BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

9.4

เขียนโดย jookjoom

วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.45 น.

  40 chapter
  760 วิจารณ์
  91.99K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

17)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
 " คุณปราณ ถ้ามีงานด่วนให้เมลล์ส่งให้ผมด้วยนะ อ่อ แล้วอย่าลืมโทรบอกผมหน่อยละ " ผมรีบเตรียมตัวกลับบ้านทันที่ที่รู้ว่าพ่อผมอยากเจอฟาง
 
 
" อ่าว แล้วคุณภาณุจะไปไหนละค่ะ นี่เพิ่งบ่ายโมงเองนะค่ะ "
 
 
" ผมมีธุระ รีบกลับบ้านคุณพ่อเรียกนะ อย่าลืมที่ผมสั่งไว้ละกัน " แล้วป๊อปปี้ก็รีบขับรถมุ่งหน้าตรงมายังคอนโดของเค้าทันที
 
 
" ก๊อกๆ " เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น
 
 
" ใครมาเนี่ย " ฟางพูดเบาๆ ก่อนจะเดินไปที่ประตูเพื่อส่องดูตาแมว 
 
 
" เออ ป๊อปอยู่ไหมค่ะ " ทันทีที่ฟางเปิดประตู เธอก็ถามขึ้น
 
 
" เค้าไม่อยู่ค่ะ คุณมีธุระอะไรหรือเปล่าค่ะ " ฟางถามกลับไป
 
 
" อ่อ ขอฉันเข้าไปนั่งรอข้างในได้ไหมค่ะ "
 
 
" คงจะไม่ได้นะค่ะ ป๊อปเค้าห้ามฉันให้คนแปลกหน้าเข้ามานะค่ะ "
 
 
" หึ แปลกสำหรับคุณคนเดียวมั้งค่ะ สำหรับเค้าคงไม่แปลกหรอก " เธอแสยะยิ้มใส่ฟาง
 
 
" เห้อ คุณมีอะไรจะบอกเค้า แล้วคุณชื่ออะไร เค้ากลับมาฉันจะบอกเค้าให้ "
 
 
" คงไม่ต้องฝากมั้งค่ะ เพราะเค้ากับฉันอยู่ด้วยกันเราไม่เคยปิด ฉันจะรอเค้าข้างในค่ะ " แล้วเธอก็กระเทกประตูเข้ามาตอนที่ฟางเผลอ
 
 
" เอ๊ะ นี่คุณมีอะไรทำไมไม่ฝากบอก เข้ามาได้ยังไงกัน " ฟางบ่นทันทีที่เธอหย่อนตูดลงเก้าอี้อย่างไม่เกรงใจ
 
 
" นี่เธอนะ เป็นผู้หญิงใหม่ของป๊อปะซิ รู้ไว้ซะนะ ว่าฉันนะ ว่าที่ภรรยาของเค้า "
 
 
" อย่าบอกนะ ว่าคุณคือคู่หมั้นป๊อป "
 
 
" หึ เพิ่งรู้เหรอ นางอีตัว "
 
 
" มันจะมากไปแล้วนะ เพี๊ยะ " ฟางที่ได้ยินถึงกับสติขาดพลั้งมือตบเธอ
 
 
" ฟาง เธอทำอะไรนะ" ป๊อปปี้ที่กลับมาทันเห้นเหตุการณ์เมื่อกี้ก็ตวาดขึ้น
 
 
" ฮือๆๆ ฮึก ป๊อปค่ะ มดมาหาคุณ คุณไม่เคยอยู่เลย มดคิดถึงคุณนะค่ะ " เธอโผเข้ากอดป๊อปปี้แล้วพูดพร้อมน้ำตา
 
 
" ผมขอโทษนะ พอดีผมมีธุระ "
 
 
" ค่ะ มดไม่เคยโกรธป๊อปหรอก มดรักป๊อปนะ " เธอบอกเค้าไป ฟางตอนนี้ที่ได้แต่ยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก ทั้งๆที่เธอเพิ่งบอกกับพี่สาวเธอไป ว่าเค้ามันไว้ใจได้แท้ๆ
 
 
" นะ นาย กะ เธอ " ฟางที่พูดขึ้นมา ทำให่ทั้งสองผละออกจากกันแล้วมองมาที่เธอ 
 
 
" เออ คือ ไม่ใช่นะฟาง ฟังป๊อปก่อน " ป๊อปปี้เข้าไปจับมือฟาง
 
 
" พอได้ไหม ฮือๆ ฮึก พอได้ไหมป๊อป เลิกโกหกฉัน ฮือๆ " ฟางที่ตอนนี้ปล่อยโฮออกมาอย่างบอกไม่ถูก จริงๆเธอไม่อยากอ่อนแอแบบนี้ แต่เธอมันตื้อไปหมด เธอแค่อยากระบายออกมา
 
