คุณแม่มือใหม่ หัวใจสีชมพูTK

2 เดือนต่อมา
“โทโมะ แก้วเบื่ออยู่บ้านแล้วนะ แก้วอยากออกไปข้างนอกบ้าง”
“ไม่เอาแก้ว นี่แก้วก็ท้องโตขนาดนี้แล้วยังจะออกไปไหนอีก” ร่างสูงดุร่างบางที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่ขนเตียง
“แต่แก้วเบื่อ ให้ออกไปนั่งดูโทโมะทำงานก็ยังดีนะ” ร่างบางยังคงง๊องแง๊งไม่เลิก ก็แน่ละเธอไม่ได้ออกจาก
บ้านมาเกือบสองเดือนแล้วนะ มีก็แต่ออกไปกินข้าวข้างนอกแป๊ปเดียวก็กลับ มีบางที เฟย์ฟาง แล้วก็เคโอ
ติกมาเยี่ยมที่บ้าน นอกนั้นก็นั่งแกร่วอยู่คนเดียว พ่อกับแม่ก็ไปอยู่ญี่ปุ่นไม่ยอมกลับมาสักที
“นะๆโทโมะพาแก้วไปด้วยนะ”ทำตาปิ๊งๆให้ร่างสูงใจอ่อน
“ไปก็ไป ไปอาบน้ำแต่งตัวไปเดี๋ยวโทโมะนั่งรอ”
“น่ารักที่สุด”หอมแก้วร่างสูงเสร็จ ก็หยิบชุดเดินเข้าห้องน้ำไป
ร่างสูงหยิบรูปที่ไปอัลตร้าซาวน์มาเมื่อเดือนที่แล้วขึ้นมาดู สรุปเขาได้ทั้งลูกชายแล้วก็ลูกสาวเลยแหละ นึก
ถึงหน้าร่างบางที่เห็นลูกตัวเองเป็นครั้งแรก ก็หัวเราะออกมา ทั้งยิ้มทั้งร้องไห้ภาพนั้นมันช่างน่ารักสุดๆไป
เลย ถึงตอนนี้แล้วทุกคนคงไม่ต้องถามหรอกนะว่าเราเริ่มรักกันหรือยัง เพราะ ‘ผมรักผู้หญิงคนนี้หมดใจ
ตั้งแต่ตอนที่รู้ว่าเธอมีลูกกับผมแล้วล่ะ’ ร่างสูงนึกถึงตอนที่ร่างบางตื่นขึ้นมาในเช้าวันหนึ่ง อยู่ดีๆร่างบางก็
ถามกับเขาว่า “โทโมะรักแก้วมั้ย แก้วรักโทโมะนะ” คำพูดนั้นทำให้ผมรักเธอมากขึ้นไปอีก คนอะไรน่ารักขึ้น
ทุกวันๆ
“โทโมะผูกเชือกให้แก้วหน่อยสิ” ร่างบางเดินเข้ามาหาร่างสูงก่อนจะหันหลังให้
“อ่ะ เสร็จแล้วไหนดูสิ”ร่างสูงหมุนร่างบางมาสำรวจ
“น่ารักจัง”บีบแก้มนิ่มๆของร่างบางอย่างหมั่นเขี้ยว
“เจ็บนะ ว่าแต่จะไปกันยัง”ร่างบางถามร่างสูงอย่างตื่นเต้น
“ฮ่าๆๆ ไปสิทำอย่างกับไม่เคยออกจากบ้านอย่างนั้นแหละ”
“ก็เพราะใครกันล่ะ”ร่างบางหันไปค้อนร่างสูง
“โอ๋ๆ ไปกัน เอ๊ะ ว่าแต่ไม่แต่งหน้าหรอ”ร่างสูงถามอย่างแปลกใจ
“ทำไมอ่ะโทรมหรอ หมอบอกว่าเลี่ยงแต่งหน้าได้ก็เลี่ยงเพราะอาจจะมีสารเคมีที่ส่งผลต่อเจ้าตัวเล็กน่ะ ว่า
แต่โทรมมากมั้ย”
“ม่หรอกสวยจะตาย”
