โรงเรียนยามวิกาล

8.0

เขียนโดย Kreem

วันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2563 เวลา 11.49 น.

  6 ตอน
  2 วิจารณ์
  10.09K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2563 21.36 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

3) ชุดเขียนสมปราถนา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ทุกคนเคยได้ยินเรื่องชุดเขียนสมปราถนาหรือป่าว? (หนึ่งกล่าว)

เรื่องทั้งหมดมีอยู่ว่า...

ในสมัยที่โรงเรียนเรายังพึ่งก่อตั้งใหม่ๆ มีคนที่มาดูที่แล้วทักว่าโรงเรียนของเราเป็นที่ตั้งใกล้กับวัด ซึ่งตอนนั้นเคยมีแม่น้ำไหลข้างๆโรงเรียน

แต่ตอนนี้โดนถมจนกลายเป็นถนนไปแล้ว แต่ว่าเพราะมีความว่าเชื่อโรงเรียนเราสร้างตรงที่ป่าช้าของวัดเก่า แล้วมีแม่น้ำไหลผ่านอีกเลยมีคนทัก  ว่าที่แบบนี้ในความเชื่อจะมีวิญญาณที่ไม่รู้จะไปไหนจะไหลมาตามแม่น้ำ เพราะเปรียบเสมือนสิ่งมีชีวิตที่โดนน้ำในแม่นำ้พัดพาไปจากที่ที่เคยอยู่

ไปซู่ที่ที่ใหม่ เพราะเหตุนี้โรงเรียนของเราจึงมีเรื่องผีๆเยอะแล้ว อยู่มาวันหนึ่งก็ได้มีสมุดกับดินสอกับดินอะไรซักอย่างลอยมาในแม่น้ำข้างโรงเรียน และแล้วก็มีรุ่นพี่คนหนึ่งเก็บขึ้นมาว่ากันว่าพี่คนนี้เป็นคนที่ โดนรังแกโดนข่มเหงโดนรังเกียจจากคนในชั้น และวันนั้นพี่แกก็กำลังกลับบ้านจึงได้เก็บสมุดและหนังสือขึ้นมา แต่ตอนนั้นได้มีหินก้อนเล็กๆโดนหัวรุ่นพี่คนนั้นและทุกคนที่มองในบริเวณนั้นก็หัวเราะ และมาพร้อมคำนินทากับคำดูถูกที่พี่เขาได้ยินประจำ แต่แล้วในขณะนั้นก็มีชายวัยกลางคนใกล้ๆวัยชราจากที่ดูจากสีผมมองพี่เขาอยู่ และรุ่นพี่คนนั้นก็ได้หันไป    มอง แต่แล้วชายคนนั้นได้เดินหายไปในหมู่นักเรียน หลักจากที่รุ่นพี่คนนั้นกลับบ้านของเขาแล้วเขาจึงได้หยิบสมุดนั้นขึ้นมาดู จริงๆแล้วเมื่อดูแล้วก็เป็นแค่สมุดธรรมดาและดินสอก้เป็นดินสอธรรมดา พี่เขาจึงได้เริ่มเขียนไดอารี่ของเขาลงในสมุดอันใหม่นี้ของเขาโดนที่เขาเก็บดินไว้ในโหลเพราะกะว่าจะเอาลงไปทิ้งตอนเช้า แต่แล้วในเช้าวันต่อมาพี่เขาก้ไปโรงเรียนตามปกตินั้นเขาก็ได้เห็นดาวโรงเรียน   
    ที่กำลังเดินมาทางเขาท่ามกลางผู้คนที่มองและจับจ้องไปยังดาวโรงเรียนคนนั้นไม่ละสายตา แต่เธอกลับมาหยุดหน้ารุ่นพี่คนนี้และหน้าเธอ

ก็แสดงออกว่าอายและยื่นจดหมายพร้อมกับเชิญให้มากินข้าวด้วยกันตอนเที่ยงแค่สองคนอีกด้วย ผู้คนในบริเวณในบริเวณนั้นตกตะลึงในสิ่งที่เห็น แต่เรื่องราวก็ยังไม่จบเพียงเท่านี้ เพราะว่าเมื่อถึงห้องเรียนก็มีคนมาถามเขาเรื่องรุ่นพี่และอยู่ๆเขาก้มีเพื่อนขึ้นมาแบบงงๆ และเมื่อถึงเวลาเที่ยง เขาก้ได้ไปกินข้าวพี่ดาวโรงเรียน และได้คบกันในที่สุดและเมื่อเขาลับบ้านได้พูดขึ้นมาว่า เรื่องทั้งหมดนี้เป็นจริงตามที่เราเขียนไว้จริงๆด้วย และเขาก็ลองเขียนใหม่แต่คราวนี้ลองใช้ยางลบลบแต่มันลบไม่ออก จึงลองใช้ดินลบจึงลบออกได้ เมื่อเขารู้เรื่องจึงได้เริ่มขออะไรหลายๆ อย่าง เงิน บ้าน รถ แต่เมื่อมีคนแอบมาเห็นตอนที่เขาเขียนในโรงเรียนจึงมีคนแอบแกล้งเอาไป พี่เขากระวนกระวายมากแต่แล้ว เมื่อเวลาผ่านไปทุกอย่างก็เป็นเหมือนดิม พี่เขาก็กลายเป็นไอ้น่ารังเกียจอีกครั้ง แต่เขาได้ข่าวว่าว่ามีเพื่อนคนหนึ่งชีวิตเปลี่ยนไป แฟนทิ้ง หมดตัวจากที่พ่อโดนโกง รถโดนปล้น

แต่แล้วเมื่อรุ่นพี่คนนี้กำลังกลับบ้านก็ได้ เจอชายคนนั้นอีกเขาได้อธิบายว่า เขาเป็นสัปเหร่อที่เป็นคนทำดินสอและสมุดนั้นเอง อีกทั้งสมุดแลัดินสอต่างก้ทำจากไม้ที่ใช้ฝังผีตายโหง และเนื่องจากเขาได้ตัดสินใจทิ้งไปแล้วให้มันลอยไปตามน้ำ แต่รุ่นพี่เก็บขึ้นมา แต่สมุดนั้นถ้าเขียนอะไรจะเป็นจริงก็จริง แต่คนที่ถือครองสมุดจะต้องรับผลที่จะตามมา จากสิ่งที่ขอในสมุด แต่เนื่องจากสมุดเขาได้โดนขดมยไปทุกอย่างจึงเป็นเหมือนเดิม แต่ในเมื่อพี่เขายังไม่ได้รับผลอะไรเลยคนที่ถือครองสมุดอยู่จึงได้รับผล และเขาก็ได้บอกอีกว่า สมุดนั้นเป็นของอันตรายเพราะทำมาจาก ของของคนตาย เมื่อถึงเวลาคนตายจะมาเอาคืน รุ่นพี่คนที่ขโมยสมุดไปได้ตายลงและได้ว่อนสมุดไว้ในโรงเรียน เพื่อรอให้คนมาเป็นเจ้าของและ กลายเป็นผีเฝ้าสมุดต่อไป-จบ-

หนึ่ง:ความโลภเป็นตตัวจุดเรื่องนี้ให้เกิดขึ้นนะว่ามั้ย?

ทุกคน:ใช่

ข้อคิด ไม่ควรหวังจะเอาของใครก้ตามมาเป็นของตน

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับเรื่องสั้นเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา