เหงื่อของพ่อ

ลมร้อนโชยหอบเอากลิ่นเหงื่อมาแตะปลายจมูก กลิ่นเหม็นสาบแสบจมูก หลายคนที่ได้กลิ่นอาจเบี่ยงหน้าหลบหรือไม่ก็หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปิดจมูก แต่ตัวดิฉันกลับอยากสูดมัน สูดมันเข้าลึกๆไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ นึกถึงกลิ่นเหงื่อของพ่อบังเกิดเกล้าผู้ทำนาหาเงินส่งเสียให้เรียนในมหาวิทยาลัยทั้งที่ค่าใช้จ่ายแพงแสนแพง ยังตรากตรำทำงานหามรุ่งหามเช้า เหนื่อยแสนเหนื่อยแต่ไม่เคยปริปากบ่น มันคือกลิ่นเหงื่อแห่งความภาคภูมิใจของดิฉัน