My dear อยากบอกว่ารักเธอ
เขียนโดย 
ฝนดาวตก
วันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 19.06 น.
แก้ไขเมื่อ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 16.41 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
3) 3
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 3
“เอล่า” ผมอุทานขึ้นด้วยความตกใจ
“พี่เอล่าจริงๆ ด้วย พี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันคะ” ฮอลลี่ยังเห็นเหมือนผม มันแสดงให้เห็นว่า ผมไม่ได้คิดไปเอง เธอคือเอล่าจริงๆ ผมลุกจากเก้าอี้และโผเข้ากอดเธอทันที โดยที่เธอยังทำหน้างงๆ อยู่ แต่เมื่อเธอตั้งสติได้ เธอก็ผลักผมออกทันที และตามมาด้วยเสียง เพี๊ยะ ซึ่งนั่นก็คือเสียงที่เธอตบหน้าผมนั่นเอง มือเธอหนักเหมือนกันนะเนี่ย เล่นซะหน้าผมชาเลยทีเดียว
“ฉันไม่ได้ชื่อ เอล่า นายอย่ามามั่ว แล้วอย่ามากอดฉัน”
“เจ้าโกรธอะไรข้า เอล่า เจ้าจำข้าไม่ไดหรอ ข้าวาเลนไง เจ้าบ่าวของเจ้าไง”
“เลิกเจ้าๆ ข้าๆ ได้ไหม หยุดหลุดโลกไปอยู่หนังจีนเถอะ แล้วนายก็ไม่ใช่เจ้าบ่าวของฉันด้วย” แค่เธอพูดแค่นั้นก็ทำให้ผมใจสลายอีกรอบ เธอจำผมไม่ได้แล้วจริงๆ หรอ พอคิดได้แค่นั้นผมก็ถึงกลับทรุดลงกับพื้น แววตาของผมตอนนี้คงจะเศร้ามากเลย
“พี่เอล่าใจร้าย”
“พี่ว่าน้องฮอลลี่จำคนผิดแล้วล่ะ”
“พี่วาเลน พวกเรากลับบ้านกันก่อนเถอะนะคะ”
“ก็ดีเหมือนกัน” เมื่อฮอลลี่ชวนผมกลับ ผมเลยตัดสินใจที่จะกลับ เพื่อตั้งหลัก แล้วกลับมาหาเธอใหม่ที่นี่
ณ ดินแดนแห่งเวทมนตร์
“วาเลน เจ้าดีขึ้นหรือยัง” นี่เสียงท่านแม่ใช่ไหม
“ท่านแม่หรอครับ”
“ใช่แล้ว”
“ข้าไม่เป็นอะไรแล้วครับท่านแม่”
“แต่เจ้าดูแย่กว่าเก่าอีกนะ”
“ข้าไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ”
“เจ้าอย่ามาโกหกแม่เลย ฮอลลี่เล่าให้แม่ฟังหมดแล้ว” ยัยตัวยุ่งอีกแล้ว
“ครับ”
“แค่ครับหรอ เจ้าไม่คิดจะเล่าหรืออธิบายอะไรให้ใครฟังเลยหรือไงกัน เรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่เพราะเจ้า แต่เป็นเพราะฮาโลต่างหาก ทำไมเจ้าไม่พูด”
“ฮาโลเป็นน้องของข้า ข้าจะยอมให้ใครมาว่าน้องของข้าไม่ดีเด็ดขาด แล้วอีกอย่างข้าก็ควรมีส่วนรับผิดชอบในเรื่องที่เกิดขึ้น”
“เจ้านี่ดื้อไม่เปลี่ยนเลย แม่ล่ะเหนื่อยใจกับเจ้าจริง”
“ท่านแม่ครับ ถือว่าข้าขอร้องนะ ท่านแม่อย่าให้ฮาโลรู้เรื่องนี้เลยนะครับ แล้วเรื่องที่ฮอลลี่เล่าให้ท่านฟัง ข้าคิดว่าข้าจำคนไม่ผิดหรอก”
“เรื่องฮาโลแม่แล้วแต่เจ้านะวาเลน แต่ที่แม่พูดเพราะแม่ไม่อยากให้เห็นน้องต้องมาเกลียดพี่ชายแท้ๆ ของตัวเอง ส่วนเรื่องของเอล่า แม่ไม่อยากเห็นเจ้าเจ็บและเสียใจอีกแล้วนะ แม่ว่าเจ้าควรจะมองหาแม่มดดีๆ สักคนมาดูแลเจ้า มากกว่าจะรอแม่มดที่จากไปโดยไม่มีวันกลับมาอีกแล้วนะ”
“เอล่าไม่ได้จากข้าไปไหน นางยังอยู่ในใจของข้าเสมอ และข้าเชื่อว่ามนุษย์ที่ข้าเจอคือเอล่าแน่นอน เพราะนางคือดวงใจของข้า”
“เจ้าก็คือดวงใจของแม่เหมือนกัน เจ้าเคยคิดบ้างไหมว่าแม่จะเสียใจแค่ไหน เมื่อเห็นเจ้าเสียใจ จนไม่เป็นอันกินอันนอน เจ้าเอาแต่คิดถึงนางที่จากเจ้าไปแล้ว ถ้าจะให้แม่พูดตรงๆ นะ นางได้ตายจากเจ้าไปแล้วต่างหาก วาเลน และในเมื่อเจ้าบอกว่ามนุษย์ที่เจ้าเจอคือเอล่า แต่เจ้าก็ยังสัมผัสได้ว่านั่นคือมนุษย์ แต่เอล่าเป็นแม่มดนะ เจ้าเข้าใจที่แม่พูดบ้างไหม วาเลน” น้ำเสียงของท่านแม่ดูจะผิดหวังในตัวของผมมากเลยทีเดียว
