เพื่อนร้ายนายน่ารักว่ะ

ตอนที่ 4

ดอกกุหลาบบานสะพรั่ง สีสันมากมายถูกนำมาวางขายจนเต็มสองข้างทาง พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันวาเลนไทน์แล้ว ทุก ๆ ปีเขาไม่เคยตื่นเต้นกับเทศกาลนี้เลยสักครั้ง แต่ปีนี้มันกลับพิเศษ แม้ตอนนี้ท้องฟ้าจะเริ่มมืดแล้ว แต่ผู้คนก็ยังคึกคัก มาจับจ่ายซื้อดอกไม้ไม่ขาดสาย ไนล์เดินกลับหอเหมือนทุกครั้ง พร้อมอารมณ์ที่ดีเป็นพิเศษ

“ไม่เจอกันนานเลยนะ” เสียงที่ฟังแล้วทำให้เขาขนลุกได้ทั้งตัวดังขึ้น ไนล์หันไปหาต้นเสียง ก่อนจะเจอกับร่างท้วมและพรรคพวกอีกสี่ห้าคน เขาจำได้ดี ว่าชายคนนี้คือคนที่หาเรื่องเขาที่ร้านลุง

“พวกแก”

“วันนี้มาคนเดียวซะด้วย ค่อยจัดการได้ง่ายๆ หน่อย” ไนล์ไม่รอช้า เขารีบวิ่งหนีในทันที

พลั่ก!! มือของใครบางคนผลักเขาจากด้านหลัง เป็นเหตุให้เขาล้มลง ก่อนจะกลิ้งไปอีกหลายตลบ

“โอ๊ยย”

“หนียังไงก็ไม่พ้นหรอก”

“ช่วยด้วย” เท้าหนาเหวี่ยงเข้าท้องเขาจนสุดแรง จนร่างของไนล์นิ่งไปเพราะความจุก

“ช่วยไม่ได้นะ ถ้าวันนั้นไอ้หน้าหล่อนั่นไม่ทำกูสิ้นสภาพ กุก็คงไม่ต้องตามจองล้างจองผลาญมึงแบบนี้” ไนล์พยายามยกมือไหว้อ้อนวอนขอชีวิต แม้ดูจะสิ้นหวังก็ตาม

“พี่อยากได้เงินเท่าไหร่ พี่เอาไปเลย”

“กูไม่อยากได้เงิน กูอยากทำให้พวกมึงเจ็บเหมือนที่กูเจ็บ!!”

“พี่อย่าทำผมเลยนะครับ ผมขอโทษ”

“ถ้าไอ้หน้าหล่อมันรู้ว่ากูตามมากระทืบมึง มันจะทำหน้ายังไงวะ” พวกมันหัวเราะเสียงดังลั่นด้วยความสนุกสนาน

“ทำหน้าแบบนี้ไง” เสียงตะโกนดังขึ้นจากอีกฝั่ง พร้อมปรากฏร่างของโซ่ที่มาพร้อมตำรวจ

“เพิ่งปล่อยตัวมาก็ก่อเรื่องเลยนะ” เสียงตำรวจดังขึ้น ก่อนจะกรูเข้ามา แต่ร่างท้วมของหัวโจกก็กระชากร่างเล็กที่นอนอยู่ที่พื้นขึ้นมา ก่อนจะใช้มีดจ่อไปที่คอ เพื่อใช้เป็นตัวประกัน

“เข้ามาดิ ถ้าพวกมึงเข้ามามันตายแน่” ตำรวจต่างถอยกรูดออกไป ดูท่าแล้วมันไม่ใช่แค่ขู่แน่

“พวกมึงแค้นกูไม่ใช่หรอ มาเอาตัวกูไปแทนดิ”

“ถ้ามึงไม่ยุ่งตั้งแต่แรก เรื่องมันไม่บานปลายขนาดนี้หรอก” โซ่ค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้ ๆ พร้อมพยายามโน้มน้าว

“เรื่องมันเริ่มที่กู ก็มาเอาตัวกูไป”

“เอามึงมาให้โง่หรอ”

“ปล่อยตัวประกันซะ ทาหนักจะได้กลายเป็นเบา”

“ยังไงกูต้องติดคุกอยู่แล้ว ตายเถอะมึง”

“มึงสิต้องตาย” ไนล์รวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย ผลักมือหนาออก ก่อนจะก้าวเท้าวิ่ง

“มึง!!” มือหนากระชากร่างเล็กให้กลับมา ก่อนจะส่งปลายมีดตรงไปยังร่างเล็ก

ปัง!! เสียงปืนดังสนั่น พร้อมกับร่างท้วมที่ล้มลง ไนล์ยืนนิ่ง ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วทั้งแขน มีดปลายแหลมเฉี่ยวแขนเขาไปเพียงนิดหน่อย แต่เลือดก็ออกมามากโข

“ไนล์!!” โซ่วิ่งเข้ามาก่อนจะประคองร่างของไนล์เอาไว้ในอ้อมแขน

“กูไม่เป็นไร” ไนล์พยายามปลอบขวัญ เสียงรถพยาบาลดังขึ้น ก่อนที่ร่างเล็กจะถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลในทันที

“กูห่วงมึงแทบแย่”

“กูแข็งแรงจะตายไป” โซ่โอบกอดร่างเล็กเอาไว้ตลอดทาง ราวกับกลัวว่าไนล์จะหายไป

เวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง ไนล์ก็ถูกนำตัวออกมาจากห้องฉุกเฉิน

“เป็นไงบ้าง”

