ยัยน่ารัก หวานใจ....นายผู้กำกับขาโหด♥
8.9
To_oNg0909
แชร์นิยายฟิคชั่น
18) "นามสกุล"
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 18 ‘นามกสุล (NC+20)’
“ไม่เอานะ” แค่เห็นแววตาของป็อปปี้ก็ทำเอาเธอรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที กลัวว่าคืนนี้เธออาจไม่ได้
นอนไม่คิดว่าตาบ้านี่จะเล่นไม้นี้กับเธอ
“ฉันจะ ‘เอา’ ”
ไม่พูดเปล่าก้มลงมากดจูบที่ปากเรียวเป็นการหยุดติบทสนทนา ขบริมฝีปากบางเป็นการบังคับให้เธอยอมเปิดปาก
ให้เขาล่วงล้ำเข้ามาในโพล่งปากนุ่ม ฉกชิมความหวานจะพอใจ ก่อนจะยอมละจากปากเรียวมาที่ซอกคอหอมกรุ่น
ของเธอกดจูบแผ่วๆ ไล่ขึ้นมางับติ่งหูของเธอเล่นอย่างหยอกล้อ
“อือ...”
ฟางย่นคอหนีสัมผัสสยิว แค่นั้นก็ทำเอาเธอสติกระเจิงทั้งๆที่เขายังไม่ทันได้แตะต้องส่วนอื่นของเธอเลยด้วยซ้ำ
แต่แค่นี้ก็ทำเอาเธอคุมสติแทบไม่อยู่แล้ว
ป็อปปี้เลิกหยอกล้อกับซอกคอของหญิงสาว หันมาสนใจหน้าอกอวบของเธอแทน สัมผัสหน้าอกสวยผ่านเนื้อผ้า
เคล้นคลึงอย่างไม่เบามือนัก พลางลูบไล้ไปตามขาอ่อนของฟางอย่างจงใจปลุกเร้าอารมณ์ของอีกฝ่าย
“อือ...นะ...นาย”
ป็อปปี้มองอีกฝ่ายที่บิดร่างหนีสัมผัสของเขาอย่างถูกใจ จัดการปลดชุดที่หญิงสาวสวมอยู่ออกจนเปลือยเปล่าใน
ขนาดที่ตัวเองยังคงใส่เสื้อผ้าครบชุด จับหมอนมาหนุนให้สะโพกสวยลอยขึ้นจากที่นอน ฟางมองการกระทำของ
ป็อปปี้อย่างไม่เข้าใจ
ป็อปปี้จับเรียวขาของเธอแยกออกจากกัน เพราะหนุมหมอนเอาไว้แล้ว ทำให้เขามองภาพตรงหน้าได้อย่างเต็มที่
ฟางหนีบขากลับเข้าหากันอย่างเขินจัดกับสายตาร้อนแรงของชายหนุ่ม แต่โดนป็อปปี้ยึดข้อเท้าไว้ไม่ยอมให้เธอ
หุบขากลับเขาหากัน ก่อนจะใช้ปลายนิ้มเรียวแตะต้องจุดอ่อนไหว จากสัมผัสแผ่วเบาราวปีกผีเสื้อก่อนจะค่อยๆเพิ่ม
น้ำหนักมือ ทรมานร่างบางเพิ่มมากขึ้น สอดนิ้วเรียวเข้าไปสำรวจช่องทางหวานที่ยังคงคับแน่นไม่เปลี่ยนแปลง ถึง
แม้เธอจะมีอะไรกับเขามาหลายครั้งแล้วก็ตาม
“อ๊ะ...อือ”
เพียงค่สอดนิ้วเข้ามายังไม่ทันได้ขยับไปไหนฟางก็ครางออกมาอย่างยอมแพ้กับไฟปรารถนาที่กำลังแผดเผาเธอ
อยู่
“ว่าไง จะยอมใช้นามสกุลฉันมั้ย”
“มะ...ไม่” ยังคงปากแข็งไม่เลิก
“ไม่งั้นเหรอ” ป็อปปี้เริ่มขยับนิ้วทรมานเธอ
“อือ...อ่า” ใบหน้าหวานส่ายสะบัดไปกับความเสียวซ่านที่ได้รับ กัดปากแน่นห้ามเสียงครางไว้แต่ก็
ยังเล็ดรอดออกมาให้ชายหนุ่มได้ยินอยู่ดี ยิ่งเธอส่งเสียงคราญครางมากเท่าไหร่ จังหวะนิ้วของป็อปปี้ก็ยิ่งรุนแรง
