Bad Boy Brothers

รถของโทโมะเคลื่อนตัวเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่...ฉันว่าบ้านฉันก็ขี้เกียจเดินแล้วนะมาเจอบ้านตานี้แล้วขี้เกียจไปใหญ่เลย 

"เอ๊ะ!บ้านหลังเล็กนั้นของใครอ่ะ?คนใช้หรอ"ฉันชี้ไปทางบ้านที่อยู่ตรงกลางสวน บ้านนี้เค้าสร้างบ้านกันยังไงว่ะเนี่ย!เอาบ้านคนใช้ไปอยู่กลางสวน

"นั้นอ่ะห้องดนตรีไอ้เขื่อนมัน!มันคิดไงไม่รู้เอาห้องดนตรีไปสร้างไว้กลางสวนเลยไม่มีใครไปเดินสวนนั้นเลยนอกจากมัน"โทโมะตอบ

"ไม่ใช่บ้านคนใช้หรอ?"

"บ้านคนใช้เธอมาอยู่กลางสวนหรือไงละ!!"

"ทำมั้ยบ้านนายต้องมีโรงรถสองหลังด้วย?"ฉันถามอีกเมื่อหันไปเห็นโรงรถหลังเล็ก-ใหญ่ติดกัน

"โรงรถหลังเล็กอ่ะเอาไว้เก็บรถทุกคนส่วนโรงรถใหญ่อ่ะเป็นโรงรถและบ้านหลังที่สองของไอ้พี่ป๊อบ"

"ยังไงงง?"

"ทำมั้ยเธอเข้าใจอะไรยากจังว่ะ!โรงรถหลังใหญ่อ่ะเอาไว้เก็บรถเจ็ดคันเจ็ดสีของไอ้พี่ป๊อบและส่วนมากอ่ะพี่ป๊อบจะชอบอยู่กับรถพ่อเลยสร้างห้องให้มันนอนในโรงรถมันนั้นแหละ"โทโมะโวยวายแต่ก็ยอมอธิบายให้ฉันฟัง

"โรงรถนั้นเป็นรถของพี่ป๊อบคนเดียวเลยหรอ?"

"เออ!!"พอโทโมะพูดจบรถเราก็เคลื่อนมาจอดหน้าประตูบ้านพอดี พอรถจอดปุ๊บก็มีบอดี้การ์ดกว่าสิบคนมียืนเรียงแถวและมีคนหนึ่งเดินไปเปิดประตูฝั่งโทโมะก่อนที่เค้าจะเดินมาเปิดประตูให้ฉัน โอ๊ย!มันจะซับซ้อนไปไหน!!เค้าเอื้อมมือมาให้ฉันจับ ฉันค่อยๆก้าวลงจากรถอย่างยากลำบากเพราะรองเท้าส้นสูงที่ใส่อยู่ พอฉันออกมายืนข้างๆโทโมะบอดี้การ์ดก็มองกันใหญ่!ฉันสวยอ่ะดิ>///<ฉันเดินควงโทโมะ แต่ว่าเค้าเดินเร็วไปหน่อยฉันเลยต้องรีบก้าวเท้าตามและฉันก็...

"โอ๊ย!!"ฉันร้องออกมาเพราะสะดุดส้นรองเท้าตัวเองแต่ดีที่โทโมะรับไว้ทันไม่งั้นฉันต้องล้มก้นกระแทกพื้นแน่เลย..ฉันเห็นพวกบอดี้การ์ดแอบหัวเราะฉันด้วย!ถ้าฉันมาเป็นคุณนายบ้านนี้จะสั่งเก็บแม่งให้หมดเลยคอยดู!!(คิดไกลไปนะแก้ว:ไรเตอร์)

"เดินดีๆไม่เป็นหรือไงห๊ะ!!ล้มไปจะทำยังไง!"โทโมะหันมาว่า

"นายก็เดินช้าๆหน่อยสิ!!"

