ผู้ชายที่เกือบเป็นคนธรรมดา

          ผมขับรถกลับมาจนถึงหอพัก ไอ่สก็อตอยู่หอพักเดียวกับผม แต่อยู่คนละห้อง ห้องผมกับสก็อตอยู่ตรงข้ามห้องกัน เราแยกย้ายกันเข้าห้อง ผมรีบอาบน้ำแต่งตัว แล้วมานั่งอ่านหนังสือ อีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะสอบกลางภาคแล้ว ผมรู้สึกว่ามันไวจริงๆ ผมยังนึกว่าตัวเองยังอยู่ปี 2 อยู่ด้วยซ้ำ วันเวลามันไม่เคยรอใครจริงๆคับ อยากมีสักช่วงหนึ่งที่ได้นั่งอยู่แต่ในห้อง นั่งๆนอนๆ สบายๆ มีคนเอาน้ำเอาข้าวมาให้กิน ไม่ต้องไปไหน นั่งอ่านหนังสือเล่มโปรดไปเรื่อยๆ ถึงตอนนั้นจิตใจและร่างกายของผมคงได้พักผ่อนอย่างเต็มที่

          วันนี้ผมกะจะอ่านวิชาเคมี ผมเปิดชีทเคมี นั่งอ่านจนเข้าใจ และเก็บชีท แล้วหยิบกระดาษ A4 มา 2-3 แผ่น เพื่อมาเขียนในสิ่งที่ตัวเองเข้าใจทั้งหมด และสิ่งที่ตัวเองจำได้ ทั้งสิ่งที่สำคัญ และสิ่งที่ควรรู้ ผมจดสรุปไว้จนเสร็จ ก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงแสนนุ่ม พรุ่งนี้ผมมีติวให้น้อง ม.ปลาย ที่เป็นน้องสาวของไอ่สก็อตชื่อน้องนุ่น เห็นสก็อตบอกว่า น้องนุ่นอยู่ ม.6 และกำลังเตรียมจะสอบเข้ามหา'ลัย มศว. คณะเภสัชศาสตร์ ซึ่งสก็อตก็ได้ไปเล่าให้น้องมันฟังว่า ผมเคยสอบติดคณะแพทย์ศาสตร์ของ ม.มหิดล แต่ผมไม่เอา ไม่ใช่ว่าผมหยิ่งนะคับ แต่ผมคิดว่า ผมไม่อยากเป็นหมอแต่แรก แต่พ่อแม่ผมเขาอยากรู้ความสามารถของผมเฉยๆ แถมช่วงนั้น เป็นช่วงที่แอนดูรว์อยากให้ผมกลับ เพราะคิดว่าผมเริ่มมีนิสัยเกเร ผมเลยบอกแอนดูรว์ว่า

                    "If I can exam doctor, you must not make me back Italy."

                    แปล : "ถ้าผมสอบหมอติด, คุณต้องไม่ให้ผมกลับอิตาลี"

          และเขาก็ say yes เพราะเขาคิดว่าผมคงสอบไม่ติดหมอแน่ๆ ฮึฮึ พอถึงวันประกาศผลเท่านั้นแหละ ผมนี้ร้องลั่น ผมสอบติดแพทย์ ทั้งรอบสัมภาษณ์ และรอบข้อเขียน ผมยังได้คะแนน กสพท เยอะมากอีกด้วย แอนดูรว์เห็น เขายังแทบ shock กับสิ่งที่ผมทำได้ และผมก็ say no คณะนี้ไป ผมเพียงแค่อยากให้เขารู้ว่าผมไม่ได้เกเรอย่างที่เขาคิด สุดท้ายผมก็ไม่ต้องกลับอิตาลี

               เวลา 22:30 น.

          คงได้เวลานอนของผมแล้วแหละคับ ฝันดีนะ ท่านผู้อ่าน 

 

               เช้าวันต่อมา เวลา 08:10 น.

               อื้ดดด... อื้ดดด.... อื้ด... (เสียงสั่นของโทรศัพท์)

                    "Hello...."

                    "ไอ่เสิร์ช นี้มึงเพิ่งตื่นเหรอ กูเคาะประตูตั้งนาน นึกว่าตายแล้ว"

                    "เออ... มีอะไร"

                    "อ่าว อิห่า มึงลืมแล้วเหรอว่ามึงมีนัดต้องไปติวให้น้องสาวกูอะ"

                    "(O_O) เออวะ!"

                    "ไอ่ห่าเอ้ยย จะทันไมเนี้ยะ รีบอาบน้ำเลยมึง แค่นี้แหละ ตื้ดๆ" แล้วสายก็ตัดไป

          ผมตื่นสาย... (- -) ผมนัดน้องเขาไว้เวลา 9 โมงเช้า ผมลืมตั้งนาฬิกาปลุก จริงๆแล้วผมคิดว่าจะตื่นสัก 7 โมงครึ่ง แต่ผิดคาด ผมตื่นสาย ผมต้องรีบแล้ววว! แถมผมนัดน้องเขาที่สยามด้วย แย่แน่เลย ไม่ทันแน่ ยังไงก็ขอเรทหน่อยแล้วกัน ขอให้น้องเขามาเรทด้วยเหมือนกันก็ดี ปกติผมไม่ค่อยไปสายหรอก แต่วันนี้มันกระทันหันจริงๆ ไอ่บ้าเอ้ยย! ทำไมผมไม่ตั้งนาฬิกาปลุกเนี้ยยย! 

          ผมรีบลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว รีบหยิบหนังสือ ม.ปลาย ทั้งแบบฝึกหัด และหนังสืออ่าน ถึงมันจะไม่ค่อยสำคัญสำหรับการสอนเท่าไหร่ เพราะผมชอบสอนปากเปล่ามากกว่าการสอนไปพร้อมๆกับหนังสือ แต่เอาไปเผื่อผมลืมบางเรื่อง ฮ่าๆๆ ก็ปี 4 แล้วนะคับ ลืมบ้างไรบ้างก็ไม่แปลก ผมโทรหาไอ่สก็อตให้ลงมารอข้างล่างแล้ว มันก็ยืนรอพร้อมทำสีหน้านิ่งๆใส่ผม ผมรู้ว่ามันไม่ได้โกรธหรือโมโหอะไรหรอก แต่มันแค่สงสัยว่าทำไมผมตื่นสายทั้งที่ผมไม่เคยเรท

                    "อ่าว ยืนบื้อทำไหม ขึ้นรถ!"

                    "คับๆ ติวเตอร์ นี้ตกลงมึงสายหรือกูสาย"

                    "เออๆ กูสายๆ"

          มันกับผมก็ขึ้นรถ ผมรีบขับรถอย่างไว โดยไม่คิดถึงความอันตรายเลยด้วยซ้ำ ผมยังโทษตัวเองอยู่ในใจว่า ทำไมแย่ขนาดนี้ แถมสายกับคนที่เพิ่งจะรู้จักวันนี้เป็นวันแรก และเธอยังเป็นน้องไอ่สก็อตอีก ตายแน่ๆกู มารยาทไม่ดีเลย ให้ผู้หญิงนั่งรอผู้ชาย แย่จริงเลยไอ่บ้าเสิร์ช 

                    "ทำไมมึงเรทวะ วันนี้ ปกติมึงไม่เคยเรท ควรจะเป็นกูด้วยซ้ำที่เรท"

                    "กูลืมตั้งนาฬิกาปลุก มึงก็อย่าคิดมากเลย กูขอโทษ นี้ก็รีบแล้วนะเว้ย"

                    "เออๆคับๆ กูพอเข้าใจไม่ต้องรีบก็ได้เดียวกูโทรบอกน้องนุ่นก่อนว่าอาจไปเรท"

                    "เออๆ ตามนั้น"

          สก็อตกดโทรหาน้องนุ่นอย่างไว มันกับน้องคุยกันสักพัก ผมก็ไม่รู้เรื่องว่ามันคุยอะไรกัน เพราะผมกำลังตั้งใจขับรถอยู่ โดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างด้วยซ้ำ แล้วมันก็สะกิดผม

                    "น้องนุ่นก็คงเรทเหมือนกันวะ เพราะเพื่อนน้องนุ่นที่จะมาติวด้วย ยังไม่มา"

                    "ดีเลย บอกน้องไปนะว่าไม่ต้องรีบ ฮ่าๆๆๆ"

          ผมรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย แต่ถึงยังไงผมก็ต้องรีบไปอยู่ดี เพราะถ้าผู้ชายรอ ยังดีกว่าผู้หญิงรอ จริงไหมละคับ ผมขับรถมาจนถึงสยาม ผมกับสก็อตลงจากรถแล้วรีบเดินไปที่จุดนัดผมทันที ข้าวอะไรก็ไม่ได้กิน ฮ่าๆ กะว่าสอนเสร็จแล้วค่อยหาอะไรกิน

               เวลา 09:12 น.

