ไดอารี่ของหญิงสาวที่ชื่อว่าโนบอดี้

ไดอารี่ของหญิงสาวที่ไม่อยากเอ่ยชื่อ

เธออยากจะมาระบายความรู้สึกผ่านไดอารี่ของเธอ

และคอยเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังหมดหวังด้วย เรื่องราวของเธอ

--------------------------------------------------------------

 

คุณเคยมีความรู้สึก... เหงา เป็นบางเวลาบ้างไหม?

 

ถ้าคุณมีความรู้สึกแบบนั้น ก็เท่ากับว่า คุณได้เข้ามาอยู่ในโลกของฉันได้ก้าวหนึ่งแล้ว

 

 

 

ฉันเหนื่อยเป็นบางเวลา

 

เหงาเป็นบางครั้ง

 

และเศร้าใจเป็นบางที

 

 

 

ฉันคิดว่า บางทีอะไรก็น่าจะดีขึ้นเมื่อฉันโตขึ้น แต่ยิ่งโต ฉันก็รู้สึกถึงแรงกดดันของใครหลาย ๆ คน

 

ตั้งแต่ที่อายุของฉันขึ้นเลขสองได้ไม่นาน อ่า... คุณอ่านไม่ผิดหรอก อายุที่เพิ่งขึ้นเลขสอง มันก็คล้ายกับว่า คุณเป็นหนุ่มและสาวแรกแย้ม เป็นความงามที่ใครหลายคนก็อยากจะจับจอง เป็นสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกได้ว่า เราคือวัยรุ่น คนหนึ่ง

 

 

 

แต่กับวัยว้าวุ่นนี้ มันก็เริ่มก่อเกิดขึ้นมาเป็นความกดดันที่อยู่ภายใน

 

ดีหน่อยที่ฉันไม่ได้เป็นคนชอบเที่ยวกลางคืน ส่วนมากก็ได้แต่หมกอยู่ในห้อง เขียนไดอารี่ส่วนตัวไปวัน ๆ

 

ไดอารี่ที่ฉันเขียนขึ้นมาจากความรู้สึก และบรรจงใส่ถ้อยคำหวานหูไว้ในสมองส่วนลึก

 

มันไม่ได้ถูกเขียนขึ้นมาด้วยปากกา แต่มันถูกเขียนและถูกถักทอขึ้นมาจากความรู้สึกทั้งหมด

 

 

 

นี่คือไดอารี่เรื่องสำคัญของฉัน

 

เป็นเรื่องที่ฉันและใครหลายคนก็น่าจะได้สัมผัส ความกดดันและความรู้สึกที่เจ็บปวด

 

 

 

เริ่มต้นจากฉันเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นคนที่ไม่ได้สวยสะพรั่ง ไม่ได้งามหยดย้อย และฉันไม่ได้เป็นเป้าสายตาของใคร ฉันเป็นเพียงตัวประกอบหนึ่งของนิยายเรื่องเด็ดเพียงเท่านั้น

 

นิยายเรื่องที่มีเด็กสาวคนหนึ่งที่หน้าตาสะสวย เป็นคนที่มีรูปร่างที่ดี และมีรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ หลายต่อหลายคนตกหลุมรักเธอ เธอมีครอบครัวที่รักใคร่กลมเกลียวดี

 

ต่างจากฉัน...

 

 

 

ฉันมีชื่อ ที่ไม่อยากจะเอ่ยออกไปเพราะอายคนอื่นเขา งั้นฉันจะให้ชื่อของตัวฉันว่า โนบอดี้ก็แล้วกัน

 

ฉันขอเป็นคนที่ไม่มีตัวตน แต่จะเป็นคนเล่าเรื่องให้ฟังก็แล้วกันนะ

 

 

 

ฉันมีเพื่อนสนิทที่ฉันสามารถเล่าเกือบทุกเรื่องให้เธอฟังได้ แต่ผลสุดท้ายแล้ว เทคโนโลยีก็พรากเธอไปจากฉัน หากในสมัยนั้น คุณไม่รู้จักเทคโนโลยีและไม่สามารถที่จะเล่นอะไรเป็นแล้วล่ะก็... มันก็จะทำให้คุณกลายเป็นคนที่ดูไม่น่าคบหาขึ้นมาเลย เพราะว่าอะไรน่ะเหรอ เพราะว่า คุณจะเป็นคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย แม้แต่เรื่องที่เพื่อนสนิทได้มีความรัก...

 

 

 

ฉันโดนทุกคนทิ้งจากโลกแห่งความจริง พวกเขาเริ่มคลุกเข้าไปอยู่ในโลกที่มีแต่แสงสีที่ออกมาจากเครื่องมือสื่อสารที่ทันสมัย หากฉันไม่เข้าไปร่วมแจม... ฉันก็จะกลายเป็นคนที่ไม่เข้าพวกไปทันที

 

ฉะนั้นฉันก็ต้องก้าวไปและทำให้ฉันได้เข้าพวกกับพวกเขา...

 

 

 

เวลาก็ล่วงเลยผ่านไป...

