รวมเรื่องสั้นของบัทเตอร์ 1-100

เช้าวันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ผมต้องตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงบ่นของแม่ ทันทีที่ลืมตา เสียงของแม่ก็แทรกเข้ามาในหัวอย่างชัดเจน "ทำไมถึงยังไม่ลุก! นอนขี้เกียจอยู่ได้ รู้ไหมว่างานบ้านมันรออยู่" เสียงของแม่ดังลั่นทั่วบ้านเป็นการปลุกให้ผมลุกจากเตียงขึ้นมาทำงานที่ถูกกำหนดไว้

แม่เป็นผู้หญิงที่ไม่มีคำบรรยายใดจะอธิบายได้ครบถ้วน ทุกคำพูดทุกประโยคจากปากของเธอ เหมือนคมมีดที่บาดลึกเข้ามาถึงใจ ไม่ว่าจะเป็นคำไหน บางทีเราก็ต้องอดทนฟังเงียบ ๆ เพราะไม่มีสิทธิ์เถียง ความคิดเห็นของแม่คือกฎตายตัวที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ ซึ่งผมก็รู้มาตั้งแต่เด็กแล้วว่า "อย่าเถียงแม่"

---

เช้านี้ท้องฟ้าแจ่มใส สำหรับหลายคนคงเป็นเช้าที่ดี แต่สำหรับผมมันต่างออกไป เพราะแม่และพ่อเปิดฉากสงครามคำพูดกันอีกครั้ง คำพูดของแม่แหลมคมและทรงพลังอย่างไม่น่าเชื่อ "เธอไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง รู้ไหมว่าฉันทำงานบ้านเหนื่อยแค่ไหน!" ผมยืนฟังอยู่ห่าง ๆ แล้วรู้สึกเหมือนต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินคำเหล่านั้น มันรุนแรงจนทำให้ผมเงียบงัน

คำพูดของแม่รุนแรงถึงขั้นใช้สรรพนามที่ไม่ค่อยสุภาพออกมาเป็นระยะ ๆ บางครั้งก็มีคำที่ฟังแล้วอดสะดุ้งไม่ได้ แต่หลังจากเวลาผ่านไป การทะเลาะก็จบลงแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนว่าพวกเขาลืมเรื่องที่เกิดขึ้นไปทั้งหมด หรือบางที...การทะเลาะกันในตอนเช้าอาจเป็นแค่กลวิธีในการปลุกผมให้ตื่น

---

ชีวิตประจำวันของผมก็คงหนีไม่พ้นเสียงบ่นของแม่ ซึ่งทำให้ผมเคยชินไปแล้ว เวลาที่แม่บ่นเรื่องงานบ้านหรืองานที่ผมทำไม่เสร็จ ผมกลับรู้สึกเหมือนเธอกำลังเตือนและสอนอะไรบางอย่าง เวลาที่ผมทำงานช้า แม่จะบ่นไปเรื่อย ๆ จนกว่างานนั้นจะเสร็จ ผมจึงนั่งฟังเสียงของแม่ไปจนจบ

แม้จะบ่นไม่หยุด แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าทุกคำที่แม่พูดออกมานั้น ไม่ใช่เพื่อให้ผมลำบากใจ แต่เป็นเพราะเธออยากให้ผมเป็นคนดี มีความรับผิดชอบ และทำงานได้รวดเร็ว

---

"ทำช้าจังเลย...ไอ้ยอดมนุษย์อุลตราแมน!" เสียงแม่ดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ผมหัวเราะออกมาน้อย ๆ ในใจ "อยากโดนจอมมารปีศาจกระทืบหรือไง?" คำบ่นของแม่ครั้งนี้ทำให้ผมแอบยิ้ม เพราะผมรู้แล้วว่า ไม่ว่าจะแสดงออกยังไง ที่แม่บ่นเพราะความรักและห่วงใยในแบบที่เธอเป็น