มากขึ้นเท่านั้น ไม่นานร่างบางก็เริ่งเกร็งก่อนจะกระตุกอย่างคนที่พานพบความสุข
ป็อปปี้ถอนนิ้วออกมามองดูคราบน้ำหวานของฟางที่ติดอยู่เต็มเรียวนิ้วของเขา ฟางปรือตาขึ้นมองป็อปปี้ที่เลียนิ้วตัว
เองอยู่ หน้าแดงกับสิ่งที่ชายหนุ่มทำ ยันตัวลุกขึ้นนั่งดึงหมอนมากอดปิดร่างของตัวเองเอาไว้
“ตาบ้า นาย...สกปรกจะตาย” ต่อว่าชายหนุ่มทั้งใบหน้าแดงซ่าน ที่บ่งบอกว่าเขินมากกว่าจะรังเกียจ
“ไม่นะ ฉันว่ามันหวานดีออก” ไปพูดเปล่ายังโน้มหน้าเข้ามากดจูบที่ปากเรียวแบ่งปันความหวานที่
ว่าให้เธอได้ชิม
“หึๆ” หัวเราะออกมากับใบหน้าแดงซ่านของอีกฝ่าย
“ตาบ้า โรคจิต”
“จะไปไหนกัน” ยื้อหมอนของคนที่กำลังจะลุกเอาไว้
“กลับบ้าน!!” พูดกึ่งตะโกนใส่ใบหน้าที่ยังยิ้มไม่เลิก
“เดี๋ยวซิ เธออิ่มแล้วหรือไง”
“อ๊ายยย นายจะโรคจิตไปถึงไหนกัน” ต่อว่าชายหนุ่มเสียงเบา ให้ตายเหอะ ตานี่จะรู้ทันเธอไปไหน
ใช่เธอยังไม่อิ่ม แต่ใครจะกล้าพูดกันล่ะ อยากจะควักลูกตาวิบวับนั้นจริงๆ ให้ตายเหอะ
“ว่าแต่จะ ต่อ รึเปล่า”
“ฮึ่ย!!” นึกอยากเอาหมอนที่จับอยู่ฟาดใส่หน้าหล่อๆนั้นให้เสียโฉม แต่กลัวว่ามันจะเป็นการยั่วยุคนตรง
หน้าซะมากกว่า
“มาผลัดกันบ้างดีกว่า” ฟางย่นหัวคิ้วเข้าหากันอย่างไม่เข้าในที่ป็อปปี้พูดออกมา
และก็ต้องหน้าแดงออกมาเมื่อป็อปปี้ทำให้เธอรู้ว่าไอ้ผลัดกันของเขามันหมายถึงอะไร
ป็อปปี้ดึงฟางให้คล่อมลงมาที่ร่างเปลือยของตัวเอง จับสองมือของเธอมาวางบนหน้าอกตัวเอง สอนให้เธอลอง
สัมผัสเขาบ้างหลังจากที่เขาสัมผัสเธอฝ่ายเดียวมาตลอด
“มะ...ไม่เอาน่าอายจะตาย”
“จะอายอะไร มีแค่เธอกับฉันเนี้ย” สุดท้ายก็ต้องยอมแพ้ให้กับความต้องการของตัวเอง
ไล้มือสัมผัสหน้าอกแกร่งก่อนจะไล้ลงมายังหน้าท้องกำยำของชายหนุ่ม แต่ไม่กล้าที่จะเลือนมือลงต่ำไปมากกว่า
นั้นจนป็อปปี้ต้องเป็นฝ่ายจับมือเล็กของเธอให้ไปสัมผัสกับตัวตนของเขาเอง แค่เพียงเธอสัมผัสก็ดูเหมือนจะปลุก
ตัวตนของชายหนุ่มให้ลุกขึ้นมามีชีวิตได้อย่างไม่อยากเย็น เท่านั้นก็เหมือนก้าวกระโดด ป็อปปี้กลับเป็นฝ่ายที่ถูก
ทรมานจากฝ่ามือนุ่มของอีกฝ่ายบ้าง
“อือ...พอแล้วยัยบ้า เธอจะให้ฉันเสร็จเลยหรือไง”
เหวี่ยงร่างบางให้กลับไปนอนใต้ร่างเขาเหมือนเดิม จับเรียวขาของเธอแยกออกห่างกัน สอดใส่เข้ามา
“อือ...อึดอัด”
คงเพราะเธอไม่ยั่วอารมณ์ของชายหนุ่มให้พุ่งสูงจนเกินขีดจำกัด ทำให้รู้สึกอึกอัดเมื่อชานหนุ่มสอดใส่เข้ามา
“อ๊ะ....อือ...”
