Short Fic Naruto [sakura x ???]

ณ ห้องกรรมการนักเรียนในยามเช้า

'ครื้ดดดดด' เสียงเปิดประตูดังขึ้นก่อนจะปรากฎร่างของสาวสวยผมสีน้ำเงิน ที่มีดอกไม้กระดาษประดับผม แน่นอนจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากโคนัน 

"มาเช้าจังนะโคนัน" เสียงทุ้มนุ่มลึกของคนมาก่อนหน้าเอ่ยขึ้น เค้าคนนั้นคือ เพน ประธานนักเรียนของโรงเรียนโคโนฮะนั่นเอง

"พอดีวันนี้เวรฉันตรวจนักเรียนนี่นา มาช้าคงโดนมองไม่ดีแน่ๆ"

โคนันเอ่ยด้วยเสียงที่นุ่มนวลก่อนจะวางกระเป๋านักเรียนลงที่เก้าอี้และไปหยิบเอกสารบันทึกความผิดประจำวันของนักเรียน

"น่าอิจฉาเจ้านางาโตะจริงๆมีแฟนเพรียบพร้อมขนาดนี้"เพนบ่นพึมพำถึงเพื่อนสนิทสมัยเด็กของตนที่ตอนนี่ก็ยังไม่มา เค้าก็ก้มหน้าทำงานของตัวเองต่อไปจนกว่าจะถึงเวลาที่พวกนักเรียนจะพากันมา วันนี้ตัวเค้าเองก็ตั้งใจจะไปดักรอเพื่อจะไปแกล้งใครบางคนเหมือนทุกวัน

ณ สนามบอลโรงเรียนโคโนฮะ

"สวัสดีนักเรียนที่มาสายทุกคน วันนี้ก็เป็นอีกวันสินะที่เรามาเจอะเจอกัน" ฮิดันหนึ่งในสภานักเรียนเอ่ยขึ้นก่อนจะมองไปรอบๆในมือของเค้าก็ถือดาบเคนโดไว้ในมือและพาดไว้ที่หลังคอเพื่อความเท่ห์(?)

"วันนี้อากาศดีมากเลยนะครับ" ซาโซริพูดต่อด้วยรอยยิ้ม

"ดีจะพานักเรียนที่มาสายทุกๆท่าน" คิซาเมะ

"ไปวิ่งรอบสนามกันนะอืมม์ "เดอิดาระ 

"โห๊ยยยยยย"เสียงของนักเรียนที่มาสายดังขึ้นพร้อมกันอย่างพร้อมเพรียง ไม่นานนักเพนที่นั่งอยู่ที่ห้องสภานักเรียนก็ลุกขึ้นจากงานมายืนดูการทำโทษยามเช้า โดยสายตาของเค้าเพ่งมองไปยังคนบางคนที่มีสีผมสีชมพูเป็นประกายโดดเด่นอย่างเห็นได้ชัดเจน เธอคนนั้นก็คือ 'ฮารุโนะ ซากุระ ' เด็กปี1ที่เข้ามาใหม่และก่อวีรกรรมไว้แสบมากมายที่ทำให้เค้าต้องคอยตามล้างตามเช็ดไม่เว้นแต่ละวัน 

"เอาหล่ะ!!! วิ่งรอบสนาม 10รอบ ปฏิบัติ!!!!"ฮิดันยื่นเคนโดมาชี้หน้านักเรียนทุกคนที่ยืนตากแดดก่อนจะออกคำสั่ง นักเรียนทุกคนทั้งชายหญิงพากันวิ่งรอบสนามในวันที่อากาศร้อนเปรี้ยง ส่วนสภานักเรียนนั่งออกคำสั่งอยู่ในที่ร่ม พร้อมดื่มน้ำกันอย่างสบายอารมณ์

"โอ๊ย!!! เหนื่อย!! แดดก็ร้อนผิวฉันเสียแน่เลย!!" เสียงโวยวายของอิโนะดังขึ้นมาแต่ไกล พร้อมกับความห่วงสวยห่วงงาม

"เงียเหอะน่ ยัยหมูวิ่งๆไปจะได้ขึ้นห้องเรียนซะที" สาวผมชมพูนามซากุระเอ่ยขึ้นกับเพื่อนสาวของตัวเองก่อนจะวิ่งลิ่วน้ำหน้าหัวแถวไปด้วยความเร็ว 4×100 อัลตร้าดับเบิ้ลแฟลช(?) ไปจนครบ10รอบอย่างรวดเร็วเพนที่ยืนมองอยู่บนตึกเรียนได้ยิ้มอย่างมีแผนในใจก่อนจะโทรลงไปหาใครซักคน

"ว่าไงคุณประธาน" ฮิดันรับสาย

'ฮิดัน แกเห็นเด็ก ปี1 ที่ชื่อ ฮารุโนะ ซากุระมั้ย' 

"เห็นๆ มีอะไร"

'ช่วยทำตามนี้ที...'

"อ้าวเฮ้ย! น้องคนนั้นอ่ะ!" ฮิดันเอ่ยก่อนจะเอาดาบเคนโดชี้ไปที่ซากุระที่กำลังจะขึ้นห้องเรียน

"มีอะไรอีกคะพี่" ซากุระทำหน้าเซ็งๆก่อนจะเดินตรงไปหา

"กระโปรงสั้นเลยเข่า ถุงเท้าผิดระเบียบ ต่างหู แต่งหน้า ที่ใส่ข้อมือหลากสี " ฮิดันชี้ๆไปตามจุดบนตัวซากุระ

"อะไรอีกละเนี่ย! อ่อ...อีตานั่นอีกแล้วละสิ" 

"อือหือออ"ฮิดันพยักหน้า

"ด๊ายยยยยยย!!!!!! ไม่รงไม่เรียนแล้ววันนี้!!!"ซากุระไม่รีรอรีบวิ่งขึ้นไปยังตึกเรียนของปี3 อย่างรวดเร็วและตรงดิ่งไปที่ห้องกรรมการนักเรียนก่อนจะรีบเปิดประตูออก

"แฮ่กก...ก..." เสียงหอบของซากุระดังขึ้นด้วยความเหนื่อย

"ว่าไง ฮารุโนะ~ ซากุระ งมอะไรหอบเธอมานี่" เพนเลิกคิ้วมองอย่างกวนๆ 

"หึ! ฉันมากกว่าที่ควรจะถามคุณ คุณประธานนักเรียน คุณมีปัญหาอะไรกับฉันมิทราบ! "

"อะไร๊ "

"ฉันรู้ว่ามันคือแผนของคุณ! บอกว่าฉันทำผิดนั่นนี่ เพราะอยากจะแกล้งฉันใช่มั้ยล่ะ!!"

"เดี๋ยวๆเธอพูดอะไรของเธอ หืม ก็เธอทำผิดจริงๆนี่นา ใครเค้าใส่กระโปรงสั้นจนจะเท่ากางเกงลิงน้อยแบบเธอกัน ใครเค้าใส่ต่างหูสีแปร๋นๆแบบเธอ แล้วใครเค้าใส่ถุงเท้าลายคิตตี้มีแดงมาโรงเรียนกัน "

เพนพูดไม่รอช้าเดินเข้าไปใกล้ๆสาวผมชมพูตรงริมประตูก่อนจะเขยิงหน้าไปใกล้ๆ ใกล้มาก ใกล้เรื่อยๆ จนสามารถสัมผัสถึงลมหายใจของกันและกันได้ก่อนที่....

'แหมะ!' นิ้วหัวแม่โป้งของเพนกดลงที่แก้มของซากุระก่อนที่จะมีอะำรติดมาด้วย 

"ใครเค้าจะมั่นหน้า.ใช้รองพื้นผิดเบอร์โบ๊ะหน้ามาโรงเรียนเด่นสง่ากันแม่คุณ"

เพนพูดแทงใจดำจนคนตรงหน้าใใบหน้าขึ้นสีให้เห็นชัดว่าโกรธก่อนจะ....

"ไปตายซะไอ้ประธานเฮงซวย!!!!!" หมัดของเธอจะชกเข้าที่ใบหน้าซีกซ้ายของเพนจนกระเด็นไปติดกำแพงจนเป็นรอยร้าวไปทั่วห้องกรรมการนักเรียน

"หึ!!" ซากุระมองเพนก่อนจะเดินออกไป

"ฉันผิดตรงไหนเนี่ย..."

'ครื้ดดดด' 

"เพนไปเรียนกันเถอ..."ยังไม่ทันโคนันจะพูดจะพูดจบ สมุดในมือก็หล่นลงไปบนพื้นพร้อมกับเธอที่อ้าปากค้าง ก่อนที่กรรมการนักเรียนคนอื่นๆจะเข้ามา

"โคนันหยุดทำไม เกิดอะไรขึ้น..." 

"หยุดทำไมนางาโตะแล้วนี่ซ้อเป็น...อะ...ไร" 

"รุ่นพี่ซาโซริขวางทางจริงๅอืมม์..."

"เห้ยๆไอ้หัวทองเอ็งเข้าไปเด้จะยืนขวางกันทำไม พวกแกนี่มัน!!"ฮิดันที่ใจร้อนผลักพวกเดอิดาระเข้าไปอย่างรุนแรงทำให้ทั้งหมดเซไปข้างหน้าและไปทับกับเพนเข้าอย่างรุนแรงทวีคูณก่อนที่ข้าวของในห้องจะร้าวและแตกพากันร่วงลงมาใส่แก่กรรมการสภานักเรียนกันถ้วนหน้า ช่างน่าสงสารเสียจริงๆ... 

-------เจอกันตอนหน้าค่ะ --------