เมื่อเธอจะไป

 เราเดินออกมาหน้ามอ.จะนั่งรถกลับไม่มีอารมณ์เรียนหรืออะไรทั้งนั้นฝากเพื่อนจดโน๊ตมาให้แทนเรากลับมาที่หอก็ขึ้นมานั่งทบทวนอะไรหลายๆอย่าง สงบสติอารมณ์ตัวเองว่าที่เราพูดไปเราต้องการแบบนั้นจริงรึเปล่าไม่ใช่ทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบและมานั่งเสียใจทีหลัง แต่การที่เราพูดกับนีนแบบนั้นก้เท่ากับว่าเราพูดออกไปชัดเจนแล้ว มันไม่มีอะไรที่เราต้องมาเสียดายหรือนั่งเสียใจแล้ว เราหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช้คไลน์เช็คเฟส ตอบล็อกอินลูกค้า เราขายของออนไลนืด้วยค่ะ หาเงินระหว่างเรียน เปิดโทรศัพท์ไม่ทันไร สายเรียกเข้าก็มาเลย

-ริงโทนเรียกเข้า- นีน

เราก็เลือกที่จะตัดสายทิ้งแล้วบล็อกเบอร์นีนไป พอเข้าไปในไลน์ก็เจอข้อความจากพี่ภูอีก

poopink.น้องฝันข้าวคะ

funkhow.ว่าไงคะพี่ภู ชื่อไลน์น่ารัก ฝันจำไม่ได้เลย

poopink.ฝันเลิกกับนีนแล้วหรอ

funkhow.ค่ะพี่ นีนมันงี่เง่า ฝันไม่อยากฝืนไม่อยากยื้อแล้ว

poopink.พอจะมีโอกาสให้พี่จีบฝันได้มั้ยพี่ชอบฝันมา6ปีแล้วนะ

funkhow.จีบนี่คือการคุยๆดูใจกันใช่มั้ย

poopink.ใช่ค่ะ

funkhow.งั้นก็โอเคค่ะ

poopink.งั้นพรุ่งนี้พี่ไปรับนะฝัน

funkhow.โอเคค่ะ

เราก็ปิดมือถือนอนเล่นนั่งเล่นไปเรื่อยๆ แพ็คของตอบลูกค้า วันนั้นก้กลายเป็นวันว่างของเราไปเลยขาดเรียนไปหนึ่งคลาสหวังว่าแม่จะไม่ว่านะ เย็นนี้ค่อยโทรไปเล่าให้แม่ฟังแล้วกัน

ถึงเวลาเลิกเรียนของอิ3นาง มะเฟื่อมันก็โทรสายตรงมาหาทันที

เฟื่อง.อิฝันนนนนนนนนน แดกติมกัน ข้างหออ้ะ ลงมาด่วน

เรา.เอออิสัส วันๆชวนแดกมึงคงจะผอมเน้าะ เดี๋ยวกูลงไปๆ

เฟื่อง.เอออ จ้าา

วางสายจากเฟื่องเราก็ลงไปร้านไอติมข้างหอเข้าไปก็เห็นอิสามนางนั่งอยู่ก็คิดว่าพวกนางคงจะสั่งกันไว้แล้วก็เลยเดินไปสั่งในส่วนของตัวเอง สั่งเสร็จก็มานั่งที่โต๊ะ นังพวกนี้ก็เลือกโต๊ะซะริมๆเลย

พราว.อ้าวอิฝัน อยู่ดีๆมึงก็เดินออกไปไม่บอกพวกกุสักคำว่าจะกลับหอคิดว่าจะไปวิ่งให้รถชนส้ะแล้ว 

เฟื่อง.กุว่าอิฝันแม่งไม่เฮิร์ทหรอก ถึกชิบหาย เค้ากอดขาอ้อนวอนขนาดนั้นยังทิ้งมาลงเป็นกุจะก้มลงไปกอดแล้วบอกไม่เป็นไรน้ะ คนเฮิร์ทต้องเป็นไอนีนเว้ยป่านนี้นั่งแดกเหล้าอยู่หอไอเจมส์จัญไรแล้วมั้งนะ

เมี้ยว.พูดถึงสถานการณ์ตอนนั้นกุแม่งโคตรสงสารไอนีนเลยว่ะ พอมึงเดินไปนะฝันแม่งนอนร้องไห้ดิ้นๆเหมือนจะขาดใจอ้ะ พวกกุต้องไปพยุงมันขึ้นมาแล้วให้นั่งร้องดีๆพวกกุถึงจะขึ้นไปเรียน