ฟางครางออกมากับจังหวะกระแทกของสะโพกหนาที่ไม่เบานัก เสียงครางสอดประสานไปกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อ
กลายเป็นเสียงดนตรีของความปรารถนาได้ไม่ยาก
“ว๊าย...”
ร้องออกมาอย่างตกใจกับการที่อยู่ๆป็อปปี้ก็จับเธอนอนคว่ำ ก่อนที่เขาจะเข้ามาเติมเต็มให้เธออย่างไม่ขาดช่วง
“อือ...ป็อป เบาหน่อย”
กำผ้าปูที่นอนแน่น ทรมานไปกับจังหวะรักรุนแรงของชายหนุ่มที่โหมกระหน่ำเข้าใส่เธอ
“อือ....อ่า” ไม่นานทั้งคู่ก็พากันมาถึงจุดปลดปล่อยจนได้
“แฮ่กๆ” หอบกระเซ่าราบกับว่าเธอเพิ่งไปวิ่งมาซักร้องโลงั้ยแหละ
“อะไรกัน อย่าบอกนะว่าเธอหมดแรงซะแล้ว ฟาง” หันไปค้อนให้กับน้ำเสียงกึ่งเยาะเย้ยของชายหนุ่ม
ตาขวาง
รู้ก็รู้ว่าคนอย่างเธอไม่ชอบให้ใครมาท้าทาง พลิกนอนหงายก่อนจะผลักป็อปปี้ให้เป็นฝ่ายนอนลงบ้าง
“ฮ่าๆ เธอแน่ใจนะว่าจะเป็นฝ่ายรุก ฟาง”
“เงียบไปเลย”
จับความเป็นชายของป็อปปี้สอดใส่เข้ามาในช่องทางหวานอย่างเก้ๆกังๆ ชิ ก็ใครมันจะไปเชี่ยวชาญอย่างคุณชาย
เขาหล่ะ
“เดี๋ยว ตกลงว่าเธอจะยอมเปลี่ยนมาใช้นามสกุลฉันรึเปล่า”
“อึก นี่นายยังจะคิดเรื่องนี้อีกหรือไง ฉะ ฉันแค่ประชดพ่อเท่านั้นแหละ ไม่คิดจะเปลี่ยนไปใช้นามสกุล
ใครทั้งนั้นหล่ะ”
พูดพลางขยับโยกสะโพกเล็กของตัวเองไปด้วย ป็อปปี้ไม่พูดอะไรเพียงแค่ยกสะโพกหนาตอบรังจังหวะรักของเธอ
เท่านั้น
“อือ...ป็อป ฉะ ฉันไม่ไหวแล้ว”
ป็อปปี้เป็นฝ่ายกลับมาคุมเกมส์รักอีกรอบ จนสามารถไปถึงจุดหมายได้ในที่สุด จัดการถอดถอนตัวตนออกมาปล่อย
ให้ฟางนอนหายใจหอบเอาแรงอยู่บนที่นอนกว้าง คว้าเสื้อคลุมมาสวมก่อนจะเดินไปหยิบกล้องบนโต๊ะหน้าห้อง
นอนมาถือไว้
“นายจะทำอะไร?ป็อปปี้” ร้องเสียงหลงเมื่อเห็นป็อปปี้ยกกล้องเล็งมาที่เธอ ตาบ้านั้นจะถ่ายนูดเธอหรือ