          ผมเดินมาจนถึงจุดนัดพบแล้ว ยังไม่เห็นน้องนุ่นหรือเพื่อนของน้องเลย ผมกับสก็อตเลยเดินไปร้านกาแฟ สั่งเครื่องดื่มกันคนละแก้ว ผมชอบกินโกโก้เย็นไม่ก็ช็อคโกแลตเย็น ผมกินอยู่แค่ 2 เครื่องดื่มนี้แหละ ผมว่ามันอร่อยถูกปากผมที่สุดในเมนูเครื่องดื่มแล้ว ส่วนสก็อตก็สั่งลาเต้ร้อนมานั่งจิบเรื่อยๆ

               รับโทรศัพท์ฉันหน่อยสิ รับสิ รับสิ กดเลย กดเลย ! (เสียงโทรศัพท์สก็อต)

          (- -) ผมว่าเสียงโทรศัพท์มันจะหวาดหวิวไปไหม เคยบอกให้มันเปลี่ยนเสียงแล้ว มันบอก ชอบเสียงนี้ที่สุดแล้ว คนอื่นก็มักมองว่ามันหื่นกาม เวลามันกดรับโทรศัพท์นี้คนมองกันเต็ม ผมละอายกับการนั่งข้างมันสุดๆ

          สก็อตรับสาย ซึ่งผมคิดว่าน่าจะเป็นน้องนุ่นแน่ๆ เธอคงโทรมาบอกว่า ถึงแล้วค่ะ อยู่ไหน ไม่ก็ รออีกแปปนึงนะคะ ใกล้ถึงแล้ว อะไรประมาณนี้แหละคับท่านผู้อ่าน

                    "มึง น้องบอกว่าถึงแล้ว ไปที่จุดนัดพบเลย"

          ผมกับสก็อตรีบลุก พร้อมเดินถือแก้วโกโก้เย็นกับลาเต้ร้อนไปด้วย เดินมาจนถึงจุดนัดพบ ผมเห็นน้องนุ่นกับเพื่อนเธออีก 4-5 คน ล้อมวงกันอยู่ และมองมาที่ผมกับสก็อตโดยไม่ละสายตา แหม...มองจ้องแบบนี้ พี่เขินนะน้อง

                    "สวัสดีค่ะพี่สก็อต พี่เสิร์ช" น้องนุ่นเอ่ยปากทัก

                    "ว่าไง ไอ่น้องสาว" สก็อตพูดพร้อมกับเอามือจับหัวน้องนุ่นอย่าอ่อนโยน

                    "ว่าไง พี่ชายยยค่ะคุณพี่ชายตัวแสบบ ^O^"

                    "แหม...ยังปากดีเหมือนเดิมนะ น้องสาว"

                    "คิคิ ไม่ปากดีก็ไม่ใช่น้องสาวของหนุ่มหล่อสุด hell อย่างพี่สิค่ะ ^w^"

                    "จ๊ะๆ จะเริ่มติวรึยังละ พร้อมเปล่า เพื่อนพี่นี้ เก่งสุดแล้ว"

                    "^.^ เริ่มเลยก็ได้ค่ะ น้องรู้แล้วว่าเพื่อนพี่น่ะเก่ง เลยอยากให้ติวให้นี้แหละค่ะ"

                    "งั้นก็เริ่มเลยแหละกัน"

          สก็อตเดินนำหน้าพาไปนั่งที่จุดติวหนังสือที่หนึ่ง ที่ผมก็ไม่รู้ว่ามันชื่อว่าอะไร แต่มันเป็นเหมือนร้านกาแฟที่ค่อนข้างเล็กนิดหน่อย แต่มีโต๊ะยาว ที่เหมาะสำหรับการติวมากๆ พอเดินมาถึงที่ติว ผมก็วางของทุกอย่าง เมื่อน้องๆพร้อมติว ผมก็ใส่แหลกเลยคับ พูดๆๆๆๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ ผ่านไป 3 ชม. ก็สอนเสร็จ พร้อมให้ทำแบบฝึกหัดเรียบร้อย