พราว.เออ แล้วเรื่องที่มึงบอกเลิกไอนีนอ้ะลงเพจคณะด้วยนะเว้ย ล่าสุดเพจมอ.ก๊อปไปลงล้ะ พาดหัวข้อแคปชั่นว่า น้องฝันข้าว อักษร ธุรกิจการบินปี1 ใจกล้า บอกเลิกน้องนีน วิศวะอุตสาหกรรมปี1 ที่หมายตาของสาวๆในคณะวิศวะและอื่นๆ ทำเอาน้องนีนของเจ่เจ๊ร้องไห้ลงไปดิ้นกันเลยทีเดียว แถมยังมีเพื่อนสาวของน้องฝันข้าวช่วยพยุงขึ้นมาอีกด้วย ประเด็นของเหตุการณ์นี้มีที่น่าสงสัยอยู่2เรื่องค่ะคุณผู้ชม 1.พี่ภูริน อักษร การบินโดยตรง มาสารภาพกับน้องฝันข้าวมานานแล้วทำให้คุณเธอเผลอมีใจไปให้พี่ภูริน 2.เพื่อนสาวของน้องฝันข้าว ที่มีนามว่าน้องเมี้ยวแอบอบน้องนีนอยู่ดูจากการที่เดินไปพยุงและสายตาที่มองไปก็น่าจะทราบว่าความหมายของสายตาคือห่วงใย เราจะมารอดูประเด็นนี้กัน แฮ็ทแท็กรอเผือก แฮ็ทแท็กฝันนีนภูเมี้ยว แฮ็ทแท็กรักสี่เศร้า ไปอีกนาจา

เรา.อิเจ่เจ๊นี่เป็นใครวะ เอาเรื่องที่ตัวเองไม่รู้จริงมาเขียนลงเพจทั้งเรื่องอิเมี้ยวเรื่องพี่ภูดคตรมั่วเลยสัส เหมือนว่างอ้ะตามถ่ายรูปด้วย น่าเบื่อจัด

เฟื่อง.ก็จิงว่ะ เนี้ยอิเมี้ยวมึงไปเม้นดิว่ามึงไม่ได้คิดไรกะแม่งอ้ะอิสัส คิดเองกันใหญ่

เมี้ยว.แล้วถ้ากุคิดล้ะ(ก้มหน้าไม่สบตาใคร)

เราเฟื่องพราวหันมองหน้าเมี้ยวพร้อมกัน แน่นออนว่าทุกคนกำลังงงกับสิ่งที่เมี้ยวลั่นมา

เรา.อิเมี้ยว เมื่อกี้ที่มึงพูด?    เฟื่องกับพราวก็มองหน้าเมี้ยวเพื่อรอคำตอบที่เราถาม

เมี้ยว.กุชอบนีนมานานแล้ว ชอบมา6ปีแล้ว ชอบตั้งแต่เจอวันแรกตั้งแต่มันยังไม่มาจีบมึง ชอบตั้งแต่ปฐมนิเทศแล้วกุขอโทษนะฝันข้าว กุแอบชอบแฟนมึงมา6ปีแล้วจริงๆ แต่กุก็ไม่เคยคิดจะแย่งนะกูก็แค่แอบชอบ ฮึก

เฟื่อง.ทำไมมึงไม่บอกฝันมันวะเมี้ยว ถ้ามึงบอกฝันมันก็ไมคบ มึงก็ไม่ต้องเจ็บ นี่มึงไว้ใจพวกกูบ้างป้ะ ปิดมาได้ไง6ปีวะ มึงแค่บอกตั้งแต่ตอนนั้นอ้ะเมี้ยว นี่มึงไม่ไว้ใจพวกกูเลยหรอ