ไงกัน
“ฮ่าๆ ฉันยังไม่โรคจิตขนาดนั้น”
เดินเข้าไปหบิยผ้าห่มขึ้นคลุมตัวให้ฟาง ก่อนจะจัดองประกอบของภาพให้เหมือนเวลาที่เขาถ่ายให้พวกนางแบบ
นิตยสาร ก่อนจะรัวชัตเตอร์ใส่คนที่ยังนอนหอบอยู่บนที่นอน
ทำให้ภาพที่ออกมาดูดี เหมือนกับเธอถ่ายแบบเซ็กซี่ยังไงยังงั้น
“ถ่ายไว้ทำไมกัน โรคจิตชัดๆ”
“ก็เอาไว้ให้เธอแข่งกับจินนี่ไง” ป็อปปี้ยักไห่ลสบายๆกับคำตอบของตัวเอง
“ใช่ รูปหลุด!! ตอบมาเลยนะนายไปขึ้นเตียงกับยัยนั้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่” ฟางถามป็อปปี้เสียงเขียว
“ยังไม่เคยขึ้นซักที นึกออกแต่ตอนขึ้นเตียงกับเธอนะ”
“ไม่ต้องมาแถเลยตาบ้า ถ้านายไม่ได้ขึ้นเตียงกับยัยนั้น แล้วภาพพวกนั้นมันจะหลุดออกมาได้ไง นายนี่
มันสมภารกินไก่วัดจริงๆ” มองชายหนุ่มหน้าบึ้ง
ป็อปปี้เดินมานั่งลงข้างฟางก่อนจะจับอีกฝ่ายให้หนุนตักตัวเอง
“ไม่เชื่อหรือไง”
ToP ♥ “ก็เอาไว้ให้เธอแข่งกับจินนี่ไง” BY POPPY
♪♫ ^_________________________^ ♪♫
อัพแล้วๆๆ ฮ่าๆ บอกแล้วว่า NC เราร้อนแรง(แต่มันจะแรงไปเปล่านะ)
อ่านแล้วก็เม้นๆบอกกันบ้างเน้อ รักคนเม้นน้า แต่รักคนอ่านด้วย คนโหวตยิ่งฮักมากมาย
เจอกันตอนหน้าค่ะ >W<
“ไม่เอานะ” แค่เห็นแววตาของป็อปปี้ก็ทำเอาเธอรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที กลัวว่าคืนนี้เธออาจไม่ได้
นอนไม่คิดว่าตาบ้านี่จะเล่นไม้นี้กับเธอ
“ฉันจะ ‘เอา’ ”
ไม่พูดเปล่าก้มลงมากดจูบที่ปากเรียวเป็นการหยุดติบทสนทนา ขบริมฝีปากบางเป็นการบังคับให้เธอยอมเปิดปาก
ให้เขาล่วงล้ำเข้ามาในโพล่งปากนุ่ม ฉกชิมความหวานจะพอใจ ก่อนจะยอมละจากปากเรียวมาที่ซอกคอหอมกรุ่น
ของเธอกดจูบแผ่วๆ ไล่ขึ้นมางับติ่งหูของเธอเล่นอย่างหยอกล้อ
“อือ...”
