Truth ความจริงระหว่างเราสองคน

ข้อความในจดหมาย
 
 
 
                     '      ตอนนี้เทอคงใสใช่ไหมว่าฉันหายไปไหน ถ้าอยากรู้เดินตรงมาเลื่อยๆก็จะเจอเอง      '    
 
 
 
 
 
                     แต่ถ้าเทอไม่อยากรู้ฉันให้เทอขับรถกลับบ้านได้เลยแล้วจะไม่มาให้เทอเห็นหน้าอีก
 
 
 
 
 
                   ฉันสัญญาแต่ถ้าเทออยากรู้พอเทอเดินถึง ให้เทอตะโกนชื่อฉ้น 3 ครั้ง แล้วเทอจะเห็นเอง
 
 
 
 
                                                                                                           poppy.
 
 
 
 
" นายเล่นบ้าอะไรเนี้ย ป๊อป " ฉันพูดเบากับตัวเอง ใครจะไปขับรถกลับละ มาถึงขนาดนี้แล้วฉันก็อยากรู้เหมื่อนกัน
 
 
 
 
ว่าเขาจะทำอะไร (ถ้าทีของฟาง ทำให้คนที่อยู่ใกล้ ยิ้มหน้าบาน)
 
 
 
 
       ตอนนี้ฉันเดินเข้ามาตามทางที่เขาบอกแล้ว ตลอดทางทำให้ฉันยิ้มไม่หยุดก็คือ เป็นรูปของฉันตั้งแต่ตอนที่
 
 
 
 
เดินแบบ จนถึงปัจจุบันเลยละ ทั้งตอนที่เหผอและให้เขาถ่าย และแล้วฉันก็เดินถึงสักที 
 
 
 
 
"ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ ป๊อปปี้ อยู่ไหนออกมาได้แล้วฉันทำตามที่นายบอกแล้วไง" ฉันตะโกนออกมาแล้วฉันก็อึ้งทันที
 
 
 
 
เพราะป๊อปปี้ เดินถือช่อดอกไม้ทีฉันชอบเดินออกมาตรงหน้า
 
 
 
 
" ฟาง เป็นแฟนกันไหม !! " นพอเดินมาหน้าฉันเค้าคุกเข่าลงแล้วพูดกับฉันประโยคแรก ทำให้ฉันน้ำตาไหลออก
 
 
 
 
มาแต่ฉันจะแน่ใจได้ยังไงกันว่าเขาลืมพิมแล้ว
 
 
 
 
 
" ฮึก ๆ นายลืมพิมแล้วหรอ" ฉันถามออกไปเพราะถ้าฉันตอบตกลงไปถ้าวันนึงเค้ากลับไปรักกับพิมละจะทำยังไง
 
 
 
 
 
" ตั้งแต่ฉันเจอเทอฉันก็ไม่ได้นึกถึงพิม อีกเพราะตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ในใจฉันก็มีแค่เทอคนเดียวและตลอดไป
 
 
 
 
ตกลงเทอจะเป็นแฟนกับฉันได้หรือยัง ครับ ฟางหยุดร้องไห้ได้แล้วคนดี " ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นช่อดอกไม้ให้ฉัน
 
 
 
 
ไหนๆเราสองคนก็คิดแบบเดียวกันฉันก็ไม่ควรที่จะไม่ตอบตกลงใช่ไหม
 
 
 
 
" ตกลงค่ะ " ฉันรับดอกไม้มาแล้วเราสองคนก็กอดกันทันที 
 
 
 
 
"แล้ว นายบอกรักฉันหรือยัง ??" ฉันกระซิบข้างๆหูเขา
 
 
 
 
"ต้องบอกด้วยหรอพูดไปขนาดนั้นแล้ว " ดูสิดูเขาตอบคนเป็นแฟนกันก็อยากฟังนะโว๊ย ! คนกำลังซึ่งดันพูดแบบนี้เซงเลย 
 
 
 
 
พลั่ก!!
 
 
 
" เชอะ ไม่พูโก็ไม่ต้องพูด " ฉันพลักป๊อปปี้ออกทันที แล้วหันหน้าหนี
 
 
 
 
 
" โอ้ๆ อย่างอนเลยนะ อยากฟังจริงๆใช่ไหม ก็ได้ ฉันรักเธอ "ป๊อปปี้เดินมาโอบจากด้านหลังแล้วพูดคำๆนั้นออกมาทำให้ฉันยิ้มไม่หยุด
 
 
 
 
 
" แล้วจะไม่บอกฉันบ้างหรือไง " ป๊อปปี้กระซิบถามฉัน ฉันจึงหันหน้าไปเจอเขา
 
 
 
 
" ฉันก็รักนาย ป๊อปปี้ "  ว่าแล้วเราสองคนก็เลื่อนปากมาประกบปากกันทันที มันชั่งหวานและดูอบอุ่นกว่าครั้งนั้นอีก
 
 
 
 
และแล้วฉันก็เลื่อนมือไปโอบคอเขาทันที เราจูบกันอยู่สักพักนึงก็ผะออกจากกัน แต่มันมีเรื่องนึงที่ฉันจะไม่ถามไม่
 
 
 
ได้เลยก็คือ ไร่นี้มันเป็นของใคร  เขาก็อธิบายให้ฉันฟังจนหมด เขาบอกว่าถ้าเราเรียนจบเรือนหอคงเสร็จพอดี และ
 
 
 
ก็อยู่ในไร่ของเราด้วยเพราะ ไร่นี้เป็นไร่ที่เราสองคนจะอยู่ด้วยกันตลอด ไป แล้วเราสองคนก็พากันเดินดูไปเลื่อยๆ
 
 
 
 
" ป๊อป ฟางว่ากลับบ้านเหอะป่านี้ทุกคนคงเป้นห่วงแล้วอะ " ฉันหันไปบอกป๊อปปี้
 
 
 
 
" ก็ได้ ครับแต่กลับบ้านไปล๊อคห้องดีๆนะระวังตัวไว้คืนนี้  " พูดไรของเค้าเนี้ย
 
 
 
 
"ล๊อคอยู่แล้ว อย่าหื่นหนา ไปกันได้แล้ว " ว่าแล้วเราสองคนก็พากันกลับบ้าน
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
ด้าน เขื่อน เฟย์
 
........
 
 
 
 

 
ในที่สุดสองคนนี้ก็ลงเอยด้วยดี แต่เรื่องมันไม่จบแค่นี้ติดตามต่อไปนะ !!
     
                                                 ฝันดี