Truth ความจริงระหว่างเราสองคน

ป๊อปปี้เปิดประตูรถสปอร์ตคันโปรด แล้ววางฉันลงที่เบาะข้างๆคนขับก่อนตัวเองจะวิ่งไปขึ้นรถฝั่งคนขับแล้วพาขับรถออกมาจากผับอย่างรวดเร็ว
 
 
 
"จะพาฟางไปไหนป๊อป" ฉันเริ่มอ่อนเสียงลงเพราะเค้าคงโกธรจัดถึงได้ขับรถเร้วขนาดนี้
 
 
 
 
"ไปถึงเดีียวก็รู้เองแหระ !" ป๊อปตอบฉันแค่นี้
 
 
 
"แต่ฟางว่าป๊อปขับรถช้าลงหน่อยดีกว่านะ" ฉันพูดพรางเกาะแขนป๊อป
 
 
 
"เป็นห่วงด้วยหรอ"ป๊อปหันหน้ามาทางฉันทั้งๆที่ขับรถเร็วมาก
 
 
 
 
"เฮ้ย! ป๊อประวัง " นี่คือเสียงสุดท้ายก่อนที่จะ
 
 
 
 
ปัง !!
 
 
 
 
 รถบันทุกที่นำหน้ามาจากไหนไม่รู้ เบรกกระทันหันทำให้รถชนเสียงดังสนั่นหวันไหวแต่สิ่งที่เป้นอยู่ตอนนี้คือ สิ่ง
 
 
 
 
บางอย่างได้หล่อนออกมาจากกระเป๋าเสื้อของป๊อป ตอนนี้เราสองคนแทบไม่มีสติ นอนคว่ำด้วยเลือดแต่ฉันพยาม
 
 
 
 
จะลืมตาดูป๊อปที่พยามขว้า สิ่งของสิ่งนั้นและจับมือของฉันที่แล้วเอาสิ่งของของนั้นใส่ไปที่นิ้วนางข้างซ้าย เราสอง
 
 
 
 
คนยิ้มด้วยเลือด ป๊อปพยามยิ้ม ! สิ่งของสิ่งนั้นคือ  'แหวนทองคำขาวที่สลักด้วย ตัว PF'
 
 
 
"ฟาง...ป๊อป..รั..กฟางนะ ป๊อปขอโท..ด"
 
 
"ฟาง ก็รักป๊อป"
 
 
 
     เสียงนั้นคือเสียงสุดท้ายของป๊อปแล้วก็หลับตาลง น้ำตาของฉันไหลลงมาแต่ไม่มีแรงที่จะลุกขึ้น เสียงสุดท้าย
 
 
 
ที่ฉันได้ยินคือเสียง รถพยาบาล ถ้าเราสองคนจะต้องอยู่ต่อไปโดยไม่มีกัน ขออย่าให้ตื่นขึ้นมาดีกว่ามัน
 
 
 
                                                            ทรมาณ .....
 
 
 
 

 
 
 
 
ณ  โรงพยาบาล
 
..................
 
 

 
 
 
 หายไปนาน ขอโทษทีนะพอดีเปิดเรียนงานเยอะ อะ แต่จะมาอัพอีกตอนนะจร๊ะ !!