เรื่องสั้นของคุกกี้คามุอิ

เสียงเพลง เพลง breathe ของวง luna sea  ผ่านเข้าหูผม เพลงนี้ยาวประมาณห้านาทีเกือบจะหกนาที สมัยอัลบั้ม shine อัลบั้มที่ 6 ของพวกเขา ริวอิจิ ควาวามุระนักร้องนำของวงที่นานๆทีจะแต่งเพลงกับเพื่อนๆ เพลงนี้นักร้องนำแต่งกับมือกีตาร์ที่ชื่ออิโนะอุเอะ คิโยโนบุ หรือ stage name ที่รู้จักกันว่าพี่ อิโนะรัง (INORAN) ผมแค่เป็นคนชอบฟังเพลง แต่ไม่มีความรู้ภาษาญี่ปุ่นเลย และไม่ขวนขวายหาความรู้อีกตังหาก เก็บสะสมเสียงดนตรีเข้าอยู่ในหัว ไม่รู้ทำไม มันจะใช้ประโบชน์เมื่อไหร่ ไม่เป็นนักดนตรีเหรอผมเนี่ย ผมก็เป็นคนหนึ่งที่อยากระบายเพลงใส่เครื่องดนตรี แต่ผมก็เล่นไม่เป็นอีก ถ้าผมเป็นนักร้องเหมือนริวอิจิได้ก็ดี แต่เขาเป็นมืออาชีพนี่นะ ผมไม่เป็นอย่างนั้น  นอกจากวงดนตรีluna seaแล้ว งานเดี่ยวริวอิจิก็มีอีกหลายอัลบั้ม ผมชื่นชอบอัลบั้ม vanilla ที่มีรูปหน้าปกเป็นรูปสุนัข และผมก็แอบคิดเล่นๆว่า สุนัขตัวนั้นชื่อ ริวอิจิ คาวามุระ ริวอิจิคงด่าผมแน่

ผมกำลังมีชีวิตที่ไร้เส้นทางอนาคต ไม่ได้เรียนหนังสือระดับมหาวิทยาลัยก็ได้แต่อยู่ในบ้าน ชีวิตที่มีแต่เล่นอะไรสนุกๆบ้างอย่างเปิดโน๊ตบุ๊คเข้าอินเตอร์เน็ท ผมอยากแต่งเรื่องราวสักเรื่อง อะไรก็ได้ แต่จะทำให้เข้าใจหรือเปล่านะ เพราะผมก็ออทิสติคนิดๆ

ผมชื่อออะไรเหรอ เออ ลืมไปเลย (ผู้เขียนจะแต่งเรื่องเกี่ยวกับผมเล็กๆน้อยๆ) ชื่อผม สมเจตน์ ครับ เป็นชื่อที่มีมานานในสมัยก่อนผมเกิดด้วย ด้วยพ่อแม่ผมตั้งชื่อให้ว่าสมเจตน์เพราะอะไรไม่แน่ชัด อาจเป็นเพราะบรรพบุรุษของผมมีชื่อว่าสมเจตน์ เป็นตระกูลมั่งคั่ง จนกระทั่งรุ่นพ่อผม สมพงษ์ ก็นับถือบรรพบุรุษของผมมาก อยากให้ลูกมีอนาคตที่มั่งคั่ง แต่ผมกลับมีปัญหาสมองเสียนี่ เพราะผมไม่ตั้งใจเรียนเลย เอาแต่ฟังเพลง มีความฝันว่าจะทำเพลง ไปเล่นดนตรีบนเวทีเหมือนศิลปิน แต่ว่า ตัวเองก็ไม่มีความสามารถอย่างนี้แล้วคงทำไม่ได้ ได้แต่เพ้อฝัน

สมเจตน์ฟังเพลง maria ของ luna sea อัลบั้มปัจจุบัน(a will)ที่พวกเขากลับมารวมตัวกัน พวกเขามีเหตุผลหรือเปล่าที่กลับมา อาจเป็นเพราะไม่มีที่ไป เลยกลับมารวมตัว มารักกันเหมือนเดิม เป็นเกย์ทั้งห้าคน เอ๊ย นี่แค่ล้อเล่นเฉยๆ ไม่ใช่อุบาทว์ขนาดนั้น  พวกเขามีฝีมือยอดเยี่ยมจริงๆ แต่ยังสู้ยอดขายของ L'arc en ciel ไม่ได้อยู่ดี

