[astro] the brother love บีนุ

''สวัสดีครับ ผมชาง อึนนู ครับ ผมย้ายมาจากจีนครับ'' เสียงออกมาจากปากเด็กใหม่ ใสและกังวาน มุนบินจ้องเด็กใหม่ตาเป็นมัน หน้าเค้าหวานเหมือนออกมาจากนิยาย ตาหวานเหมือนดอกกุหลาบ ส่วนสูงกำลังพอดี ''นาย มุนบิน ครูจะให้เพื่อนนั่งข้างเรานะ''

''ยินดีครับครู'' ยิ้มหน้าบานพลางเดินออกไป ดึงเด็กใหม่คนนั้นมานั่งเก้าอี้ข้างเขา

''เราชื่อ มุนบิน เรียกบินนี่ก็ได้ '' แนะนำตัวอย่างสนิทสนม

''ครับ!!''ตอบอย่างเย็นชา ไม่แม้แต่จะมองหน้ามุนบินด้วยซ้ำ

''ตอนเที่ยง นายไปกินข้าวกับใครอ่าาาา''พยายามที่จะชวนอึนนูคุย

'' ไม่รู้ครับคงกินคนเดียวอ่ะ''ยังตอบแบบเย็นชาเหมือนเดิม

''งั้นเราไปกินด้วยกันนะ มื้อนี้เราเลี้ยง ถือว่าเลี้ยงตอนรับเพื่อนใหม่นะ'' ทำหน้าอ้อนวอน

''ไปก็ไป แล้วไปกินที่ไหน'' ความเย็นชาเต็มเปื่ยม

''แล้วอึนนูอยากกินอะไรอ่ะ'' ''ผมไม่รู้แถวนี้อะไรอร่อย แล้วแต่คุณจะพาไปแล้วกัน''

''พอดีวันนี้มีเรียนแค่ครึ่งวัน เราไปกินข้างนอกกันดีกว่านะ'' ''ได้สิ''

''เห้ยสองคนนั้นนะ หยุดคุยก่อนได้แล้ว จะเรียนไหม''เสียงดังมาจากด้านหน้าห้องเรียน

ทั้งสองก้มหน้าลงหน้าเรียนต่อ พอหมดคาบ มุนบินดึงอึนนุลุกจากโต๊ะแล้วลากเขาออกไปจากห้องเรียนทันที

''จะพาผมไปไหน'' อึนนูพูดขึ้นอย่างตกใจในขณะที่มุนบินลากเข้าออกมาจากห้อง 

''ก็ไปกินข้าวไง''อึนนูพูดด้วยความดีใจ

''งั้นก็ปล่อยมือได้ละ ผมเดินเองได้'' สะบัดมือของมุนบินออก ทั้งสองคนเดินจนมาถึงร้านอาหารร้านหนึ่ง มันคือ ร้านบุฟเฟ่ต์ที่มุนบินมากินป่ะจำนั้นเอง

''นี่นายขึ้นจะกินบุฟเฟ่ต์ตั้งแต่ตอนนี้เลยหรอก'' ถามด้วยความงงเพราะนี้มันเพิ่งเที่ยงเองนะ

''กินตอนนี้ละ อร่อยที่สุดป่ะเข้าไปกันเถอะ'' พูดจบก็เดินเข้าแต่ไม่วายเอื่อมมาจับมือของอึนนูแล้วเดินเข้าไปในร้าน

''เห้ยย นายเราไม่กิน!!!''ยังไม่ทันพูดจบก็โดนลากลงมานั่งที่โต๊ะแล้ว

พออึนนูนั่งที่โต๊ะมุนบินก็ไปตักอาหารมาทันที เขาตักมาเยอะมาก เต็มโต๊ะไปหมด

''นายตักมาเยอะขนาดนี้ จะกินหมดหรอ?'' ถามด้วยความงง เพราะอาหารที่อยู่ตรงหน้านั้นเยอะมาก เหมือนมากัน 4 - 5 คน 

''เอาน่า หมดอยู่แล้วล่ะ'' พร้อมทำหน้าตามั่นใจสุด ด้วยความเป็นหนุ่มที่มั่นใจในหน้าตาของตนเอง เขาอายมากกับสิ่งที่อยู่บนโต๊ะอาหาร มันมากเกินไปจริงๆ 

''ถ้านายกินไม่หมดนะ จากนี้ไปจากไม่ต้องมาคุยกันเลยนะ ไม่ต้องรู้จักกันอีกเลย''

''งั้นถ้าเรากินหมด นายต้องคบกับเรานะ''ด้วยคำถามที่กำกวมทำให้ อึนนูแสยะยิ้มออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

''นี่นาย!!!''ชี้หน้ามุนบิน

''ล้อเล่นนั่ง กินกันดีกว่ามา'' พูดพร้อมนั่ง กินอย่างอร่อย อึนนูมองอย่างตาค้าง ใครจะคิดว่าคนตัวแค่นี้จะกินได้เยอะขนาดนี้ แล้วกินมูมมาม เขากินเร็วมากยังไม่ทันที่อึนนูจะสังเกตุ ของบนโต๊ะก็หมดแล้ว ความอายในตอนแรกที่มีนั้นมันหายไปหมด 

''หมดแล้วนะ แล้วคบกันได้ยัง''มุนบินพูดขำๆเพื่อยอกชายที่ของตรงหน้า 

''นี้นายเอาอีกแล้วนะ'' พูดจบก็หันหน้าหนี 

''ไม่พูดแล้วก็ได้ แต่นายต้องเรียกเราว่า บินนี่นะ''เพื่อให้ดูสนิทกันขึ้น

''ก็ได้นาย.เอออ ''มุนบินมองหน้า ''ก็ได้บินนี่ งั้นไว้ค่อยเจอกันใหม่นะไปละ'' ''เดี๋ยวสิ วันอาทิตย์นี้ไปเที่ยวสวนสนุกกันไหม'' ''ขอคิดดูก่อนนะ บายยย'' '' เดี๋ยวเราขอเบอร์นายหน่อยสิ''

''08********ไปจริงแล้วนะบายยย''