ฉันรักนาย! Tell or Secret? [YAOI]

   รูปถ่ายใบเก่าที่มีรูปนักศึกษาชายสองคนยืนกอดคอกันด้วยความสนิทสนม ที่อยู่ในมือ พาเขานึกย้อนไปในความทรงจำช่วงนั้น.. ความทรงจำที่ไม่เคยจะลบเลือนไปจากหัวได้เลย.. ระหว่างเราในตอนนั้น..ควรเรียกว่าอะไรดี..

    สำหรับกิตและภัทร.. ตอนนั้นพวกเราน่าจะอยู่ซักประมาณปีหนึ่ง.. คณะวิศวะในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง.. ครั้งแรกที่ กิตเจอภัทรก็รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมา

อย่างบอกไม่ถูก วันนั้นมันเป็นวันเเรกที่ได้่เริ่มเข้าคลาส ในขณะที่คนอื่นมากันพร้อมและ เริ่มเรียนไปได้จนจะหมดคาบแล้ว เจ้าของร่างใหญ่เพิ่งจะเปิด

ประตูเข้ามานั่งในห้อง พร้อมกับพูดว่า'ภัทรวัฒน์มาครับ อาจารย์' แล้วก็ก้มหน้าก้มตาเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ทั้งคาบ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมาทำไม แล้ว

ภัทรก็ทำตัวแบบนี้เรื่อยๆ จนกิตทนไม่ไหวเดินเข้าไปต่อว่าภัทร แต่ภัทรก็ทำหน้าเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่กิตพูด หลังจากนั้นกิตจึงไม่พูดกับ

ภัทรอีกเลย แต่แล้ววันประกาศผลสอบก็มีเรื่องอัศจรรย์ขึ้น ภัทรคือคนที่ได้ท็อปและได้ A+ ทุกรายวิชา ต่างจากกิตที่ผลการเรียนถือว่าดีแต่ก้มี Bปนมา

บ้าง แถมแลกมาด้วยความขยันตั้งใจเรียนและอ่านหนังสือแทบตาย ด้วยความสงสัย ทำให้กิตเข้าไปพูดคุยกับภัทรอีกครั้ง ทำให้เขาได้รู้จักภัทรมากขึ้น

จากที่เคยมองว่าภัทรเป็นเด็กขี้เกียจเรียนทำตัวขวางโลก ก็ทำให้เขาได้รู้ว่าแท้จริงแล้วภัทรนี่คือเทพบุตรสุดเย็นชาในอุดมคติของสาวๆทั้งนั้น และไปๆ

มาๆ ทั้งคู่ก็กลายเป็นเพื่อนรักกันซะงั้น.. ช่วยกันเรียนช่วยกันเล่นช่วยกันโดดเรียน (?) ไปไหนมาไหนก็ต้องไปด้วยกัน "ขอบคุณแกมากๆนะเว้ยกิต นี่ถ้า

ไม่ได้แกฉันคง.." ภัทรกล่าวขอบคุณตอนที่กิตยอมขอพ่อแม่ย้ายออกจากบ้านมาเช่าบ้านอยู่เป็นเพื่อนเขา เพราะเขาถูกไล่ออกจากบ้านโดยเมียน้อย

ของพ่อ.. "ไม่เป็นไรเว้ย เรื่องแค่นี้เอง ก็พวกเราน่ะเป็นเพื่อนรักกันนี่หว่า" แล้วประโยคนี้ก็กลายเป็นคำพูดติดปากของกิต จนมีคำกล่าวในวิทยาลัยว่าที่

ไหนมีภัทร ที่นั่นก็ต้องมีกิต ทั้งคู่เป็นเพื่อนรักกันมาได้หลายปีเลยล่ะ จนกระทั่งเหลืออีกแค่เทอมเดียวก็จะเรียนจบทั้งคู่ ช่วงที่ปิด

เทอมก็มีสิ่งที่มาทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาเปลี่ยนไป...

      "อะไรนะ นัดเจอกับสาวที่คุยกันใน kakaol เนี่ยนะ" กิตถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ สาวๆในวิทยาลัยสวยๆก้ไม่ใช่ว่าจะไม่มี ไอ้นี่มันไม่สน แต่ดันไปสนคนในแอพเนี่ยนะ..

      "ใช่แล้วแกก็ต้องไปกับฉัน วันนี้ตอนทุ่มหนึ่ง" ถึงแกไม่บอกฉันก็ต้องไปอยู่แล้ว กิตคิดในใจ เมื่อถึงเวลานัดจริงเธอคนนั้นก็ออกมาพบกิต หน้าตาของเธอสวยกว่าในรูปโปรไฟล์เสียอีก ผมสีดำหลับยาวประบ่ารับกับใบหน้าหวานรูปไข่และการแต่งตัวที่บ่งบอกว่ามีรสนิยม 

       "สวัสดีค่ะ เค้กนะคะ ปี2 ดาวคณะเกษตร มหาวิทยาลัยสหัสเดช พี่ใช่พี่ภัทรไหมคะ" ร่างบางพูดพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ไอ้ภัทรที่ยืนอยู่ข้างๆ กิตเผยให้เห็นลักยิ้มที่ซ่อนอยู่ ยิ่งทำให้ดูน่ารัก

       "ใช่ครับ ส่วนนี่เพื่อนพี่มันติดพี่มาก เลยตามมาด้วย ชื่อกิตครับ" ภัทรตอบพร้อมกับรอยยิ้ม ส่วนกิตก็ยิ้มตามมารยาท

       "ค่ะ งั้นเราไปนั่งกันเถอะค่ะ"

       เค้กบอกจากนั้นก็เดินนำทั้งคู่ไปนั่งและสั่งของหวาน ระหว่างรอของหวาน เค้กและภัทรก็พากันคุยกันอย่างออกรส ส่วนกิตก็รู้สึกเหมือนตัวเองถูกกันออกมา นัยน์ตาสีดำลอบมองไปที่นัยน์ตาสีสนิมของเพื่อนก็รู้แล้วว่าเพื่อนของเขาหลงรักเค้กไปแบบเต็มเปาและยากที่จะถอนตัว สักพักพนักงานก็ยกของที่สั่งไว้มาเสิร์ฟ เค้กกับภัทรก็ยังคุยกันต่อไป ส่วนกิตก็เริ่มจัดการทานของหวานของตัวเอง จนกระทั่งถึงบทสนทนาที่ว่า..

      "อาทิตย์หน้าวันพุธตอนดึกๆ ซักเที่ยงคืน เค้กจะไปร้องเพลงที่พาซ่าไนท์คลับ พี่ภัทรมาเชียร์เค้กด้วยนะคะ" เค้กพูดด้วยรอยยิ้ม

       "ครับพี่ไปอยู่แล้ว" ภัทรยิ้มตอบ และแน่นอนถ้าภัทรไป กิตก็ต้องไป กิตถึงกับกุมขมับเลยทีเดียวเพราะค่าตั๋วมันแพง แล้วรู้สึกถึงความผิดปกติในตัวเค้ก เขาคิดว่าภัทรไม่สมหวังในรักครั้งนี้แน่นอน..