My friends รักร้าวสู่ความตาย
เขียนโดย 
แข่ว
วันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2560 เวลา 20.00 น.
แก้ไขเมื่อ 16 มีนาคม พ.ศ. 2561 10.51 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
2) การจากไปในงานขาวดำ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เช้าวันรุ่งขึ้น มีข่าวรายงานด่วนว่า เมื่อคืนนี้ชาวบ้านพบรถเก๋งสีดำ เลขทะเบียน บจ. 408 ชนเสาไฟ พบผู้เสียชีวิตหนึ่งราย คือ น.ส.อภิสดา สุเมษฐาพร เจ้าหน้าที่ตำรวจคาดว่า รถคงเสียหลัก เพราะบริเวณดังกล่าว มึดเพราะไฟทางเสีย เจ้าหน้าที่จะนำศพไปชันสูตรเป็นการต่อไป
แพท “แนน แกเห็นข่าวยัง ฟ้าเสียชีวิตแล้วนะ”
แนน “กำลังดูอยู่เลย ไม่น่าเลย เพิ่งเจอกันอยู่เมื่อคืน”
แพท “คืนนี้ไปฟังพระสวดกัน”
แนน “โอเค”
ณ ศาลาวัด ทิว กับ นัท กำลังอยู่กับแม่ของฟ้าเพื่อช่วยดูแลคนที่มาฟังพระสวด
แม่ฟ้า เอาแต่ร้องไห้
ทิว : แม่ครับ งั้นผมไปช่วย แฟงเสริฟน้ำนะครับ”
แม่ฟ้า : จ๊ะลูก
พอแพทกับแนนมาถึง ก็ไปสวัสดีแม่ฟ้า
แพท แนน : สวัสดีค่ะแม่
แม่ฟ้า : ฟ้าเขาไปสบายแล้วล่ะ
แพท : แม่ค่ะงั้นหนูขอเขาไปกราบศพฟ้าก่อนนะค่ะ
แพท และ แนน จุดธูป และก็ไหว้ศพฟ้า
แฟงน้องสาวของฟ้ามาเรียกแม่
แฟง : แม่ค่ะพระมาแล้วเข้าไปฟังกันเถอะค่ะ”
ระหว่างที่พระสวด แพท แนน ทิว นัท แม่ฟ้า และผู้มาฟังพระสวดในงานก็ต้องตกใจ เมื่อรูปของฟ้าหล่วงหล่น และอยู่ๆไฟก็ติดๆดับๆ เสียงฟ้าเริ่มร้อง ฝนเริ่มหลงเม็ด แล้วสักพักไฟก้อมา พระสวดพระอภิธรรมจนเสร็จ หลังจากผู้คนกลับกันหมด แพท แนน ทิว นัท อยู่ช่วยแม่และแฟงอยู่ช่วยจนงานเลิก แล้วอยู่ๆ นัท พูดออกมาว่า
นัท “พวกแกตอนที่ไฟดับฉันเห็นฟ้า ด้วยล่ะ หน้าตาเต็มไปด้วยเลือดที่ร้องไห้”
แพท “ฉันก็เห็นแต่ไม่กล้าพูด”
แนน “อีกสองอาทิตย์ก็จะครบรอบวันที่โบว์เสีย อยู่ดีๆ ฟ้าก็มาประสบอุบัติเหตุอย่างนี้ มันจะเกี่ยวกันเปล่าว่ะ พวกแก”
ทิว “ยังไง พรุ่งนี้ฉันมาไม่ได้นะ มีไปประชุมที่ญี่ปุ่น แต่จะกลับมาให้ทันวันเผา”
แพท “โอเคๆ”
หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกัน แพทละแนน ตัดสินใจนอนบ้านฟ้าเพราะดึกมากแล้ว
แฟง “ยังไงเดี้ยวหนูไปเอาที่นอนกับผ้าห่มมาให้นะ”
แม่ฟ้า “ยังไงลูกๆ ก็นอนกันที่นี้จนกว่าจะเสร็จงานฟ้า ก็ได้นะ”