พราว.เฮ้ยเฟื่อง พอก่อน เมียวมันร้องใหญ่แล้วสัส

เรา.เมี้ยวกูขอโทษนะเว้ย

พูดจบเราก็เดินออกมาเลย เรารู้สึกผิดที่เราไม่เคยสังเกตุไม่เคยแคร์ไม่เคยรู้ว่าเมี้ยวมันชอบนีนอยู่ คนชอบกันสายตามันก็ต้องบอกอยู่แล้ว หรทอเป็นเราที่เลือกจะไม่ใส่ใจเพื่อนแบบนี้ เราเดินออกมาจากร้านไอติม ไลน์บอกเฟื่องฝากจ่ายค่าไอติมแล้วเดินขึ้นหอไปนั่งคิดอะไรคนเดียว 6ปีเลยหรอที่เมี้ยวมันเก็บความรู้สึกมันต้องอดทนแค่ไหนกว่าจะผ่านมาได้แต่ละปีมันต้องอดทนขนาดไหน เราคิดจนหลับไปตื่นนึง ตื่นมาก็เห็นเวลาทุ่มกว่าๆแล้วไง ข้าวก็ยังไม่ได้กิน เลยเปิดโทรศัพท์ดูวาสาวๆมันกินข้าวกันยังเปิดมาสิ่งที่เจอไม่ใช่ไลน์แก๊งค์สาวๆแต่เป็นไลน์ของพี่ภูชวนกินข้าว ก็ตอบตกลงไปสิรออะไรกำลังหิวพอดีเลย เราลงมารอพี่ภูข้างล่างยืนรอไม่นานพี่ภูก็มา

พี่ภู.ไปฝัน กินข้าวกัน ฝันจะกินไร พี่เลี้ยง

เรา.อะไรก็ได้พี่ ง่ายๆ

พี่ภู.เอ้อฝันจะเอากางเกงเซฟตี้หน่อยมั้ยนั่งบิ๊กไบค์อ้ะ 

เรา.ไม่เป็นไรพี่ ฝันใส่กางเกงขาสั้นไม่ได้ใส่กระโปรง

พี่ภู.เดี๋ยวพอนั่งจากกางเกงขาสั้นมันจะกลายเป็นกางเกงในไง ใส่หน่อยเหอะ หวงว่ะไม่อยากใครเห็นขาอ่อน

เรา.แหมม เห็นก้เอาไปไม่ได้หรอกพี่ มันอยู่ที่ตัวฝัน

พี่ภู.ไม่เอาก็แล้วแต่นะ พี่เตือนฝันแล้ว มางั้นขึ้น

เราก็ขึ้นไปซ้อนบิ๊กไบค์พี่ภูเค้าก็หันมาใส่หวกให้ดูแลเราดีมาก แต่นั่งมาเรื่อยๆเหมือนที่พี่ภูพูดมันจะจริง จากกางเกงขาสั้นมันจะกลายเป็นกางเกงใน โถ่อิฝันเอ๊ยยยย เค้าเตือนไม่ฟังอีกนิดนึงกางเกงก็ถกมาถึงหอยแล้วเนี้ยย ร้อนก้ร้อนแสบขาโว้ย จะขอให้พี่ภูจอดใส่กางเกงเซฟตี้ให้เรามันก็จะยังไงๆอยู่ พอเลยไฟแดงมาอยู่ดีๆพี่ภูก็จอด

พี่ภู.ลงๆ รู้นะว่าบ่นอยู่มาใส่กางเกงเวฟดีกว่า หอยจะโผล่ล้ะ

พี่ภูนางก็จัดการใส่ชุดเวฟให้เราเรียบร้อย คือนางดูแลดีเว่อร์หรือนี่เป็นแค่ช่วงจีบ

-ห้างสรรพสินค้าใหญ่ย่านมีนบุรี-

พี่ภู.ฝันกินไรอะ พี่อยากกินชาบู ฝันกินได้มั้ย

เรา.กินได้ดิพี่ ของชอบฝันเลยอะ รู้ใจนะเนี้ย

พี่ภู.งั้นก็ไปสิคร้าบคุณหญิง รอออะไรอยู่

เรากินข้าวกับพี่ภูเสร็จก็เดินเล่นกันต่อนางดูแลเราดีมากๆอะมันทำให้ดีต่อใจมาก เดินเล่นไปเรื่อยๆก็มีผู้หยิงสวยๆอกตู้มๆมาทักพี่ภู

ชะนีปอดบวม.พี่ภูสวัสดีค่ะ

พี่ภู.สวัสดีครับน้องเชอรรี่มากับใครคับเนี้ย

เชอรรี่.อ่อ เชอร์มาคนเดียวอะคะ กะว่าจะมาหาเพื่อนทานข้าวแถวๆนี้ แล้วนี่พี่พอพาน้องสาวมาทานข้าวหรือซื้อของคะเนี้ย

