Death Penalty(แค้นมรณะ)

7.3

เขียนโดย LaTisMSL

วันที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2560 เวลา 17.18 น.

2 session

5 วิจารณ์

4,599 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 กันยายน พ.ศ. 2560 18.16 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ความแค้นคือสิ่งที่น่ารังเกียจแต่คนที่สร้างความแค้นมันน่ารังเกียจกว่า
ณ ริมแม่น้ำในลอสแอนเจลิส ครอบครัวอาเบโต้ ที่กำลังพักผ่อนกันอย่างมีความสุขโดยครอบครัวนี้มีอยู่5คน (จิมมี้ อาเบโต้ ผู้เป็นพ่อ) (มาเลีย อาเบโต้ ผู้เป็นแม่) (จอร์น อาเบโต้ พี่ชายคนโต) (ไมล์เคิ้ล อาเบโต้ น้องชาย) และ (จูเลีย อาเบโต้) ทั้งห้าคนกำลังสนุกสนานกับการพูดคุยหยอกล้อกันพร้อมกับจิบไวน์องุ่นรสดี แต่ในระหว่างที่พวกเค้ากำลังมีความสุข ความตายก็ค่อยๆ คลืบคลานเข้ามา

"หยิบไวน์หลังรถมาเพิ่มให้พ่อหน่อยสิ" จิมมี้บอกกับจอร์น

"ได้ครับพ่อ"จอร์นพูดพร้อมยิ้มอ่อนๆแล้วเดินไปหยิบไวน์ที่อยู่หลังรถ

ขณะ ที่จอร์นกำลังถือลังไวน์มานั้น จอร์นก็เห็นกับภาพที่ไม่อยากเชื่อ มีกลุ่มชายชุดดำประมาณ7คนกำลังเอาปืนจ่อหัวครอบครัวของจอร์นหนึ่งใน7คนนั้นหันปืนมาจ่อที่จอร์น

"วางลังไวน์ลงแล้วคุกเข่า!!!"ชายชุดดำตระคอกไส่จอร์นพร้อมเดินเข้าไปใกล้ๆย่อตัวลงไปนั่งยองๆอยู่ข้างจอร์น

"แกจงมองภาพนี้เอาไว้ ฮ่าฮ่าฮ่า"ชายชุดดำกระซิบเบาๆพร้อมกับหัวเราะ

ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง!!! เสียงปืนดังลั่นริมน้ำ

"ไม่!!!!!!"จอร์นตระโกนออกมาด้วยความโกรธพร้อมน้ำตาที่ไหลเต็มแก้มทั้งสองข้างของเค้า

"ไอ้สาระเลวเอ้ย!!! แกทำแบบนี้ทำไม"จอร์นร้องไห้โวยวายถาม

"หึๆ เด็กน้อยผู้น่าสงสาร ถึงตาแกแล้ว"ชายชุดดำพูด

ชายชุดดำคนนึงหยิบเข็มฉีดยาออกมาจากกระเป๋าเสื้อโค้ทของเค้า แล้วฉีดลงไปที่แขนของจอร์น ไม่นานจอร์นก็หลับไป จากนั้นจอร์นก็ฟื้นขึ้นมา จอร์นนอนอยู่บนเตียงพร้อมกุญแจมือที่ล็อคเค้าติดกับเตียง

"เห้ยยยย!!! ที่นี้มันที่ไหนและกุญแจมือบ้านี้มันอะไรกัน เห้ยย!!! มีใครได้ยินไหม"จอร์นตระโกนโวยวายเสียงดังเป็นการใหญ่

แก๊กๆ!! แอดดด∼ ปั้ง!!! เสียงประตูเปิด

"หวัดดี พ่อหนุ่ม"เสียงชายนิรนามพูดขึ้น

"คุนเป็นใครแล้วมาที่นี้ทำไม"จอร์นถามชายนิรนามด้วยความสงสัย

ชายนิรนามเดินเข้ามาในห้องปิดประตูแล้วเดินดิ่งมาที่เตียงของจอร์น ส่วนจอร์นมีท่าทีกลัว ชายนิรนามคนนั้นเดินมาที่ข้างเตียงของจอร์นจากนั้น...เค้าหยิบเก้าอี้มานั่ง

"ขอแนะนำตัว ฉัน แฟร์ง กริม์มเบิก เจ้าหน้าที่นักสืบแห่งกรมตำรวจ ลอสแอนเจลิส มาที่นี้เพื่อดูให้แน่ใจว่านายจะไม่หนีไปไหน"แฟร์งพูดพร้อมยิ้มกวนๆ

"ตำรวจหรอ แล้วทำไมฉันถึงต้องหนี แต่ดีแล้วฉันต้องการจะแจ้งความพอดี เมื่อวานมีไอ้บ้า7คนมาที่ริมน้ำที่เรากำลังนั่งเล่นกันอยู่มันฆ่าครอบครัวฉันหมดเลย"จอร์นพูดทั้งน้ำตา

"เห้อออ....ดูเหมือนนายจะเข้าใจอะไรผิดไปนะ"แฟร์งพูดพร้อมกับถอนหายใจ

"เข้าใจผิดอะไรหรอฉัน งง?"จอร์นพูดพร้อมทำหน้า งงๆ

"จิงๆแล้ว..."แฟร์งพูด

"คนที่ฆ่าครอบครัวของนายก็คือ.......นายเอง!!!!"แฟร์งพูดด้วยใบหน้าจิงจัง

จอร์นได้แต่ทำหน้าเหวอแล้วน้ำไหลออกมาเป็นทาง...

"อะ....อะไรนะ ฉะ....ฉันไม่ได้ทำฉันไม่มีวันทำแบบนั้นแน่ๆ"จอร์นพูดพร้อมร้องไห้โวยวายและดิ่นอยู่บนเตียง

"ไม่จิง ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริง ไม่!!!!!"จอร์นคร่ำครวญโวยวายใหญ่

"จริง!!! มันจริง!!!"แฟร์งตระคอกไส่จอร์น

"วันนั้นนายเมายาหนักมาก จนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ นายคุ้มคลั่งเลยยิ่งครอบครัวของนาย"แฟร์งพูดกับจอร์นด้วยใบหน้านิ่งๆ

"ไม่จริง ฉันไม่เคยเล่นยา ฉันโดนปืนจ่อหัวอยู่ ฉันไม่ได้ทำ!!!"จอร์นเริ่มโวยวายอีกครั้ง

"นายจะไม่ได้ทำยังไงในเมื่อหลักฐานมันมัดตัวขนาดนี้ ทั้งภาพถ่าย ลายนิ้วมือนายที่ปืนอีกและไหนจะเข็มฉีดยาที่นายใช้แล้วทิ้งไว้ในที่เกิดเหตุ"แฟร์งพูดพร้อมนำเอาหลักฐามให้จอร์นดูไปด้วย

"ถึงนายจะปฎิเสธยังไงหลักฐานมันก็หนาแน่นพอที่จะจับกรุมนาย เพราะฉะนั้นทางที่ดีนายควรยอมรับและจะได้การลดโทษลงเหลือ5ปีอย่างน้อยและนายจะไม่ถูกขังคุกแต่นายจะถูกส่งตัวไปสถานบำบัดผู้ติดยาเสพติดแทน"แฟร์งพูด

ใน ขณะ ที่จอร์นนอนคิดอยู่พักนึงจอร์นก็ให้คำตอบกับแฟร์งแบบง่ายๆ

"ตกลง..."จอร์นพูดและยิ้มเหมือนมีแผนการ

"ดี เย็นนี้เราจะส่งเจ้าหน้าที่สถานบำบัดผู้ติดยาเสพติดมาที่นี้"แฟร์งพูดเสร็จและเดินจากไป....

โปรติดตามตอนต่อไป

ตัวละคร

สารบัญ

session 2