 
" ฟาง ไม่นะฟังป๊อปก่อน ป๊อปรักฟางนะแล้วนี่ก็มดเพื่อนป๊อปเราไม่ใช่แฟนกัน " ป๊อปที่พยายามเข้าไปกอดฟางอธิบายทันที เพราะเค้ารู้ว่าเธอเจ็บมามากแค่ไหน
 
 
" ไม่นะป๊อป มดเป้นเมียป๊อปนะ " มดรีบพูดแทรกขึ้นทันที
 
 
" มด ผมว่าผมบอกคุณแล้วนะ ว่าวันนั้นผมป้องกัน เด็กในท้องไม่ใช่ลุกผมแน่ๆ แต่ผมจะเลี้ยงดูคุณเอง "
 
 
" นั่นไง คุณสัญญาว่าจะเลี้ยงดูมดแล้วนะ "
 
 
" ใช่ผมสัญญา ว่าผมจะเลี้ยงดูคุณกับลูก แต่นี่เธอเป็นผู้หญิงที่ผมรักแล้วก็เลือก คุณไม่มีสิทธ์มาว่าเธอ "
 
 
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้เฮงซวย " มดกรี๊ดแล้วเดินกระทึบเท้าออกไป
 
 
" ฮือๆๆ ตาบ้า ตาลามก คนไม่มีความรับผิดชอบ "ฟางทุบป๊อปทันทีที่มดเดินออกไป
 
 
" โอ้ย  โอะ โอ้ยยยยยย ฟางป๊อปเจ็บ ก้มันจริงนี่ วันนั้นป๊อปไม่ได้มีอะไรกับเธอนะ เขื่อนก็เป็นพยานได้ "
 
 
" ใครคือเขื่อน " ฟางตาเขียวหันมองทางป๊อปปี้
 
 
" ก็คืนนั้นไปเที่ยวกัน กับเพื่อนๆนะ เขื่อก็เพื่อนสนิทที่ไปด้วยกัน แล้วพอเมาก็ขับรถกลับคอนโด เขื่อนมานอนห้องป๊อปมันบอกว่า มันตกใจตื่นเสียงโทรศัพท์แฟนมันดทรมาตอนเก้าโมงเช้าเลยรีบกลับ ป๊อปตื่นเก้าดมงครึ่งเห็นมดนอนอยู่ข้างๆ แล้วเธอก็ร้องไห้ฟุมฟายบอกว่าป๊อปปล้ำเธอ " ป๊อปปี้เล่าให้ฟางฟังยืดยาว
 
 
" แล้วฉันจะเชื่อนายได้ยังไง "
 
 
" โทรถามเขื่อนไหมละ "
 
 
" ดี แล้วที่ว่าป้องกันละ หมายความว่ายังไง"
 
 
" ก็มดนะ เธอท้องแล้วเธอขู่ทำแท้ง ป๊อปเลยบอกปัดๆไป เพราะกลัวเธอจะดดนมองเสียหายที่มานอนกับป๊อปทั้งๆที่ป๊อปไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะซิ"
 
 
" แหม แมนจังนะ แลวถ้าฉันไม่เชื่อนายละ "
 
 
" โธ่ฟาง งั้นรอแปปนะ " แล้วป๊อปปี้ก็หยิบโทรศัพท์ของเค้าขึ้นมากดโทรออกทันที
 
 
" เออ ไอ้เขื่อน รอแปปนะ " แล้วเค้าก็เปิด speaking phone ให้ฟางได้ยินด้วย
 
 
" เออ มึงจำมดได้ไหมว่ะ "
 
 
" มด อ่อ คนที่หาว่ามึงข่มขืนอะนะ จำได้ซิว่ะ ทำไมยังไม่เลิกกวนมึงอีกเหรอ " 
 
 
" เออ ซิแล้วตอนนี้แฟนกูหึงกูมาก บุกมาหากูถึงคอนโด กูอยากจะบ้า "
 
 
" ว้าววว มึงมีแฟนแล้วเหรอ "
 
 
" เออ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน แต่เรื่องมดเนี่ยซิ"
 
 
" คุณแฟนของไอ้เพื่อนป๊อปครับ คืนนั้นมันนอนกับผม ถ้ามันจะขืนใจใคร คนนั้นน่าจะเป็นผม แล้วในกล้องวงจรปิดที่ผมไปขอรปภ. ของงคอนโดดูกับไอ้เพื่อนป๊อป มันก็เป็นรูปเธอที่ย่องมาดักรอเข้าหาไอ้ป๊อปนะครับ "
 
 
" เออ ขอบใจมากไอ้เขื่อน แค่นี้ละ "
 
 
" แหม หมดธุระก็ถีบหัวส่งเลยนะ "
 
 
" เออ ๆ กูง้อแฟนกูก่อน ฝากบอกเมียมึงด้วย ถ้าคลอดจะไปเยียม "
 