                    "พี่เสิร์ชนี้สอนเก่งจังเลยค่ะ แทบไม่ต้องดูหนังสือด้วยซ้ำ" เพื่อนของน้องนุ่นเอ่ยปากชมผม

                    "ฮ่าๆๆ (^_^) คงเป็นเพราะมันคือวิชาที่พี่ถนัดละมั้ง ถ้าให้สอนคณิตหรือชีวะ

                    พี่ก็คงสอนไม่ได้ดีเท่าไหร่หรอกคับ"

                    "แต่พี่เสิร์ชเก่งจริงๆอะ ทำให้นุ่นเข้าใจบทนี้ได้ รักพี่เสิร์ชสุดๆเลย

                    มาเป็นพี่ชายของน้องอีกคนนะคะ ^O^"

                    "เดียวๆ แค่ติวให้ 3 ชม. กว่านี้ รักมันแล้วเหรอ อย่าใจง่ายสิน้องสาว" ไอ่สก็อตคงอิจฉาที่ผมได้รับความรักจากน้องสาวมัน ฮ่าๆๆๆ

                    "คิคิ พี่สก็อตอิจฉาเหรอ โอ๋ๆ"

                    "เปล่าเว้ย! ไปๆ หาไรกินดีกว่า หิวแล้วเนี้ยะ แต่เช้ายังไม่ได้กินไรเลย"

                    "อืม ใช่ พี่ก็หิว" ผมเห็นดีเห็นงามมากเรื่องนี้ หิวสุดๆคับ

                    "ok ค่ะ งั้นไปหาไรกินดีกว่า น้องมีร้านแนะนำ ตามมาๆ ^[]^"

          แล้วน้องนุ่นก็เดินนำหน้าทุกคนไปร้านอาหารที่น้องจะพาไป ผมกับคนอื่นๆก็เดินตามน้องนุ่นไปเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่ร้านอาหารร้านหนึ่ง มีชื่อว่า SN : ScotCotton มันเป็นชื่อของไอ่สก็อตและชื่อของน้องนุ่น ผมรู้เลย ร้านนี้มันร้านของครอบครัวมัน

                    "แหม... เลือกร้านได้ดีมากเลยน้องสาว" ก็ใช่นะสิ ร้านครอบครัวมึงนิคับสก็อต

                    "^w^ จะได้กินฟรีด้วยไง ฮ่าๆๆๆ"

          ผมกับทุกคนเดินเข้าร้านไป และสั่งอาหารอย่างบ้าคลั่ง เพราะผมหิวมาก ไม่สนด้วยว่ากินหมดไม่หมด ยังไงก็ฟรี ฮ่าๆๆๆ ร้านเพื่อนผมนิคับ ผมมีสิทธิ์กินฟรี พออาหารมาเสิร์ฟ ผมก็กินๆๆ ไม่สนใครทั้งนั้น ผมว่าผมหิวมาก แทบจะกินหัวสก็อตไปด้วยหัวหนึ่งได้เลยด้วยซ้ำ พอผมกินเสร็จ ผมเลยขอตัวไปห้องน้ำ

          ผมเดินมาเข้าห้องน้ำเสร็จ ก็เดินออกมา รู้สึกยังไม่อยากกลับไปนั่งในร้าน ผมเลยเดินเล่นอยู่แถวๆนั้นไปก่อน เห็นร้านรองเท้า ร้านอาหารเยอะแยะ เดินเรื่อยๆ ก็เจอของน่าซื้อเยอะเลย อยากซื้อนะ แต่ผมต้องประหยัด เพื่อปากท้อง แถมวันนี้เอาเงินมาน้อยอีกต่างหาก

                    "อ่าว พี่เสิร์ช" ผมหันมายังต้นเสียง ก็เห็นน้องนุ่นยืนอยู่คนเดียวผมเลยรีบเดินเข้าไปหาเธอ

                    "มาเดินเล่นเหมือนกันเหรอคับ"

                    "ใช่ค่ะ เพื่อนน้องมันยังกินกันไม่เสร็จเลย น้องเลยขอตัวออกมาเดินเล่น"

                    "งั้น เดินไปด้วยกันเลยแล้วกัน น้องนุ่นจะไปซื้ออะไรไหมละ"

                    "ไม่ไปค่ะ วันนี้นุ่นเอาเงินมาน้อย ฮ่าๆ ^o^" เหมือนเราอีกต่างหากฮ่าๆๆ

                    "อ่อ ok คับ งั้นก็เดินไปเรื่อยๆแหละเนอะ"

                    "ค่ะ ^w^"

                    "...."

                    "พี่เสิร์ชเก่งจังเลยนะคะ สอบติดแพทย์ แล้วทำไมไม่เอาละคะ น่าเสียดาย"

                    "พี่ไม่อยากเรียนแพทย์อยู่แล้วคับ จบไปก็ไม่อยากเป็นหมอด้วย พี่เลยไม่เอา"

                    "อ่อ ค่ะ ^_^ อยากเก่งแบบพี่เสิร์ชจัง กินอะไรไปคะ เก่งเกินจริงๆ"

                    "ก็กินข้าวนี้แหละคับ ฮ่าๆๆ แต่พี่ต้องตั้งใจเรียน ตั้งใจอ่าน"

                    "อ่อ นุ่นคงเก่งได้ไม่เท่าพี่หรอกค่ะ เพราะนุ่นชอบขี้เกียจ"

                    "คนเรามันเปลี่ยนได้นะนุ่น ขี้เกียจมันมีกันทุกคนแหละคับ

                     พี่ก็ขี้เกียจกินบ้างบางครั้งนะ ฮ่าๆๆๆ"

                    "ฮ่าๆๆ ^.^ พี่เสิร์ชตลกจัง หนูขอไลน์พี่เสิร์ชไว้ได้ไมคะ เผื่อมีเรื่องอะไรจะ

                    ปรึกษา"

                    "ได้สิคับ" แล้วผมก็ให้ไลน์ผมกับน้องนุ่นไป

          เดินมาเรื่อยๆ จนผมกับนุ่นตัดสินใจเดินกลับไปร้าน เพราะคิดว่าคงกินกันเสร็จแล้ว เผลอๆคงกำลังนั่งรอเราสองคนด้วยซ้ำ พอผมเดินมาถึงร้าน สก็อตก็ทำสีหน้าสงสัย คงสงสัยว่าผมกับนุ่นไปเดินด้วยกันเหรอ สก็อตเป็นพี่ชายที่หวงน้องมากที่สุด เพราะมันกับนุ่นผ่านเรื่องราวแย่ๆมาด้วยกัน และมันก็รักน้องมันมาก

                    "ไปไหนกันมาห้ะ รออยู่เนี้ย" สก็อตพูดพร้อมเกาะอก

                    "ไปเดินเล่นมาค่ะ พอดีเจอกัน เลยเดินเล่นคุยกันไปเรื่อยเปื่อยค่ะ ^w^"

                    "คับน้องสาว ไอ่เสิร์ชไม่ได้ทำไรน้องใช่ไหม"

                    "เดียวๆ กูไม่ใช่คนเลวขนาดนั้นนะมึง"

                    "เออๆ กูรู้กูแค่ถามน้องให้แน่ใจ"

                    "ฮ่าๆ ไม่ทำอะไรน้องเลยค่ะพี่ชาย"

                    "เรากลับกันเถอะ พวกเรามีเรียนบ่ายนะสก็อต"

                    "เออวะ ลืมเลย โดดได้ไหม"

                    "ไม่ได้โว๊ยยย!"

                    "คับๆ... งั้นพี่ไปก่อนนะน้องสาว ไว้เจอกันใหม่"

          ผมกับสก็อตก็บอกลาน้องนุ่นกับเพื่อนน้องนุ่นไป แล้วเราก็รีบขึ้นรถไปเรียนตอนบ่ายอีก 3 ชม. หลังจากนั้นพอเรียนเสร็จ ผมกับสก็อตก็กลับหอ แยกย้ายกันไปคนละห้อง ผมกลับมาก็มานั่งอ่านหนังสือวิชาฟิสิกส์ต่อ แล้วก็ทำแบบเติม เขียนสรุป ยาวไปจน 6 โมงเย็น ผมเลยกดโทรศัพท์หาไอ่สก็อต ให้มันไปรอที่รถ เพราะผมกับมันต้องไป JJ Green เพื่อพาไอ่สก็อตไปสักต่อ

          ผมมาถึง JJ Green ตอน 1 ทุ่ม 30 นาที ก็รีบเดินไปที่ร้านสักกันเลย ผมกะว่าสักเสร็จแล้วค่อยหาอะไรกินที่นี้ พอเดินเข้าไปร้านสัก ก็เจอช่างสักคนงาม นั่งอ่านนิตยสารอยู่

                    "สวัสดีครับบบ! ช่างสักคนสวย" เธอปิดนิตยสารวางมันลงที่โซฟา แล้วหันมามองสก็อต พร้อมกับยิ้มให้

                    "มา สักต่อเลย วันนี้ต้องให้เสร็จก่อน 3 ทุ่ม เพราะฉันมีนัด"

                    "อย่ารีบสิคับ คุณคนสวยถ้ารีบรอยสักผมจะเละไหมเนี้ยะ"

                    "ไม่หรอก ระดับช่างสักอย่างฉัน ไม่มีทางเละ เอาหัวเป็นประกันย่ะ"

                    "คับๆ"

          แล้วสก็อตกับช่างสักก็เดินเข้าห้องสักกันไปสองคนอีกแล้ว T_T ผมอยากใกล้ชิดเธอบ้างจัง แต่ผมก็ไม่อยากสัก เพราะงั้น ผมขอนั่งรอเขาสองคนอยู่ข้างนอกนี้แหละ

          ระหว่างรอผมก็ออกไปเดินเล่น เดินดูร้านนู่นร้านนี้ ไปซื้อของมาบ้างเล็กน้อย สักพักผมก็เดินกลับมาที่ร้าน เห็นช่างสักคนงามนั่งอ่านนิตยสารอยู่ แต่ไม่เห็นไอ่สก็อต ผมเลยเดินเข้าไปคุยกับเธอ

                    "เอ่อ... สก็อตไปไหนเหรอคับ"

                    "ไม่รู้เหมือนกันนะ เห็นเดินออกไปหาคุณแหละมั้ง"

                    "อ่อ แล้ว สักเสร็จแล้วเหรอคับ"

                    "ใช่นะสิ ถ้าไม่เสร็จฉันจะนั่งอยู่ตรงนี้เรอะ"

                    "อ่อ... คับ... แล้วไม่รีบแล้วเหรอคับ เห็นบอกว่ามีนัดนิคับ"

                    "เออ! นั้นสิ!! ลืมเลย ขอบใจมากนะ" แล้วเธอก็รีบเดินไปเก็บของ แล้วเดินออกไปอย่างไว ท่าทางจะลืมจริงแฮะ ฮ่าๆๆ

               อื้ดด... อื้ดดด... อื้ด.... (เสียงโทรศัพท์สั่น)

                    "Hello คับ"

                    "มึงอยู่ไหนวะ" เสียงสก็อตถามผม

                    "อยู่ร้านสักนี้แหละ"

                    "เอ้า ทำไมกูเดินออกมาแล้วไม่เห็นมึงละ"

                    "ตอนมึงสักกูเดินออกไปซื้อของนิดหน่อยวะ พอกลับมา มึงก็ออกไปแล้ว"

                    "อ่อ สงสัยสวนทางกัน ทำไมไม่เห็นกันวะ"

                    "เออนั้นดิ มึงอยู่ไหน"

                    "กูอยู่หน้าร้าน Mr.Grill ที่เรามากินกันเมื่อวานเนี้ย มึงเดินออกมาเจอกูเลย"

                    "Ok กำลังเดินออกไป"

          แล้วผมก็ตัดสายมัน แล้วก็รีบเดินไปที่ร้าน Mr.Grill ทันที พอมาถึง ผมกับมันก็ตัดสินใจกินร้านเดิมนี้แหละ ด้วยความขี้เกียจเดินต่อ และความอยากกลับหอของผมด้วย เมื่อกินเสร็จ ผมกับสก็อตก็เดินตรงมาที่รถ แล้วขับกลับหอเลย ขับมาจนถึงหอผมกับสก็อตก็แยกย้ายเข้าห้อง ผมเดินมาอาบน้ำ แต่งตัว พอนอนลงบนเตียง ก็มีเสียงไลน์ขึ้นมา ผมเปิดดูก็เห็นน้องนุ่นทักไลน์มาหาผม เธอส่งข้อความมาว่า

                    "พี่เสิร์ชค่ะ(T T) นุ่นขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม"

                    "ได้คับ มีอะไรเหรอ"

                    "จู่ๆ นุ่นก็โดนบอกเลิกเฉยเลย นุ่นไม่เข้าใจเลยค่ะ" (- -) เรื่องความรักซะด้วย ผมนี้หน้าเหวอ เพิ่งรู้จักกันแท้ๆ ท่าทางนุ่นจะเสียใจจริงๆ คงไม่มีคนคุยละมั้ง จะไปคุยกับไอ่สก็อต ก็เปล่าประโยชน์ ไอ่นี้พอรู้ว่าใครทำร้ายน้องมัน ก็จะยำให้เละตลอด

                    "นุ่นขอ call หาเลยนะคะ นุ่นขี้เกียจพิมพ์"

                    "Ok ได้คับ" พอนุ่น call มา ผมก็รีบรับ และเราก็คุยกัน

                    "ไหน เล่าให้พี่ฟังสิ"

                    "เขาโกรธที่นุ่นมีไลน์พี่เสิร์ช แถมเขาโกรธที่นุ่นไปเจอพี่เสิร์ช ทั้งที่นุ่น

                    ก็บอกเขาแล้วนะคะว่าไปกับเพื่อนอีกตั้ง 4-5 คน เขาก็ไม่ฟัง เหมือนเขาอยาก

                    จะเลิกอยู่แล้ว และก็เอาเรื่องนี้มาอ้าง นุ่นรู้ว่าเขาคุยกับคนอื่น และนุ่นก็เคยคุย

                    กับเขาแล้ว เขาก็เหมือนทำเป็นหูทวนลม บอกว่าไม่จริง พอสุดท้ายเขาก็

                    เขี่ยนุ่นทิ้ง ฮืออๆ T_T"

                    "ใจเย็นๆ นุ่นแน่ใจเหรอว่าเป็นแบบนั้นจริง"

                    "แน่ใจค่ะ เพราะพอเขาบอกเลิกนุ่นปุ๊บ! เขาก็ตั้งสถานะใหม่กับคนอื่นเลยค่ะ"

                    "โห... เจ็บเลย"

                    "ใช่ค่ะพี่เสิร์ช นุ่นเจ็บ นุ่นเสียใจ"

                    "โอ๋ๆ อย่าเสียใจไป ยังมีคนอื่นอีกมากมายนะนุ่น ที่พร้อมอยู่เคียงข้าง"

                    "ถ้านุ่นไม่ไหวนะพี่เสิร์ช ถ้ามันทำให้นุ่นเจ็บไปมากกว่านี้ นุ่นจะบอกพี่สก็อต"

                    "ใจเย็นๆ สก็อตมันเอาจนเละนะ ยังไงก็คนเคยรักกัน"

                    "นุ่นต้องการแบบนั้น เอาให้มันเจ็บที่สุด"

                    "ใจเย็นๆนุ่น อย่าไปทำร้ายเขา ดีแล้วที่เขาเลิกกับนุ่น นุ่นจะได้เจอคนที่ดีกว่า"

                    "พี่เสิร์ช นุ่นไม่มีใครเลยนะ ไม่มีเขา นุ่นทำตัวอะไรไม่ถูกเลย"

                    "เดียวก็มีนะนุ่น อย่าใจร้อนสิ อะไรๆมันต้องใช้เวลา"

                    "ฮือๆ พี่เสิร์ชไม่เจ็บแบบนุ่นนิ พี่เสิร์ชก็พูดได้"

                    "นุ่น... ไม่รู้อะไร พี่นะ เจ็บกว่านุ่นเยอะ ทรมานกว่านุ่นเยอะ เรื่องความรัก

                    พี่ถึงไม่กล้าพี่ใครอีก เพราะความรักครั้งก่อน"

                    "...."

                    "...."

                    "จริงเหรอคะ"

                    "ใช่สินุ่น"

                    "เล่าให้นุ่นฟังหน่อยได้ไหมคะ"

          แล้วผมก็เล่าทุกอย่างให้นุ่นฟัง ตั้งแต่ต้นจนจบ ผมเล่าไปก็รู้สึกเจ็บไป ผมรู้ตัวเลยว่าผมยังลืมไม่ลง ผมยังจำเรื่องของเหมียวกับผมได้ขึ้นใจ เหมือนมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ผมกับนุ่นคุยกันไปจนเกือบเที่ยงคืน พอนุ่นเริ่มง่วง ผมเลยบอกให้นุ่นไปนอน แล้วเราก็วางสายกันไป ผมก็ง่วงมากๆ เลยหลับไปเลย