Seascapes ของ Gerhard Richter สอนอะไรเกี่ยวกับมหาสมุทรได้บ้าง

กระแสนิยมส่วนใหญ่ขับเคลื่อนโดยโซเชียลมีเดียผ่านแฮชแท็กยอดนิยม สื่อที่แชร์ และการสนทนาออนไลน์ หัวข้อเด่น เหตุการณ์ และช่วงเวลาสำคัญที่คุณพลาดไม่ได้ในวินาทีที่ต้องเผชิญกับฟีดข่าวของคุณ เหมือนวันคุ้มครองโลก , โลกวัน Oceansเป็นวิธีที่ดีในการสร้างความตระหนักรอบการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศและโอกาสสำคัญที่เราก็ต้องการที่จะเป็นส่วนหนึ่งของ ในนามของวันมหาสมุทรโลกในปีนี้ เราได้ตรวจสอบการจัดแสดงของGerhard Richter ; ภาพทะเลที่พิพิธภัณฑ์ Guggenheimในบิลเบา ประเทศสเปน

Gerhard Richter ศิลปินที่เกิดในเยอรมันพยายามสร้างภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบ ได้สร้างชุดของ 'ภาพทะเล' ในรูปแบบ สีสัน และสไตล์ที่แตกต่างกัน ครอบครองแต่ละชิ้นในคอลเลกชันยาวสามทศวรรษ สีเทาลายเซ็นติดอยู่กับเขาตลอดอาชีพการงานของเขา เปิดกว้างสำหรับการตีความ เมื่อมองไปที่ทะเลแต่ละแห่ง ผลงานของเขาอาจถูกมองว่าเป็นการโต้เถียงหรือความชัดเจนของท้องทะเล ในบางกรณี ขอบฟ้าแทบจะไม่สามารถกำหนดได้เฉพาะกับจุดที่ความสมจริงของท้องฟ้าถูกแยกแยะด้วยแสงที่คลุมเครือเท่านั้น

ประดับประดาภูมิทัศน์ในการแสวงหาความสมบูรณ์แบบ ในงานบางชิ้น ท้องฟ้าและทะเลได้มาจากภาพสองภาพที่แตกต่างกันซึ่งริกเตอร์ได้หลอมรวมเข้าด้วยกัน ทำให้ผู้ชมสามารถถ่ายทอดความหมายเบื้องหลังภาพได้ เกอร์ฮาร์ดส่วนใหญ่ใช้ผืนผ้าใบที่มีท้องฟ้าเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งบางครั้งก็ถูกทะเลบดบัง ริกเตอร์ใช้ไม้พายสร้างก้อนเมฆให้แบน ซึ่งแตกต่างจากชนิดส่วนใหญ่ของเขา โดยสร้างพื้นผิวที่เรียบโดยใช้เม็ดสีที่เจือจางมาก จากนั้นจึงทำให้ภาพเบลอจนได้สัมผัสสุดท้าย เมื่อมองแวบแรก ภาพวาดจะปรากฏเป็นภาพถ่าย แต่เมื่อมองใกล้ขึ้น รายละเอียดจะกลายเป็นนามธรรม

ให้เสียงมหาสมุทร

ในงานแรกของเขาชื่อ Seascape (Seestuck) จากปี 1968 ผืนผ้าใบสีน้ำมันขนาดเล็กแสดงเส้นขอบฟ้าที่ไม่มีที่สิ้นสุดซึ่งจากนั้นจะดูเหมือนโฟมสีขาวเมื่อสีหนาขึ้นเผยให้เห็นการแปรงพู่กันของ Richter ในกรณีนี้ งานนี้อาจถูกตีความว่าเป็นภูมิทัศน์ทะเลทราย ในขณะที่ชื่อเรื่องบอกเราว่าเรากำลังเห็นมหาสมุทร

ระหว่างทำงานชิ้นต่อไป ซีสเคป (เวฟ) สองในสามของผืนผ้าใบถูกปกคลุมไปด้วยท้องฟ้าที่มีพายุในเฉดสีเทาที่หลากหลาย และแสงก็ปรากฏขึ้นท่ามกลางก้อนเมฆราวกับว่ามันเป็นการแสดงอารมณ์ ภาพประกอบเสียงของโลกบางที?