วันๆของนิกซ์ก็งี้แหละ

เรื่องนี้เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อสองสามวันก่อน...

นิกซ์เรียนเอกวัฒนธรรม ปีสี่ เอกที่นิกซ์เรียนมีทั้งหมด สิบหาคน... อาจารย์เลยจะพาไปดูงานประเพณี ที่ต่างจังหวัด ไม่บอกหรอกว่าไปที่ไหน อิอิ เดาเอาเองนะจ๊ะ

อาจารย์นัดมาที่รถตอนตีสาม 

นิกซ์กับเพื่อนที่อยู่หอในออกมารอรถที่นอกหอ ปรากฏว่า...

หมาเห่าสนั่นลั่นไปทั่วบริเวณ จนเจ้าหน้าที่หอมาดู อุ๊ป่ะ!ไอ้หมาพวกนี่นิ

กลัวเป็นนะ และแล้วก็มีหมาตัวหนึ่งที่ลักษณะก็ดีใช่ได้ แต่ตัวผอมแห้งไปนิดและตาบอดข้างนึง มายืนอยู่ด้วยกัน และคอยขู่ไม่ให้หมาตัวอื่นมาใกล้ ดีอ่ะ ช่วยไม่ให้เราโดนหมาไล่กัด (ถ้าโดนไล่ที คงจะไม่ดีแน่ เพราะจำนวนมีเยอะมากกกกก....) 

นิกซ์คิดว่า เจ้าตาเดียว(ชื่อของหมาตาบอดที่นิกซ์ตั้งให้)คงหิวและจะขออาหาร แต่ในตอนนั้น พวกเราไม่มีอาหารให้มันเลย ถึงมีก็ให้ไม่ได้ เพราะเป็นของที่ต้องใส่บาตร น่ะค่ะ

พวกเราเลยบอกกับมันว่า "ถ้ามาที่หอสี่ จะซื้อขนมให้กินนะ สัญญาเลย"

ตอนนั้น พวกเรารอรถอยู่นาน เกือบครึ่งชั่วโมง รถก็ไม่มาซักที 

กลัวก็กลัว เมื่อยก็เมื่อย 

ตีสามกว่า รถตู้ถึงจะมา...

พอทุกคนขึ้นรถ ต่างก็พร้อมใจสามัคคี...

นอน...ก็นะ หลายคนกลัวสายเลยไม่นอน นิกซ์เองก็พยายามหลับนะแต่หลับแค่ชั่วโมงกว่าก็ตื่นและเพราะกลัวสาย

งานนี้มีหมอนรองคอ ผ้าห่ม พร้อม 555+ ก็นะจากมหาลัยไปที่หมายก็ร่วม 5ชั่วโมงกว่า 

พอถึงทีหมาย อาจารย์จะเลี้ยงมื้อเช้าพวกเรา อาจารย์พาไปยังร้านชื่อดังของที่นั่นซะด้วย นิกซ์กับเพื่อนอีกสี่คนมานั่งที่โต๊ะ พนักงานมารับออเดอร์แล้วเกิดปรากฏการณ์...

อึน มึน งง สมองประมวลผลไม่ทัน สรุปคือ เอ๋อ รับประทานค่ะ กว่าจะหายเอ๋อ ก็ใช้เวลา สามสิบวิ สาเหตุของอาการนี้ คือ...นอนน้อย ไม่กี่ชั่วโมง + นอนไม่สบาย 

ความจริงก่อนที่จะถึงที่หมาย ก่อนหน้านั้น คณะเดินทางของนิกซ์ ก็แวะปั๊ม ทำเอานิกซ์ ตาสว่างทันทีทันใด นอนไม่ลง ไม่มีอะไรทำ เลยแต่งฟิคชั่นจัดไปซักตอน ฟิคเรื่องไหน เดากันเองนะ แต่งเมื่อวันที่ห้า ตุลา แต่งสด แต่งทั้งๆที่กรูยังมึน ง่วงซึม เลยทีเดียว

ระหว่างกินอาหารเช้า...

เพื่อนนิกซ์นางหนึ่ง นางชื่อ เจมี่ นางคือ นางฟ้า...ร่างผอมบาง ผู้ไม่พกอะไรมาเลย และที่พีคสุดนางพก ที่หนีบผม นิกซ์เห็นว่านางจะสวมกางเกงขาสั้นเข้าวัด เลยคิดว่าไม่เหมาะสม เลยให้นางยืม กางเกงวอมไป (คือนิกซ์ เป็นคนที่ชอบเตรียมของไว้กันเหนียว)และแม่เจมี่ ยังไปยืมเสื้อของเพื่อนผู้ชาย ที่สนิทกัน ตอนแรกนิกซ์แปลกใจเสื้อยืดสีดำ ลายหนังโหด ซึ่งไม่น่าใช่แนวของนาง และแล้วก็ได้คำเฉลยจากเจ้าของเสื้อ มันบอกว่า เข้าใจผิดคิดว่าไปสองวัน 

เข้าเรื่องต่อค่ะ ระหว่างที่กินข้าวเช้า โต๊ะที่นั่ง มีที่หมุนเหมือนในภัตตาคารอาหารจีน จินนี่เลยชอบหมุนเล่น ทำเอาคนที่เหลือมึน นิกซ์เองก็อดใจไม่ไหว หมุนเล่นบ้าง555+

(ปล.เรื่องของเจมี่ นิกซ์ขออนุญาตนางแล้วนะคะ)

