นางฟ้าของผม (You are my angel)

ผม...อาศัยอยู่ใกล้ๆกับร้านของเธอ บ้านของเธอเปิดเป็นร้านอาหาร ทุกๆเช้าผมจะแวะไปที่ร้านของเธอ ซึ่งเธอมักจะต้อนรับด้วยรอยยิ้มและอาหารอร่อยๆเสมอ

ผมไม่ได้เป็นลูกค้าขาประจำของเธอหรอกครับ "เพราะผมไม่มีเงิน" ผมจึงตอบแทนน้ำใจอันงดงามของเธอ ด้วยการช่วยจับโจรที่แอบมาขโมยข้าวของในร้านแทน และยังช่วยดูแลความปลอดภัยของคนในร้านโดยไม่กลัวอันตราย

ผมทำเพื่อเธอ "ผู้หญิงที่สวยที่สุดในสายตาของผม"

เช้านี้ท้องฟ้าแจ่มใส ผมมาหาเธอที่ร้านเหมือนเช่นเคย ประตูร้านยังคงปิดสนิท ผมไม่เห็นเธอออกมาเปิดร้านเหมือนทุกวัน ผมเดินกลับไปกลับมาอยู่หน้าร้านหลายรอบ เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วไม่รู้ "เพราะผมไม่มีนาฬิกา"

อากาศเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ จนเหงื่อแตกทั้งตัว แต่ผมก็อดทนรอต่อไป ผมเพิ่งเห็นว่ามีป้ายสีขาวติดอยู่หน้าร้าน

"CLOSED  ปิด"

ผมอ่านไม่ออก "เพราะผมไม่ได้เรียนหนังสือ" เวลาผ่านไป และผ่านไป ไม่มีวี่แววของเธอ ผมนั่งลง ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปนานแล้ว

"เธอจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ...นางฟ้าของผม"

เมื่อความมืดเข้าปกคลุม อากาศก็เย็นลงทุกที ผมเดินคอตกกลับไป ในที่สุดวันนี้ผมก็ไม่ได้เจอเธอ...

เช้าตรู่ของวันใหม่ เสียงไก่โก่งคอขันแต่เช้า ผมวิ่งมาหยุดอยู่หน้าร้านของเธอ วันนี้ไม่มีแผ่นป้ายสีขาวกับตัวหนังสือที่ผมอ่านไม่ออกติดไว้เหมือนเมื่อวาน

"วันนี้ผมอาจจะได้พบเธอ"

ผมยืนรอที่หน้าร้าน สักพักมีผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมไม่รู้จักนำแผ่นป้ายสีขาวมาติดหน้าร้านพร้อมตัวหนังสือที่ผมอ่านไม่ออก อีกแล้ว!

แดดเริ่มร้อน ผมหันหลังกลับ ขณะกำลังจะก้าวเท้าออกเดิน ได้ยินเสียงประตูร้านเปิดออก ผมจึงหันกลับไปมอง หญิงวัยกลางคน รูปร่างเจ้าเนื้อเดินออกมา พร้อมรอยยิ้มและถาดอาหาร

"จะไปไหนล่ะ...มากินของโปรดก่อนสิ เมื่อวานป้าไม่สบาย คงหิวแย่เลยสินะ...เจ้าตูบ"

ใช่แล้วครับ เสียงของเธอ

"นางฟ้าของผม"

ผมลืมบอกไป

เธอเรียกผมว่า "เจ้าตูบ"

เธอลูบหัวผมเบาๆ ขณะที่ผมกระดิกหางทักทายเธอ แล้วจัดการของโปรดที่เธอนำมาให้อย่างเอร็ดอร่อย

ส่วนแผ่นป้ายหน้าร้าน

"WELCOME ยินดีต้อนรับ
ร้านนางฟ้า อาหารตามสั่ง"

ช่างมันเถอะครับ เพราะผมอ่านไม่ออก

---------------------------------------------------

#แด่เพื่อนร่วมโลกผู้ซื่อสัตย์
#นางฟ้าของผม โดย แมวน้อย

*หมายเหตุ : เรื่องนี้เคยโพสต์ไว้ในไลน์ส่วนตัว เมื่อวันที่ 26 ก.พ. 2018 เวลา 17.36 น. โดยใช้นามปากกา ณ ขณะที่แต่งว่า "แมวน้อย"