แนน “ขอบคุณค่ะแม่”
และเช้าวันเผาก็มาถึง
แพท “ฮัลโหล ทิวจะมาถึงกี่โมงเนี้ย”
ทิว “ประมาน บ่ายสามอ่ะ”
แพท “โอเคๆ”
หลังจากวางสาย แพทก็เข้าไปช่วยนัท เตรียมงาน จนเวลาใกล้ถึง 15.00 ญาติและชาวบ้านเริ่มมา แฟงและแนน ไปช่วยเสริฟน้ำ ระหว่างนั้นเจ้าหน้าที่ประกันชีวิตก็ได้คุยกับแม่ของฟ้า
เจ้าหน้าที่ “นี้เป็นสัญญาประกันที่ลูกสาวทำไว้ให้คุณแม่ครับ”
แม่ฟ้า เซ็นรับรองสิทธิ
เจ้าหน้าที่ “ผมได้นำเงินตามสัญญาที่ลูกสาวคุณตั้งไว้คือ 1,000,000 มามอบให้
แม่ฟ้า “ขอบคุณค่ะ”
แฟง มาเรียกแม่
แฟง “แม่ค่ะ ผู้ใหญ่กับท่านนายกมาแล้ว”
แม่ “โอเค งั้นขอตัวไปดูแลทางนูนก่อนนะค่ะ
เจ้าหน้าที่ “ครับ”
หลังจากพิธีกรเริ่มกล่าวประวัติ
ทิว ก็เดินเข้ามาในงานและไปนั่งกับ แพท แนน และนัท
ทุกคนขึ้นไปบนเมรุเพื่อวางดอกไม้จันทน์ หลังจากนั้นสัปเหร่อได้เปิดโลงเป็นครั้งสุดท้าย แม่ฟ้าร้องไห้ทำให้น้ำตาหล่วงไปที่ศพ แล้วจู๋ๆ ตาของฟ้าก็ลืมขึ้น ทำเอาทุกคนตกใจ สัปเหร่อ พยายามปิดตาแต่ก็ไม่สำเร็จ พระอาจารย์เดินมาแล้วกล่าวว่า
พระ “ศพ เขาคงยังตายไม่ตาหลับ เขาคงยังมีห่วง”
แม่ฟ้า “หลับให้สบายนะลูก ชาติหน้าขอให้ได้เกิดเป็นแม่ลูกกันอีก”
สัปเหร่อปิดฝาโลงแล้วนำเข้าเมรุ
สัปเหร่อ “ยังไงพรุ่งนี้เช้ามาเอากระดูกผู้ตายด้วยล่ะ”
แม่ฟ้า “ค่ะ”
ทิว “ยังไงพรุ่งนี้เราเอากระดูกฟ้าไปลอยอังคารกัน”
แม่ฟ้า “ยังไงคืนนี้ลูกๆ ก็นอนกันที่บ้านแม่ก่อนก็ได้”
ทิว “ขอบคุณครับแม่”
ทิว “นัทคืนนี้นอนด้วยนะมึง”
นัท “โอเคมึง”
ณ บ้านแม่
แม่ฟ้า “กินข้าวเย็นกันก่อน แม่ทำหลายอย่างเลย”
ทิว “ขอบคุณครับแม่”
หลังจากกินข้าวเสร็จทุกคนก็แยกย้ายเข้านอนโดย แพทและแนน นอนด้วยกัน ส่วนทิวและนัทก็ไปนอนในห้องนั่งเล่น ตกดึกเกือบเที่ยงคืน แนนลงมาหาน้ำกิน และได้เดินผ่านห้องนั่งเล่นพบ ทิวกำลังนอนกอดนัท และได้แอบดู
ทิว “มึงจะกลับมาคบกับกูอีกได้ไหม”
นัท “มีงเรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้ กูมีแฟนแล้ว”
ทิว “แล้วตอนนั้นอ่ะ หมายความว่ายังไง”
นัท “กูพูดตรงๆ กูผู้ชาย ชอบผู้หญิง ตอนนั้นที่กูคุยกับมึงกูแค่เหงา และไม่แน่ใจว่าตัวเองชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย ตอนนี้กูชัดเจนแล้วว่ะ”
ทิว “ขอบคุณนะมึง ที่เคยทำให้กูมีความสุข แหม่จะเป็นช่วงเวลาสั้น”