“วาเลน วาเลน วาเลน เจ้าอยู่ในห้องใช่ไหม ออกมาคุยกับข้าเดี๋ยวนี้นะ วาเลน วาเลน” เสียงของฮาโลโวยวายอยู่หน้าห้องนอนของผม สงสัยเจ้านั่นคงรู้เรื่องที่ผมเจอเอล่าที่โลกมนุษย์นั่นแล้วล่ะ
“วาเลน ไอ้ขี้ขลาด เจ้าจะทำเหมือนในอดีตอีกแล้วใช่ไหม ที่เจ้าทำร้ายข้า แอบทำอะไรลับหลังข้า คราวนี้ข้าจะมาทวงของๆข้าคืน เจ้าออกมาคุยกับข้าให้รู้เรื่องนะ ออกมาเดี๋ยวนี้นะวา...” ยังไม่ทันที่ฮาโลจะได้พูดจบท่านแม่ก็เดินไปเปิดประตูด้วยความโมโห
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ ฮาโล!!!” เสียงท่านแม่ดังมากจนทำให้ฮาโลตกใจ ยืนอ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออก
“ทะ ทะ ท่าน ท่านแม่”
“ใช่แม่เอง เจ้ามากวนอะไรพี่เขากัน แล้วเมื่อกี้พูดจาอะไรเพ้อเจ้ออยู่หน้าห้อง”
“ข้าแค่อยากมาถามว่า วาเลน ...”
“เจ้าเรียกพี่ของเจ้าด้วยชื่อเฉยๆ ได้ยังไงกัน ฮาโล” ท่านแม่ทำเสียงดุใส่ฮาโล
“ครับ ข้าแค่อยากมาถามพี่วาเลนว่า พี่เขาได้เจอเอล่าจริงหรือเปล่า” ฮาโลพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เต็มใจจะเรียกผมว่าพี่สักเท่าไร
“จะจริงหรือไม่ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเจ้า”
“เกี่ยวสิท่านแม่ เพราะเมื่อครั้งอดีตข้าเจอนางก่อน แม่มันมาแย่งนางไป และคราวนี้ถ้ามันเจอนางก่อน ข้าจะเป็นคนแย่งนางคืนมา”
“ฮาโล ถ้าเจ้าไม่รู้ความจริง เจ้าอย่ามาว่าพี่ของเจ้าแบบนี้นะ แม่ไม่ชอบ”
“พอเถอะครับท่านแม่ เดี๋ยวข้าจะคุยกับน้องเองครับ”
“แต่ฮาโลจะไม่มีวันฟังเจ้า”
“ข้าชินแล้วท่านแม่ ท่านเชื่อใจในตัวของลูกชายทั้งสองของท่านเถอะนะ”
“อืม แม่แล้วแต่เจ้าแล้วกัน” แล้วท่านแม่ก็เดินจากไป ทิ้งให้ผมยืนอยู่กับฮาโลเพียงสองคน
“เจ้ามีอะไรก็ว่ามา ท่านแม่กลับไปแล้ว อีกอย่างเจ้าไม่จำเป็นต้องเรียกข้าว่าพี่ ถ้าเจ้ายังไม่เต็มใจจะเรียกข้าแบบนั้น แต่ข้าจะรอวันที่พวกเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ”
“เจ้าไม่ต้องมาเสแสร้งทำเป็นคนดีต่อหน้าข้า เพราะข้าไม่มีวันเชื่อในตัวเจ้าอีกแล้ว ข้าว่าพวกเรามาคุยเรื่องที่พวกเราก็รู้ดีว่ามันคือเรื่องอะไรดีกว่านะ”
“ได้สิ”
“ดี งั้นข้าอยากรู้ว่าเจ้าเจอเอล่าจริงไหม แล้วนางจำเจ้ากับฮอลลี่ไม่ได้จริงหรือเปล่า”
“เจ้าน่าจะรู้ความจริงแล้วนะ ฮอลลี่ไม่ได้เล่าอะไรให้เจ้าฟังหรือไง”
“ใช่ ถ้าข้าไม่แอบได้ยิน ข้าคงไม่มีวันรู้เรื่องนี้ใช่ไหม”
“แน่นอน พี่จะไม่มีวันบอกเจ้า เพราะนางอาจจะไม่ใช่เอล่า”
“ทำไมจะไม่ใช่ ในเมื่อเจ้าจำนางได้ และมั่นใจขนาดนั้น เจ้าอย่ามาโกหกข้า”
“เพราะข้าสัมผัสได้ว่านางเป็นมนุษย์อย่างแท้จริง นางไม่มีกลิ่นไอของแม่มดเลยแม้แต่นิดเดียว”
“เจ้าพูดจริงๆ หรอ” ฮาโลทำสีหน้าเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด
“จริง ไม่เชื่อเจ้าก็ดูหน้าของข้าสิ ถ้าเป็นนางจริงๆ นางจะตบข้าจนหน้าแดงไหม”
“คราวนี้ข้าจะเชื่อเจ้า แต่ถ้าข้ารู้ว่าเจ้าโกหกข้าอีก เจ้าได้เห็นดีกับข้าแน่” ฮาโลพูดจบก็เดินจากไป และผมหวังว่าคราวนี้จะไม่มีใครเจ็บเหมือนอดีตที่เคยผ่านมานะ
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
