รักหวานๆของคลาสโนว่าตัวพ่อ

9.1

เขียนโดย tanopa

วันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2555 เวลา 01.06 น.

  50 chapter
  365 วิจารณ์
  129.21K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 23.49 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

30) การตกหลุมพราง...ที่แสนหวาน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
หวาย - แก้วเธอไม่โกรธฉันจริงๆน่ะ สัญญาน่ะไม่ว่าต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้นเธอต้องไม่โกรธฉันน่ัะ 
ฟาง - เธอพูดแบบหมายความว่ายังไงหวายเธอคิดจะทำอะไร
เฟย์ - นั่นสิหวายเธอจะทำอะไร เธอคิดจะทำอะไรยัยแก้ว ห้ามแตะต้องเพื่อนฉันเด็ดขาดหยุดความคิดบ้าๆบอๆที่จะทำให้แก้วต้องเสียหายเพราะปากกาที่เธอขีดเขียนมันสะ
แก้ว - พอก่อนๆ ฟางเฟย์ แล้วเธอจะให้สัญญาอะไีรอีกล่ะในเมื่อเธอกับฉันไม่ได้ตกลงหรือฉันขอร้องให้เธอทำอะไรให้เลย
หวาย - มันไม่ได้เกิดเพราะเธอขอร้องหรอกแก้ว แต่มันเป็นสิ่งที่ฉันต้องการทำมันจริงๆ และฉันเชื่อเสมอว่าเธอต้องทำมันได้แน่นอนน่ะแก้ว
ฟาง - หวายไม่ใช่เพราะว่าที่เธอมาขอร้ิองแก้วแบบนี้ ฉันหวังเธอไม่ได้คิดจะยืมมือแก้วจัดการพิมเพื่อตัวเองล้วนๆใช่ไหม
เฟย์ - เธอคงไม่ใช่ประเภทพวกที่เห็นแก่ตัวใช่ไหมเห็นแก่ตัวเองโดยหลอกใช่คนอื่นโดยไม่คำนึงถึงผลที่ตามมา ฉันหวังว่าเธอคงไม่........
หวาย - ฉันไม่ทำร้ายแก้วแบบชั่วๆแน่นอน แก้วก่อนหวายจะไปเรียนหวายอยากบอกแก้วอย่างหนึ่งว่า ......
แก้ว - มีอะไรเหรอหวาย แล้วเดี๋ยวก่อนหวายจะให้แก้วช่วยหวายยังไง บอกมาสิถ้าฉันช่วยได้ฉันก็ตกลงจะช่วยแต่ถ้าฉันช่วยไม่
หวาย - เธอทำได้แน่นอนเพราะเรื่องที่ฉันขอไม่ยากอะไรเลย ก่อนบอกเีรื่องที่จะให้ช่วยฉันจะบอกเธอว่า พิมกับโทโมะเขาไม่มีทางที่จะหวนไปคบได้อีกครั้งอย่างแน่นอนเพราะโทโมะเขาไม่ได้รักพิมแล้ว เพราะเขารักเธอน่ะแก้ว ฉันอาจพูดได้ไม่เต็มปากแต่ขอยืนยันจากคนที่รู้จักโทโมะได้เลยว่าเขามองแค่เธอคนเดียว
แก้ว - ทำไมเธอถึงยืนยันได้หนักแน่นขนาดนี้ได้ทั้งๆทีเธอไม่ได้อยู่กับเขาเลยน่ะหวาย
หวาย - เพราะหวายแค่พิสูจน์มาแล้ว คราวนู่นหวายให้สาวๆที่หวายรู้จัก คือ หวายพนันกับพิมตอนนั้นอ่ะน่ะ หวายส่งสาวๆไปหาโทโมะ หวายให้พวกสาวๆเข้าำไปยั่วเสนอแต่รู้ไหมว่าโทโมะเขาตอบสาวๆว่า..........
โทโมะ - ตอนนี้ผมมีคนที่ผมรักแล้วครับ แล้วผมก็รักเธอคนเดียว ผมขอโทษด้วยเพราะผมไม่อยากให้เขาต้องเสียใจเสียความรู้สึกจากนิสัยเดิมๆ ผมจะรักแค่เธอคนเดียว
ทุกคนยกเว้นโทโมะ - เฮ้ยโทโมะ มาได้ไง
โทโมะ - เดินมาตามหัวใจเรียกร้องครับ อ้าวฟาง เฟย์ หวายไปไหนกันล่ะครับ (ปากถามสามสาวแค่มือกับคว้าข้อมือแก้วที่กำลังจะหนีไปอีกคน)
แก้ว - ปะปล่อยน่ะ จะดึงไว้ทำไมกัน (ทั้งบิด ทั้งแงะ ทั้งแกะ ก็ไม่สามารถหลุดออกมาได้)
