ในเส้นทางของตูร์เดอฟรองซ์: ทำไมถนนระเบียงของ Vercors จึงเป็นจุดหมายการปั่นจักรยานที่สวยงาม

ถนนแนวตรงที่ฉันบิดและเลี้ยวด้วยหน้าผาหินปูนกว้างใหญ่ด้านหนึ่งและช่องเขาสูงชันที่อีกด้านหนึ่ง

Philippe Join-Lambertมัคคุเทศก์ปั่นจักรยานจากLa Glisse - Velectripกล่าวว่าถนนระเบียงในเขต Vercors ก่อนเทือกเขาแอลป์ของฝรั่งเศสถือเป็นถนนที่อันตรายที่สุดในโลก

ก่อนหน้านี้ ฟิลิปป์อธิบายว่าช่องทางการทำผมเหล่านี้ถูกตัดเข้าไปที่ด้านข้างของกำแพงหินสูงชันเหล่านี้โดยใช้ไดนาไมต์ตามเส้นทางส่วนหนึ่งของเส้นทางตูร์เดอฟรองซ์ที่ผ่านภูมิภาคนี้

Saint-Nizier-du-Moucherotte ซึ่งเป็นชุมชนแรกใน Vercors ที่ตั้งอยู่เหนือ Grenoble หลายร้อยเมตร ที่ซึ่งเทือกเขาแอลป์ทางตอนเหนือและตอนใต้มาบรรจบกัน

การเริ่มต้นที่นี่ทำให้เราพลาดการปีน Tour de France อันทรหดจากตัวเมืองไปยังขอบด้านตะวันออกของเทือกเขา Vercors Massif ที่ทอดยาวไปตามทางแยกของ Isère และ Drôme

บรรดาผู้ที่ปีนขึ้นไปบนเส้นทางที่คดเคี้ยวยาว 1,000 เมตร จะได้รับรางวัลเป็นช่องเขาลึก หน้าผาหินปูน เนินเขาเป็นลูกคลื่น และพื้นที่ป่าขนาดใหญ่ ทางเลือกอันเงียบสงบสำหรับภูมิประเทศที่สูงตระหง่านของเทือกเขาแอลป์ และเหมาะสำหรับการผจญภัยกลางแจ้งที่แตกต่างกันมากมาย ตั้งแต่การเล่นสกีบนภูเขาสูงและการเล่นสกีแบบวิบาก การปีนเขา แคนยอน และการดูสัตว์ป่า

ในศตวรรษที่ 19 ไม่มีถนนที่ผ่านไปได้สำหรับรถลาก ดังนั้นชาว Vercors 5,000 คนซึ่งรู้สึกโดดเดี่ยวมากขึ้นจากส่วนอื่นๆ ของโลก จึงตัดสินใจสร้างถนนเพื่อเชื่อมต่อ Vercors กับทางใต้

สนับสนุนโดย : Lucabet  Lavagame ที่มาแรงที่สุด

หากปราศจากเทคโนโลยีสมัยใหม่ที่จะตัดเข้าไปในหน้าผา ถนนเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นโดยวิญญาณผู้กล้าหาญที่ห้อยลงมาที่ด้านข้างของภูเขาบนบันไดเชือกและขว้างระเบิดไดนาไมต์ลงในหิน เหวี่ยงออกไปให้พ้นทางทันเวลาเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกปลิว

การสร้างถนนที่มีระเบียงนี้ “เป็นกิจกรรมแรกของการท่องเที่ยวที่นี่” Philipe กล่าว “และทำไมจึงเป็นสถานที่ที่น่าทึ่งสำหรับการปั่นจักรยาน”

ก่อนปีนี้ ทางขึ้น Saint-Nizier-de-Moucherotte (14.6 กม. ที่ 6.8%) ได้รับการปีนสี่ครั้งในตูร์เดอฟรองซ์ระหว่างปี 2493 ถึง 2532 และจุดหมายปลายทางสุดท้ายของเรา Villard-de-Lans ได้จัดทัวร์ 12 ครั้ง : หกเป็นเมืองเริ่มต้นและหกเมื่อเข้าเส้นชัย

เราหยุดก่อนแซง-นิซิเยร์-ดู-มูเชอโรต เมืองนี้จะเป็นกิโลเมตรที่ 143 สำหรับนักปั่นตูร์เดอฟรองซ์ และเยี่ยมชมสุสานที่ทหาร 98 นายและนักสู้ต่อต้านฝรั่งเศสนอนอยู่ใต้กรวดละเอียด

อนุสรณ์สถานนี้ตั้งอยู่บนพื้นที่ของยุทธการแวร์คอร์ ซึ่งเกิดขึ้นระหว่างวันที่ 13 ถึง 15 มิถุนายน ค.ศ. 1944 อัฒจันทร์ที่มีชื่อเสียงที่สุดของมากิส ดู แวร์คอร์ กลุ่มต่อต้านฝรั่งเศสในชนบทที่สร้างป้อมปราการในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง .

สุสานที่ไม่มีเครื่องตกแต่งเป็นหนึ่งในอนุสรณ์สถานอันเจ็บปวดหลายแห่งสำหรับนักสู้ใต้ดินเหล่านี้และเป็นสถานที่แสวงบุญสำหรับหลาย ๆ คน

Phillipe อธิบายว่าในช่วงทศวรรษ 1940 มีถนนเพียงไม่กี่สายที่ปีนขึ้นจาก Grenoble เพื่อเข้าถึงเทือกเขา ป้อมปราการแห่งนี้เป็นที่รู้จักในนาม 'ป้อมปราการ' เนื่องจากมีป่าบนเทือกเขาแอลป์ที่หนาแน่นและที่ราบสูงขรุขระ ทำให้เป็นที่หลบภัยตามธรรมชาติสำหรับ Maquis

แทนที่จะเดินตามเส้นทางที่แน่นอนของนักปั่นตูร์เดอฟรองซ์ เรายังคงวนไปตามเส้นทางรถไฟสายเก่าที่เคยมาจากตัวเมืองเกรอน็อบล์ขึ้นไปถึงวิลลาร์เดอลานส์

เราผ่าน Trois Pucelles ซึ่งเป็นยอดเขาหินสามยอดที่มองเห็นสุสาน ตามตำนานพวกเขาเป็นเจ้าหญิงสามคนซึ่งถูกเปลี่ยนเป็นหินโดยชาร์ลมาญ

เมื่อเลยถนน Trois Pucelles เราก็เห็นเนินหญ้าสูงชันซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นที่ตั้งของกิจกรรมกระโดดสกีระหว่างการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่ Grenoble ในปี 1968

จากนั้น เช่นเดียวกับทัวร์ เราลงจากยอดที่ราบสูงประมาณ 18 กม. สู่ภูมิประเทศที่เปิดออกสู่ทุ่งหญ้าบนเทือกเขาแอลป์ สลับกับเส้นทางลูกรัง Philippe ผู้ซึ่งขี่ 'จักรยานกรวด' เป็นระยะทางอย่างน้อย 200 กม. ต่อสัปดาห์ ซึ่งเป็นการข้ามระหว่างถนนและจักรยานเสือภูเขา

ฉันค้นพบว่าการขี่จักรยานกรวดเป็นการย้อนเวลากลับไปเมื่อผู้ขับขี่ในสหรัฐอเมริกาไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้บนถนนสายหลักและไม่มีเส้นทางจักรยาน แต่มีเส้นทางเกษตรกรรมจำนวนมาก ดังนั้นพวกเขาจึงใช้จักรยานเสือหมอบธรรมดาและใส่ยางขนาดใหญ่ขึ้น เพื่อสร้างบางอย่างเช่นจักรยานเสือภูเขายุค 80 ที่ไม่มีระบบกันสะเทือน

เรายังคงดำเนินต่อไป ผ่านวัว แกะ และผู้คนบนโรลเลอร์สกี การฝึกสำหรับกิจกรรมสกีนอร์ดิกฤดูหนาว การสร้างความคาดหมายสำหรับการปีนทัวร์ประเภท 3 (มีความลาดชัน 6.8%) ไปยัง Villard de Lans ที่ 1023 ม. ฉันไม่ได้ปั่นจักรยานมากนักเมื่อเร็วๆ นี้ ฉันจะรับมืออย่างไร?

เมื่อเราออกจากสำนักงานการท่องเที่ยวที่ Saint-Nizier-de-Moucherotte

เมื่อฉันไปถึงทางขึ้น 2.2 กม. Cote 2000 (หมายถึงลิฟต์สกีบนยอดเขามากกว่ายอดเขาที่ 1152 เมตร) ฉันจึงลดเกียร์ต่ำสุดและเริ่มบดมันด้วยฝีเท้าของหอยทาก ฉันคิดว่าจะยืนขึ้นและเหยียบคันเร่งอย่างแรง แต่ใครจะรู้ว่าการปีนนี้จะต้องดำเนินต่อไปอีกนานแค่ไหน?

หลังจากผ่านไป 13 นาที ฉันก็ไปถึงบัลคง เดอ วิลลาร์ดอย่างสนุกสนาน ซึ่งฉันสามารถให้รางวัลตัวเองด้วยภาพถ่ายภายใต้ป้ายโฆษณาตูร์ เดอ ฟรองซ์ วันนี้ฉันวิ่งได้ 27 กม. เมื่อเทียบกับนักบิดทัวร์ 164 คน แต่ก็ยังสมควรได้รับ Blue du Vercors-Sassenage Tartiflette

ฉันแน่ใจว่านั่นคือสิ่งที่ผู้ชนะบนเวที เลนนาร์ด คัมนา ชาวเยอรมัน วัย 24 ปี ที่คุมมันใน 4 ชั่วโมง 12 ทำได้!