 

เมื่อฉันเริ่มโตขึ้น ความกดดันก็เริ่มเข้ามา เมื่อคุณได้เจอกับคนที่คุณคิดว่า คุณอาจจะรักเขาจริง ๆ

 

คุณคงเริ่มจะมีปัญหาเพราะความงี่เง่า และนั่นทำให้คุณต้องเลิกรากับคนรักไป เขาว่ากันว่า หากไม่มีมือที่สาม คุณจะได้กลับมาคบกันอีก

 

แต่สำหรับฉัน... จะมือที่เท่าไหร่ก็ตาม ถ้ายังรักกัน มือที่ร้อยที่พันก็ได้แต่มองตาม...

 

 

 

เรื่องราวความรักก็ผ่านไปด้วยความทรหด มีอกหักเสียใจบ้างเป็นบางครั้ง

 

แต่ก็อย่าได้หวังว่ามันจะผ่านไปด้วยดี... ทุกเรื่องมักจะมีสิ่งที่ทำให้ปวดหัวอยู่เสมอ

 

 

 

เลขสองเข้ามาเยือนได้ไม่นาน

 

ความกดดันก็เริ่มมีมากขึ้น เมื่อหลายคนบอกว่า ให้คุณทำแบบนั้นและแบบนี้

 

สิ่งที่ทำฉันอยากจะบ้าตาย แต่ก็ต้องทำเป็นเงียบไว้ราวกับเด็กไม่รู้ประสีประสา นั่นก็คือ

 

แนวทางในอนาคตที่ถูกใครหลายคนกำหนดเอาไว้ให้ด้วยความรู้สึกของเขา

 

 

 

สิ่งที่เขาคิดว่าดี คิดว่าเยี่ยม.. สิ่ง ๆ นั้นอาจจะเป็นสิ่งที่ทำร้ายเรามากที่สุดก็ได้

 

ฉันได้เรียนรู้กับคำว่า ‘ลิ้นของคนเหมือนคมดาบ มันจะไม่ทิ้งบาดแผลไว้ให้เห็น’

 

ใช่... ไม่มีเลยบาดแผลภายนอก

 

แต่ภายในนั้น เจ็บปวดเหลือเกิน ราวกับว่าโดนบีบและโดนฟาดตัวและหัวใจใส่กำแพงหนา

 

 

 

บางที การที่เราไว้ใจใครมากไปก็ทำให้เราต้องเจ็บปวดมากเท่านั้น

 

แต่หากเราไม่ไว้ใจใคร สักวันก็คงกลายเป็นบ้าไป...

 

 

 

แต่หากเราได้เขียนระบาย... ไม่ว่าจะเจ็บปวดมากเท่าไหร่

 

ไม่นานนักแผลก็คงบรรเทา

 

 

 

ฉันมีบาดแผลของรอยนักสู้มามากมาย แต่ก็คาดว่าไม่เยอะเท่าใครหลายคนที่มาอ่านไดอารี่ของฉัน

 

 

 

สวัสดี... ฉันชื่อว่า โนบอดี้

 

ฉันเคยยอมแพ้..

 

ฉันกลัว... และฉันไม่อยากที่จะเสียใจ

 

ฉันเคยมีความรู้สึกว่า หลายคนอยากจะเหยียบฉันให้จมดิน

 

แต่พวกเขาทำไม่ได้หรอก เพราะฉันไม่ท้อ...

 

 

 

ก่อนที่เราจะได้กำลังใจจากคนอื่น เราต้องยื่นกำลังใจนั้นให้คนอื่นก่อน

 

คำว่า ‘ยิ่งให้ ยิ่งได้’ มันไม่ได้เป็นคำที่ไร้สาระเลย  หรือไม่ได้เป็นอะไรที่ยากเกินความสามารถ

 

สิ่งที่ยาก คงจะเป็นใจเรากระมัง ที่ทำให้เรารู้สึกว่า ‘ไม่อยากทำเลย’

 

 

 

อย่าไปคิดที่จะชนะใคร เพราะทำไปก็เท่ากับแพ้

 

และนั่นแหละ มันก็แพ้ตั้งแต่เริ่มต้นคิดไปแล้ว

 

 

 

มีคนเคยบอกว่า ฉันเหมือนคนแก่

 

ไม่รู้ว่าเพราะหน้าแก่ หรือเพราะความคิดที่แก่กันแน่

 

 

 

ฉันไม่ค่อยเข้าใจหรอก

 

 

 

แต่ฉันก็คงเป็นแบบนี้ ฉันอยากคิดดีให้ได้มากกว่านี้

 

ถ้าฉันคิดได้มากกว่านี้... ฉันก็คงมีความสุข

 

 

 

ฉันไม่ได้อยากเป็นเศรษฐี แต่ฉันอยากมีเงินเก็บ

 

ฉันไม่ได้อยากรวยล้นฟ้า ฉันอยากมอบความสุขให้คนอื่นมากกว่า

 

 

 

รอสักวันนะความกดดัน... ฉันจะยันแกออกไป

 

หากฉันทำได้ในวันที่ฉันเข้มแข็งมากกว่านี้

 

ฉันจะวิ่งไปกอดแก

 

แล้วฉันก็จะบอกแกว่า

 

‘ขอบคุณนะความกดกัน ที่แกเป็นพลังให้ฉันได้ก้าวมาถึงความสำเร็จในวันนี้’

 

 

 

 

 

ฉัน... โนบอดี้คนนี้ ไม่หมดหวังหรอก เพราะนั่นไงเห็นไหม...

 

ความสำเร็จรอฉันอยู่

 

 

 

โนบอดี้...

 

#แด่ผู้ที่กำลังจะหมดหวังทุกคน