ด้วยแรงแห่งรัก

     "นารู้ไหม พี่ชอบเวลานายิ้มมากที่สุดเลย" ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับเอามือเก็บปอยผมที่หลุดให้หญิงสาว 

     "ขอบคุณนะคะ" นายิ้มหวานให้แฟนหนุ่ม รู้สึกอบอุ่นใจทุกครั้งที่มีชายหนุ่มใกล้ๆ

     "พี่รักนามากนะ" เขาเอ่ยบอกเธอเหมือนเช่นทุกวัน

     "นาก็รักพี่กิ่งที่สุดเลย" เธอตอบกลับพร้อมรอยยิ้มระบายไปทั่วใบหน้า ชายหนุ่มจึงขยับแขนโอบกอดแฟนสาว นายิ้มเอียงคอซบกับบ่าของแฟนหนุ่ม ไม่มีคำพูดใดๆแต่ต่างฝ่ายต่างรับรู้ได้ถึงความรักที่มีให้แก่กัน

     "ได้เวลางานแล้วนะ" เขาเอ่ยยิ้มๆ

     "ยังไม่อยากไปเลย" นาทำเสียงออดอ้อน

     "ไว้เลิกงานพี่มารับนะ" ชายหนุ่มยิ้มจูงมือพาเธอเดินมาส่งที่ทำงาน

     "ค่ะ ไว้เจอกัน" นาส่งยิ้มหวาน เขาโบกมือให้เธอ เธอก็โบกมือกลับ

     "โอยยย อิจฉาจัง" เสียงเพื่อนพนักงานเอ่ยแซว นายิ้มแล้วชวนเพื่อนทำงานต่อ ไม่งั้นเพื่อนก็จะแซวกันไม่หยุด

     เพื่อนพนักงานต่างพากันอิจฉานาทั้งเรื่องความรักได้แฟนหล่อ นิสัยดี การงานก็ประสบความสำเร็จ แต่ทุกคนก็ภูมิใจกับเพื่อน ไม่มีการกลั่นแกล้งหรืออิจฉาอยากเด่นกว่าเลย ที่นี่โชคดีตรงพนักงานทุกคนต่างร่วมมือร่วมใจกัน รักใคร่ปรองดอง ไม่บาดหมางให้หัวหน้าอย่างมลต้องเดือนร้อนแม้แต่ครั้งเดียว

     ได้เวลาเลิกงานพนักงานทุกคนต่างพากันสำรวจพื้นที่ทำงานของตัวเองให้เรียบร้อยเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด และทำงานในวันต่อไปได้อย่างมีประสิทธิภาพ 

     "นา เรียบร้อยหรือยังเห็นแฟนเธอมารอแล้วนะ" เสียงเพื่อนพนักงานคนหนึ่งร้องบอกเธอ

     "จ๊ะ ขอบใจนะ" เธอหันมายิ้มให้เพื่อนแล้วคว้ากระเป๋าสะพายเดินออกมา เห็นแฟนหนุ่มนั่งรอตรงม้านั่งหน้าที่ทำงานเป็นที่ประจำทุกครั้งที่ชายหนุ่มมารอรับเธอกลับบ้าน พร้อมกับรอยยิ้มละมุนทุกครั้งที่เห็นเธอเดินออกมา

     "เหนื่อยมั้ย" และทุกครั้งก็จะถามคำถามนี้กับเธอเสมอ

     "หายเหนื่อยทุกครั้งที่เห็นหน้าพี่ค่ะ" เธอเองก็จะยิ้มหวานตอบชายหนุ่มแบบนี้ทุกครั้งเช่นกัน

     ชายหนุ่มหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะจูงมือหญิงสาวเดินพาไปส่งบ้านเหมือนเช่นทุกวัน

     "อย่านอนดึกนะ พรุ่งนี้เช้าพี่จะมารับ" ชายหนุ่มเอ่ยเมื่อถึงหน้าบ้านหญิงสาว

     "ค่ะ พี่ก็ด้วยนะ อย่านอนดึก"

     "ครับ ถึงบ้านพี่จะไลน์บอกนะ"

     "ค่ะ เนเข้าบ้านก่อนนะ บาย" เขาโบกมือลาเธอแล้วค่อยๆเดินกลับทางเดิม เนมองตามข้างหน้าต่างยิ้มอย่างมีความสุข