เสียงในห้องมืด

"เสียงในห้องมืด"

ในคืนหนึ่งที่เงียบสงัด หยดน้ำฝนกระทบหน้าต่างบ้านหลังเก่าจนเป็นเสียงเบา ๆ แพร (ชื่อของนางเอก) นอนอยู่ในห้องนอนของเธอที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ได้ไม่นาน เป็นบ้านเก่าแก่ที่มีประวัติเล่าต่อกันมาว่า มีเสียงกระซิบแปลกๆ ที่ไม่มีใครหาที่มาของมันได้

แพรค่อย ๆ หลับไป แต่กลางดึกเธอกลับสะดุ้งตื่นขึ้นมา เมื่อรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เสียงกระซิบเบา ๆ ดังขึ้นจากมุมห้องที่มืดสนิท "แพร...แพร..." เสียงนั้นแผ่วเบาจนเหมือนลมพัด แต่ก็ชัดเจนพอที่จะทำให้เธอขนลุกไปทั้งตัว

เธอเปิดไฟหัวเตียงและหันไปมอง ไม่มีใครอยู่ในห้อง สายตาของเธอจ้องมองมุมห้องมืดที่เธอได้ยินเสียงนั้น แต่ทุกอย่างยังคงนิ่งสงบ “หรือว่าเราฝันไป” เธอคิดกับตัวเอง พลางดับไฟและพยายามหลับอีกครั้ง

เพียงไม่กี่นาทีต่อมา เสียงกระซิบเดิมก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง "แพร...ช่วยด้วย...อยู่ในนี้..." น้ำเสียงนั้นฟังดูเจ็บปวดและแหบแห้ง แต่ยังคงหวานแปลกๆ อย่างน่าขนลุก แพรพยายามนิ่งฟัง หัวใจเต้นรัว เธอลุกขึ้นจากเตียง เดินเข้าไปในมุมห้องที่มืดสนิทนั้น เธอเอื้อมมือไปแตะกำแพงเย็นเยือก พลันเธอรู้สึกถึงลมเย็นพัดผ่านและได้ยินเสียงกระซิบใกล้หู "เธอมาอยู่กับเราเถอะ"

ทันใดนั้นเอง มือบาง ๆ ก็จับข้อเท้าของเธอจากใต้พื้นห้อง! แพรสะดุ้งสุดตัว กรีดร้องลั่น และหันกลับมาจะวิ่งออกจากห้อง ทว่าเสียงกระซิบเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะที่ดังก้อง "เธอไม่มีทางหนีเราไปได้..."

ตั้งแต่คืนนั้น ไม่เคยมีใครเห็นแพรอีกเลย เพื่อนบ้านบางคนเล่าว่า พวกเขามักได้ยินเสียงกระซิบในห้องนั้น และเมื่อใดที่ฝนตกหนัก จะมีเสียงบางอย่างที่ฟังดูคล้ายกับเสียงของหญิงสาวร้องขอความช่วยเหลือ…จากห้องมืดนั้น