"ฉันก็เดินของฉันปกติ!เธอนั้นแหละทำมั้ยวันนี้เดินช้าจัง"

"ก็มันเดินไปถนัดนี้!รองเท้าบ้านี้ก็จะสูงไปไหน!คนไม่เคยใส่นะเว้ย!!"ฉันหันไปบ่นรองเท้า

"งั้นฉันจะเดินให้ช้าลง"โทโมะบอกและเค้าก็เดินช้าลงจริงๆ

"โทโมะขาาาาาาาาาา"เสียงร้อยแปดหลอดของใครสักคนดังขึ้นก่อนจะปรากฏร่างหมูยักษ์สองขาที่หน้าบ้าน

"มีอะไรยัยตะขบ=_="โทโมะทำหน้าเซ็งถาม นี้หรอตะขบที่นายบอกว่าน่ารัก!ฉันว่าน่าลักไปฆ่ามากกว่านะ

"เชอร์รี่ค่ะ!!"ยัยตะขบบอก

"ฉันไม่เรียกแกว่าเขียดก็บุญเท่าไรแล้ว!!"โอ๊ะ!ตกลงยัยนี้ชื่ออะไรกันแน่เนี่ย?

"โทโมะใจร้ายยยย...ว่าแต่!!หล่อนเป็นใครย่ะ!หน้าตาก็ไม่สวยยังจะมายืนควงโทโมะอยู่ได้"ยัยตะขบเดินมากระชากฉันออก ขอใช้คำว่ากระชากเพราะยัยนี้แรงควาย!!

"เธอกล้าดียังไงเอางวงมากระชากแฟนฉันห๊ะ!!"โทโมะตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อตะขบ

"ไม่จริง!!ยัยขี้เหล่นี้จะเป็นแฟนโทโมะไม่ได้ อ๊ายยยยยยยยย"ยัยตะขบผลักโทโมะออกและร้องไห้วิ่งบ้านสะเทือนเหมือนตัวเองเป็นนางเอกเข้าบ้านไป

"เจ็บหรือเปล่า?"โทโมะเข้ามาถามฉัน

"ไม่หรอก"

"แขนเธอแดงนี้!ยัยตะขบ!!แกทำลายแฟนฉันแกตาย!!"โทโมะรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน

"โทโมะ!โทโมะรอด้วยสิ!"ฉันวิ่งตามเข้าไปและรองเท้าที่มันสูงทำให้วิ่งไม่ถนัดเอาซะเลย

"โอ๊ย!!"ฉันชนเข้ากับใครสักคนจนเกือบล้มแต่เค้ารับไว้ก่อน

"ขอโทษค่ะ"ฉันกล่าวขอโทษ

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?"เค้าถาม

"ไม่เป็นไรค่ะ^^"

"เฮ้ยๆๆๆ...ปล่อยมือแกออกจากตัวแฟนฉันเดี๋ยวนี้นะไอ้พี่ป๊อบ!!"โทโมะบอกและมาแย่งตัวฉันไปโอบไว้

"นี้แฟนแกหรอ?สวัสดี...ผมป๊อบปี้ครับเป็นพี่ชายไอ้โมะ^^"พี่ป๊อบปี้แนะนำตัว

"แกอย่ามายิ้มให้แฟนฉันนะเว้ย!"โทโมะทำหน้าโหดใส่

"คุยอะไรกันอยู่หรอ?"เสียงใครสักคนดังขึ้นข้างหลังเรา

"อ้าวไอ้เขื่อน!นี้แฟนไอ้โมะเว้ย"พี่ป๊อบปี้บอก คนที่ชื่อเขื่อนเดินมามองหน้าฉัน

"แกมองแฟนฉันทำมั้ยว่ะ!"โทโมะผลักหน้าเขื่นออก

"อยากรู้ว่าทำมั้ยถึงคิดสั้นคบกับพี่โมะได้!"

"ไอ้เขื่อน!!แกอยากตายก่อนกำหนดใช่มั้ย!!"โทโมะอารมร์เสีย

"สวัสดีฉันชื่อเขื่อนเป็นน้องพี่โมะ!แล้วเธอชื่ออะไร?"

"ฉันชื่อแก้ว"

"เธออายุเท่าไหร่?"

"เท่านายนั้นแหละ!"

"เธอรู้ได้ไงว่าฉันอายุเท่าไร?"

"โทโมะบอก"

"พี่พูดถึงผมให้แฟนฟังด้วยหรอเนี่ย!ดีใจจัง^^"เขื่อนยิ้มหน้าบาน

"ก็ยัยนี้ถาม!ไม่งั้นฉันคงไม่พูดถึงแกให้เสียอารมณ์หรอก"

"ปกติคนอื่นถามพี่ยังไม่พูดเลย!หมดลายแล้วไงพ่อเสือ 555"เขื่อนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

"ไม่ได้หมดลายเว้ย!แค่ไม่อยากทำ"

"สงสัยจะแคร์คนนี้มากนะเนี่ย!รักมากอ่ะดิน้องชาย"พี่ป๊อบปี้แซว

"อะไร!ก็ไม่ได้รักเท่าไรหรอก-///-"

"หน้าแดงอีกแล้ววววววว"ฉันแซวบ้าง

"เธออย่ามาแซวฉันนะ!!"