ฟางย่นคอหนีสัมผัสสยิว แค่นั้นก็ทำเอาเธอสติกระเจิงทั้งๆที่เขายังไม่ทันได้แตะต้องส่วนอื่นของเธอเลยด้วยซ้ำ
แต่แค่นี้ก็ทำเอาเธอคุมสติแทบไม่อยู่แล้ว
ป็อปปี้เลิกหยอกล้อกับซอกคอของหญิงสาว หันมาสนใจหน้าอกอวบของเธอแทน สัมผัสหน้าอกสวยผ่านเนื้อผ้า
เคล้นคลึงอย่างไม่เบามือนัก พลางลูบไล้ไปตามขาอ่อนของฟางอย่างจงใจปลุกเร้าอารมณ์ของอีกฝ่าย
“อือ...นะ...นาย”
ป็อปปี้มองอีกฝ่ายที่บิดร่างหนีสัมผัสของเขาอย่างถูกใจ จัดการปลดชุดที่หญิงสาวสวมอยู่ออกจนเปลือยเปล่าใน
ขนาดที่ตัวเองยังคงใส่เสื้อผ้าครบชุด จับหมอนมาหนุนให้สะโพกสวยลอยขึ้นจากที่นอน ฟางมองการกระทำของ
ป็อปปี้อย่างไม่เข้าใจ
ป็อปปี้จับเรียวขาของเธอแยกออกจากกัน เพราะหนุมหมอนเอาไว้แล้ว ทำให้เขามองภาพตรงหน้าได้อย่างเต็มที่
ฟางหนีบขากลับเข้าหากันอย่างเขินจัดกับสายตาร้อนแรงของชายหนุ่ม แต่โดนป็อปปี้ยึดข้อเท้าไว้ไม่ยอมให้เธอ
หุบขากลับเขาหากัน ก่อนจะใช้ปลายนิ้มเรียวแตะต้องจุดอ่อนไหว จากสัมผัสแผ่วเบาราวปีกผีเสื้อก่อนจะค่อยๆเพิ่ม
น้ำหนักมือ ทรมานร่างบางเพิ่มมากขึ้น สอดนิ้วเรียวเข้าไปสำรวจช่องทางหวานที่ยังคงคับแน่นไม่เปลี่ยนแปลง ถึง
แม้เธอจะมีอะไรกับเขามาหลายครั้งแล้วก็ตาม
“อ๊ะ...อือ”
เพียงค่สอดนิ้วเข้ามายังไม่ทันได้ขยับไปไหนฟางก็ครางออกมาอย่างยอมแพ้กับไฟปรารถนาที่กำลังแผดเผาเธอ
อยู่
“ว่าไง จะยอมใช้นามสกุลฉันมั้ย”
“มะ...ไม่” ยังคงปากแข็งไม่เลิก
“ไม่งั้นเหรอ” ป็อปปี้เริ่มขยับนิ้วทรมานเธอ
“อือ...อ่า” ใบหน้าหวานส่ายสะบัดไปกับความเสียวซ่านที่ได้รับ กัดปากแน่นห้ามเสียงครางไว้แต่ก็
ยังเล็ดรอดออกมาให้ชายหนุ่มได้ยินอยู่ดี ยิ่งเธอส่งเสียงคราญครางมากเท่าไหร่ จังหวะนิ้วของป็อปปี้ก็ยิ่งรุนแรง
มากขึ้นเท่านั้น ไม่นานร่างบางก็เริ่งเกร็งก่อนจะกระตุกอย่างคนที่พานพบความสุข
ป็อปปี้ถอนนิ้วออกมามองดูคราบน้ำหวานของฟางที่ติดอยู่เต็มเรียวนิ้วของเขา ฟางปรือตาขึ้นมองป็อปปี้ที่เลียนิ้วตัว
เองอยู่ หน้าแดงกับสิ่งที่ชายหนุ่มทำ ยันตัวลุกขึ้นนั่งดึงหมอนมากอดปิดร่างของตัวเองเอาไว้
“ตาบ้า นาย...สกปรกจะตาย” ต่อว่าชายหนุ่มทั้งใบหน้าแดงซ่าน ที่บ่งบอกว่าเขินมากกว่าจะรังเกียจ
