Life Game เกมพลิกชีวิต

"..ฝัน ทอฝัน ทอฝานนนนนนน"

"อ อืมม"ทอฝันค่อยๆลืมตาขึ้นมาเห็นเพื่อนร่วมห้องที่ครองตำแหน่งหัวหน้าห้องกำลังโบกมือตรงหน้าเหมือนพยายามจะเช็คว่ายังหายใจรึเปล่า(?)

"แหะๆ ตื่นแล้วเหรอ นี่เลิกเรียนแล้วนา เห็นเธอไม่ตื่นสักทีน่ะ"เธอคนนั้นพูด ทอฝันมองไปรอบๆก็ปรากฏว่าท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มแล้ว

"อ่า ขอบคุณนะ"เธอพูดขอบคุณแต่สีหน้ายังคงซีดอยู่

'นั่นมันฝันสินะ...'

หากแต่ว่าความคิดของเธอไม่เป็นจริง

"เธอหน้าซีดๆนะ ไปล้างหน้ามั้ยเดี๋ยวเราไปเป็นเพื่อน"หัวหน้าห้องถาม

"อ่า ก็...!?"เธอตกใจเพราะหลังจากที่หัวหน้าห้องถามทุกอย่างก็หยุดนิ่งมีตัวอักษรขึ้นมาเป็นข้อๆ

1.เอาสิ ไปกันเถอะ

2.ไม่ล่ะ เราต้องรีบกลับบ้าน

"อะ อะไรกัน ไม่ใช่ฝัน"เธอหน้าซีดลงมากกว่าเดิม

"เลือกเร็วเข้าสิ อย่าช้า"เสียงเดิมดังขึ้น เธอจำได้ เสียงของเนตร

"เนตรเหรอ!?ทำไม--"ยังถามไม่จบเสียงของเนตรก็ดังขึ้นจากที่ไหนสักแห่ง

"ไม่ต้องถาม รีบเล่นตามเกมไปซะ ไม่อยากกลับไปโลกความจริงรึไง"สิ้นเสียงแค่นั้นทอฝันก็มองไปที่ตัวเลือกตรงหน้าอีกครั้ง เธอเอื้อมมือไปแตะข้อ1เบาๆแล้วทกอย่างก็ดำเนินต่อ

"เอาสิ ไปกันเถอะ"ปากเธอขยับไปเองเหมือนบทพูดในตัวเลือกนั้น

"อื้ม ปะ"หัวหน้าเดินนำไป ทอฝันรีบหยิบกระเป๋าแล้วเดินตามไป

ณ ห้องน้ำ

ซ่าา ซ่าา ทอฝันวักน้ำล้างน้ำอย่างเพลียๆโดยที่หัวหน้าห้องยืนถือกระเป๋าให้

"ฮ่า ขอบคุณมากนะหัวหน้า"เธอมองหัวหน้าผ่านกระจกพูดขอบคุณอย่างจริงใจ

"ไม่ต้องขอบคุณหรอก"เธอส่งสัญญาณให้คนข้างนอกเข้ามา

"เอ๊ะ...นี่มันอะไรกันน่ะ"เธอมองคนที่เข้ามา มีแต่เพื่อนผู้หญิงห้องเธอทั้งนั้นเลย

"แกน่าจะรู้นะฝัน ว่าพวกฉันเกลียดแกขนาดไหน"

"ถ้าจะโทษ ก็โทษที่แกเรียนเก่งเถอะ"

พวกนั้นเข้ามาล้อมเธอไว้ผลักเธอลงไปกับพื้น ทอฝันมองไปทางหัวหน้าเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่สิ่งที่ได้มากลับเป็นแววตาสมเพส

'ไม่...จริง'น้ำตาเธอเริ่มไหลออกมา