full fight

                     กลิ่นหอมของบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปได้ลอยมาแตะจมูกของผมทำให้ผมเกิดแรงกระตุ้นที่อยากจะตื่นขึ้นมาแล้วตามหาต้นตอของกลิ่นนี้พอรู้สึกตัวอีกทีผมก็ได้ลืมตาตื่นขึ้นมาจริงๆพร้อมกับหันมองไปรอบๆ

                     เตียงนุ่มๆที่คุ้นเคยกันดี กลิ่นไอของสายลมที่พัดผ่านมาจากหน้าต่าง เสียงของนกน้อยที่ร้องเรียกหากันอย่างเป็นธรรมชาติมันทำให้ผมรู้แล้วว่าตัวเองนั้นกำลังนอนอยู่ในห้องนอนของตนผมจึงลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกับเดินลงไปที่ชั้นร่าง

                     ที่ห้องครัวได้มีเสียงเหมือนคนทำอาหารกำลังดังขึ้นมาเป็นระยะๆผมจึงเดินไปทางนั้นพร้อมกับแอบชะแง้มดูจนพบกับคุณโซเฟียที่กำลังฮัมเพลงไปด้วยทำอาหารไปด้วยจนดูเป็นภาพที่น่ารักยังไงก็ไม่รู้ในสายตาผม

                     เมื่อมองไปที่วัตถุดิบที่เธอกำลังทำอาหารอยู่   วัตถุดิบหลักนั้นเป็นเส้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ผมทานอยู่ทุกวันแต่เธอก็ได้ใช้เทคนิคของเธอทำให้อาหารที่เธอทำขึ้นมาจากของแค่ไม่กี่อย่างกลายเป็นสุดยอดอาหารที่ทำให้ผมนึกถึงคนๆหนึ่งขึ้นมา

                      เสร็จแล้วล่ะเซนะ/ว้าว.. สุดยอดไปเลย!

                      ความทรงจำในวัยเยาว์ของเธอได้แล่นเข้ามาในหัวอีกครั้งจนเธออยากจะย้อนเวลากลับไปและนั่นก็เป็นจังหวะเดียวกับที่โซเฟียรู้ตัวแล้วว่าตนกำลังถูกมองอยู่ เซนะที่รู้แล้วเหมือนกันว่าถูกจับได้จึงได้เดินออกมา

                      คิดถึงจังเลย.......... เธอได้เดินเข้าไปหาโซเฟียพร้อมกับส่งยิ้มให้แต่ดูเหมือนว่าโซเฟียจะอายที่ถูกเห็นตอนทำอาหารเข้าจนหน้าแดงไปถึงหูพร้อมกับพูดจาติดๆขัดๆจนดูไม่สมกับเป็นตัวเธอในตอนแรกที่เจอกันเลย

                      "มะ ไม่เห็น ชะ ใช่ไหม.. "

                      "อ่า.. เอ่อ.. คือแบบว่าผม ผม.. เห็นหมดแล้วน่ะครับ"

                      "มะ ไม่จริง.....!(เสียฟอร์มหมดเลยเรา)"

                      เธอได้ก้มตัวเอามือไปแตะกับขอบโต๊ะพร้อมกับร้องไห้น้ำตาคลอขึ้นมาจนเซนะที่ดูอยู่ถึงกับหลุดขำออกมาโดยไม่รู้ตัว  คิิ คิ...

                      จากนั้นพวกเขาสองคนจึงได้ลงมือทานอาหารเช้ากัน

                      ในระหว่างที่กำลังทานอยู่นั้นโซเฟียก็ได้เริ่มชวญคุยขึ้นมา

                      "เซนะ นายช่วยมาแกล้งเป็นแฟนของฉันหน่อยจะได้ไหม"

                      "แฟน คืออะไรหรือครับ???"

                      "นี่นายอายุเท่าไหร่กันเนี่ย!(แค่คำแค่นี้ยังไม่รู้อีกหรอ)"

                      "ผมอายุสิบสามครับแล้วก็ไม่ต้องชมกันถึงขนาดนั้นหรอกครับ(ผมเขินนะ)"

                      "ฉันไม่ได้ชมเลยย่ะ!!"

                      เธอได้ทุบโต๊ะจนเกิดเสียงดังขึ้นทำให้ถ้วยที่เซนะกำลังถืออยู่เกือบจะหลุดจากมือเพราะความตกใจ เหวอออ..

                      "ต่อเลยนะคือแบบพูดตรงๆว่าฉันอยากไปอวดทุกคนว่าฉันมีแฟนแล้วนะ"

                      "เอ๋ เพราะเรื่องแค่นี้หรอครับ(เหตุผลมันสุดติ่งมาก)"

                      "แค่นี้! ใช่สิ นายมันเป็นผู้ชายถึงไม่เข้าใจหัวอกของคนเป็นผู้หญิงหรอกเซนะนายรู้ไหมว่ามันเจ็บใจแค่ไหนเวลาที่เพื่อนๆมาอวดว่าคนนี้แฟนฉันรวมทั้งเล่าเรื่องที่ได้ทำร่วมกับแฟนให้ฟังถีงแม้จะหน้าด้านหน้าทนขนาดไหนและถึงแม้ว่าจะไม่แสดงออกมาตรงๆแต่ในใจลึกๆแล้วของเด็กผู้หญิงน่ะนะ..../ขอบคุณที่เลี้ยงนะครับ"

                      ยานางิแถบไม่ได้ฟังเรื่องที่เธอเล่าเลยแม้แต่น้อยแล้วยังตั้งหน้าตั้งตาทานอาหารจนกับนั้นหมดไป โซเฟียที่รู้จึงได้โกรธจนมีไฟลุกขึ้นมารอบๆตัวพร้อมกับรอยยิ้มสุดสยองที่ผุดขึ้นมาบนใบหน้าเธอ เซ-นะ-จ๊ะ...

                       เสียงที่ดูสยองได้ทำให้เซนะถึงกับเหงื่อไหลพลั่กๆจนเจ้าตัวแทบเป็นลมเธอจึงตั้งท่าเตรียมที่จะวิ่งหนีและเมื่อได้จังหวะเธอจึงฉวยโอกาสวิ่งหนีแต่ทว่าโซเฟียที่อ่านการเคลื่อนไหวนั้นออกจึงได้วิ่งมาดักรอไว้ก่อนแล้ว

                      "เคล็ดวิชาจัดการเซนะ(เพิ่งคิดได้ระหว่างทำกับข้าว)"

                      "จะ จัดการผม"

                       เธอได้อาศัยจังหวะที่เซนะกำลังประมาทเอามือโอบหลังหัวเธอพร้อมกับกดหัวนั่นจนจมลงไปในอกของตน

                      "ท่าพิชิตมฤตยู"

                      "แว๊กกกกกกกก!!"

                       เซนะเป็นอินโนเซ้นเพราะฉะนั้นดาเมจจากท่านี้เกินร้อยแน่นอน (แม่คอนเฟิร์ม) และก็เป็นไปตามที่เธอคิดไว้เซนะที่โดนจับกดลงไปที่หน้าอกได้สลบคาที่จนไม่ได้สติโซเฟียจึงได้ถือโอกาสนี้กอดเธอค้างอยู่อย่างนั้นกว่าครึ่งชั่วโมงพร้อมกับกระซิบข้างหูเธอเบาๆ

                       นายเหมือนกับเธอจริงๆ เซนะ....