พูดถึง L'arc  en ciel ยอมรับได้เลยว่า ชอบทุกเพลงจริงๆ  พวกเขาแต่งกันเอง ทั้งไฮด์ เคน เท็ตสึ ยูกิฮิโระ ส่วนซากุระนั้นมีส่วนร่วมในอัลบั้มแรกถึงอัลบั้ม true พี่ซากุระรับรายได้หนึ่งล้านแผ่นแค่อัลบั้ม true พี่ยูกิฮิโระอัศวินม้าขาวมาแทนที่พี่ซากุระในอัลบั้ม heart อัลบั้มแรกที่ยูกิฮิโระเป็นสมาชิก ขายได้ล้านแผ่น อัลบั้มที่ต่อจากนั้นเป็นอัลบั้มคู่ใน 1999(ark และ ray) ยอดขายสองล้านทั้งสองอัลบั้ม น่าเสียดายที่พี่ซากุระไม่เอี่ยวมาด้วย จะได้เงินกับเขาแต่ต้องถูกจับเมื่อตอนนั้นที่ขายยาเสพย์ติด Aucifer ก็เป็นวงที่ดังมีเพลงเพราะเกือบทุกเพลง ตอนนี้นักร้อง makoto ทำงานอยู่ที่ไหน ไม่ได้ข่าวคราวเลย

ทำไมผมไม่ได้กล่าวถึง x japan ล่ะเนี่ย ทั้งๆที่มันเป็นผู้บุกเบิก แต่ผมชอบดนตรีรุ่นน้องมากกว่า ผมเปิดเพลง singing in the rain ของ L'arc en ciel  ในอัลบั้ม heart ไปพลางๆ รู้สึกถึงคาเฟ่รื่นเริง ผมจิบกาแฟอเมริกาโน่ หรือจะให้รู้ก็คือ รสชาติโอเลี้ยง (ไม่ใส่นม ไม่ใส่ครีม มีเฉพาะน้ำตาล หรือคุณจะกินโดยไม่ใส่น้ำตาลก็ได้รสขมๆ เช้มๆ ทำให้ตื่นตัวดี)

วันนี้ลองตั้งกระทู้ฟิคชันเรื่องเพลงดูหน่อย หุหุ  หืม ใครน่ะ?

"ถ้าคิดจะเรียนหนังสือเพื่อทำงานก็อย่าเอาแต่ฟังเพลง" พ่อของผมเตือนผมขณะ singing in the rain อยู่ในท่อนโซโล่  และผมกำลังจ้องเว็บบอร์ดที่โน๊ตบุ๊ค

"ผมควรเรียนอะไรอะพ่อ ระบบประสาทผมเสีย ผมอ่านหนังสือไม่เข้าใจอะไรเลยตั้งแต่ที่ผมจำความได้ว่ารักเพลงมาตั้งแต่เด็ก ตอนมัธยมปลายผมก็ไม่ควรเรียนวิทย์เลย แค่อยากเป็นสัตวแพทย์จุฬาฯ ผมหวังสูงเกินไปหน่อย และผมก็ไม่มีความรู้ทางวิทย์เหลือเลยตั้งแต่จบมัธยมปลายมา ผมอยากจะใช้ melody ทั้งหมดนี่เป็นการทำงานของผม

"ลูกเล่นดนตรีเป็นหรือเปล่า"

"ไม่เป็นเลย" สมเจตน์ตอบ

"ลูกจะเก็บ melody ไว้ในสมองทำไม?"

"เพราะผมชอบเพลง ผมฟังจนกระทั่งมันซึมซับไปในสมอง พ่อจะว่าสมองมันพิการก็ได้ แต่มันสามารถใช้ในการจดจำเพลงอย่างดี ผมไม่รู้ว่า ควรทำยังไง ไปหาจิตแพทย์จะดีหรือเปล่าครับพ่อ?"

"พ่อว่า หันหน้ามาตั้งใจเรียน พยายามกับการเรียนสิ ลูกจะได้ใช้สมองในเรื่องตัวหนังสือบ้าง  มาแทนที่เสียงดนตรี สมัยพ่อเด็กๆนะ  น้องชายพ่อฟังเพลงเอลวิสดังๆ พ่อยังโกรธเลยว่า  ฉันจะอ่านหนังสือ เปิดเพลงเบาๆ จะได้อ่านอย่างมีสมาธิ"

"น้องชายพ่อชอบเพลงหรือครับ?"

"เขาพัฒนาตัวเองให้เป็นนักแต่งเพลงไปแล้ว ไม่เหมือนลูก ที่มีแต่เสียงเพลง การสื่อสารเป็นออทิสติค และตอนนี้ลูกคิดว่าสมองลูกทำอะไรได้บ้าง"

"ผมว่า ผมควรพบปะสังคม เล่นกีฬาสักหน่อย แต่ผมไม่อยากคบกับใครเลย เก็บตัว เพ้อฝันไปกับเสียงเพลง ไม่อยากสื่อสารให้คนอื่นดูถูก ผมว่าผมมีพรสวรรค์ทางสมองขวาด้านระบายอารมณ์ครับ"

"โอเค พ่อว่าลูกควรเรียนทางศิลป์นะ ชอบวาดรูปไหม เผื่อพัฒนาได้จนแทนที่เสียงเพลง"

"ผมไม่มีเวลาวาดรูป และผมก็ไม่ได้ดูหนังสือการ์ตูนมาเป็นชาติแล้ว ผมอยากฟังเพลง ถึงจะไม่ได้ฟัง ผมก็จะทบทวนเสียงเพลงที่ฟังในสมองได่"

คุณพ่อของสมเจตน์รับทราบเรื่องราว คุณแม่เดินมาอยู่ข้างหลังคุณพ่อ คุยกันเรื่องภัตตาคารอาหารอิตาลี่ คุณพ่อน้้ำลายสอจึงบอกลาสมเจตน์แล้วปิดประตูตามหลัง

สมเจตน์ฟังเพลงจบไปอีกเพลง เขาก็เปิดเพลงใหม่ในวินแอมป์  ตอนนี้เขาฟังเพลง Are you in ของ incubus วงดนตรีแนว funk rock ที่เขากำลังให้ความสนใจ เพลงนี้ดึงดูดใจ ออกแนว soul ที่สมเจตน์ฟังแล้วอินจริงๆ แต่สมเจตน์ขี้เกียจแปลภาษาอังกฤษให้เป็นภาษาไทย เขาจึงมี melody อยู่ในสมองของเขา มันรกไปหมด หรืออีกแนวที่น่าสนใจคือ smooth jazz ศิลปินที่เขาชอบเลยคือลุง bob james สมเจตน์มีชุด cool ซึ่ง bob james แต่งร่วมกับ earl  klugh ศิลปินนักดีตาร์แจ๊สผิวสี ลุง bob james แต่งดนตรีโดยเน้นเสียงเพลง ไม่ได้มีการร้อง (พูดง่ายๆคือเพลงบรรเลง) ขอชื่นชมว่า smooth jazz ทำให้อารมณ์ของสมเจตน์ดีขึ้น จากการที่เขาสะสม jrock มามากมาย

สมเจตน์ฟังเพลง fugitive life ซึ่งเป็นเพลงที่ 4 ในอัลบั้ม cool และเพลง Whiplash เพลงที่ 2 จากอัลบั้ม two of a kind สมเจตน์ก็รู้สึกถึงความไพเราะที่เป็นเอกลักษณ์ของลุง bob james

เอ๊ะ เขาจะทำอะไรนะ อ๋อ แต่งฟิคชั่น

และ นามแฝงของสมเจตน์นั้นก็คือ คุกกี้คามุอิ

สมเจตน์......อ้าวแก ไอ้คุกกี้นี่หว่า นึกว่าใคร?

====จบ====

เรื่องราวชีวิตที่มาจากชีวิตส่วนหนึ่งของคุกกี้ที่ถ่ายทอดออกมาเป็นสมเจตน์ เรื่องน้องชายพ่อไม่ได้เป็นนักแต่งเพลงหรอกครับ เป็นวิศวกร ผมแค่่อยากทำงานทดลองเขียน ที่ระบายออกมาจากสมองที่ไม่พัฒนา

ขอให้สนุกกับการอ่านครับ (ไอ้คุกกี้ งานแกเนี่ย ไม่ควรเรียกว่าเหมาะกับนักอ่าน = o =)