พี่ภู.อ่อนี่อนาคตแฟนพี่ครับ

เชอรรี่.เดี๋ยวนี้สนใจเด็กมัะยมแล้วหรอคะ ้อ๊ะหรือเฟรชชี่คะเนี้ยหน้าคุ้นๆ

พี่ภู.ยังไงพี่ขอตัวก่อนนะครับ

เชอรรี่.เดี๋ยวเย็นนี้เชอร์โทรหานะคะ 

เราก็เดินดุ่มๆนำหน้าพี่ภูออกมาเลย อะไรของเค้ามากับเราแต่ยืนคุยกับคนอื่นไม่เห็นหัวเราใช้ได้ที่ไหน เดินมาเรื่อยๆพี่ภูก็เดินตามกดโทรศัพท์ยิกๆ สงสัยเจอโจทยืเก่าเมื่อกี้ทำสติกระเจิงไปหมดแล้วล่ะมั้ง

พี่ภู.ฝันจะเดินไปไหนเนี้ย เราก้จะกินชาบูกันไม่ใช่หรอ

เรา.ก้ใช่ค่ะ พี่ภูไปรอในร้านเลย ฝันขอเดินดูอะไรนิดหน่อย

พี่ภู.ไม่เอาอ้ะเข้าไปพร้อมกันสิคะ เดี๋ยวกินเสร็จพี่ออกมาดูเป็นเพื่อนไง พี่หิวแล้วเนี้ย น้องฝันไม่หิวหรอ

เรา.ฝันยังไม่เท่าไหร่ค่ะ พี่เข้าไปทานก่อนเลย

พี่ภู.ไปด้วยกันสิคะ นี่พี่พาฝันมาทานนะ จะให้พี่เข้าไปทานคนเดียวได้ไงล่ะ ป่ะ

พี่ภูนางก็ลากเราเดินมาในร้านชาบูจนได้แหละค่ะเราห้ามนางได้ที่ไหน เข้ามาในร้านพี่ภูเลือกนั่งโตีะริมสุดเพราะเลือกหยิบอาหารได้ง่าย แต่ก้เป็นมุมเดียวกันที่ทำให้เรามองเห็นนีนกับเพื่นๆนั่งกินอยู่ได้ชัดเจน และแน่นอนว่านีนเห็นเราแล้วเพราะมันกำลังมองมาที่เรากับพี่ภู สักพักไลน์เราก็เด้งมาไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก

นีน-ฝันมากับมันได้ไงเลิกกับเค้าไม่กี่วันจะมีใหม่แล้วหรอ

เราอ่านแต่ไม่ได้ตบไปเพราะเราเคยบอกไว้แล้วว่าจะไม่ให้ความหวังนีนอีก ไม่ว่ามีเหตุผลอะไรก็จะไม่ให้ความหวังเค้าอีก พี่ภูดูแลเทคแครืดีมากตักนั่นตักนี่ให้ตลอดส่วนนีนก้มองมาเป็นระยะๆ ทานเสร็จเรากับพี่ภูก้ออกจากร้านมาจะไปตรวบูธขายหนังสือนิยายฟิคชั่นอะไรแนวนี้กัน เพราะเราเป็นคนชอบอ่านหนังสือแนวนี้มากเลยตื่นเต้นหน่อยๆที่มีหนังสือมาเปิดบูธลดหลายเปอร์เซ็นต์

เรา.พี่ภู ฝันจะอยู่ตรงบูธรี้สักแปปถ้าพี่เบื่อไปเดินดูอย่างอื่นก่อนได้นะ

พี่ภู.พี่จะเบื่อทำไมล่ะ หนังสือแนวที่พี่ชอบก้เยอะแยะเนี้ย ดูไปเถอะ พี่รอนี่แหละ

ตกลงกับพี่ภูเสร็จเราก็ยืนดูหนังสืออยู่จนพอใจซื้อหนังสือมา4-5เล่ม แหะๆมันลดราคาก้ต้องรีบสอยไว้ หมดก็อด แย่เลยบวกกับเป็นคนชอบสะสมหนังสือเลยเลือกที่จะซื้อมากกว่าเช่าวะส่วนใหญ่ ก่อนกลับเราขอพี่่ภูแวะไปเข้าห้องน้ำพี่ภูเลยยืนรอเราที่ร้านเครื่องเสียง เราเข้าห้องน้ำเสร็จออกมาก้เจอนีนยืนอยู่หน้าห้องน้ำหญิงเหมือนรอใคร และคงไม่ต้องถาม..

