ขอทาน...ที่สกปรก ?
เขียนโดย แมวยามค้ำคืน
วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 เวลา 02.26 น.
แก้ไขเมื่อ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 02.31 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
1) ตอน เมี้ยว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผู้คนสมัยดูกันที่ภายนอกสะส่วนยังแต่ เราจะรู้ได้ไง
เรื่องสั้นๆกับข้อคิดดีๆ
"เป็นเช้าที่สดใสอีกวันของพนักงานบริษัทผู้ที่มีนิสัยไม่ชอบช่วยเหลือใครและหยิ่งมาก
ซึ่งเป็นประจำที่เขาจะมาแวะดื่มกาแฟที่ร้านใกล้ๆที่พักของเขาก่อนไปทำงาน
ระหว่างที่เขากำลังอ่านหนังสือพิมพร้อมจิบกาแฟของเขา ก็มีชายร่างอ้วนเตี้ย ใส่เสื้อผ้าขาดๆ ในมือถือขันใบหนึ่ง แน่นอนขอทานนั่นเอง เดินเขามาพร้อมเคาะขันเพื่อขอเสียเงิน จากพนักงานบริษัทคนนั่น ด้วยความที่เจ้าตัวเป็นคนมีนิสัยอย่างที่ว่ามา
ก็ไล่ ขอทานพร้อมด่าไล่หลังไปว่า "เบื่อจริงๆ พวกขอทานเนี้ย สกปรก และอื่นๆอีกมากมาย" ขอทานก็เดินออกไปด้วยสภาพแวดล้อมที่คนแถวนั่นมองด้วยสายตาเหยียดหยาม ดั่งที่พนักงานพูดออกมา เมื่อพนักงานกำลังจะลุกออกจากร้านเพื่อไปทำงาน ก็ได้พบว่า ตนเองนั่นทำกระเป๋าเงินหาย ด้วยนิสัยของเขาจึงไม่คิดขอความช่วยเหลือใคร ได้แต่แกล้งสั่งกาแฟเพิ่มไปเลื่อยๆเพื่อ ซื่อเวลาไปเลื่อยๆ ตั่งแต่เช้าจน
เวลาผ่านไปถึงเย็นร้านกาแฟใกล้ที่จะปิด พนักงานเก็บเงินก็เดินมาพร้อมบินเก็บเงิน
ที่ยาวเหยียดเต็มไปด้วยรายชื่อกาแฟ แน่นอน คนในร้านก็ออกไปหมดแล้ว พนักงาน
จึงยอมสารภาพว่าตนนั่นไม่มีเงินแม้แต่บาทเดี่ยว พนักงานจึงไปบอกเจ้าของร้าน
เจ้าของร้านเดินออกมาพร้อมท่าทีโกรด เพราะถ้าไม่มีเงินจริงๆบอกตั่งแต่แรกก็ได้
ก็จะให้ติดไว้ก่อนเพราะเป็นลูกค้าประจำ แต่รู้ทั้งรู้แล้วยังจะสั่งเพิ่มเรื่อยๆ จึงคิดที่จะ
แจ้งตำรวจ ว่าตนเองนั่นถูกพนักงานบริษัท หลอกกินฟรีจะเอาเรื่องอะไรประมาณนี้
เรื่องวุ่นวายได้สักพักหนึ่งก็มีเสียงฝีเท้าหนักๆ เดินเข้ามาในร้าน ไม่ใช่ใครที่ไหน
เป็นขอทานเมื่อเช้านี้เอง ขอทานเดินเข้ามาหันไปมองหน้าพนักงานบริษัทพร้อมทั้งส่ง
เงินในขันให้เป็นค่ากาแฟทั้งหมด และยิ้มพร้อมเดินออกไป เจ้าของร้านก็ถือว่าไม่เอาเรื่องกับพนักงานบริษัท เมื่อเขาเดินออกมาจากร้านก็ส่งใสว่าทำไมขอทานจึง
นำเงินมาจ่ายแทนเขาและขอทานนำเงินพวกนั่นมาจากไหน เลยเดินไปถาม
ขอทานหันมายิ้มพร้อมตอบว่า เงินส่วนนั่นเป็นเงินที่เก็บได้จากวันนี้และวันก่อนๆ
ที่เขาสะสมเอาไว้ พนักงานยังส่งสัยอยู่ดีว่าทำไมต้องมาช่วยเขาล่ะทั้งที่
เขาด่าทอขอทานไปเมื่อเช้านี้เอง ขอทานตอบด้วยน้ำเสียงที่ดุเหมือนไม่โกรดเคืองพนักงานว่า "ผมก็เป็นแค่ขอทานขอเงินอยู่รอดไปวันๆ เงินที่เหลือผมก็ไม่คิดว่าคงไม่ได้ใช้ ผมจึงนำเงินพวกนี้มาช่วยคุณ จะดีกว่า" พนักงานเงียบและคิดถึงเรื่องที่ตนเองด่าขอทานไปเมื่อเช้า อยู่ครู่หนึ่ง เมื่อรู้ตัวอีกที่ ขอทานก็เดินหายเข้าไปในซอยมืดไปสะแล้ว"
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