หลังจากนั้น…คณะของนิกซ์ก็ต้องลงพื้นที่ เก็บข้อมูลตามสถานที่ต่างๆ ท่ามกลางอากาศที่ร้อนแดดไม่แรงอะไรนะเพราะยังอยู่ในช่วงหน้าฝน แต่แดดก็จ้าพอควร คือทำให้แสบตาได้น่ะนะ ถ่ายรูปที ตาหยีเชียว

วันนั้นถือว่าเหนื่อยเอามากๆพอมาถึงที่พัก ไปประมาณสามที่ ตอนกลางวันแวะกินข้าวที่ศูนย์อาหารในตัวเมือง นิกซ์กินที่ร้านอาหารตามสั่ง สั่งข้าวผัดทะเลมา กุ้งตัวโต หมึกเยอะ ก็อร่อยดีนะ แต่ตอนมื้อเย็นก็กินที่ศูนย์อาหารที่เดิม นิกซ์สั่งกะเพราทะเลมา เผ็ดดีนะกุ้งตัวโตหมึกเยอะ แต่ป้าให้แตงกวาหนูน้อยจัง แต่กับเพื่อนหนูที่สั่งข้าวผัดกุ้ง แต่แตงกวาบานเลย นิกซ์เพิ่งสังเกตตอนกินเสร็จเนี่ยแหละ เฮ้อ…เสียเวลาเดินไปตักน้ำตั้งสองสามรอบ

จากนั้น นิกซ์กับเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกัน รีบอาบน้ำนอนทันที เพราะวันพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า วันนั้นถือว่าเหนื่อยเอามากๆเลยทีเดียว

วันต่อมา หลังจากกินข้าวเช้าที่โรงแรม เราก็เดินทางไปร่วมประเพณี โคตรง่วงเลย แถมพอมาถึงที่หมาย รถติดอะไรก็ไม่รู้ ถอยหลังไม่ได้ พวกเรา(ยกเว้นอาจารย์)เลยต้องช่วยกันดันรถ ให้ถอยออกไปได้ เล่นเอาเหนื่อย แต่ต้องสตรองเข้าไว้(แบบนี้เรียกว่า บ้าพลัง รึเปล่าล่ะเนี่ย)

หลังจากที่ร่วมงานประเพณีแล้ว คณะของพวกเราต้องเดินทางไปที่ศูนย์ผ้าทอ แต่ก่อนหน้านั้น ก็จะแวะไปกินข้าวเที่ยงที่ร้านอาหาร ที่เป็นร้านอาหารบนแพ เห็นว่า เจ้าของโรงแรมแนะนำมา อ่า…กว่าจะไปถึง วนหาหลายรอบเลย โดน อากู๋เมพทำพิษ นิกซ์มึนมาก พอมาถึงปรากฏว่าเมื่อคืนฝนตก น้ำท่วม มันท่วมตรงทางเข้าพอดี ทางร้านเลยต่อสะพานไปที่แพร้านอาหาร แต่พอนิกซ์เห็นสะพาน…กูจะเปียกไหมเนี่ย ไอ้เราก็น้ำหนัก ร่วมร้อยกว่าโล แบบนี้… ยอมรับค่ะ สะพานดูแข็งแรงมาก(ประชด!) หักทีเปียกแน่ แต่นิกซ์และคณะ ก็เดินข้ามไปยังร้านอาหารได้โดยสวัสดิภาพ แต่เกร็งเท้าชิบ เจ็บอ่ะ แต่เกือบจะไม่ได้กินและเพราะร้านนั้น มีคณะทัวร์โทรมาจองล่วงหน้า ตั้ง50 คน ส่วนคณะของนิกซ์มีแค่ 17 คนเอง แต่เจ้าของร้านบอกว่า หมดกรุ๊ปพวกเราแล้ว ไม่ต้องรับใครอีก

อาหารร้านนี้ก็อร่อยดีนะ มีเมนูปลาเยอะดี ขากลับก็เดินออกจากร้านโดยสวัสดิภาพแต่ นิกซ์ก็เจ็บเท้าอยู่ดี โคตรกลัวตกเลยพับผ่าสิ ตกทีนี่อายเลยนะนั่นน่ะ หลังจากนั้นพวกเราก็เดินทางไปยังศูนย์ทอผ้า

โดยพวกเราเลือกที่จะไปทางลัดแต่ปรากฏว่า น้ำท่วมเล็กน้อย แต่รถตู้ไม่สามารถผ่านได้ เครื่องยนต์อาจจะดับได้ และอาจารย์ไม่อยากเสี่ยง เลยกลับไปยังเส้นทางหลักแทนก็กินเวลานานเลยทีเดียว

ศูนย์ทอผ้า คณะเราได้เห็นกรรมวิธีการทอ ตั้งแต่การเอาเมล็ดฝ้ายออก การกอด้าย ปั่นด้าย และกรรมวิธีอื่นๆ ทุกอย่างล้วนเป็นกรรมวิธีโบราณ นับว่ายาก การท่อเป็นลวดลายต่างๆแต่อดเห็นการย้อมสีนะคะ เพราะเมื่อคืนฝนตก ก็นับว่าเสียดายหน่อยๆแต่ก็ไม่เป็นไร หลังจากที่เราชมศูนย์ทอผ้าแล้ว  ก็เดินทางกลับ การดูงานครั้งนี้ก็ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่ดี  อาจจะเหนื่อยเพลียไปหน่อยแต่ก็โอเค

เอาล่ะค่ะถือว่าจบไปอีกตอน เอาไว้คราวหน้า ถ้าว่างๆนิกซ์จะมาเล่าเรื่องราว ของนิกซ์ คนอินดี้ ให้ฟังอีกนะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