My prayers are with Mr. พรนี้ฉันให้นาย

"นี้แนะ 555555  ยัยบ้ามองหน้าอยู่ได้"
หญิงสาวขี้อิจฉาด่าเพื่อนของตัวเองและนั้นทำให้หญิงสาวที่ถูกว่าเริ่มน้อยใจ กับคำพูดมากมายของเพื่อนๆ
"หยุดว่าให้แก้วได้แล้วนะ  พวกเธอดีนั้นรึไง" เพื่อนคนหนึ่งห้ามปรามไว้
"ไปไหนก้ไปเลยนะ อย่ามายุงน่า"เพื่อนเริ่มจะด่าเขาอีกคนทำให้ สาวน้อยที่ชื่อแก้วเริ่มทนไม่ได้
"พวกเธอต้องการอะไรก็ว่ามา"
"อย่าทำเป็นปากดีหน่อยเลยนางแก้ว" เพื่อนแก้วว่า
"ทำตัวแบบนี้ไง  ถึงไม่มีใครขอเป็นแฟน"เพื่อนสนิทของแก้วพูด
"หน่อยแน่ยัยฟาง  แกเป็นใครว่ะมาว่าฉันแบบนี้"
"อย่าน้อยก้ดีกว่าเธอก้แล้วกัน"
"กริ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ยัยฟาง" เพื่อนที่ด่าแก้วส่งเสียงร้องทำให้ป๊อบที่นั่งอ่านหนังสือเริ่มโมโห
เงียบกันหน่อยได้ไหมเนีย" ป๊อบพูด
"ขอโทดค่า T^T พวกเราผิดไปแล้วค่ะ"
"เขาเป็นอะไรกันนะแก้ว" ฟางถาม
"ออ  นั้นคือเจ้าชายเย็นชาไง" แก้วตอบ
"หรอ น่ากลัวจะเลยอะ"
"เธอสองคนไปได้แล้ว" ป๊อบบอกก่อนจะมองเป็นในๆให้พวกแก้วออกไปนอกห้องนี้
"แต่..." เพื่อนคนหนึ่งขัดขึ้นมาก่อน
"แต่..  ทำไมมีอะไรละว่ามาเลยสิ" ป๊อบมองด้วยสีหน้าจริงจัง  ทำให้เพื่อนทุกๆคนอยู่ในสภาพที่เหมื่อนกันโดนแช่แข็ง และนั้นก็เป็นโอกาส ดีที่พวกแก้วจะแอบหนีออกมา
 
"โชคดีนะที่ ป๊อบมาช่วยไว้นะ" แก้วพูดในใจเธอรู้สึกขอบคุณป๊อบมาก และวันนี้เธอก็เหนื่อมาทั้งวันเลยอยากกลับบ้านไปพักผ่อนเสียที่ แต่ว่าเพื่อนสาวของเธอเนียสิดันเป็นยอดนักอ่าน
"แก้ว แกกลับก่อนได้ไหมว่ะ" ฟางพูดขึ้นมา
"ได้ดิ  แกจะไปห้องสมุดใช่ไหมละ"
"ใช่ ฉันได้ข่าวว่ามีห้องสมุดเปิดใหม่ เห็นว่าเปิดตลอด 24 ชั่งโมง เลยละ"ฟางพูดกับแก้วด้วยความดีใจ
"ได้ๆ  ฉันกลับก่อนนะ" ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับ  หญิงสาวคนหนึ่งที่ดีใจกับการได้ไปห้องสมุดที่ตัวเองชอบ
กับอีกคนหนึ่งที่ต้องเศร้าแล้วพูดกับตัวเองในใจเสมอว่า
" นี้ฉันต้องอยู่คนเดี่ยวอีกแล้วหรอเนีย" และแล้วสาวน้อยที่ชื่อแก้วก็ต้องเดินกลับบ้านเพียงคนเดี่ยว เธอต้องเดินผ่านแถวทะเลสาบทุกๆเพื่อนเดินไปบ้านเธอ
แต่แล้วก้มีอะไรบ้างอย่างที่เปลี่ยนไป ทะเลที่เคบส่องแสงของพระอ่ทิตย์ ที่กำลังตกดิน
แต่ตอนนี้มันกลายเป็น ทะเลที่มีกลิ่นไอ้เหมื่อนนะแข้ง เธอลองสังเกตุ เธอแถบไม่เชื่อกับสายตาตัวเอง
ทะเลสาบที่ใครบ้านเธอที่สุด  ตอนนี้มันกลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว เธอจึงตักสินใจรีบวิ่งตามไปพร้อมกับคำถามมากมาย
 
"นี้มัน มังกรนี้น่า"แก้วพูดเสียงดัง
"ใช้ ฉันเป็นมันกรสายน้ำแข็ง" มังกรตัวนั้นพูด
"พูดได้ด้วยหรอเนีย" แก้วไม่อยากจะเชื่อในสายตาตัวเอง
"ฉันใช้กระแสจิตติดต่อกับเธอ"
"ออ ว่าแต่นายมาจากไหนเนีย ยุคนี้มันหมดแล้วนะมังกรเนีย"
"ฉันข้ามกาลเวลามา  เพราะฉันโดนคนทำลายมานะ"
มังกรพูดก่อนจะทำให้สาวน้อยเริ่มมองหารอยแผลของเจ้ามังกรและในที่สุดเธอก้เจอ
"ฉันจะทำแผลให้นายเอง นะ"
"เธอรู้หรอว่าฉันกินอะไร  แผลของฉันรักษาแบบไหน" มังกรพูดขึ้นก่อนจะทำให้สาวน้อยได้คิด
"ขอเวลาฉัน 1 เดื่อน ฉันจะรักษานายเอง "
"เธอเนียนะ มังกรก้แทบจะไม่รุ้จักแล้วยังจะมาพูด แล้วอีกอย่างคนที่จะเป็นหมอมังกรนะไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะ"
"ฉันไม่รู้ว่ามันจะอยากหรือง่ายหรอกนะ  แต่ฉันจะทำ"เธอพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
"เธอพร้อมที่จะยอมรับชะตากรรมที่จะเกิดขึ้นหรอ"  มังกรถามเพื่อความแน่ใจ
"ฉันพร้อม"
"งั้นเธอมาหาฉันใกล้ๆ" มังกรเรียกเธอก่อนที่จะถาม
"เธอชื่ออะไร  ฉันชื่อโทโมะ "
"ส่วนฉันชื่อแก้ว" เมื่อแก้วพูดเสร็จมังกรก็ใช้เล็บเขียนตรามังกรที่มือของแก้ว
"เจ็บๆๆๆๆ"แก้วร้องเมื่อเล็บนั้นวาดตรามังกรเรื่อยๆ
"เสร็จแล้ว เธอจะสื่อสารกับฉันได้ตลอกเวลา"
"จึงหรอแล้วรอยตราพวกนี้ละ"แก้วถามขึ้นเมื่อเห็นรอยตรานี้แดงขึ้น
"ไม่มีใครเห็นนอกจากฉันและเธอ"
 
------------------จบตอนจ้า--------------------
ขอบคุณค่ะ ^^