เพื่อนเล่น ต้องเล่นเพื่อน

“กลับมาแล้วเตี้ย ใช้ของขวัญกูยังมึง”

เฟลมกลับบ้านมาพร้อมกับตะโกนถามผมเสียงดัง กลัวข้างบ้านไม่รู้รึกันไงไอ้โรคจิต

“กูโยนทิ้งไปแล้ว แม่งซื้อเชี่ยไรมาให้กูเนี่ย”

“ได้ไง ของอย่างแพง กูทุบกระปุกหมูลงทุนเพื่อให้มึงเสียซิงเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ”

ไอ้เฟลมหัวเราะร่วน มันรู้แหล่ะว่าสันดานอย่างผมไม่ทิ้งของพวกนั้นไปแน่ๆ รู้ไส้รู้พุงกันกันอยู่แล้วพวกเราน่ะ

“วันนี้เรียนโคตรจะเหนื่อย มึงก็ทิ้งกูไปเรียนวิดวะคนเดียวแล้วมึงก็ไปเรียนวิดยา มึงไปซิ่วมาเป็นรุ่นน้องกูเลยเชี่ยเตี้ย”

“โง่ฟิอย่างกูให้ไปเรียนวิดวะ มึงฆ่ากูเหอะ ให้กูเรียนไบโอของกูต่อไปเหอะ ลูกๆ กูยังเพาะอยู่ในตู้กูทิ้งไปไม่ได้หรอกมึ๊งงงง”

มันรีบถอดเสื้อช็อปกางเกงยีนส์เหลือเพียงแค่เสื้อยืดกับทรังค์ (บ๊อกเซอร์แบบขาสั้น) แล้วไปเปิดตู้เย็นหยิบเบียร์มาเปิดป๋องนึง ก่อนนอนเหยียดยาวจิบเบียร์บนโซฟาตัวโต

“อ๊าซ์!!! เบียร์เย็นๆ หลังเลิกเรียนนี่คือนิพพานแท้ๆ”

เอิ่มมม ผมหรี่ตามองไอ้ตัวขี้เกียจที่อยู่บนโซฟา สายตาตัวดีก็มองไปเห็นเป้าตุงๆ ที่นูนขึ้นมาจากทรังค์ของมัน ผมก็หน้าแดงขึ้นมานิดๆ เพราะคิดไปถึงฉากที่ผมช่วยตัวเองแล้วครางชื่อมันก่อนหน้านี้ขึ้นมา แล้วก็พาลมีอารมณ์ขึ้นมาอีกซะแล้ว

ผมมองเห็นไอ้เฟลมมองหน้าผมยิ้มๆ เลยก้มลงไปมองที่เป้าตัวเอง

เอ้ยย ไอ้ลูกชาย เอ็งจะมาลุกตอนนี้อีกไม่ได้ วันนี้หลายน้ำแล้ว พอก๊อนนนนน

ผมหน้าเหวอ รีบดึงชายกางเกงลงมาปิดเจ้าน้องชายจอมซนคนแสบ แล้วหันหลังเดินไปหยิบเบียร์มากินแก้เขิน

ไอ้เฟลมมองผมที่กำลังกะดกเบียร์แก้เขินแล้วถามว่า

“แล้วไง แล้วสรุปมึงใช้ไปรึยัง?” มันยิ้มมุมปาก หึหึ

“ยะ ยังเว้ย” ผม อึกๆ อักๆ ตอบมันไปเขินๆ

แล้วไอ้เฟลมมันก็ลุกขึ้น ลากผมไปที่ห้อง

“เชี่ยมึง จริงจังไปละมั้ย”

ทันที่ที่เข้ามาถึงห้อง มันก็เดินไปเปิดกล่องของขวัญที่มันให้ผม แล้วหยิบเอา “ของเล่น” ที่มันให้ผมเป็นของขวัญขึ้นมาดู

“ไรวะ ยังไม่ได้ใช้จริงๆ ด้วย มึงมันอ่อนว่ะไอ้เตี้ย”

มันหยิบของเล่นของมันขึ้นมา จับๆ บีบๆ ให้ดู

“มึงไปลอง ขอบอกเลยว่าฟินโคตรๆ ตัวนี้ใหม่ล่าสุดเลยมี 2 หัว ช่องหน้า/หลัง พร้อม มึงไปลองเหอะ เด็ดจริงเชื่อกู กูรู้กูเรียนมา”

“พอเลยมึงๆ” ผมส่ายหน้าระอาใจให้มัน แล้วแย่งของเล่นออกมาจากมือของไอ้เฟลมมัน

“เชื่อกู กูก็ซื้อมาใช้เองก่อนหน้าแล้วไง เลยกล้าซื้อเป็นของขวัญให้มึง”

ผมได้ยินที่มันพูดแล้วก็เผลอจินตนการบันเจิดอีกแล้ว

ไอ้เฟลม....ไอ้เฟลม...ร่างเปลือยเปล่ากำลังใช้ของเล่นแบบที่ผมถืออยู่ในมือนี้ช่วยตัวเอง ผมจับๆ บีบๆ ไอ้เจ้าจิมิกระป๋องแบบ 2 ช่องทาง ใจคิดเตลิดไปไกลลิบ

ไอ้เฟลมกำลังช่วยตัวเอง.....สีหน้าสุดแสนเซ็กส์ซี่นั่น เสียงครางกระเส่านั่น ไหนๆ ครางชื่อบอสเร็วๆ

“บอส...อา..บอส” พระเจ้ามันสุดยอด

“อา...บอส...อึ้ม”

“บอส..”

“เตี้ย!!”

“เตี้ยมึงคิดเหี้ยไร ลูกมึงชี้หน้ากูแล้วนี่” เฟลมพูดหยอก

“เอ๊ะ!!!” ผมรีบดึงกางเกงลงมาปิดลูกชายที่กำลังคึกคักเพราะจินตนาการสุดจะบันเจิดของผม

“เตี้ย มึงถอดกางเกงออก”

“จะบ้าไง๊ กูไม่ถอดโว้ย”

“น่าๆ ผู้ชายเหมือนกัน อายไรมึง ไม่เป็นไรหรอกน่า”

“ถึงจะผู้ชายเหมือนกันก็ไม่ได้โว้ย” ผมหน้าแดงแจ๋รีบตอบปฎิเสธทันควัน

“งั้น เอางี้.....” เฟลมทำหน้าครุ่นคิด

“งั้นกูก็จะถอดด้วย”

“เฮ้ย!!” ผมตะโกนเสียงหลง

“ถ้าถอดคนเดียวมึงอายใช่ไหมเตี้ย....งั้นกูถอดด้วยมึงจะได้ไม่เขิน”

พรึ่บ!!!!