่อยจะได้ด้วย
หวาย:ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวยังไงแกอาจจะมีเพื่อนใหม่มาทักก็ได้ ว่าไหมพิม
พิม:ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆฉันไม่อยากอยู่กับพวกเธอโดยเฉพาะเธอยัยแก้ว
แก้ว:ทำไม! ทำไมเธอถึงไม่อยากอยู่กับฉัน
หวาย:ใช่ แกเป็นอะไรยัยพิม
พิม:หุบปาก ฉันขอออกจากกลุ่ม เธออยากจะอยู่กับยัยแก้วก็เชิญเถอะหวาย(เสียงดุดัน ทำเอาเพื่อนทั้งสองคนถึงกับผงะ เพราะ ไม่เคยเห็นกิริยาท่าทางของพิมเป็นแบบนี้มาก่อน พิมเดินออกจากตรงนั้นแล้วออกจากห้องเรียนไป)
ป่าหลังโรงเรียน
พิมขออนุญาติครูขอกลับบ้าน แต่เธอไม่ได้กลับบ้าน กลับมาที่ป่าหลังโรงเรียนเหมือนมีอะไรดลใจเธอให้เธอมาที่นี่ แต่ทำไมกันละ พิมเดินมานั่งลงที่พื้นหญ้าแล้วมองไปข้างหน้าอย่างไม่มีจุดหมาย แต่แล้วเธอก็ถึงกับผงะ เพราะ มีเงาของใครบางคนกำลังเดินมาเธอใกล้ขึ้นๆ เธอเห็นหนุ่มคนหนึ่ง หน้าตาดูขาวเนียนใส ใบหน้าดูคมกริบ พิมจึงเอ่ยถามขึ้น
พิม:นายเป็นใคร?(ลุกขึ้นแล้วมองหน้า คู่สนทนา)
...:ฉันแบล็คแจ็ค
พิม:แล้วนายมาที่นี่ทำไม
แบล็คแจ็ค:ก็ฉันมาหาเธอไง พิม(พิมถึงกับอึ้งเพราะเธอไม่เคยเห็นหน้าผู้ชายคนนี้ ไม่รู้จักแต่ทำไมเขาถึงรู้จักฉัน)
พิม:นายเป็นใคร ทำไมรู้ชื่อฉัน
แบล็คแจ็ค:ก็ฉันเป็นเนื้อคู่เธอไง(ทำเอาพิมอึ้งอีกรอบ'เนื้อคู่หรอ ฉันไม่เข้าใจ')
พิม:เนื้อคู่! แต่ฉันไม่รู้จักนายเลยนะ นายเป็นใครกันแน่
แบล็คแจ็ค:ฉันเป็นแวมไพร์(แยกเขี้ยวให้ดู ทำเอาพิมตกอกตกใจเข้าไปใหญ่)
พิม:แวมไพร์ แล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน
แบล็คแจ็ค:เกี่ยวสิ! ก็เธอเป็นคู่ชีวิตฉัน ฉันรอเธอมาเป็นร้อยปี ถ้าเธอเป็นเหมือนฉัน ฉันจะทำอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ เพราะ ฉันเป็นคู่ชีวิตเธอ ฉันทำอะไรก็ได้ถ้าเะอเป็นเหมือนฉัน เธอก็สามารถทำอะไรก็ได้ที่เธออยากทำหรือให้ฉันทำแทนก็ได้(พิมกำลังใช้ความคิดกับสิ่งที่เจออยู่ในตอนนี้ แต่จะทำไงได้เธอยอมเพราะเธอต้องการแก้แค้นใครบางคน คนคนนั้นก็คือ แก้ว! นั่นเอง)
พิม:ตกลงฉันจะยอมเป็นเหมือนนาย(แบล็คแจ็คแยกเขี้ยวอีกครั้งแล้วเข้ามาหาพิม โอบกอดแล้วแยกเขี้ยวที่กำลังจะกัดที่คอของพิม อึก! ร่างสูงกัดที่่คอร่างเล็กแล้วดูดเลือด ทำเอาร่างเล็กเกือบช็อคก็ว่าได้)