"โอ๊ะๆ!!หูก็แดง 5555"

"ยัยบ้า!!เธอจะไปไหนก็ไปเลยนะ"โทโมะไล่!สงสัยจะเขิน อิอิ

"งั้นเราไปกินกันเหอะแก้ว"เขื่อนเดินมากอดคอฉัน

"แกอย่ามากอดคอแฟนฉันนะเว้ย!!"โทโมะโกรธจนลมออกหู

"ก็นายไล่ฉันแล้วนี้!ไปกันเหอะเขื่อน"ฉันกอดคอเขื่อนแ้ล้วเดินไป 5555...แกล้งนายนั้นสะใจเป็นบ้า! เวลาแค่ไม่นานฉันก็สนิทกับเขื่อนซะแล้ว!เค้าเป็นคนที่คุยสนุกมากและอีกอย่างเราคงอายุเท่ากันเลยคุยกันรู้เรื่อง พี่ป๊อบก็โอเคนะแต่พี่เค้าคงโตไปเลยดูนิ่งๆ

"ฉันว่าเรียกตะขบมาเป่าเค้กเหอะ"โทโมะบอก

"นี้ไม่คิดจะชวนเค้ามากินกับพวกเราก่อนหรอ?"ฉันถาม

"ชวนมาทำมั้ย!คนใช้ไม่ควรมากินกับเจ้านาย"พี่ป๊อบปี้บอก

"แต่วันนี้วันเกิดเค้านะค่ะพี่ป๊อบ"

"วันเกิดยัยตะขบอีกตั้งสามเดือนแต่พี่โมะจัดขึ้นก่อน"เขื่อนบอก

"อ้าว!แล้วนายจะรีบจัดไปไหนเนี่ย?"

"ถ้ารอจัดตรงวันเกิดยัยนั้นก็เลยเวลาพอดีนะสิ!ฉันต้องพาเธอมาเปิดตัวกับสองคนนี้ก่อนพ่อจะกลับมา"โทโมะบอก

"แล้วนายจะจัดงานวันเกิดให้ตะขบเพื่อ!นายบอกฉันดีๆฉันก็มาแล้ว"

"ม่ายจริงงงงง!!โทโมะทำร้ายจิตใจรี่ โมะเอารี่มาเป็นเครื่องมือ โมะหลอกใช้รี่"ยัยตะขบตะโกนอยู่หน้าห้องกระทืบเท้าจนบ้านสะเทือน

"น่ารำคาญจริง!!ฉันจัดให้แกก็บุญเท่าไรแล้ว!!"โทโมะตวาดลั่น

"โมะทำร้ายจิตใจรี่มาก!รี่จะไปกระโดดน้ำตาย"

"เชิญ!!"สามพี่น้องตอบพร้อมกัน ยัยตะขบวิ่งออกไป

"ทำมั้ยพวกนายพูดแบบนั้นละ!!สงสารตะขบนะ"ฉันหันไปว่า

"อย่าไปสงสารมันเลยแก้ว!เดี๋ยวก็กลับมา"พี่ป๊อบปี้บอก

"แต่ถ้าเค้าไปกระโดดน้ำจริงๆละค่ะ"

"ยัยนั้นไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกมันกลัวตาย!"โทโมะตอบหน้าตาเฉย

"แต่ถ้าทำอ่ะน่าก็คงไม่จมหรอกเพราะมีห่วงยางหนามาก"เขื่อนเสริม

"พวกนายนี้จริงๆเลย!"ฉันหันไปว่าพวกเราและวิ่งตามตะขบออกไปถึงจะไม่ชอบหน้าแต่โดนแบบนี้ก็น่าสงสารอยู่นะ

.................................................................................................................................

~สระว่ายน้ำ~

ฉันเห็นยัยตะขบลอยคอเป็นพยูนอยู่ในสระน้ำ 

"นี้ตะขบ!"ฉันเรียก

"เชอร์รี่ย่ะ!"