หวาย - หวายมีเรียนตอนสิบโมงครึ่งจะได้เวลาแล้วไปก่อนน่ะโทโมะ แก้ว แล้วเจอกันจ๊ะบายๆ
ฟาง - อ๋อ พอดีเฟย์หิวข้าว ฟางก็เลยว่าจะพาเฟย์ไปกินข้าวไปกันเฟย์เดี๋ยวโรคกระเพาะแกกำเริบ
เฟย์ - ห๊ะ ........(เมื่อโดนลากออกมาจากโทโมะ แก้วได้พอควรเฟย์ก็รีบถามด้วยความสงสัย)ดะเดี๋ยว พี่ฟางเฟย์ไปทันเป็นโรคกระเพราะตอนไหนอ่ะ
ฟาง - ตอนนี้เลยตอนนี้ โรคกระเพราะอย่างให้เขาได้รักกัน ไปกันเฟย์
เฟย์ - มุกเสี่ยวน่ะเจ๊ ท่านได้มาจากใครมา ถ้าเป็นป๊อปปี้คงไม่ใช่ล่ะ เจอในเฟสบุ๊คอะไรประมาณนั้นมาหรือไง
ฟาง - ป่าว จากเขื่อนน่ะ อิิอิ มาแอบดูสองคนนั้นดีกว่า มุมนั้นกำลังดีรับรองเขาไม่เห็นเราสองคนแน่ๆไปกันเร็ว
       จากนั้นทั้งคู่ก็เลิกล้อเลียน พากันแอบดูพฤติกรรมของคู่โทโมะแก้วกันโดยเงียบสงบแต่โดยดี
แก้ว - ปล่อยมือได้ยัง จะจับไปไหนเนี๊ยะ ไม่ใช่นักโทษน่ะค่ะคุณผู้คุมความ......
โทโมะ - ผู้คุมหัวใจใช่ไหมครับ 
แก้ว - แหวะ เลี่ยน เอามีอะไรว่า ไม่ปล่อยก็ไม่ปล่อย มีอะไรก็พูดมายืนนานมัน......รีบพูดมาสิ ยืนยิ้มอยู่ได้บ้าป่ะนั้น
โทโมะ - แก้วยังไม่ได้ให้คำตอบโมะความนั้นเลยว่า ตกลงแ้ล้วโมะเป็นแฟนแก้วได้ยังครับ 
แก้ว - คือ แบบว่า............
พิม - โทโมะขาาาาา อี๋ปล่อยมือจากนางแก้วเลยน่ะค่ะ พิมเมื่อคืนเมาไปหน่อยถ้าทำตัวไม่ดีโทโมะอย่าโกรธพิมเลยน่ะค่ะ เอ๋ปล่อยออกจากแก้วเลยน่ะโทโมะๆ
แก้ว - โมะขา แก้วว่าเราไปหาอะไรทานกันดีกว่าน่ะค่ะ อยู่ตรงนี้แล้วปวดหูยังไงก็ไม่รู้ แต่ถ้าโมะขาไม่ไปแก้วไปเองก็ได้
โทโมะ - คะครับพิมครับผมขอตัวน่ะครับ ไปครับแก้วใจของโมะ
พิม - กรี๊ดดดดดดดดดดดด ทำไมฉันต้องโดนทิ้ง จำเอาไว้เลยน่ะ เกลียดแกนังแก้ว ฉันเกลียดแกนังผู้หญิงหน้าด้าน มองอะไรไม่เคยเห็นคนหงุดหงิดหรือ 
นักศึกษา - ปะเปล่า แล้วพี่จะโมโห ทะไไปแล้วค๊าาาาาาาาา (รีบหนีออกมาเพราะเจอสายตาขวางๆของพิมที่เพ้งมองมา)
ด้านเฟย์ ฟาง
เฟย์ - เจ็บจี๊ดด คริคริ แก้วนี่แสบใช่เล่น
ฟาง - เนอะ โมะขา ไปหาอะไรทานกันดีกว่าค่ะ อยู่ตรงนี้แล้วปวดหูยังไงก็ไม่รู้ คิกคิก
เฟย์ - ได้ครับแก้วใจที่รักของโมะ อ๊ายยย โทโมะก็หวานสะ กรี๊ดพี่ฟาง แบบนี้ค่อยสนุกขึ้นแล้วสิ ฮ่าๆๆๆๆๆ
ด้านแก้ว โทโมะ
แก้ว - นี่ปล่อยฉันได้แล้วจะโอบเอวทำไม ไม่มียัยพิมแล้วไม่ต้องเลย ไม่เล่นแล้ว อ๊ายยย
โทโมะ - โมะไม่เล่น โมะเอาจริง ในเมื่อแก้วบอกว่าโมะขาแล้ว โมะก็จะยอมเป็นโมะขาของแก้ว ส่วนแก้วต้องเป็นแก้วใจของโมะ ไม่เอาโมะถือว่าเราคบกันแล้วไปกินกาแฟที่ร้านเค้ก เดทแรกของเรากันไปครับที่รัก
 
 
 
 
อ๊ายยยยยยยยย แก้วตกหลุมพรางของโทโมะสะแล้วววว 
ต่อไปคู่นี้จะหวานหยด ชนิดขนาดไหนตามกันไปเรื่อยน่ะค่ะ อิอิ 
คืนนี้ฝันดีน่ะค่ะ ม๊วฟฟฟฟฟฟ >x,<

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา