Oh!!! Darling ที่รักครับ! ผมไม่ใช่มาเฟีย

9.4

เขียนโดย NineLoveTomoKaew

วันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 09.26 น.

29 chapter

292 วิจารณ์

37.98K อ่าน

12) อย่าเข้าใกล้ฉ้านนนน!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

เช้าวันต่อมา..

ฉันตื่นนอนตั้งแต่ 7:00 โมงเช้า แล้วรีบอาบน้ำแต่พออาบนำ้เสร็จดันลืมไปว่า...

ฉันไม่มีเสื้อผ้าใส่!!!!

TTOTT ทำไงดี๊!

ปิ้ง!!

รู้แล้ววววว ฮี่ๆ^[+++]^

V

V

V

"เอ่อ โทโมะ"ฉันเดินไปที่โทโมะนอน อ้อ! ลืมบอกไปเมื่อคืนหลังจากที่....เอ่อ..ที่เขา...เอ่อ...จูบฉันน่ะนะ

เขาก้ไม่กลับไปบนห้อง ฉันเลยต้องไปตาม==; แต่เขาสิกลับเดินหนีแล้วยังตั้งกดเพิ่มอีกว่าห้ามเข้าใกล้

เกิน 1 เมตร ชิ! ใครอยากเข้าใกล้นายมิทราบยะ ฉันต่างหากที่ต้องพูดแบบนั้น- -*

"อืออออ"โทโมะครางเบาๆ

"นี้ๆ ตื่นได้แล้ว"ฉันสกิดอีกครั้ง

"อืม เห้ยยย!!! นายออกไปเลยนะ!"กรอดดดด ตื่นมาก้ไล่เลยนะ- -*++

"อะ อือ นายมีเสื้อให้ยืมมั้ย ฉันไม่มีเสื้อใส่"ฉันขยับออกมา แล้วพูดแบบเนื่อยๆ

"อืมมี อยู่ในตู้"

"ตู้ไหนฉันจะรู้เหรอ"

"ก้ตู้ในห้องฉันนั้นแหละ"จะเล่นสงครามประสาทกับฉันรึไง== ห้องนายมีตั้งหลายตู้แล้วฉันจะรู้มั้ยTT^TT

"นายไปหาให้ฉันหน่อยสิ"

".....เรื่องมาก"แหม่~ทำมาเป็นบอกว่าฉันเรื่องมากนายนั้นแหละที่พูดไม่เคลียร์ แต่เขาก้เดินไปหาให้ล่ะนะ

แอ๊ด~

สวบ!

สวบ!

สวบ!

ไม่ต้องงง เสียงนายโทโมะหาเสื้อน่ะ ==;

"อ่ะ เอาไป เหวอออ!!"

โครม!

ปัก!

"โอ๊ยยย"

นายโทโมะหันมาเอาเสื้อยื้นให้แล้วก้ตกใจเซล้มไปโดนตู้เสื้อผ้า ฉันไม่ใช่ผีนะโว้ยยย

"ปะ เป็นไรมากมั้ย มาฉันช่วย"ฉันเอื้อมมือไปช่วยเขาแต่...

"ไม่ต้อง! นายอยู่ห่างๆฉันเลย! ฉันลุกเองได้"

นั้นยังอวดเก่งอีก

"โอ๊ยยย"

"มาๆฉันช่วย"

"บอกว่าไม่ไง!! ว๊ากกก อย่าเข้าใกล้ฉ้านนนน!"

"อ่ะ เออ ก้ได้"ฉันเดินออกไปจากห้องโดยไม่ลืมเอาเสื้อผ้ามาด้วย

พอฉันแต่งตัวเสร็จ

กริ๊ง กริ๊ง~

ใครมาเนี้ย==

"ใครมาเหรอ"ฉันถามโทโมะ(ลุกได้ตอนไหน==)

"ไม่รู้สิ"

"เดี๋ยวฉันออกไปดูเอง"ฉันเอ่ยปาก

แอ๊ด~

"อ้าว!!เขื่อน ป๊อปปี้ ฟาง เฟย์ มาได้ไงเนี้ย"มากันครบเซ็ท

"มาหาไอ้โมะมัน เป็นไงบ้างละ"เขื่อนพูด

"แหะๆ ก้สะบายดี มาเข้าบ้านก่อนเถอะ"

"อืม/จ้ะ"เขื่อน ป๊อปปี้ ฟาง เฟย์ ตอบพร้อมกัน

"ไอ้เขื่อน ไอ้ป็อปมาได้ไงวะ"โทโมะเมื่อเห็นทั้งหมดเดินเข้ามาก้ถามทันที

"ก้ขับรถมาสิว่ะ"เขื่อน กวนเดี๋ยวก้โดนหรอก

"=="

"55 ล้อเล่นเว้ย เห็นว่าโดนยิง แล้วก้ไม่ได้กลับบ้านเลยมาเยี่ยม แล้วแผลเป็นไงบ้าง"

"อือ ก้ใกล้หายแล้วละ"

"พี่โมะพอจะรู้มั้ยค่ะ ว่ามือปืนเป็นใคร"เฟย์ถามขึ้น

"...ก้น่าจะรู้ว่าใคร"

"ระ หรือว่าจะเป็น..."

"ใช่ ต้องเป็นไอ้มิคาอิแน่ๆ"ใครอีกละมิคาอิ

"นี้มันกะจะเอาถึงตายเลยเหรอ ฮึ่ม!!"ฟางโพล่งขึ้น

"ยังไงเรื่องเนี้ยไม่จบง่ายแน่"ป็อปปี้เสริม

"เอาละๆ เรื่องนี้เอาไว้ก่อนก้ได้"เฟย์ขัด

"ไอ้โมะพวกฉันขอนอนที่นั้ได้ป่าวว่ะ"เขื่อนถาม

"แล้วทำไมไม่กลับบ้าน"

"ฉันขี้เกียจอ่ะ"

"อืม ตามใจ=="

แล้วจากนั้นก้คุยกันไปตามประสาเพื่อน พี่น้อง กัน ส่วนฉันเหรอ เหอะๆ ส่วนเกิน==

V

V

V

V

เวลาผ่านไปจนถึงตอนเย็น

"กับข้าวเสร็จแล้วจ้า"เฟย์กับฟางที่ทำหน้าที่แม่ครัวเดินยกอาหารออกมา ส่วนฉันช่วยไม่ได้เพราะขืนทำเดี๋ยวก้โดน

จับได้กันพอดีว่าเป็นผู้หญิง

"มีอะไรบ้างเนี้ย"ฉันถามขึ้น

"ก้มี ต้มยำกุ้ง คะน้าหมูกรอบ ไก่ย่าง ต้มจืด ปลาทอด ฯลฯ"เยอะจริงแม่คุณ

"เอ่อ...ทำไมเยอะจัง"ฉัน

"ก้ฉันอยากกินนี้"เฟย์พูด

"5555 ยัยตะกละ"เขื่อนเริ่มหาเรื่อง(ใส่ตัว)

"นี่ไอ้เขื่อนนายอย่ามาว่าฉันนะ!"เอาแล้วไง

"ใครว่าเธอ อย่าร้อนตัวสิ^^"

"ฮึ่มมมมมม!!!"

"พอเถอะๆ กินข้าวก่อนนะ แหะๆ"ฟางรีบสงบศึกก่อนที่จะไปมากกว่านี้

"อ้าว! แก้วแล้วนายไม่กินรึไงทำไมไม่มานั่งละ"ป็อปปี้หันมาหาฉันที่ยืนอยู่

"เอ่อ...ไม่เป้นไรตามสบายเถอะ"

"เอาน่า มานั่งตรงนี้ก้ได้"เขื่อเรียกฉันไปแต่ทว่า...

"ฉันอิ่มแล้ว.."โทโมะวางช้อนลง

"ไรว่ะ แกยังไม่ได้กินเลยนะโว้ย"เขื่อนแย้ง

"..."โทโมะไม่ตอบแต่เดินออกไปแทน

"อะไรของมัน"

ฉันนั่งลงข้างๆเขื่อนแล้วก้กินข้าว

พอถึงตอนหัวค่ำ

"ไอ้โมะ จะให้ฉันนอนไหนว่ะ"ป็อปปี้ถามโทโมะที่นอนอยู่ตรงโซฟา

"นอนไหนก้นอน"

"แต่มันมีแค่ 2 ห้องนี้"

"อืม งั้นแกนอนกับฟางละกัน"

"อือ ห๊ะ! อะไรนะ"

"หึหึ ฉันเปิดทางให้แล้วนะ"

"พูดอะไรของแก=="

"อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกคิดอะไร...."

"เอ่อ...(./////.)"

"ตกลงจะเอาไง"

"เออๆ นอนกับฟางก้ได้"

"อือ"

.....................................................................................................................................

เม้นด้วยนร้าาาาา~

chapter 11

สารบัญ

chapter 13