“จริงนะ”
“อืม ไปกันได้แล้ว โมะจะไปทำงานสายแล้วเนี่ย”
ร่างสูงคว้ากระเป๋าของร่างบางและของตนเองก่อนจะจับมือร่างบางพาไปที่รถ วันนี้ร่างสูงมีงานที่
terminal21 เมื่อจอดรถเสร็จก็เดินจับมือร่างบางเข้ามาภายในห้างร่างบางเดินดูนู่นดูนี่เหมือนเด็ก ท่าทาง
เขาจะเก็บตัวเธอไว้ในบ้านนานเกินไปแล้วแหละ
“แก้วทำงานก่อนเสร็จงานแล้วเดี๋ยวโทโมะจะพาเดินให้ทั่วเลย”
“จริงนะ”
“อืม”ร่างสูงรัปากร่างบางก่อนจะรีบพาร่างบางไปที่ด้านหลังเวที
“นั่น พี่แก้วหนิ”
“แกๆพี่แก้วมาด้วยแหละ”
“กรี๊ด พี่แก้วกลับมาแล้ว” เสียงของเหล่าบรรดาแฟนคลับเรียกชื่อร่างบางอย่างตื่นเต้นเนื่องจากไม่ได้เห็น
ร่างบางมาเป็นเวลานาน
“สวัสดีค่ะ ทุกคน” ร่างบางทักทายแฟนคลับที่รออยู่ด้านนอก
“โทโฒะเข้าไปแต่งหน้าก่อนนะ แก้วขอคุยกับแฟนคลับก่อน”
“แต่ว่า....”ร่างสูงที่ไม่อยากปล่อยให้ร่างบางคลาดสายตาได้แต่อึกอัก
“แก้วสัญญาว่าจะอยู่แต่ตรงนี้ ไม่ไปไหนแน่นอน”
“พี่โทโมะเข้าไปเถอะ เดี๋ยวพวกหนูดูพี่แก้วให้”น้องแฟนคลับช่วยพูด
“งั้นรีบตามเข้าไปนะ”บอกร่างบางแล้วรีบเดินเข้าไปด้านหลังเวที
“สวัสดีครับ”ทักทายทีมงานทุกคนก่อนจะลงไปนั่งแต่งหน้า
“วันนี้มาช้านะ”ช่างแต่งหน้าพูดกับร่างสูง
“พอดีแก้วเค้ามาด้วยน่ะครับ”
“แหมที่แท้ก็รอภรรยานี่เอง แล้วนี่อยู่ไหนล่ะเนี่ย ไม่ได้เจอตั้งนานคิดถึงอยู่เหมือนกัน”
“คุยกับแฟนคลับอยู่ด้านนอกนะครับ”
“ไม่น่าล่ะ”ช่างแต่งหน้าพูดยิ้มๆ
“ทำไมหรอครับ”ร่างสูงถามอย่างสงสัย
“ก็โทโมะนั่งขมมวดคิ้วอยู่ตลอดเวลาเลยล่ะสิ เป็นห่วงขนาดนั้นเชียว”
“ผมเป็นอย่างนั้นหรอครับไม่เห็นรู้ตัวเลย”ได้แต่นั่งมองตัวเองในกระจก เอ่อ คิ้วเราขมวดเป็นปมจริงๆด้วย
“ไงเพื่อนยาก”เขื่อนที่แต่งหน้าทำผมเสร็จเรียบร้อยแล้วเดินเข้ามาหาร่างสูงที่นั่งแต่งหน้าอยู่
“แต่งหน้าเสร็จแล้วหรอ”ร่างสูงหันไปถามเพื่อนหนุ่มที่ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ
“อืม ขาดเปลี่ยนขุดอย่างเดียว”
“งั้นก็ดีเลยออกไปดูแก้วให้หน่อย ยิ่งซนๆอยู่”ช่างแต่งหน้าได้แต่มองชายหนุ่มยิ้มๆ ‘จะหาผู้ชายดีๆอย่างนี้ได้อีกที่ไหนเนี่ย’