"โอเคเชอร์รี่!เธออย่าไปโกรธพวกนั้นเลยนะ"

"ฉันไม่โกรธพวกนั้นหรอก...แต่ฉันโกรธเธอยัยขี้เหล่!!เพราะเธอเป็นแฟนโทโมะ!โทโมะเลยใช้ฉันเป็นเครื่องมือ!!"อ้าว!ไหงมาโทษฉันละ

"ฉันไม่ได้ผิดสักหน่อยนะ!!ก็โทโมะมาจีบฉันเองอ่ะ"

"แล้วใครใช้ให้เธอไปเล่นกับเค้าละ!!"

"อะไรกันเนี่ย!ฉันอุตส่าห์เป็นห่วงกลับมาว่ากันได้!!"

"คนสวยๆแบบฉันไม่ต้องการให้คนขี้เหล่แบบเธอมาห่วงหรอกย่ะ!!"

"'งั้นฉันก็ไม่ช่วยเธอแล้ว!!"ฉันเดินหนีไปแต่...

~ตุ้ม!!~

ยัยตะขบขึ้นมาผลักฉันลงสระน้ำส่วนตัวเองก็ลอยเป็นพยูนไปมาอยู่ในสระ สระน้ำ!น้ำ!!ฉันว่ายน้ำไม่เป็น!!ฉันพยายามตะเกียดตะกายอยู่ในสระพร้อมร้องให้ตะขบช่วยแต่ยัยนั้นก็ยังเป็นพยูนต่อไป ไม่ไหวแล้วนะ!!ใครก็ได้ช่วยฉันที...ฉะ...ฉันจะ...ไม่มีแรงแล้ว...ฉัน...

~ตุ้ม!!~

เสียงร่างกายกระทบกับน้ำก่อนที่จะมีคนดำไปดึงร่างไร้สติของแก้วขึ้นมา

"แก้วๆ"โทโมะเขย่าตัวแก้วและตบหน้าเบาๆเพื่อเรียกสติแต่ก็ไร้การตอบสนอง

"ยัยตะขบ!!แกทำอะไรแก้วห๊ะ!!ถ้าแก้วเป็นอะไรขึ้นมาแกตายแน่!!"โทโมะลุกขึ้นไปกระชากคอเสื้อตะขบ

"ไอ้โมะ!!นี้ไม่ใช่เวลาที่แกจะมาเอาเรื่องยัยตะขบนะเว้ย!แกไปดูแก้วก่อนเหอะ"ป๊อบปี้เตือนสติ โทโมะยอมปล่อยตะขบและนั่งลงข้างๆแก้วทันที

"แก้ว!!เธออย่าเป็นอะไรนะ!แก้วฟื้นสิแก้ว!!"โทโมะเขย่าตัวแก้วแรงๆ

"ผายปอดไงพี่โมะ!เขื่อนเคยดูละครนะเวลาที่นางเอกจมน้ำพระเอกก็นะผายปอด อ้าว...นี้ไม่ได้ฟังเขื่อนพูดหรอ?"โทโมะลงไปประกบปากแก้วตั้งแต่เขื่อนบอกว่าผายปอดแ้ล้วไม่ได้ฟังอะไรหรอกปล่อยให้เขื่อนพูดอยู่คนเดียว

"ทำมั้ยพี่ป๊อบไม่บอกละว่าพี่โมะไม่ได้ฟังเขื่อนนะ"เขื่อนหันไปหาป๊อบปี้

"แล้วทำมั้ยฉันต้องบอกแกด้วย"ป๊อบปี้ตอบหน้าตาย

~แฮ่ก แฮ่ก~

ฉันสำลักน้ำออกมา โทโมะดึงฉันขึ้นมากอด

"เธอไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ย?"เค้าถามด้วยความเป็นห่วง

"ไม่เป็นไรแล้วแต่จะตายก็เพราะนายนั้นแหละ!ฉันหายใจไม่ออก"ฉันทุบเค้าเพราะเค้้ากอดแน่นมากทำให้หายใจไม่ออก

"ขอโทษ!"โทโมะผลักฉันออก

"พี่ว่าแก้วไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะเดี๋ยวจะไม่สบาย"พี่ป๊อบปี้บอก

"เดี๋ยวฉันไปเอาเสื้อผ้าเธอในรถให้ละกันเธอไปรอในบ้านไป"โทโมะบอกแล้วลุกออกไป เขื่อนประคองฉันเข้าไปในบ้าน

...............................................................................................................................

