A little boy

          ณ กระท่อมกลางป่าเขาที่อยู่ห่างไกลจากฝูงชน มีเด็กชายตัวน้อยที่อาศัยอยู่เพียงลำพัง จากที่เคยอาศัยอยู่ด้วยกันกับแม่ผู้เป็นที่รัก กลับต้องมาอาศัยอยู่ตัวคนเดียว เพียงเพราะแม่ผู้เป็นที่รัก ที่เขารักมากที่สุดนั้นได้จากไปแล้ว เด็กชายตัวน้อยคนนี้มีชื่อว่า "สเวน" เป็นเด็กชายที่มีอายุเพียง 5 ปีเท่านั้น สเวนเป็นเด็กที่ร่าเริง แจ่มใส มองโลกในแง่ดีมากๆ แม่ของสเวนป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ก่อนที่แม่ของสเวนจะจากไปนั้น นางผู้ที่เป็นคนที่รักลูกชายมากๆ ก็ได้ย้ำเตือนเด็กชายตัวน้อยสุดที่รักก่อนที่จะจากไป อยู่เสมอๆว่า

"ทุกสิ่ง ทุกอย่าง บนโลกใบนี้ มีทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดี จงอย่ามองโลกในแง่ดีเกินไป ลูกเอ๋ย จำคำของแม่เอาไว้... "

พูดเสร็จดวงตาที่เคยมีแววประกายวาววับก็ได้เลือนหายจางไปอย่างช้าๆ เหลือเพียงดวงตาที่ว่างเปล่า เด็กชายตัวน้อยที่ได้ฟังก็พยักหน้ารับรู้สิ่งที่แม่ของตนได้กล่าวเอาไว้ เมื่อได้ฟังคำพูดสุดท้ายของแม่ผู้เป็นที่รัก เด็กน้อยก็รู้สึกเศร้าใจ มันทั้งหน่วง ทั้งเจ็บปวดจิตใจ จนน้ำใสๆที่ร้อนผ่าวก็ได้ไหลออกมาอย่างช้าๆ... จนเต็มไปทั้งใบหน้าของเด็กชายตัวน้อยๆ น้ำตาที่ไหล ความรู้สึกร้อนผ่าวที่สัมผัสได้และ ความรู้สึกเศร้าที่มากไปจนไม่สามารถที่จะบรรยายออกมาได้ มันมากเกินกว่าที่เด็กตัวน้อยๆคนนึงจะสามารถแบกรับมันเอาไว้ได้ ทำได้แค่เพียงร้องไห้อยู่ข้างๆแม่ผู้เป็นที่รัก ที่ได้จากไปแล้ว อย่างสะอึก... สะอื้น.. เป็นเสียงร้องไห้ที่ฟังแล้วเจ็บปวด บีบไปหมดทั้งหัวใจ...