ทิวหันหลังให้นัทแล้วนอนร้องไห้ นัทก็หันหลังแล้วหลับไป
แนน พอรู้ความจริงก็เก็บเงียบแล้วเดินขึ้นห้องไป
เช้าวันรุ่งขึ้นทุกคนตื้นขึ้นก็ต่างแยกย้ายกันไปอาบน้ำแล้วมานั่งกินข้าวด้วยกันก่อนที่จะนั่งรถไปวัดเพื่อนำเศษกระดูกฟ้าไปลอยอังคาร พอไปถึงวัด แม่ของฟ้าก็ไปพบสัปเหร่อเพื่อช่วยนำเอากระดูกใส่ผ้าขาว ทุกคนลงจากรถเพื่อไปรอแม่ของฟ้า หลังจากนั้นแม่ของฟ้าได้นำเศษกระดูกไปท่าน้ำแถวอำเภอ โดยได้พายเรือออกไป มีนัท และทิว พาย พอถึงกลางแม่น้ำแม่ของฟ้าได้นำเศษกระดูกไปลอยอังคาร
แม่ฟ้า “ขอให้ลูกไปสู่สุขคตินะ แม่จะคอยทำบุญไปให้”
หลังจากลอยอังคารเสร็จทุกคนก็เข้าบ้านเพื่อเก็บของ
แนน “ยังไงพวกหนูกลับก่อนนะแม่ ขอบคุณมากค่ะ”
แม่ฟ้า “กลับกันดีๆล่ะ ขอบคุณนะที่มาช่วยงานจนเสร็จ ไม่งั้นลำบากเลย เพราะแม่ก็มีแค่ฟ้า กับ แฟง เพราะพ่อของเขาเสียไปตั้งแต่ฟ้ายังเด็ก”
แพท “ค่ะแม่”
ทิว นัท แนน ฟ้า “สวัสดีครับ สวัสดีค่ะ แม่”
นัท “แฟงยังไงเราก็ตั้งใจเรียนนะสอบเข้ามหาลัย จบมาแม่เราจะได้สบาย”
แฟง “ค่ะ พี่นัท โชคดีกันนะพี่ๆ“
นัท “จ๊า”
แม่ฟ้า “ยังไงวันครบร้อยวันมาด้วยนะลูก”
แพท “โอเคค่ะแม่”
หลังจากนั้นทุกคนก็ขึ้นรถ แม่ยืนมองลูกๆทุกคนขึ้นรถและออกจากบ้านไป
หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์ครบรอบ 7 ปี ที่โบว์จากไป ทุกคนก็มาเจอกันที่วัด
ช่วงเช้าหลังจาก แพท แนน ทิว นัท ตักบาตรเสร็จ ก็ได้เข้าไปในโบสถ์เพื่อถวายสังฆทาน หลังจากนั้นหลวงพ่อได้สวดเพื่อให้กรวดน้ำ แนน แพท ทิว นัท ได้จับเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้โบว์ และ แผ่ถึง ฟ้า ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว อยู่ๆ ก็ไม่ทราบสาเหตุที่ ทำให้ที่กรวดน้ำล้มเหมือนมีคนผลัก ทุกคนตกใจ พระอาจารย์ทักว่า
พระอาจารย์ “ผู้ตายเขาคงไม่อยากรับส่วนบุญของพวกคุณหรือเปล่า”
แพท “หน้าซีด ตกใจ ทำไหมเป็นเช่นนั้นค่ะพระอาจารย์”
พระอาจารย์ “เรื่องนี้พวกคุณคนใดคนหนึ่งคงรู้ดีแก่ใจ”
นัท “ผมกลัวไปหมดแล้ว”
พระอาจารย์ “เรื่องนี้มันขึ้นอยู่กับบุญและกรรมของแต่ละคน กรรมยังไงก็หนีไปไหมพ้นหรอก”
หลังจากนั้นทุกคนก็ออกมาจากโบสถ์มาอยู่ศาลาท่าน้ำ
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
