Night School : Lost Memories

(ในเวลาต่อมาเวลา 10.30 น. เวลากลางคืน)

               เฮ้อ เหนื่อยชะมัดยาก!! เจ้านายก็ดันมาสั่งให้ช่วยสั่งงานให้เด็กใหม่อีกเหนื่อยจนสายตัวแทบขาดหวังว่ากลับเข้าห้องไปอันคงจะเตรียมกับข้าวอะไรไว้ให้นะ ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนที่จะไขประตูห้องเข้าไป

“อันฉันกลับมาแล้ว! อันทำไมไม่เปิดไฟห้องละนอนแล้วหรอ!” ฉันเรียกเพื่อนสาวของฉันเมื่อฉันเห็นว่าห้องพักของฉันนั้นปิดไฟอยู่ ฉันจึงเอื้อมมือไปกดสวิตไฟที่อยู่ข้างประตู

“อัน?” ฉันมองไปรอบห้องก็พบว่าอันยังไม่ได้กลับมาในห้องนี้เลย แปลกจังสงสัยยังซ้อมละครไม่เสร็จมั้งนะ โทรไปเช็คหน่อยดีกว่า

  ฉันหยิบมือถือของฉัยขึ้นมาและโทรไปหาอันทันที เฮ้อเมื่อไหร่จะกลับนะอันฉันหิวจนจะลากไก่ไปกินในน้ำได้ละ

[ฮัลโหล]

“โหล อันยังซ้อมไม่เสร็จอีกหรอ”

[ใช่...ยังซ้อมกันอยู่เลย]

“ให้ฉันไปรับมั้ยอัน”

[ก็ดีเหมือนกันเดี๋ยวฉันจะรอที่ห้องชมรมนะ]

“โอเคๆ จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ” เฮ้อ กะแล้วเชียวว่ายังซ้อมไม่เสร็จจริงๆด้วย ฉันรีบเปลี่ยนจากชุดทำงานเป็นเสื้อยืดกับกางเกงยีนในแบบที่ฉันชอบและรีบออกจากห้องไปทันที อ่า..อย่าลืมล็อคห้องด้วยไม่งั้นเดี๋ยวอันจะโกรธเอา

    และหลังสายตาของฉันก็ไปสดุดกับเด็กมัธยม 2 คนที่อยู่ห้องข้างๆกำลังทำท่าทางซุบซิบและชำเลืองมองมาทางฉันเล็กน้อย เฮ้อ ยัยเด็กพวกนี้นี่ช่างเถอะ วันนี้ฉันมีเรื่องมาพอละ ฉันทำสีหน้าเบื่อหน่ายพร้อมกับกรอกตาขึ้นบนประมาณ 3-4 รอบก่อนที่จะเดินลงจากหอพัก

♪ I'm going under (going under)

  Drowning in you (drowning in you)

   I'm falling forever (falling forever)

    I've got to break through

    I'm going under ♪

เสียงเรียกเข้าจากมือของฉันดังขึ้นทำให้ฉันต้องรีบขึ้นมาดูว่าเบอร์ของใครกันที่อุตส่าโทรมาดึกดื่นขนาดนี้ หืม ฉันรับโทรศีพท์ขึ้นมาพร้อมกับเดินลงบันไดไปด้วย

ตี๋!! โทรมาตอนนี้เนี่ยนะ!!

“ฮัลโหล!!”

[เฮ้ย แกอย่าตะคอกได้ป่ะ!]

“มีไร”

[คือพอดีว่าเราแอบเอารายงานของแกไปลอกแล้วลืมเอาไปคืนที่ห้องพักครูอ่ะแก]

“อีเชี่ยตี๋!!!!!!!!!”

[เออ ขอโทษรู้ เรารู้แหละว่าแกรู้เรื่องนี้ต้องโมโหสุดๆเอาเป็นว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้เลี้ยงข้าวเที่ยงเพื่อเป็นการขอโทษละกัน]

“มึงจะบ้ารึไง!!!! ไม่ได้เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงต้องเคลียร์กับกูแต่คืนนี้กูจะเอารายงานไปส่งที่ห้องพักครูเส้นตายส่งรายงานคือ 7 โมงเช้าซึ่งกูตื่นไม่ทันค่ะ!!!!”

[ผมขอโทษคร้าบบบบบบบบบ]

“เออๆ พรุ่งนี้มึงตายแน่แค่นี้แหละ” ให้ตายสิเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นอีกวะเนี่ย!!!!