“อ่าวแก้วมาด้วยหรอ ยอมพาออกจากบ้านแล้วหรือไง”เขื่อนหันมากระเซ้าชายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม
“อ้อนจะมาด้วย ถ้าไม่พามาเดี่ยวคงมีงอนแน่ ช่วงนี้อารมณ์ยิ่งขึ้นๆลงๆอยู่”
“555 เอออ เดี๋ยวออกไปดูให้”
“ว่าจบก็เดินออกไปหาร่างบางตามที่เพื่อนบอก
“พี่เขื่อน”เหล่าแฟนคลับเรียกชายหนุ่มที่เดินออกมา นั่นทำให้ร่างบางรีบหันกลับมา
“เขื่อน”ร่างบางหันไปกอดเพื่อนหนุ่มด้วยความคิดถึง
“นี่ มากอดฉันอย่างนี้เดี๋ยวฉันก้โดนไอ้โมะมันเตะเอาหรอก”ถึงปากจะพูดอย่างนั้นแต่ก็กอดตอบร่างบาง
แฟนคลับที่เห็นต่างอมยิ้มกับความน่ารักของทั้งสองคน
“คิดถึง”ร่างบางเอ่ยอ้อนๆ
“ตั้งแต่มีลูกนี่ขี้อ้อนขึ้นเยอะเลยนะ”เขื่อนขยี้หัวร่างบาง
“เขื่อนอ่ะ”
“ว่าแต่คุยกับแฟนคลับเสร็จหรือยัง โทโมะมันห่วงเลยให้ฉันมาตามเนี่ย”
“อืม เสร็จแล้ว งั้นแก้วไปก่อนะทุกคน เจอกันหลังงานเลิกนะ”ร่างบางบอกกับแฟนคลับก่อนจะหันไปหา
เขื่อนที่ยืนรออยู่
“เขื่อนมาให้แก้วเกาะหน่อยดิเดี๋ยวนี้ยืนนานๆไม่ค่อยได้”ร่างบางกวักมือเรียกให้เขื่อนเดินเข้าไปใกล้
“ยุ่งจริงเลยนะ”ปากก็บ่นแต่ก็เดินเข้ามาพยุงร่างบาง
“สวัสดีค่ะทุกคน”ร่างบางเอ่ยทักทีมงานอย่างสดใส ร่างสูงที่นั่งแต่งหน้าอยู่หันไปเห็นเขื่อนพยุงร่างบางอยู่ก็ตกใจ รีบลุกขึ้นไปหาร่างบางทันที
“แก้วเป็นอะไรเนี่ยไอ้เขื่อน”เอ่ยถามเขื่อนอย่างร้อนใจ
“แก้วไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยแค่ปวดขาน่ะ”บอกร่างสูงที่ประคองตนเองไปนั่งที่โซฟา
“เห็นมั้ย โทโมะบอกแล้วว่าอย่ามาอย่ามาก็ไม่เชื่อ”ดุร่างบางที่ดื้อสุดแสนจะดื้อ
“แก้วไม่เป็นไรแล้ว ไปทำงานได้แล้วไป”หลังจากไล่ร่างสูงให้ไปทำงานได้สำเร็จร่างบางก็นั่งคุยกับทีม
งานอย่างสนุกสนาน
“อ้าวแก้วโทโมะยอมให้ออกจากบ้านแล้วหรอ”สามหนุ่มที่พึ่งเดินเข้ามาทักร่างบาง
“กว่าจะขอออกมาได้ก็แทบตายเหมือนกันแหละ”คำตอบของร่างบางทำให้ทุกคนหัวเราะออกมา
 



มาแล้ว คิดถึงกันบ้างมั้ยค่ะรีดเดอร์?5555 มาอัพตอนใหม่ให้แล้วก็อ่านกันให้สนุกนะ><
LOVE LOVE