เครื่องวัดรังสีประจําตัวบุคคลมีหลักการทำงานอย่างไร

เครื่องวัดรังสีส่วนบุคคลเป็นอุปกรณ์ที่สามารถวัดปริมาณการสัมผัสกับรังสีได้ มันได้กลายเป็นเครื่องมือยอดนิยมสำหรับผู้ที่กังวลเกี่ยวกับสุขภาพและจำเป็นต้องรู้ว่าพวกเขาได้รับเชื้อมากแค่ไหน เครื่องวัดรังสีประกอบด้วยสองส่วน: เซ็นเซอร์ซึ่งยึดติดกับร่างกายของคุณและหน่วยแสดงผล เซ็นเซอร์ตรวจจับรังสีที่ปล่อยออกมาจากวัสดุกัมมันตภาพรังสีในอากาศ น้ำ ดิน และอาหาร ข้อมูลนี้จะถูกส่งไปยังหน่วยแสดงผลซึ่งสามารถอ่านค่าได้ในหน่วยมิลลิซีเวอร์ตต่อชั่วโมง (mSv/h) หรือหน่วยวัดอื่นๆ

กรณีใช้งานอย่างหนึ่งสำหรับอุปกรณ์นี้คือเมื่อมีคนไปเที่ยวนอกประเทศและต้องการให้แน่ใจว่าพวกเขาไม่ได้รับรังสีมากเกินไปขณะเดินทางไปต่างประเทศ เป็นอุปกรณ์ที่ใช้วัดระดับรังสีในสิ่งแวดล้อม สามารถใช้งานได้โดยผู้ที่ทำงานในพื้นที่ที่มีระดับรังสีสูง เช่น โรงไฟฟ้านิวเคลียร์ สถานพยาบาล และห้องปฏิบัติการ เป็นอุปกรณ์ขนาดเล็กที่ยึดติดกับข้อมือหรือคอของคุณ ใช้เซ็นเซอร์วัดแสงเพื่อวัดปริมาณแสงรอบตัวคุณ และใช้ข้อมูลนี้ในการคำนวณการได้รับรังสีของคุณ

เครื่องวัดรังสีส่วนบุคคลได้รับการออกแบบมาเพื่อวัดปริมาณรังสีในร่างกายของบุคคล ยูนิตนี้มักจะเป็นแบบมือถือและทุกคนสามารถใช้ได้ ทำงานโดยปล่อยรังสีไอออไนซ์ในปริมาณต่ำ จากนั้นเซ็นเซอร์จะตรวจจับในมิเตอร์ จากนั้นเซ็นเซอร์จะส่งสัญญาณไฟฟ้าไปยังหน้าจอ LCD ที่ด้านหน้าเครื่อง ซึ่งจะแสดงข้อมูล

มีสองวิธีหลักในการทำงานของมิเตอร์เหล่านี้:
1) พวกเขาใช้หลอด Geiger-Muller ซึ่งตรวจจับอนุภาคอัลฟาและเบต้าที่ปล่อยออกมาจากวัสดุกัมมันตภาพรังสี
2) พวกเขาใช้เซ็นเซอร์เซมิคอนดักเตอร์ที่ตรวจจับรังสีแกมมาที่ปล่อยออกมาจากวัสดุกัมมันตภาพรังสี