~ห้องนอนโทโมะ~

"เข้าไปอาบน้ำหรือตายกันแน่อ่ะ"โทโมะตะโกนอยู่หน้าห้องน้ำ อาบเสร็จตั้งนานแล้วแต่จะให้ออกไปยังไงละ!ผ้าเช็ดตัวก็ไม่เอามาให้ไอ้บ้านี้!

"นี้แก้ว!เป็นอะไรหรือเปล่า"โทโมะตะโกนถาม

"ถ้าไม่ตอบฉันจะพังประตูเข้าไปนะ!"

"เฮ้ย!!เปล่าๆไม่ได้เป็นอะไร"ฉันตะโกนตอบ

"แล้วมัวทำอะไรอยู่!ฉันให้เธออาบน้ำนะไม่ใช่เข้าไปหลับ!ถ้าเธอไม่ออกมาภายในหนึ่งนาทีฉันจะพังเข้าไป"

"เออๆ...เดี๋ยวออกไปอย่าพังเข้ามานะ"เอาก็เอาว่ะ!แต่งแม่งเปียกๆแบบนี้แหละ ฉันรีบใส่เสื้อผ้าก่อนที่โทโมะจะพังประตูเข้ามาจริงๆ

"ทำมั้ยเสื้อเธอเปียกแบบนี้ละ?"โทโมะถามเมื่อฉันออกมา 

"ก็นายไม่ได้เอาผ้าเช็ดตัวให้ฉันนี้!แล้วจะให้ฉันเอาอะไรเช็ดละ!"

"แล้วทำมั้ยไม่บอก!"

"ใครจะไปกล้าบอกเล่า!!"

"แต่เสื้อเปียกแล้วเธอก็ดูเซ็กซี่ดีนะ"โทโมะทำหน้าเจ้าเล่ห์

"นายคิดอะไรอ่ะ!ถอดไปเลยนะ!"

"แล้วคิดว่าฉันคิดอะไรละ!"โทโมะยังคงก้าวเข้ามาเรื่อยๆ ฉันถอดหนีจนติดกำแพง

"นายอย่าทำอะไรแบบนั้นนะ!"โทโมะเอามือมาขวางไว้ทั้งสองข้างทำให้ฉันออกไปไม่ได้

"ทำมั้ยละ?เราเป็นแฟนกันนะ"โทโมะเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆ ฉันหลับตาปี๋ ซวยแล้วฉัน ซวยๆๆๆ

~ถ้าไม่แคร์ ไม่แคร์ ฉันก็มีคนอื่น เราของเธอ ของเธอ~

วู้!โทรศัพท์ช่วยชีวิต ฉันรีบผลักโทโมะออกแล้วเดินไปรับโทรศัพท์ัทันที

"ว่าไงเลโอ?"ฉันหันไปเห็นหน้าโทโมะที่จ้องจะฆ่ากันตอนนี้เลย

(พรุ่งนี้แก้วว่างมั้ย?)

"ว่างสิ!ทำมั้ยหรอ?"

(แก้วช่วยอะไรเราหน่อยสิ)

"อะไรหรอ?เฮ้ยนี้นาย!"ฉันหันไปโวยวายใส่โทโมะที่แย่งโทรศัพท์ฉันไป

"เอาคืนมานะ!"ฉันวิ่งไปแย่งคืน

"ห้ามคุย!!"

"แต่เค้าเป็นเพื่อนฉันนะ!!"

"งั้นเปิดลำโพง!!"

"ทำมั้ยต้องทำตามด้วย!!"โทโมะไม่สนใจกดเปิดลำโพงโทรศัพท์ฉัน

"ถ้าเธอไม่ให้ฉันฟังฉันขว้างทิ้งแน่!!"โทโมะขู่

"ก็ได้!!มีอะไรเลโอ?"

(เธออยู่กับโทโมะหรอ?)

"ใช่!อยู่กับฉันเองที่ห้องนอน"โทโมะตอบ

"เออออ...เลโอมีอะไรก็รีบพูดมาดีกว่านะ"ฉันตัดบท

(แก้วช่วยไปถ่ายแบบให้เราได้มั้ย?)

"ถ่ายแบบ!!จะบ้าหรอเลโอ!แก้วเนี่ยนะเป็นนางแบบ"

(พอดีว่าพี่ทีมงานเค้าต้องการแก้วอ่ะ!พี่เค้าบอกว่าถ้าไม่ใช่แก้วเค้าจะไม่ให้ฉันถ่ายอ่ะ!)

