โลกของกู

     โลกของกู โลกที่มีผู้คนมากมายต่างมองไม่เห็น กูเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนหนึ่งที่เกิดในสลัม พร้อมกับครอบครัวสุดหรรษาของเขา ไม่ว่าจะเป็นพ่อของกู ที่ประกอบอาชีพขายบริการ ในยามคำคืนให้กับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ หรือแม้แต่แม่ของกูเองก็เช่นกันที่ประกอบอาชีพขายบริการให้กับนักท่องเที่ยวที่แสวงหาความสุขเพียงชั่วข้ามคืน ในดินแดนที่เต็มไปด้วย แสง สี และเสียง 

     โลกของกู เป็นเรื่องราวสั้นๆที่สะท้องวิถีชีวิตของเด็กคนหนึ่ง ที่เกิดมาบนโลกที่ไม่สามารถเลือกเกิดได้ ไม่มีบ้านหรือที่อยู่อาศัยที่เป็นหลักแหล่ง มีเพียงแผ่นสังกะสีที่คอยเป็นที่กำบังแดด กำบังลม และกำบังฝนเท่านั้น กูเด็กผู้ไม่มีทางเลือกที่ต้องเกิดมาในสภาวะความไม่พร้อมของครอบครัว จวบกับความไม่มีจะกิน ทำให้กูเป็นเด็กที่มักจะถูกดูถูกแหละเหยียดหยามจากใครต่อใครที่พบเห็น หลากหลายถ้อยคำที่ดูถูก มากหลายถ้อยคำที่ข่มเหงกูนั้น กลับเป็นพลังให้กูไม่สิ้นหวัง

     บ้านที่เต็มไปด้วยปัญหา ปะปนไปกับเสียงหัวเราะที่สิ้นหวัง เสียงทะเลาะของพ่อกับแม่ ปัญหาที่เกิดซ้ำแล้วซ้ำอีก ก่อร่างสร้างตัวเสมือนเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของกูเอง ไม่มีวันใดเลยสักวันที่กูจะไม่พบหรือได้ยินกับเสียงนั้น 

     กูเด็กชายเพียงสิบสองขวบ ที่ไร้ซึ่งความรู้ความสามารถ กลับเลือกที่จะใช้ชีวิตให้แตกต่างจากวิถีชีวิตของบุคคลที่กูเคารพและนับถือตลอดมา คือ พ่อและแม่ของกู แม้แต่เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่อยู่ในแหล่งชุมชนแออัดที่กูอาศัยอยู่ในนั้น กูเองก็พยายามเลือกที่จะใช้ชีวิตของกูให้แตกต่างจากคนเหล่านั้นที่เป็นอยู่เช่นกัน

     กูพยายามที่จะตั้งคำถามกับตัวกูเอง และพยายามเรียนรู้ ทำความเข้าใจกับสภาพปัญหาที่เกิดขึ้นไม่มีใครเลยสักคนยอมรับในวิถีชีวิตที่กูเลือก จนทำให้คนในชุมชนที่กูอยู่นั้นมองกูเป็นเด็กโง่และไร้สมอง กูเลือกที่จะใช้ชีวิตที่แตกต่างจากคนที่นั่น จนในบางครั้งกูกลับตั้งคำถามกับตัวกูเองว่า "สิ่งที่กูเลือกนั้นมันถูกต้องแล้วหรือยัง" หรือ "สิ่งที่กูกำลังเลือกอยู่นั้นเป็นสิ่งที่ไร้สาระ" ไม่มีใครเลยสักคนที่จะเห็นด้วยกับสิ่งที่กูพูด กับสิ่งที่กูร้องขอ อาจเป็นเพราะว่า กูอายุยังน้อย หรือเป็นเพราะว่ากูเป็นเพียงเด็กตัวเล็กเบาปํญญาเท่านั้น 

     อะไรกันที่ทำให้กูอยากมีบ้าน อะไรกันที่ทำให้กูมีความหวัง อะไรกันที่ทำให้กูมีกำลังและฝ่าฟัน และใครกันที่ทำให้กูได้พบกับความสำเร็จในชีวิตอย่างที่กูไม่เคยมี