คำสาปพ่อมดทรราช

                                                                                                                                  หลังจากที่เซียงบ่างได้พาครอบครัวย้ายจากนครเวียงเหนือ มาอยู่ที่เมืองเจ้าพระยา โดยมาตั้งรกรากทำมาค้าขายอยู่ที่เมืองเจ้าพระยา เซียงบ่างที่เป็นผู้หญิงก็ได้เปลี่ยนชื่อตัวเอง เป็น บัวสาย โดยบัวสายได้ช่วยพ่อแม่และแป้งเปียกน้องสาวของตนทำมาค้าขาย จนกระทั่งครอบครัวเริ่มมีหน้าฐานะดีขึ้น

แป้งเปียก."พี่บัวสายข้าอยากกลับบ้านข้าที่เวียงเหนือ ตอนไหนจะกลับไปสักทีอะ"

บัวสาย."แป้งเปียกน้องรักสักวันข้าหวังว่าพวกเราคงจะได้กลับไปเวียงเหนือเป็นแน่แท้ ถ้าเวลานั้นมาถึง"

แป้งเปียก."ก็คงอีกนานแน่ๆ"

บัวสาย"เอาน่าสักวันพี่จะพาเจ้ากลับเวียงเหนือให้ได้"

แป้งเปียก."จ้าพี่บัวสาย"

ในขณะที่สองคนกำลังพูดกันยุนั้น ก็ได้มีทหารผู้หนึ่งเดินเข้ามาหน้าบ้านแล้วก็พูดว่า

""แม่นาง แม่นาง ขนมจีนหน่อยจานหนึ่ง"

บัวสาย"จ้าา รอประเดี๋ยวนะ"

หลังจากนั้นบัวสายก็ได้ไปตักขนมจีนใส่จานมาเสริฟให้ทหารผู้นั่น พอแต่บัวสายเหลือบไปเห็นหน้าทหารคนนั่น บัวสายก็อุทานขึ่้นในใจว่า "นี่มันขุนนพรัตน์นี่"

หลังจากเสิร์ฟขนมจีน เสร็จแล้วบัวสาย รีบเดินหนีไปทันที ในขณะนั้นขุนนพรัตน์ก็พูดขึ้นมาว่า

ขุนนพรัตน์."แม่นางทำไมต้องหน้าตกใจข้าด้วยมีอะไรรึป่าว"

บัวสาย"ป่าวค่ะ "

ขุนนพรัตน์."มานั่งคุยกับข้าก่อนสักพักได้ไหมแม่นาง"

บัวสาย."ได้ค่ะ"

พอบัวสายมานั่งปั๊ปขุนนพรัตน์ก็เลยถามว่า

ขุนนพรัตน์."แม่นางชื่ออะไรหรือจ๊ะ"

บัวสาย"ข้าชื่อบัวสายเจ้าค่ะ ท่านคือขุนนพรัตน์ใช่ปะเจ้าค่ะ"

ขุนนพรัตน์"ใช่ๆเจ้ารู้จักชื่อได้ยังไงหรือแม่นาง"

บัวสาย."ก็เคยเห็นท่านมาที่เมืองนี้บ่อยก็เลยจำได้เข้าค่ะ"

ขุนนพรัตน์."อ่อๆๆ"

ขณะนั้นเองขุนนพรัตน์ก็ได้เกิดจิตเสน่หาพิศมัยบัวสายเป็นอย่างมาก

ขุนนพรัตน์."เจ้าอายุเท่าไหร่แร้วหรือแม่นางบัวสาย"

บัวสาย."ดิฉันอายุได้ 18 ปีแล้วเจ้าค่ะ"

ขุนนพรัตน์."อ่อๆๆ"

แป้งเปียก."อะแฮ่มมมม!! พี่บัวสาย"

บัวสาย."อะไรหละฮะแป้งเปียกมีอันใดติดคอเจ้ารึ"

แป้งเปียก."ป่าวจ้าท่านพี่"

บัวสาย."หืมมมมม"

บัวสาย"ขออภัยด้วยนะเจ้าค่ะท่านขุน อย่าถือสาน้องข้าเลยนะท่าน"

ขุนนพรัตน์."ไม่เป็นไร ข้าไม่ว่าอะไรหรอก"

บัวสาย."ขนมจีนน้ำยาอร่อยไหมเจ้าค่ะท่านขุน"

ขุนนพรัตน์."อือ....ก็อร่อยมากๆๆ  แม่นางบัวสาย"

บัวสาย."เจ้าค่ะ งั้นดิชั้นขอเลี้ยงขนมจีนจานนี้ท่านนะเจ้าค่ะ"

ขุนนพรัตน์."ขอบใจเจ้ามากๆนะ ถ้างั้นข้าขอตัวกลับ นครเวียงเหนือก่อนนะ"

บัวสาย."จ้า ท่านขุน โชคดีเจ้าค่ะเดินทางปลอดภัย"