รักวุ่นวายของสามสาว

           ผมขับรถพาหญิงสาวออกมาจากบ้านของเธอทันที  เธอนั่งร้องไห้มาตลอดทาง  ผมคอยแอบมองเธอเป็นระยะด้วยความเป็นห่วง

       " จอดรถ" ฉันบอกกันชายหนุ่มที่ขับรถโดยไม่ยอมมองหน้า

       " เธอว่าอะไรนะ" ผมถามอีกครั้ง

       " ฉันบอกว่าให้นายจอดรถ" ฉันบอกกับชายหนุ่มอีกครั้ง  ชายหนุ่มชะลอรถเข้าข้างทาง  ฉันจึงเปิดประตูออกแต่โทโมะก็คว้าแขนฉันไว้

       " เธอจะไปไหนอ่ะแก้ว" ผมดึงแขนเธอไว้อย่างตกใจ

       " ฉันจะกลับบ้าน ฉันต้องคุยกับพี่ป๊อบให้รู้เรื่อง"

       " ฉันว่าเธอใจเย็นก่อนดีไหม"

       " ฉันไม่อยากให้มันค้างคาใจแบบนี้ ฉันรู้สึกไม่ดีเลย" ฉันบอกแล้วหันมามองหน้าโทโมะ " พาฉันกลับบ้านเถอะนะ ได้โปรด" ฉันเปลี่ยนจะจับแขนชายหนุ่มแทน  เพื่อขอร้องให้ชายหนุ่มพากลับบ้าน

        " ฉันไม่พาเธอไป ถึงไปก็คุยกันไม่รู้เรื่อง" ผมรั้งเธอไว้ เพราะไม่อยากให้เธอกลับไปทะเลาะกับป๊อบปี้อีก ผมไม่อยากเห็นน้ำตาเธอ  ผมค่อยๆ เอามือมาเห็นนำตาให้เธออย่างเบามือ

        " ถ้านายไม่พาฉันกลับไป ฉันไปเอ็งก็ได้" เธอหันหน้าหนีเตรียมจะลงจากรถ

        " อย่าลงไปนะ โอเค ฉันจะพาเธอกลับบ้าน" ผมพูดจบเธอจึงปิดประตูทันที

        " ขอบใจนะ" ฉันบอกกับโทโมะอีกครั้ง

        " เปลี่ยนเป็นเธอไม่ร้องไห้แล้วยิ้มให้ฉันแทนได้ไหม แก้ว" ผมบอกเธอ ผมอยากจะเห็นรอยยิ้มของเธอ เพราะว่าผมรักเธอไปแล้วก้ได้  ผมเป็นห่วงเธอ อยากดูแลเธอ อยากกอดเธอ อยากปลอบเธอ แต่ผมก็ไม่กล้า

ผมเลี้ยวรถเพื่อจะกลับมาที่บ้านเธออีกครั้ง 

         " ไอ้โมะ เอ็งพาแก้วกลับมานะ" ป๊อบปี้ตะโกนบอกเพื่อนหนุ่มที่ขับรถออกไป

         " ฟางว่าป๊อบใจเย็นๆ ก่อนนะ" ฟางปลอบแฟนหนุ่ม

         " เย็นไหวเหรอฟาง ไอ้โมะมันพาแก้วไปไหนก็ไม่รู้อ่ะ" ผมบอก

           เด๊ยวมาอัพใหม่นะ ไปธุระก่อน