“ไม่นะ ฉันว่ามันหวานดีออก” ไปพูดเปล่ายังโน้มหน้าเข้ามากดจูบที่ปากเรียวแบ่งปันความหวานที่
ว่าให้เธอได้ชิม
“หึๆ” หัวเราะออกมากับใบหน้าแดงซ่านของอีกฝ่าย
“ตาบ้า โรคจิต”
“จะไปไหนกัน” ยื้อหมอนของคนที่กำลังจะลุกเอาไว้
“กลับบ้าน!!” พูดกึ่งตะโกนใส่ใบหน้าที่ยังยิ้มไม่เลิก
“เดี๋ยวซิ เธออิ่มแล้วหรือไง”
“อ๊ายยย นายจะโรคจิตไปถึงไหนกัน” ต่อว่าชายหนุ่มเสียงเบา ให้ตายเหอะ ตานี่จะรู้ทันเธอไปไหน
ใช่เธอยังไม่อิ่ม แต่ใครจะกล้าพูดกันล่ะ อยากจะควักลูกตาวิบวับนั้นจริงๆ ให้ตายเหอะ
“ว่าแต่จะ ต่อ รึเปล่า”
“ฮึ่ย!!” นึกอยากเอาหมอนที่จับอยู่ฟาดใส่หน้าหล่อๆนั้นให้เสียโฉม แต่กลัวว่ามันจะเป็นการยั่วยุคนตรง
หน้าซะมากกว่า
“มาผลัดกันบ้างดีกว่า” ฟางย่นหัวคิ้วเข้าหากันอย่างไม่เข้าในที่ป็อปปี้พูดออกมา
และก็ต้องหน้าแดงออกมาเมื่อป็อปปี้ทำให้เธอรู้ว่าไอ้ผลัดกันของเขามันหมายถึงอะไร
ป็อปปี้ดึงฟางให้คล่อมลงมาที่ร่างเปลือยของตัวเอง จับสองมือของเธอมาวางบนหน้าอกตัวเอง สอนให้เธอลอง
สัมผัสเขาบ้างหลังจากที่เขาสัมผัสเธอฝ่ายเดียวมาตลอด
“มะ...ไม่เอาน่าอายจะตาย”
“จะอายอะไร มีแค่เธอกับฉันเนี้ย” สุดท้ายก็ต้องยอมแพ้ให้กับความต้องการของตัวเอง
ไล้มือสัมผัสหน้าอกแกร่งก่อนจะไล้ลงมายังหน้าท้องกำยำของชายหนุ่ม แต่ไม่กล้าที่จะเลือนมือลงต่ำไปมากกว่า
นั้นจนป็อปปี้ต้องเป็นฝ่ายจับมือเล็กของเธอให้ไปสัมผัสกับตัวตนของเขาเอง แค่เพียงเธอสัมผัสก็ดูเหมือนจะปลุก
ตัวตนของชายหนุ่มให้ลุกขึ้นมามีชีวิตได้อย่างไม่อยากเย็น เท่านั้นก็เหมือนก้าวกระโดด ป็อปปี้กลับเป็นฝ่ายที่ถูก
ทรมานจากฝ่ามือนุ่มของอีกฝ่ายบ้าง
“อือ...พอแล้วยัยบ้า เธอจะให้ฉันเสร็จเลยหรือไง”
เหวี่ยงร่างบางให้กลับไปนอนใต้ร่างเขาเหมือนเดิม จับเรียวขาของเธอแยกออกห่างกัน สอดใส่เข้ามา
“อือ...อึดอัด”
คงเพราะเธอไม่ยั่วอารมณ์ของชายหนุ่มให้พุ่งสูงจนเกินขีดจำกัด ทำให้รู้สึกอึกอัดเมื่อชานหนุ่มสอดใส่เข้ามา
“อ๊ะ....อือ...”
ฟางครางออกมากับจังหวะกระแทกของสะโพกหนาที่ไม่เบานัก เสียงครางสอดประสานไปกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อ
กลายเป็นเสียงดนตรีของความปรารถนาได้ไม่ยาก
“ว๊าย...”