   ฉันโมโหสุดๆจนแทบจะปรี้ดแตก แต่ก็ต้องระงับอารมณ์เอาไว้ โอเค พราย ตั้งสตินะเราจะเอารายงานไปส่งและก็ไปรับอันพอดี เพราะฉะนั้นใจเย็นไว้

“อ้าว หนู! จะไปไหนหรอ!!” ลุงยามประจำหอพักกล่าวทักทายฉัน

“อ๋อ พอดีว่าหนูลืมของไว้ที่โรงเรียนเลยว่าจะไปเอาสักหน่อย”

“อ้าวหรอ! ระวังตัวด้วยละกันหนูตอนนี้มันดึกมากแล้วด้วย”

“โอ๊ย ไม่ต้องห่วงหรอกลุง พวกโจรมากกว่าที่ต้องกลัวหนู!!” ฉันตอบลุงยามด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส แหม่ ได้เจอลุงยามค่อยใจเย็นลงหน่อย จริงสิ ลืมไปเรื่องอันไปได้ยังไงกัน โธ่ ยัยพรายไม่น่าเลยนะ! เอาเป็นว่าตอนนี้ต้องรีบไปหาอันก่อนดีกว่า ฉันรีบเร่งฝีเท้าเพื่อให้วิ่งไวขึ้นเพื่อจะไปหาอันที่โรงเรียน แหม ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา

“อ้าว ปิดอยู่งั้นหรอ” ฉันบ่นพึมพำเมื่อเห็นว่าโรงเรียนของฉันล็อคประตูรั้วด้านหน้าของโรงเรียนเอาไว้ ให้ตายสิได้ข่าวว่ายังมีนักเรียนซ้อมการแสดงอยู่ในชมรมไม่ใช่หรอ สงสัยพวกแม่บ้านคงลืมละมั้ง ช่างมันเถอะรีบเข้าไปดีกว่า ฉันเดินถอยหลัง 2 ก้าวก่อนที่จะชาร์ตตัวเพื่อที่จะกระโดดเกาะขอบรั้วโรงเรียนเพื่อที่จะปีนเข้าไป

ตุ๊บ!!!

ฉันกระโดดลงกับพื้นแบบสบายๆ เฮ้อ ก็ฉันมันผู้หญิงที่แมนกว่าผู้ชายนี่นา แมนถึงขั้นเคยมีสาวๆมีขอเบอร์ฉันกันยกใหญ่เลยละแต่นั่นก็ช่วงที่ฉันอยู่ปี 1 ละนะช่วงนั้นฉันไว้ผมซอยสั้นบวกกับท่าทางห้าวของฉันเลยโดนเข้าใจผิดว่าเป็นทอม

  อันเลยบอกให้ฉันไว้ผมเผื่อจะดูเป็นผู้หญิงมากขึ้น เฮ้อ คิดถึงช่วงนั้นจังเลยนะ ‘แต่...เอ๊ะ! ลูกบิดประตูนี้ก็ล็อคนี่’ ฉันบ่นพึมพำในใจขึ้นเมื่อเห็นว่าลูกบิดของประตูโรงเรียนนั้นล็อคอยู่สงสัยต้องเข้าทางหน้าต่างแล้วละมั้ง ว่าแล้วฉันก็รีบเดินไปที่ห้องเรียนที่อยู่ใกล้ๆและทำการงัดหน้าที่แง้มๆไว้อยู่และปีนเข้าไปข้างใน

     เฮ้อ ไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้เลยนะเนี่ย เอาละรีบไปเอารายงานไปส่งอาจารย์ดีกว่า.............

“นี่มันอะไรกัน......” ทันทีที่ฉันก้าวขาออกจากห้องเรียนนี้ก็ต้องถึงกับตะลึงกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า..โรงเรียนของฉัน...ไม่สิที่ไม่ใช่โรงเรียนของฉันแน่ๆ!!! โรงเรียนแห่งนี้มีสภาพเก่าครึกโครมแถมยังเต็มไปด้วยคราบเลือด ไม่ใช่โรงเรียนสุดหรูของฉันแน่นอน!!

อะไรกันคนเล่นของงั้นหรอ งั้น...ว่าแต่ใครกันละ! ฉันพยายามมองซ้ายทีขวาทีแต่ก็ไม่พบใครที่อยู่บริเวณนั้นเลย จริงสิ! ลูกบิดประตูมันปลดล็อคจากข้างในได้นี่! ว่าแล้วฉันก็รีบวิ่งไปที่ประตูและพยายามที่จะเปิดมันให้ออกแต่บิดเท่าไหร่ก็ไม่ขยับเลย

  นี่มัน...เกิดเรื่องอะไรขึ้น!! เอาละพรายตั้งสติไว้และรีบไปห้องเก็บของเพื่อเอาไฟฉาย! ฉันหยิบมือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมาเพื่อใช้เป็นไฟฉายชั่วคราวไปก่อนในระหว่างที่ฉันกำลังจะไปเอาไฟฉายขนาดใหญ่จากในห้องเก็บของ ของโรงเรียนซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้สักเท่าไหร่

ฉันเดินไปเรื่อบๆตามทางเดินของโรงเรียน เพื่อจะไปยังห้องเก็บของโดยใช้แสงไฟจากมือถือส่องนำทางไป ที่นี่ทั้งมืด..และเงียบมากจนทำให้ฉันรู้สึกจิตตกเล็กน้อย

ครืด......ครืด....ครืด....

เสียงอะไรวะ! ฉันรีบปิดไฟฉายจากมือถือแล้วเปลี่ยนเป็นโหมดกล้องตอนกลางคืนพร้อมกับย่องเข้าไปหลบตรงมุม จากนั้นจึงค่อยๆยื่นมือถือออกไปเพื่อดูว่ากำลังมีอะไรเข้ามาใกล้.....