 
" เออ แล้วกูจะบอกให้" ฟางค้อนตามองป๊อปปี้อย่างครุ่นคิด
 
 
" ไง เชื่อป๊อปได้หรือยัง ที่ป๊อปทำไปเพราะไม่อยากให้เธอไปเอาเด็กออก แต่ถ้าฟางเข้าใจผิด ป๊อปก็ต้องขอโทษ"
 
 
" ก็ไม่ได้ว่าไร " ฟางทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เดินหนีเค้าไป
 
 
" โห ขนาดไม่ว่าอะไรนะเนี่ย ยังทุบซะ ขี้หึงชะมัดเลย "
 
 
" นี่หยุดเลยนะๆ หยุดๆๆๆๆ ห้ามพูด แล้วมาทำไม ทำไมไม่ทำงาน "
 
 
" อ่อ มีธุระนะ ฟางคุณพ่อป๊อปอยากเจอ เย็นนี้ท่านเชิญไปทานข้าวด้วยนะ "
 
 
" อืม ห๊ะ อะไรนะ ไปทานข้าวกับพ่อนาย "
 
 
" ก็ใช่นะซิ จะมารับไปซื้อชุดแต่งตัว "
 
 
" ป๊อปปี้ มันจะดีเหรอ คือฉันยังไม่พร้อม "
 
 
" ฟาง ฉันมั่นใจว่าพ่อฉันต้องชอบเธอ "
 
 
" แต่ ................ "
 
 
" ไม่มีแต่ รีบไปอาบน้ำ เวลามีน้อย "
 
 
" อืม ป๊อปปี้ นายเชื่อฉันใช่ไหม " ฟางที่หันหลังมามองแล้วถามอย่างขอความมั่นใจ
 
 
" ก็หัวใจฉันมันสั่งให้เชื่อเธอนี่นา " เค้ายิ้มให้ฟางอย่างอ่อนโยน ฟางยิ้มตอบก่อนจะไปทำธุระส่วนตัว
 
 
ทั้งคู่เดินทางมาห้างของเค้า เพื่อมาแปลงโฉมฟาง ไม่ว่าจะเสื้อผ้าหน้าผม
 
 
 
" เป็นไงบ้างป๊อป " ฟางที่แต่งตัวเส็จแล้วถามขึ้น
 
 
 
" ......................... " ตอนนี้ป๊อปได้แต่ตะลึงค้างในความสวยของแฟนสาว
 
 
 
" ป๊อป  ป๊อปปี้ " ฟางเรียกผมออกจากภวังค์ เพราะเธอวันนี้ดูสวยหวานน่ารักมาก
 
 
" อะ เอ่อ โอเคไปกันหรือยัง " ผมถามเธออกไป
 
 
" ฉันดูโอเคแล้วหรือยัง ฉันไม่ค่อยมันใจเลย "
 
 
" ที่สุด ไปกันเหอะ เดี๋ยวคุณพ่อรอนาน "
 
แล้วเราก็ขับรถตรงมายังคฤหาสน์จิระคุณทันที เรามาถึงก่อนเวลานัด ประมาณครึ่งชั่วโมง
 
 
" พี่ป๊อป " ทันทีที่ผมเดินเข้ามาในบ้าน พิมพ์ก็วิ่งมาเกาะแขนผมทันที
 
 
" พิมพ์ ปล่อยพี่ก่อน คุณพ่อละ " ผมถามพิมพ์ไป
 
 
" คุณลุงอยู่ที่ห้องทงานค่ะ เดี่ยวพิมพ์ไปตามให้นะค่ะ "
 
 
" ไม่ต้องหรอก ยังไม่ถึงเวลานัด พี่แค่มาก่อนเฉยๆ"
 
 
" ค่ะ พิมพ์คิดถึงพี่จังเลยค่ะ "
 
 
" พิมพ์ปล่อยพี่ " ผมมองเธอตาเขม้ง ก่อนที่แม่เธอจะเดินเข้ามา
 
 
" ว่าไงค่ะคุณป๊อป หายไปนานเลยนะค่ะ ไปนั่งห้องนั่งเล่นกันดีกว่าค่ะ " แม่พิมพ์บอกผม
 
 
" ไม่ละ นมละครับ" ผมถามหาแม่นมของผมทันที
 
 
" อยู่นี่ค่ะคุณหนู "  แม่นมของผมเดินออกมาเอ่ยขึ้น
 
 
" นมครับคิดถึงจังเลย ออ วันนี้ป๊อปมีคนพิเศษมาด้วยนะนม เธอนั่งรอที่โต๊ะในสวน นมจัดของว่างกับเครื่องดื่มไปให้หน่อยนะครับ ป๊อปไปรอที่สวนละกัน "
 
 
" ค่ะ เดี๋ยวนมตามไปค่ะ "
 
 
" คนพิเศษ มันเป็นใครกัน " พิมพ์กับแม่หันมามองหน้ากัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เม้นท์+โหวต
 
 
ขอร้องละนะค่ะ.. พลีสสสสสสสสส
 
 
 

 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา