Talking Nonsense เรื่องที่ฉันอยากเล่า

"ไฮโซที่เรียกกันทุกวันนี้มาจากคำว่า High Society หมายถึงบุคคลที่ใช้ชีวิตอย่างมีระดับ ส่วนมากจะสืบทอดมาจากเจ้านายหรือเชื้อพระวงศ์ในสมัยก่อน ซึ่งพร้อมด้วยยศถาบรรดาศักดิ์ อำนาจ และทรัพย์สิน แต่มาสมัยปัจจุบัน คุณสมบัติที่จะเป็นไฮโซ นอกจากจะสืบทอดวงศ์ตระกูลที่ดีมาแต่ดั้งเดิมแล้ว ยังต้องมีการศึกษาที่ดี ตำแหน่งหน้าที่การงานที่ดี กริยามารยาทดี และที่สำคัญคือต้องทำประโยชน์ให้กับสังคม" ...ซึ่งตรงข้ามกับฉันหมดเลย

"อ๊ะ แม่พะยอม มานานหรือยัง?" ผู้หญิงใส่ชุดมีราคาเอ่ยถามกับผู้หญิงที่ใส่เครื่องเพชรราคาแพง

"เมื่อกี้เองจ่ะ แม่ศรีวันนี้มาคนเดียวเหรอจ๊ะ แล้วหนูปูนาล่ะ?"

"รายนั้นเขาไม่ค่อยชอบออกงาน แม่พะยอมล่ะกับลูกเลี้ยงเป็นยังไงบ้าง?"

"ก็ต่างคนต่างอยู่กันไปละช่วงนี้ มะลิเขาเป็นเด็กมีทิฐ คิดมากอะจ่ะ"

"ลูกเลี้ยงเธอชอบมารังควานลูกสาวฉัน ฝากเตือนๆหน่อยนะ หรือจะให้ฉันเตือนเอง?"

"โอ้ว ไม่เป็นไรจ่ะ เดี๋ยวฉันเตือนเธอเอง วันนี้อย่าคุยเรื่องเครียดๆกันเลยนะ อ่อนั่นแม่เพ็ญกับลูกสาวนิ่ หนูภัทรนี่ยิ่งโตยิ่งสวยเนอะว่าไหม" แม่พะยอมเอ่ยถึงผู้หญิงที่แต่งตัวดี ดูสง่า พร้อมกับลูกสาวแสนสวยของเธอ ตรงหน้าประตูห้องโถงใหญ่

"ทำเป็นยิ้มหวาน มาก็สาย แม่พะยอมจะไปชมพวกมันทำไม พวกที่ใช้เต้าไต่จนได้เป็นคุณหญิงเขาไม่นับว่าเป็นผู้ดีหรอกนะ จอมปลอม!" ดูท่าแม่ศรีจะไม่พอใจ

"เอาน่าแม่ศรีก็ใจเย็นๆก่อน เอ๋ นั่นคุณหญิงฉายนิ่" เสียงฮือฮาดังลั่น กล้องหลายสำนักวิ่งเข้าไปกดชัตเตอร์รัวๆที่ผูู้หญิงวัย 50 ปีกว่า คุณหญิงฉายเจ้าของงานนั่นเอง

"แม่พะยอมดูชุดของคุณหญิงฉายสิ ไม่เข้ากับหุ่นเลย นั่นตูดหรือโอ่งน่ะ" แม่ศรียืนวิจารณ์เจ้าของงานอยู่ห่างๆ

"ว๊ายย แม่ศรีก็..."

"ดู๊ ดูพวกมันสิ ทำไมป็นเข้าไปทักทายคุณหญิงฉาย เสนอหน้าจริงๆ" แม่ศรีเอ่ยถึงแม่เพ็ญและลูกสาวของเธอ

...ที่สวรรค์...

     ...รัศมีชโลธรกำลังวุ่นวายอยู่กับการทดลองใช้เหล่าบุปผาสวรรค์มาป็นเครื่องสำอางค์...

"การทดลองของฉันป็นไง สวยไหม?" รัศมีชโลธรหันไปถามเหล่านางอัปสรบริวารของเธอ พวกหล่อนทำหน้าตกใจ อ้ำๆอึ้งๆ ไม่รู้จะพูดอะไรดี

"ว่าอย่างไรพวกเจ้า"

"เอิ่ม... ดูที่คันฉ่องสิเจ้าค่ะ" นางอัปสรตนหนึ่งพูดขึ้น

"กรี๊ดดดดดดดดด แล้วทำไมไม่บอกว่ามันจัดจ้านเกินไป ปล่อยให้ฉันแต่งอยู่ได้ตั้งนาน" ซึ่งผลที่ออกมาก็คือใบหน้าที่มีสีจัดจ้านหาความสมดุลไม่ได้เลย การทดลองไม่เป็นผลสำเร็จ

          ...เข้าสู่ช่วงส่งท้ายฤดูฝน ฟ้ามืดครึ้ม ไร้วึ่งแสงแดด อากาศเย็นสบาย หนูนาออกมาวิ่งล่นที่สนามเด็กเล่นในหมู่บ้าน...

"อ่าวหนูนา... ทำไมมาเล่นคนเดียว แล้วพี่หนูล่ะ?" เสียงของผู้หญิงหน้าสวยทักทายมา

"พี่ปูนาไม่อยู่บ้านค่ะ" หนูนาตอบหล่อนไป

"พี่หนูนี่แย่จริงๆ ปล่อยน้องสาวให้มาเล่นคนเดียวได้ยังไง นิสัยเสียเนอะว่าไหม?"

"พี่มะลิกำลังจะหลอกด่าพี่ปูนาเหรอคะ หนูรู้ว่าพี่สาวหนูนิเสียยังไง แต่นิสัยแบบพี่หนูก็ไม่ควรเอาเป็นตัวอย่างเหมือนกัน" จบคำพูดหนูนาก็เดินหนีออกมา

...ที่สวรรค์...

"คิดว่าทำแบบนี้แล้วเธอจะชนะเกมส์ของเรางั้นเหรอ!" รัศมีชโลธรบุกเข้ามาในวิมานของรัศมีพรรณราย

"ฉันทำอะไร?" นางฟ้าอีกองค์ทำหน้างง

"อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่อง พวกนางอัปสรเล่าใหฉันฟังหมดแล้ว นี่เธอกลัวแพ้ฉันถึงกับต้องใช้แผนนี้เลยเหรอ?"

"พวกนั้นก็พูดไปเรื่อย เธอจะเอาอะไรกับเหล่าบริวารล่ะ"

"ถึงฉันจะบารมีน้อยกว่า แต่ก็ไม่เคยทำสันดารแบบเธอ"

"ระวังคำพูดหน่อย..."

"ทำอะไรรู้อยู่แก่ใจนะ อย่างที่เธอบอกกับฉัน รัศมีพรรณราย การชักจูงมนุษย์มันผิดศีล ผลบาปจะทำให้บารมีของเธอลดลง"

     ...ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งแม่ศรีนั่งรถส่วนตัวของเธอเพื่อมารับลูกสาว...

"แม่!" ปูนาเห็นแม่ถึงกับตกใจ

"ไงลูก ไป เรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวจะไม่ทันงาน นี่แม่เตรียมชุดกับเครื่องประดับไว้ให้แล้วนะ" แม่ศรีรีบลากลูกสาวขึ้นรถยนต์

"เดี๋ยวแม่เราจะไปไหนกัน หนูเพิ่งเลิกเรียนเองนะ"

"สวัสดีค่ะ อาศรี" เสียงจากสาวสวยพูดแทรกขึ้นมา

"ฉันไม่รับ เก็บจริตของหนูไปใช้กับคนอื่นเถอะ" แม่ศรีอารมณ์เสียขึ้นมาทันที

"อาศรีเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?"

"...นั่นเพื่อนของหนูเหรอจ๊ะ?" แม่ศรีสังเกตเห็นกลุ่มผู้หญิงที่ยืนมองมาจากด้านหลังสาวสวย

"ใช่ค่ะ เราอยู่กลุ่มเดียวกัน ปูนาก็ด้วย"

"นิสัยอย่างหนูไม่น่ามีเพื่ิิอนคบนะ จ้างมาเท่าไหร่ ไหนเล่าสิ.."

"เพื่อนจริงๆค่ะ แล้วนี่จะไปไหนกันเหรอคะ?" สาวสวยยิ้มหวานไม่สะทกสะท้านอะไร

"ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน นอกจากเป็นกระหรี่แล้วยังเป็นนักสืบอีกเหรอจ๊ะ" ปูนาพูดสวนขึ้นมา

"ไปกันเถอะค่ะแม่ หนูอยากแต่งตัวไปออกงานเต็มทีแล้ว" ปูนาพูดจาประชดสาวสวยก่อนจะเดินขึ้นรถไป

"ขอตัวนะจ๊ะ หนูมะลิ"

          ...งงจัง ฝันป็นตุเป็นตะ ฟุ้งซ่านจริงเรา เหวยยย เสียงฟ้าร้อง เห้อ ให้ตายสิ ประสาทจะกินเอา ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไม่จริง ไม่จริง ไม่ใช่แน่ๆ เมื่อกี้ฉันเห็น 4 คน 4 คนไม่ผิดแน่ๆ เอาไงดีๆ ตั้งสติ ตั้งสติ โอ๊ะ ฟ้านี่ก็ร้องจังเลย โอเค โอเค สูบหายใจลึกๆ ...............เปิด! เห้อ ก็ไม่เห็นมีอะไรนิ่ สงสัยจะตาฝาด...

     ...อั่ก อั่ก อั่ก อ่าาาส์ สดชื่นจริงๆ น้ำเปล่า 1 ขวด ขึ้นไปนอนต่อดีกว่า ฟุ๊บ! โอ๊ยยยย ไม่อยากไปเรียนเล้ยยยย เตียงสุดที่รัก ฉันอยากนอนแบบนี้ทั้งวันจัง...

"ทำไมไม่ให้ฉันกับลูกสาวเข้างานล่ะ!" แม่ศรีวีนผู้หญิงคนหนึ่ง

"ต้องขอประทานโทษด้วยนะคะ คุณหญิง พอดีเราหารายชื่อของคุณหญิงกับลูกสาวไม่เจอเลยให้เข้างานไม่ได้จริงๆค่ะ"

"ฉันจะฟ้องคุณหญิงฉาย"

"ฟ้องเลยค่ะ แม่ศรีอยากจะฟ้องอยากจะทำอะไรก็เอาเลย" ผู้หญิงอีกคนดินออกมาจากภายในงาน

"แม่เพ็ญ..."

"แม่ศรีตกใจดิฉันหรอคะ คุณหญิงฉายเธอสั่งห้ามไม่ให้แม่ศรีกับครอบครัวเข้ามาเหยียบในงานนี้โดยเด็ดขาด แล้วก็งานต่อๆไปด้วย"

"ไม่จริง โกหก นังชั้นต่ำ! ฉันจะเข้าไปคุยกับคุณหญิงเอง" แม่ศรีจะบุกเข้าไป

"ถ้าเข้ามาอีกก้าวเดียวดิฉันจะเรียกรปภ.... ต้องขอบใจพะยอมนะที่ทำให้คุณหญิงฉายตาสว่าง"

"นังพะยอม มันทำอะไร มันบอกอะไร!"

"แม่ ใจเย็นๆ" ปูนาข้าไปดึงแม่ของเธอไว้

"มีกระสวยอวกาศไหม เรียนเชิญนะจ๊ะ นอกโลก สังคมนี้ไม่ต้องการผู้หญิงแบบเธอ"

"สวัสดีค่ะ แม่ศรี ปูนา" เสียงของสาวสวยดังมาจากข้างหลัง เธอขึ้นบันไดมาช้าๆ

"อะนี่ ฉันให้" สาวสวยยื่นตุ๊กตาหมีให้กับปูนา

"เห็นไหม ตุ๊กตาหมีไม่เข้ากับหนังหน้าเธอ เหมือนชุดของเธอคืนนี้เลย" สาวสวยเยาะเย้ยด้วยความสะใจก่อนที่จะเดินเข้าไปในงาน

          ...วันหยุดนี้มะลิมานั่งเล่นที่ห้องของสโนว์ในซ่อง...

"สโนว์ มึงน่าจะได้เห็นสีหน้าของนังสองแม่ลูกนั่นอะ บอกคำเดียวเลยว่าตายสนิท" มะลิพูดไปหัวเราะไป เธอดูมีความสุขมากจริงๆ

"กูอยู่อย่างงีล่ะ ดีแล้ว ไม่ชอบให้ตัวเองเดือดร้อน"

"แล้วนั่นมึงทำอะไรของมึงอะ" มะลิหันไปเห็นสโนว์กำลังมุดเข้าไปใต้เตียง

"มึงรู้แล้วเหยียบไว้เลยนะ นี่...." สโนว์หยิบบางอย่างออกมา มันคือดอกไม้ 1 ต้น สีเหลืองสะท้อนแสงอร่าม

"นางฟ้าท่านให้กูมา" สโนว์ถือมันไว้ในมือ

"เพ้อเจ้อใหญ่แล้วมึงอะ เมายาคุมเหรอ แล้วนี่ดอกอะไรอะ ทำมันถึงเลืองแสงได้" สโนว์วางมันลงช้าๆ มะลินั่งจ้องไปที่มัน

"มึงรู้อะไรไหม ดอกไม้บาน บานเหมือนHEมึงเลย" สาวๆเล่นกันสนุกสนาน

16 ตุลาคม 2014