นีน.ฝัน ทำไมฝันมากับมันอะ ฝันลืมนีนแล้วจริงๆใช่ป้ะฝัน ในเวลาที่นีนเสียใจนีนรอให้ฝันมาหานีนอะ มาง้อนีน มาบอกนีนว่าฝันยังรักนีนแต่ฝันกับมาสวีทอยู่กับไอนี่

เรา.ก็เพราะนีนมัวแต่รอให้ฝันไปง้อนีนไงมันเลยกลายเป็นวันที่สายเกินไป ฝันไม่คิดเลยนะว่านีนกะแต่จะรอให้ฝันไปง้อทั้งๆที่นีนเป็นคนผิด

พูดจบเราก็ตัดบทแล้วเดินหนีออกมา แปลกนะ นีนรอเราให้เราไปง้อทั้งๆที่เราไม่ได้มีความผิดแบบนี้นี่ต้องเรียกอะไรหรอ วันนั้นพี่ภูก็มาส่งเราที่บ้านค่ะ ดูแลดีมาก ไม่มีปัญหาอะไร

เรากับพี่ภุคุยกันได้5เดือนและวันนั้นก็เป็นวันที่พี่ภูพาเราไปคอนโดครั้งแรก ครั้งที่ผ่านมาพี่แกชวนเราก็ไม่ยอมไป55555

เราไปกินเหล้ากันที่คอนโดพี่ภู มีเราอิเมี้ยวอิพราวอิมะเฟื่องแล้วก้เพื่อนพี่ภูมีพี่กายพี่ทิวพี่ตาม

อิเฟื่อง.นี่ๆทุกคนนน เรามาเล่นเกมสืกันดีกว่าาา

พี่กาย.เกมส์ไรคับน้องเฟื่อง

อิเฟื่อง.ไอ เนเวออออร์ ฉันเคยยค่าาา ถ้าเฟื่องพูดอะไรออกมาที่คนไหนเคยทำยกหมดแก้ว

ทุกคน.โอเคๆ ได้

อิเฟื่อง.ฉันเคยมีเพสสัมพันธ์มาแล้ว

พี่กายพี่ทิวพี่ตามพี่ภูอิเมี้ยวอิพราวยกหมดเหลือแต่เรากับอิเฟื่อง

พี่กาย.อ้าวซิงหรอคับเนี้ยยยยยยยยยย

อิเฟื่อง.อะอิฝันมึงพูดบ้าง

เรา.ฉันเคยทำคนๆนึงร้องไห้เสียใจเพราะฉันจนเข้าโรงพยาบาลฉันก็ไม่สนใจ

พี่กายพี่ภูเรายก ส่งนคนอืื่นไม่มี เราเล่นเกมส์นี้กันจนเมาล่อแล่กันเกือบทุกคนพี่ภูเลยพาเราไปนอนในห้องพี่ภูเพราะเราไม่ไหวแล้ว พี่กายก้พาอิเฟื่องไป ส่วนอิพราวกับอิเมี้ยวเราไม่ทันเห็น พี่ภูวางเราบนเตียงเบาเอาผมทัดหูให้และเกลี่ยแก้มเบาๆ พาให้ขนลุกซู่

พี่ภู.อาบน้ำหน่อยมั้ยจะได้สร่าง

เรา.ไม่เป้นไรค่ะพี่ ฝันง่วง

พี่ภูค่อยๆโน้มหน้าลงมาปรกบปากเราเข้าไปจูบดูดดื่มแทบจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว เป็นจูบที่ทั้งหวานละมุนและเร่าร้อนบวกกับความเมาทำให้อารมณ์ของคนสองคนพลุ่งพล่านพร้อมที่จะถาโถมเข้าหากันตลอดเวลา พี่ภูผละปากออกจากกันแล้วเลื่อนมาขบเบาๆที่ติ่งหุเลื่อนไหลลงมาตามวอกคอค่อยเม้มเบาๆตามซอกคอนั้น ทำให้เราเสียวซ่านไปทั่วร่างกายพี่ภูเล่นกับเนินนมเราไปพักใหญ่ก่อนจะลงมาเล่นกับน้องสาวอีกเป้นเวลานาน

พี่ภู.พี่ขอนะคะคนดี

พี่ภูถอดกางเกงออกทำให้เห็นภูน้อยที่ไม่น้อยอย่างชัดเจน พี่ภูค่อยๆขยับภูน้อยเข้ามามันรู้สึกเจ็บๆตึงๆหน่อยสักพักมันก็โอเค พี่ภูเสร็จเราเสร็จก้นอนกอดกัน เราไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเพราะความเมาหรือความรักแต่ตอนนี้มันเกิดขึ้นไปแล้ว...