“มีดเฉี่ยวนิดเดียว แล้วก็มีแค่รอยฟกช้ำน่ะ” ไนล์ตอบพลางยิ้มให้กับสีหน้าตื่นๆ ของโซ่

“หมอให้กลับบ้านได้แล้วหรอ”

“อือ ได้ยามาแล้ว”

“เดี๋ยวกุไปส่งมึงเอง” โซ่ประคองร่างเล็กไม่ห่าง ก่อนจะพากลับไปยังห้องพักด้วยความปลอดภัย พอเกิดเรื่องแบบนี้มันยิ่งทำให้เขามั่นใจ ว่าเขารักคนตรงหน้ามากแค่ไหน

“มึงตามมาเจอกูได้ไง”

“กูสังหรณ์ใจไม่ดีอ่ะ รู้สึกว่าจะเกิดเรื่อง”

“มึงเลยมาพร้อมกับตำรวจอ่ะนะ”

“พอดีมีคนแจ้งตำรวจว่าของหาย แถมไอ้พวกนี้ยังเพิ่งถูกปล่อยตัว กูเลยคิดว่าเป็นพวกเดียวกัน กูเลยไปช่วยตำรวจตามหาพวกมัน เสือกมาเจอมึงเนี่ย”

“โคตรบังเอิญเลย”

“ต่อไปกูคงปล่อยมึงไปไหนมาคนเดียวไม่ได้ซะละมั้ง”

“เว่อร์ กูไม่ใช่เด็กนะ”

“มึงนอนพักเถอะ เดี๋ยวกูอยู่เฝ้ามึงเอง ทั้งคืนเลยยังไหว”

“มึงก็พักด้วย พรุ่งนี้สอบวิชาสุดท้ายแล้ว”

“อือ มากูพาไปนอน” โซ่ประคองร่างเล็กไม่ห่าง พอไนล์ล้มตัวลงนอน เขาก็เข้ามานอนข้างๆ ก่อนทั้งคู่จะหลับไปเพราะความเหนื่อย

อ๊อด!!! เสียงออดดังขึ้น ก่อนนักศึกษาจะพากันกรูออกจากห้องสอบ

“จบปีหนึ่งแล้วโว้ยยยยยย” พีทตะโกนลั่น ก่อนจะวิ่งเต้นราวกับเด็ก

“อย่าเสียงดังดิมึง เดี๋ยวอาจารย์ก็ได้ออกมาด่าหรอก”

“แผลมึงเป็นไงบ้าง”

“ดีขึ้นแล้ว กูไม่ตายง่ายๆ หรอก”

“พวกนั้นคงติดคุกหัวโต ไม่กล้าออกมาทำอะไรแบบนี้อีกแล้วล่ะ”

“คงงั้น”

“กูขอตัวก่อนนะมึง กูนักน้ำเอาไว้”

“เออๆ ไปเหอะ กูก็จะกลับละ”

“ไว้เจอกัน” พีทโบกมือลา ก่อนจะปรี่ออกไปอย่างรวดเร็ว ไนล์ชะเง้อมองหาโซ่ ที่สัญญาว่าจะไปส่งกลับหอ แต่ตอนนี้เขากลับไม่เห็นแม้แต่เงา

“หาใครอ่ะ” เสียงโซ่ดังขึ้นจากด้านหลัง ทำเอาเขาสะดุ้งเล็กน้อย

“จะให้หาใครล่ะ”

“ป่ะกลับหอกัน” ทั้งคู่เดินลงมาจากตึก ก่อนตรงไปยังรถเก๋งสี่ประตูคันหรูที่จอดอยู่หน้าตึกคณะ

“ไปเปลี่ยนรถตั้งแต่เมื่อไหร่”

“เอาน่า มึงเจ็บแบบนี้จะให้มานั่งมอไซต์ได้ไง”

“กูแค่เจ็บแขน ไม่ได้เป็นง่อย”

“เออ ของของมึงอ่ะกูเอาไว้หลังรถ ไปเปิดเอาดิ”

“ของอะไรวะ” ไนล์ถามด้วยความสงสัย แต่ก็เดินไปเปิดหลังรถแต่โดยดี เมื่อหลังรถเปิดออกก็เผยให้เห็นกุหลาบสีแดงเต็มหลังรถ พร้อมกับตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ แถมยังมีลูกโป่งอีกด้วย

“อะไรวะ” สีหน้าของไนล์แดงระเรื่อ เขาไม่คิดด้วยซ้ำว่าชายหนุ่มจะทำแบบนี้

“เป็นแฟนกับกูนะ”

“...” ไนล์ยิ้มออกมาอย่างดีใจ ทุกอย่างมันดูเร็วไปหมดจนเขาตั้งตัวไม่ทัน

“ได้ยินที่กูถามไหมเนี่ย”

“ได้ยิน”

“แล้วยังไง”

“ก็...ตกลง” ไนล์โผกอดคนตรงหน้า ตอนนี้เขาไม่อายเลยสักนิด ที่จะบอกว่าเขารักโซ่มากแค่ไหน แม้เขาจะเคยเกลียดโซ่ยังไง แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันกลับตาลปัตรไปหมดแล้ว ตอนนี้โซ่กลายเป็นคนที่เขารักมากที่สุด วาเลนไทน์ปีนี้พิเศษกว่าทุกปี ตรงที่มีชายหนุ่มเข้ามาเติมเต็มส่วนที่ขาด แล้วคุณล่ะ ตามหาส่วนที่ขาดเจอรึยัง

Happy Valentine’ s Day