"งั้นแกก็ไม่ต้องถ่ายสิ!ทำมั้ยต้องเอาแฟนฉันไปเกี่ยวด้วยว่ะ"โทโมะพูดแทรก

"มันสำคัญมากเลยหรอ?แก้วถ่ายแบบไม่เป็นหรอกนะ"

(มันเป็นหนังสือต่างประเทศนะ!ฉันอยากถ่ายหนังสือเล่มนี้มากเลยนะแก้ว...ช่วยฉันหน่อยนะ นะแก้วนะ น้าาาาา นะๆๆๆ)เลโออ้อน

"ไม่เว้ย!!"โทโมะตอบ

(ฉันถามแก้วไม่ได้ถามนาย!)เลโอตอบกลับ โอ๊ยยย...อย่าไปยั่วโมโหโทโมะเลยเลโอเดี๋ยวแก้วโดน

(นะแก้ว นะครับ นะๆๆๆ)

"ถ้าเธอถ่ายเห็นดีกันแน่!"โทโมะหันมาจ้องฉัน

"เอออออ"เอาไงดีว่ะเนี่ย!นั้นก็เพื่อนนี้ก็แฟนแถมน่ากลัวด้วย แต่ถ้าไม่ช่วยเลโอก็อดโกอินเตอร์นะสิ แต่ถ้าช่วยละก็...ชีวิตฉันจะไม่เหลือแน่

(แก้ว!ถ้าเธอถ่ายแบบครั้งนี้เธอได้เงินเยอะมากเลยนะ)

"ฉันมีปัญญาเลี้ยงแฟนฉันได้!!"โทโมะบอก ฮือๆๆๆ...ทำไงดีอ่ะ

"นาย!ให้ฉันถ่ายแบบให้เลโอเหอะน่า"ฉันตัดสินใจบอก

"เธออยากโดนดีใช่มั้ย!!"

"เอางี้มั้ย!ถ้านายให้ฉันถ่ายแบบฉันจะให้รางวัล"

"ไม่เห็นคุ้มเลย!"

"ให้มากกว่าครั้งที่แล้วด้วย!ให้หนึ่งอาทิตย์เลย"

"แน่ใจนะ"

"แน่สิ!ให้ฉันช่วยเลโอนะ"

"ก็ได้!"

"เย้!โอเคแล้วนะเลโอว่าแต่กี่โมงที่ไหนอ่ะ?"

(เดี๋ยวฉันไปรับที่บ้านประมาณสิบโมงนะ)

"ไม่ต้อง!เดี๋ยวฉันไปเอง ฉันจะไปเฝ้าแก้ว"โทโมะบอก

(เสียเวลานายเปล่าๆ)

"ไม่หรอก!ฉันว่างเสมอ"

(งั้นก็มาที่พารากอนตอนสิบเอ็ดโมงละกัน)

"โอเค!แค่นี้นะ"ฉันกดตัดสายไปพร้อมกับชีวิตฉันที่กำลังจะถูดตัด!

"ไหนอ่ะรางวัล?"ทวงเร็วจังนะ!ฉันรั้งคอและเลื่อนหน้าเข้าไปจูบที่ปากหนาของโทโมะ เค้ารั้งเอวฉันเข้าไปใกล้ตัวและเป็นฝ่ายจูบแทน ลิ้นหนาเข้ามาตักตวงความหวานในปากบางแต่ฉันก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร รับปากไปแล้วนี้ก็ต้องให้ละ ฉันรู้สึกว่าจูบนี้มันต่างกับตอนที่เราเจอกันครั้งแรกมาก ฉันว่ามันเต็มไปด้วยความนุ่มนวล อ่ออนหวานและอ่อนโยน>//< ฉันเริ่มทุบเค้าเบาๆเพราะหายใจไม่ออก โทโมะผลักออกจากปากบางเลื่อนลงมาที่คอขาว มือไม้เริ่มลูบไปเรื่อยๆ ขนลุกนะเนี่ย!!แต่ก่อนที่อะไรจะมากไปกว่านี้ฉันก็ผลักเค้าออกก่อนโทโมะทำหน้าเซ็งสุดๆ

"แค่นี้ก่อนนะ!"ฉันบอก

"งั้นกลับบ้านเหอะมันดึกแล้ว"โทโมะบอกแล้วเดินนำออกไป คงงอนน่าดูเลย