รักวุ่นวาย..ของนักแต่งเพลง

8.8

เขียนโดย tanopa

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 00.06 น.

  50 chapter
  291 วิจารณ์
  73.01K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

16) เพิ่มความผูกพันธ์

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ช่วงนี้ผมกลับแก้วเองก็เริ่มใกล้ชิดกันมากขึ้น สำหรับผมน่ะผมว่าเวลาแบบนี้ดีสุดๆ
แก้ว - พี่โทโมะๆๆ นี่ๆๆนั่งยิ้มอยู่ได้คนเดียว บ้ารึเปล่า ไม่ขึ้นไปทำงานเหรอ 
โทโมะ - ครับๆ ไปสิครับ (รีบคว้ามือแก้วแล้วเดินไปคู่กันทันที)
แก้ว - พี่อย่าทำแบบนี้ปล่อยสิ (สบัดมือออกทันที) 
โืทโมะ - รังเกียจพี่เหรอ ทำไมถึงไม่ดึงมือออกจากมือพี่แบบนี้อ่ะครับ
แก้ว - แฟนคลับพี่นั่งอยู่เต็มหน้าบริษัท อยากเป็นข่าวมากเหรอไงห๊ะ เขยิบออกไปเลยอย่ามาใกล้น่ะ
จากนั้นแก้วก็เดินหน้านิ่งนำหน้่าโทโมะไปทันที ทำให้เขาต้องซะตากรรมน้อยคนเดียว คือ ตอบคำถามแฟนคลับ
แฟนคลับ - พี่โทโมะเมื่อกี๊พี่คนสวยๆชื่ออะไรค่ะ น่ารักจังพวกหนูชอบ เป็นทอมไหมค่ะพี่โทโมะ
โทโมะ - ใครเหรอครับ พี่ไม่เห็นใครเลย พี่ล้อเล่นครับ คนเมื่อกี๊เขาชื่อพี่แก้วครับ เป็นผู้ช่วยพี่เอกโปรดิวเซอร์ของพวกพี่เองครับ เขาไม่ได้เป็นทอมน่ะครับ
แฟนคลับ - น่ารักจัง ชื่อแก้วเหรอ(ทำหน้าเพ้อไปไกลลลลลลลล)
โทโมะ - ฮ่าๆ เคลิ้มไปไกลเลยน่ะนั้น พี่ขึ้นไปทำงานก่อนน่ะครับ ตั้งใจเรียนกันน่ะครับ ห้ามโดดเรียนกันน่ะครับ
จากนั้นโทโมะก็เดินไปยิ้มไปคนเดียว จนมาถึงเจ้าตัวปัญหาของเรื่องที่เขากำลังคิดก็รีบก้าวไปหาทันที
โทโมะ - แก้วครับทิ้งพี่ให้เดินเหงามาคนเดียวมาแบบนี้ได้ยังไงครับ มาด้วยกันแท้ๆทิ้งที่ได้ลงคอเลยน่ะครับ
แก้ว - ก็นั้นพวกแฟนคลับพี่ไม่ใช่เหรอค่ะ แล้วจะให้แก้วไปยืนแจกยิ้มด้วยทำไม ทำงานได้แล้วค่ะ
แก้วฝึกงานผ่านมาหลายวันเป็นเดือนจากเดือนเป็นสองเดือน ความสัมพันธ์ของแก้วกับโทโมะก็เริ่มดีขึ้น แต่แก้วก็ยังไม่ยอมให้โทโมะเข้าใกล้ตัวได้มากกว่าการฉวยโอกาสจับมือเท่านั้น 
เขื่อน - ฮั่นแน่ๆที่รักทั้งสองคนของเขื่อน คุยอะไรกันอยู่หน้าห้องไม่เข้ามาล่ะครับว่าไง
โทโมะ - ขนลุกว่ะไอ่เขื่อน ออกไปห่างๆฉันเลย แก้วจะแวะเข้ามาก่อนไหมครับหรือว่าไปห้องอัดเสียงของธามไท
แก้ว - ไม่ต้องเนียนเลยๆ พี่ต้องไปกับแก้วตามาเลย พี่ต้องอัดเสียงกับธามห้ามขี้เกียจห้ามอู้
จากนั้น ทั้งคู่ทำงานด้วยกันจนเสร็จสิ้นเป็นปกติโดยไม่มีความรู้สึกอึดอัด เย็นชาแบบตอนแรกๆ เพราะพวกเขาแทบไม่คุยกันแต่ตอนนี้เริ่มพูดคุยกันมากขึ้น ยิ้มให้กันบ่อยขึ้น ถึงแม้แก้วยังจะเย็นชาแต่ก็ยังน้อยลงกว่าเดิมบ้างแล้ว
 
 
แต่อีกฝากหนึ่งของกลุ่ม
พิม - ไงยัยหวาย แกนั่งฮึดฮัดอยู่ได้ ทำไมแกมองพี่โทโมะเอ๊ยไม่ใช่สิ พี่แก้วเขาตาขวางแบบนั้นน่ะ
หวาย - แกก็ดูสิยัยนั่นมาแรกๆทำท่ารังเกียจพี่โทโมะของฉันแต่ดูสิ ตอนนี้มันกลับมาอ่อยพี่โทโมะของฉัน
พิม - แกนี่น๊า คิดมากไปป่าว แล้วแกเรียกว่าพี่โทโมะของแกอย่างงั้นอย่างงี้ ตั้งแต่คบแกเป็นเพื่อนมาฉันก็เห็นแต่แกตามพี่เขาต่อยๆอยู่ได้
หวาย - พิมแกไม่รู้อะไรอย่ามาวิจารณ์ฉันน่ะ แม่ฉันกับแม่พี่โทโมะเขารู้จักกันเขาเห็นดีเห็นงามกันที่จะให้เราคบกัน
พิม - จ้าๆๆ เีิื่รื่องของแม่แต่ไม่ใช่เรื่องของลูกนิเนอะ พิมไปหาเคนตะดีกว่า มินไปหาพี่จงเบพร้อมพิมไหม
มิน - ไปสิๆ หวายมินว่าหวายตื่น จากความฝันดีไหม อย่ามัวแต่จมปักอยู่กับพี่โทโมะเลย ใครๆเขาดูกันออกว่าพี่เขาชอบพี่แก้ว
หวาย - หน๊อย พวกแกเป็นเพื่อนฉันหรือ นังนั้น คอยดูเหอะ ฉันจะทำให้อยู่ไม่สุขแน่ๆ คราวนังเนย ก็คนหนึ่งแล้ว ยังจะมีัยัยแก้วเพิ่มมาอีกคน ทำไมถึงต้องพี่โทโมะของฉันด้วย
 
 
 
วันนี้ ไรเตอร์แต่งสั้น แต่เรื่องกำลังสนุกๆ แต่ก็ งง ใคร งงบ้างขอมือหน่อย
ดูกันสิว่า หวายจะทำอะไรแก้วได้บ้าง จะความรักของแก้วกับโทโมะจะลงเอยกันยังไง
สำหรับคืนนี้ นอนฝันดีกันน่ะค่ะ รีดเดอร์ที่ร๊ากกกก ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ >x< 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา