นิทานชีวิต

          กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว เเม่หมูต้องการให้ลูกทั้งสามตัวของเธอ ออกไปใช้ชีวิตในป่า พร้อมสร้างบ้านหากินเอง เมื่อตกลงเเล้ว ลูกหมูทั้งสามก็เดินทางไปในป่า หาพื้นที่โล่ง เเล้วเริ่มลงมือสร้างบ้าน ลูกหมูตัวแรกสร้างบ้านจากฟาง เนื่องจากตัวเขานั้นขี้เกียจ ถัดมาตัวที่สอง สร้างบ้านด้วยกิ่งไม้ เเละตัวที่สาม สร้างบ้านด้วยปูน เขาขยันสร้างจนเสร็จ และเหตุการณ์ก็ได้เกิดขึ้น

          หมาป่าเป่าบ้านของลูกหมูสองตัวแรกพัง ลูกหมูทั้งสองตัวจึงไปหลบที่บ้านของตัวที่สามหมาป่าเป่าจนหมดแรง แล้วหนีหายไป ลูกหมูทั้งสามอยู่กันอย่างสุขสบาย นิทานยังไม่จบเท่านี้

          หมาป่ากลับมาพร้อมกับขวาน มันนำมาผ่าประตูในตอนกลางคืน แล้วจับลูกหมูทั้งสามตัวกิน โดยที่เขาไม่รู้ตัว เมื่อหมาป่ากินเสร็จเเล้ว จึงทิ้งกระดูกไว้เเล้วไปนอนที่ที่พักของตนเอง

พ่อของลูกหมูเข้ามาหาไม้พร้อมกับจะมาเยี่ยมลูกทั้งสา เเต่มันก็สายเสียแล้ว เพราะพวกเขา

ตายไปแล้ว.........

ข้อคิดที่หนึ่ง:ไม่ควรขี้เกียจจากการงานของตนเหมือนกับลูกหมูตัวที่หนึ่งเเละสอง

ข้อคิดที่สอง:ควรเลือกตัวเลือกที่ทำให้ประสบผลสำเร็จเหมือนกับหมาป่า มันมัวเเต่เป่าลมทำให้บ้านพัง ทั้งๆที่ก็รู้ว่าไม่สามารถพังได้ เหมือนกับตัวเรา หากตัวเลือกเดิมไม่ทำให้ประสบผลสำเร็จ ควรเลือกตัวเลือกที่ดีกว่า

ข้อคิดที่สาม:อย่าประมาทเหมือนกับลูกหมูตัวที่สาม ที่สร้างบ้านเเข็งเเรง เเต่ประตูเก่า สามารถพังได้ง่าย เมื่อเจอขวาน

ขอคิดที่สี่:ครอบครัวต้องไม่สั่งให้เด็กทำอะไรที่เกินกว่าวัยวุฒิ เหมือนกับแม่ของลูกหมู สั่งให้ไปอยู่ตามป่าเขา ทั้งๆที่ไม่ได้คิดเลยว่าจะต้องเกิดอันตรายอะไรบ้าง

จบตอนที่ 1....