ร้องออกมาอย่างตกใจกับการที่อยู่ๆป็อปปี้ก็จับเธอนอนคว่ำ ก่อนที่เขาจะเข้ามาเติมเต็มให้เธออย่างไม่ขาดช่วง
“อือ...ป็อป เบาหน่อย”
กำผ้าปูที่นอนแน่น ทรมานไปกับจังหวะรักรุนแรงของชายหนุ่มที่โหมกระหน่ำเข้าใส่เธอ
“อือ....อ่า” ไม่นานทั้งคู่ก็พากันมาถึงจุดปลดปล่อยจนได้
“แฮ่กๆ” หอบกระเซ่าราบกับว่าเธอเพิ่งไปวิ่งมาซักร้องโลงั้ยแหละ
“อะไรกัน อย่าบอกนะว่าเธอหมดแรงซะแล้ว ฟาง” หันไปค้อนให้กับน้ำเสียงกึ่งเยาะเย้ยของชายหนุ่ม
ตาขวาง
รู้ก็รู้ว่าคนอย่างเธอไม่ชอบให้ใครมาท้าทาง พลิกนอนหงายก่อนจะผลักป็อปปี้ให้เป็นฝ่ายนอนลงบ้าง
“ฮ่าๆ เธอแน่ใจนะว่าจะเป็นฝ่ายรุก ฟาง”
“เงียบไปเลย”
จับความเป็นชายของป็อปปี้สอดใส่เข้ามาในช่องทางหวานอย่างเก้ๆกังๆ ชิ ก็ใครมันจะไปเชี่ยวชาญอย่างคุณชาย
เขาหล่ะ
“เดี๋ยว ตกลงว่าเธอจะยอมเปลี่ยนมาใช้นามสกุลฉันรึเปล่า”
“อึก นี่นายยังจะคิดเรื่องนี้อีกหรือไง ฉะ ฉันแค่ประชดพ่อเท่านั้นแหละ ไม่คิดจะเปลี่ยนไปใช้นามสกุล
ใครทั้งนั้นหล่ะ”
พูดพลางขยับโยกสะโพกเล็กของตัวเองไปด้วย ป็อปปี้ไม่พูดอะไรเพียงแค่ยกสะโพกหนาตอบรังจังหวะรักของเธอ
เท่านั้น
“อือ...ป็อป ฉะ ฉันไม่ไหวแล้ว”
ป็อปปี้เป็นฝ่ายกลับมาคุมเกมส์รักอีกรอบ จนสามารถไปถึงจุดหมายได้ในที่สุด จัดการถอดถอนตัวตนออกมาปล่อย
ให้ฟางนอนหายใจหอบเอาแรงอยู่บนที่นอนกว้าง คว้าเสื้อคลุมมาสวมก่อนจะเดินไปหยิบกล้องบนโต๊ะหน้าห้อง
นอนมาถือไว้
“นายจะทำอะไร?ป็อปปี้” ร้องเสียงหลงเมื่อเห็นป็อปปี้ยกกล้องเล็งมาที่เธอ ตาบ้านั้นจะถ่ายนูดเธอหรือ
ไงกัน
“ฮ่าๆ ฉันยังไม่โรคจิตขนาดนั้น”
เดินเข้าไปหบิยผ้าห่มขึ้นคลุมตัวให้ฟาง ก่อนจะจัดองประกอบของภาพให้เหมือนเวลาที่เขาถ่ายให้พวกนางแบบ
นิตยสาร ก่อนจะรัวชัตเตอร์ใส่คนที่ยังนอนหอบอยู่บนที่นอน
ทำให้ภาพที่ออกมาดูดี เหมือนกับเธอถ่ายแบบเซ็กซี่ยังไงยังงั้น
“ถ่ายไว้ทำไมกัน โรคจิตชัดๆ”
“ก็เอาไว้ให้เธอแข่งกับจินนี่ไง” ป็อปปี้ยักไห่ลสบายๆกับคำตอบของตัวเอง
“ใช่ รูปหลุด!! ตอบมาเลยนะนายไปขึ้นเตียงกับยัยนั้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่” ฟางถามป็อปปี้เสียงเขียว
“ยังไม่เคยขึ้นซักที นึกออกแต่ตอนขึ้นเตียงกับเธอนะ”
“ไม่ต้องมาแถเลยตาบ้า ถ้านายไม่ได้ขึ้นเตียงกับยัยนั้น แล้วภาพพวกนั้นมันจะหลุดออกมาได้ไง นายนี่
มันสมภารกินไก่วัดจริงๆ” มองชายหนุ่มหน้าบึ้ง
ป็อปปี้เดินมานั่งลงข้างฟางก่อนจะจับอีกฝ่ายให้หนุนตักตัวเอง
“ไม่เชื่อหรือไง”
ToP ♥ “ก็เอาไว้ให้เธอแข่งกับจินนี่ไง” BY POPPY
♪♫ ^_________________________^ ♪♫
อัพแล้วๆๆ ฮ่าๆ บอกแล้วว่า NC เราร้อนแรง(แต่มันจะแรงไปเปล่านะ)
อ่านแล้วก็เม้นๆบอกกันบ้างเน้อ รักคนเม้นน้า แต่รักคนอ่านด้วย คนโหวตยิ่งฮักมากมาย
เจอกันตอนหน้าค่ะ >W<
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
