คุณแม่มือใหม่ หัวใจสีชมพูTK

“เอาล่ะครับ เดี๋ยวให้น้องแก้วไปพักผ่อนก่อนดีกว่า แล้วเรามาฟังเพลงสุดท้ายจากเคโอติกกันครับ”ร่างสูง
พาร่างบางลงมาจากเวทีก่อนจะรีบกลับขึ้นไปบนเวทีเพื่อแสดงต่อ
“น้องแก้วเป็นไงค่ะ ทิชชู่ค่ะ”ทีมงานเดินเอากระดาษทิชชู่มาให้ฉัน
“ขอบคุณค่ะ”
“เอาน้ำมั้ยค่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ พวกพี่เตรียมน้ำให้พวกเคโอดีกว่าลงมาคงกินน้ำกันเยอะแน่ๆ”
“ได้ค่ะ”สักพักเหล่าชายหนุ่มก็เดินลงมาจากเวที
“ทำซึ้งนะแก้ว๐หนุ่มเกาหลีแซวร่างบาง
“ไม่ต้องมาพูดเลยใครต้นคิดให้เอาแก้วขึ้นไปฮะ”
“ไม่รู้พี่โด่งเขาเป็นคนเริ่ม”เคนตะโยนไปที่รุ่นพี่ที่ยืนอยู่บนเวที
“เสร็จงานแล้วไปไหนกันต่อเนี่ย”ป๊อปปี้เอ่ยถามเพื่อนๆ
“ไม่รู้ว่ะ”สามหนุ่มพร้อมใจกันตอบ
“โทโมะบอกจะพาแก้วไปเที่ยว”ร่างบางรีบพูดตัดหน้าร่างสูง
“รู้แล้วน่าไม่ต้องย้ำหรอก”
“ไม่ได้เดี๋ยวโทโมะลืม”
“งั้นเดี๋ยวโทโมะไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะ”
“เร็วๆนะ”ร่างบางนั่งรอร่างสูงอยู่ด้านหลังเวที มือบางลูบท้องที่นู่นขึ้นมาเบาๆ
“วันนี้หนูสองคนเห็นป๊าเต้นมั้ยค่ะ ป๊าเท่ใช่มั้ยล่ะ แต่ที่จริงม๊าก็เต้นได้นะ แต่ตอนนี้มีหนูอยู่ม๊าเลยเต้นโชว์ไม่
ได้ เสียดายจังเลยเนอะ” ร่างบางพูดกับลูกตัวน้อยทั้งสองคน
“แต่ม๊าเค้าเต้นไม่เก่งเท่าป๊าหรอกครับ”ร่างสูนงนั่งลงข้างร่างบางก่อนจะก้มลงไปพูดกับลูกบ้าง
“ชิ แต่ป๊าเค้าร้องเพลงไม่เก่งเท่าม๊าหรอก”ร่างบางยังไม่ยอมแพ้
“ป๊าแร็พเก่งนะครับ”
“ม๊าก็แร็พได้ค่ะ”
“ป๊าพูดญี่ปุ่นได้ด้วยนะครับ”
“เอ้าก็โทโมะเป็นคนญี่ปุ่นพูดไม่ได้สิแปลก”ร่างบางที่เริ่มรู้ตัวว่ายังไงก็เถียงไม่ชนะเลยแกล้งโมโหกลบ
เกลื่อน ทำเอาเหล่าทีมงานได้แต่นั่งขำกับภาพตรงหน้า
“แต่ม๊าของหนูน่ารักที่สุดในโลกเลยรู้มั้ยครับ”ร่างสูงหอมแก้วร่างบางเบาๆ ทำเอาร่างบางเขินหน้าแดง
“บ้า”
“555ทำเขิน”
“โทโมะ”ตีแขนร่างสูงแรงๆโทษฐานที่ล้อเลียนเธอ
“พอแล้วๆ เออเดี๋ยวพวกนั้นจะไปเดินด้วยนะ”
“อืม”
“น้องเขื่อนมาแล้ว”สี่หนุ่มเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วเดินกลับเข้ามาด้านหลังเวที
“แก้ว ตัวเล็กไม่ดิ้นบ้างเลยหรอ”เขื่อนถามร่างบาง
“ยังเลย ลองให้โทโมะคุยกับลูกดูสิ ตัวเล็กชอบเล่นกับป๊าเค้ามากกว่าน่ะ”
“เพื่อนโมะคร้าบ เขื่อนอยากเห็นตัวเล็กดิ้นอ่ะคุยกับลูกหน่อยสิ”เขื่อนหันมาทำตาวิ้งค์ๆใส่โทโมะ
“เออๆเลิกทำหน้าแบบนั้นสักทีฉันขนลุก”
“ชิ”เขื่อนยอมถอยออกมา
“ตัวเล็กครับวันนี้เหนื่อยมั้ยม๊าพาหนูออกมาเที่ยวข้างนอกอย่างนี้เนี่ย ม๊าหนูนะดื้อที่สุดเลย ตัวเล็กห้ามดื้อ
เหมือนม๊ารู้มั้ยครับ”
“เดี่ยวเหอะโทโมะ ตัวเล็กค่ะอย่าไปเชื่อป๊านะ ม๊าอ่ะเป็นเด็กดีจะตายตัวเล็กต้องเหมือนม๊ารู้มั้ยอย่าไป
เหมือนป๊าเลย”
“ไม่ต้องเหมือนป๊าสิครับ”
“เหมือนม๊าค่ะ”
“เหมือนป๊าครับ”
“เหมือน...อ๊ะ เขื่อนตัวเล็กดิ้นแล้ว”ร่างบางบอกกับเขื่อนกหลังจากรับรู้อาการดุ๊กดิ๊กๆในท้อง
“ไหนๆ ไม่เห็นเลย”เขื่อนถามอย่างตื่นเต้น
“มันไม่เห็นหรอก เอามือมานี่”ร่างบางจับมือเขื่อนให้วางลงบนท้องเธอ ร่างสูงเห็นก็แอบไม่พอใจนิดๆแต่ก็
ทำอะไรไม่ได้ ขืนโวยวายไปแม่คุณได้งอนเขาแน่เลย
“รู้สึกมั้ย”
“อืม มันตุ๊บๆอ่ะ”
“แก้วเคนตะอยากจับบ้าง”
“มาสิ”ร่างบางจับมือชายหนุ่มมาวางไว้ที่ท้อง เมื่อเคนตะเสร็จมีหรือป๊อปปี้กับจองเบจะยอม
“พอแล้วแก้วเริ่มเจ็บท้องแล้ว”แก้วเริ่มนิ่วหน้าเมื่อตัวเล็กทั้งสองคนเหมือนจะรู้ว่าวันนี้มีคนเล่นด้วยเยอะ จึง
ดิ้นไม่หยุดทำเอาร้างบางเริ่มรู้สึกจุกที่ท้อง
“แก้วเจ็บมากหรือเปล่า”โทโมะถามร่างบางอย่างเป็นห่วง มือหนาที่ลูบท้องร่างบาง
“ตัวเล็กเลิกดิ้นได้แล้วครับม๊าหนูเจ็บแล้วนะ” ร่างสูงบอกกับตัวเล็กทั้งสองคน ดูท่าจะจริงที่ตัวเล็กฟังป๊า
มากกว่าเพราะทันทีที่ร่างสูงพูดจบ ตัวเล็กที่อยู่ในท้องของร่างบางก็หยุดดิ้นน
 



กลับมาแว้ว วันนี้อารมณดี เลยมาอัพให้ขอบคุณทุกเม้นทุกโหวตนะค่ะ