Not true!! ฉันกับเขาแค่แฟนปลอมๆ
9.7
เขียนโดย 
nuaysmile
วันที่ 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555 เวลา 21.46 น.
35 ♫♥~LOVE~♥♪
52 วิจารณ์
48.63K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 22.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
10) หลงทาง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเวลา 6 โมง(เย็น)
ผู้ใหญ่:เอาล่ะทุกคน ยินดีต้อนรับสู่หมู่บ้านของเรา ขอเชิญทุกคนมาเต้นรำพร้อมกับพวกเรานะครับ
แก้ว:โมะๆไปเต้นกัน
แก้วไม่รอโทโมะตอบก็ลากไปเต้นกับทุกคน
ส่วนทางด้านเฟย์ก็กินอาหารอย่าางเดียวไม่สนใจอย่างอื่น
ด้านฟาง
พิม:นี่ ฟางพาฉันไปหาสร้อยหน่อยสิฉันไม่กล้าไปคนเดียว
ฟาง:ได้จ้ะ
แล้วฟางก็เดินตามพิมไปเรื่อยๆจนห่างกับที่ทุกคนอยู่ออกมาเรื่อยๆ
ฟาง:พิม ฉันว่ามันไม่น่าจะตกอยู่แถวนี้นะ
พิม:ก็ตอนนั้นฉันจำได้ว่าทำตกไว้แถวนี้ ช่วยฉันหาหน่อยนะ
ฟาง:จ้าๆ
ผ่านไป10นาที
ฟาง:พิมหาทางนั้นเจอไหม
...เงียบ...
ฟาง:พิม เธออยู่ไหน
ฟางเดินหาพิมไปเรื่อยๆจนกระทั่งหลงทาง
ฟาง:นี่มันทางที่เราเดินผ่านไปเมื่อกี้นี่
~ ฟุบ ฟุบ ฟุบ ~
ฟาง:อะไรอ่ะ
ฟางตกใจแล้ววิ่งไปข้างหน้าจนไม่ได้ดูทางทำให้สะดุดกับรากไม้ขนาดใหญ่
ฟาง:โอ้ย
ฟาง:ฮึก..ฮือ.
แล้วฟางก็นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ตรงนั้น
ด้านทุกคน
แก้ว:ฟาง
ป็อปปี้:มีอะไรเหรอ
เฟย์:ก็พี่ฟางน่ะสิหายไปไหนก็ไม่รู้หาจนทั่วงานแล้วก็ไม่เจอ
ป็อปปี้:งั้นเราแยกย้ายกันหาอีกทีนะ(กังวล)
แล้วก็แยกย้ายกันออกตามหา
ป็อปปี้เดินไปเรื่อยๆก็เจอกำไลข้อมือของฟางหล่นอยู่ใกล้ๆป่าป็อปปี้จึงเดินเข้าไปเรื่อยๆก็ได้ยินเสียงร้องไห้
~ฮึก ฮึก~
ป็อปปี้:ฟาง นั่นใช่เธอรึเปล่า
ฟางเงยหน้าขึ้นแล้ววิ่งเข้าไปกอดป็อปปี้
ฟาง:ฮึกๆ ...ป็อปปี้.ฮือออ ฉันกลัว
ป็อปปี้:ไม่เป็นไรฉันอยู่นี่แล้ว
ป็อปปี้ลูบหัวฟางแล้วฟางก็สลบไปในอ้อมกอดของป็อปปี้
ป็อปปี้อุ้มฟางแล้วเดินออกไปจากป่า
ผู้ใหญ่:เอาล่ะทุกคน ยินดีต้อนรับสู่หมู่บ้านของเรา ขอเชิญทุกคนมาเต้นรำพร้อมกับพวกเรานะครับ
แก้ว:โมะๆไปเต้นกัน
แก้วไม่รอโทโมะตอบก็ลากไปเต้นกับทุกคน
ส่วนทางด้านเฟย์ก็กินอาหารอย่าางเดียวไม่สนใจอย่างอื่น
ด้านฟาง
พิม:นี่ ฟางพาฉันไปหาสร้อยหน่อยสิฉันไม่กล้าไปคนเดียว
ฟาง:ได้จ้ะ
แล้วฟางก็เดินตามพิมไปเรื่อยๆจนห่างกับที่ทุกคนอยู่ออกมาเรื่อยๆ
ฟาง:พิม ฉันว่ามันไม่น่าจะตกอยู่แถวนี้นะ
พิม:ก็ตอนนั้นฉันจำได้ว่าทำตกไว้แถวนี้ ช่วยฉันหาหน่อยนะ
ฟาง:จ้าๆ
ผ่านไป10นาที
ฟาง:พิมหาทางนั้นเจอไหม
...เงียบ...
ฟาง:พิม เธออยู่ไหน
ฟางเดินหาพิมไปเรื่อยๆจนกระทั่งหลงทาง
ฟาง:นี่มันทางที่เราเดินผ่านไปเมื่อกี้นี่
~ ฟุบ ฟุบ ฟุบ ~
ฟาง:อะไรอ่ะ
ฟางตกใจแล้ววิ่งไปข้างหน้าจนไม่ได้ดูทางทำให้สะดุดกับรากไม้ขนาดใหญ่
ฟาง:โอ้ย
ฟาง:ฮึก..ฮือ.
แล้วฟางก็นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ตรงนั้น
ด้านทุกคน
แก้ว:ฟาง
ป็อปปี้:มีอะไรเหรอ
เฟย์:ก็พี่ฟางน่ะสิหายไปไหนก็ไม่รู้หาจนทั่วงานแล้วก็ไม่เจอ
ป็อปปี้:งั้นเราแยกย้ายกันหาอีกทีนะ(กังวล)
แล้วก็แยกย้ายกันออกตามหา
ป็อปปี้เดินไปเรื่อยๆก็เจอกำไลข้อมือของฟางหล่นอยู่ใกล้ๆป่าป็อปปี้จึงเดินเข้าไปเรื่อยๆก็ได้ยินเสียงร้องไห้
~ฮึก ฮึก~
ป็อปปี้:ฟาง นั่นใช่เธอรึเปล่า
ฟางเงยหน้าขึ้นแล้ววิ่งเข้าไปกอดป็อปปี้
ฟาง:ฮึกๆ ...ป็อปปี้.ฮือออ ฉันกลัว
ป็อปปี้:ไม่เป็นไรฉันอยู่นี่แล้ว
ป็อปปี้ลูบหัวฟางแล้วฟางก็สลบไปในอ้อมกอดของป็อปปี้
ป็อปปี้อุ้มฟางแล้วเดินออกไปจากป่า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
