ความปราถนาของเธอฉันจะทำให้เป็นจริงเอง

1.      
4.           ต่อจากบทนำ

"ข้อแลกเปลียนระหว่างเราก็คือ ให้สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตมาให้ฉันซะ" ภูติสาวสาวพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่แฝงไปด้้วยคามกดดัน

ชายหนุ่มได้ยินดังนั้น เขาก็คิดว่าเงินสินะ ยัยภูตินี้ก็เจ้าเล่ห์เหมือนกันนะ "เงินใช้ไหมล่ะ งั้นฉันยกให้เธอ 30% ของเงินทั้งหมดของฉันเลย" ภูติสาวได้ยินดังนั้นเธอก็ระเบิดหัวเราะออกมา"ฮ่าๆๆๆๆๆฮะๆๆฮ่าๆๆ จะบ้าหรือป่าวเนี่ยสิ่งที่ฉันอยากได้ไม่ใช้เงินสักกะหน่อย"ภูติสาวได้บอกชายหนุ่มว่า" สิ่งที่ฉันอยากได้ก็คือดวงตาของนาย 

1 ดวง และ แขนขวาของนาย แค่นี้เองคุ้มจะตายกับการขอให้โชคดีตลอดชีวิต พนันชนะทุกครั้ง และ ไม่เจ็บไม่ป่วย " เบลล่าได้ยิ้มเยาะชายหนุ่ม เธอคิดในใจว่า อยากโลภเองนี่น่า ช่วยไม่ได้ คนบ้าอะไรจะโชคดีตลอดชีวิต

" ฉันยกเลิกคำขอทันไหมล่ะ" ชายหนุ่มได้ยินที่ภูติสาวพูดตะกี้ ก็ต้องเกิดอาการกลัวบ้างและน่า เบลล่าได้ยินดังนั้นจึงสวนกลับไปว่า " จะบ้ารึไง นายใช้คำขอไปแล้ว 5 ปีนะ ถ้าไม่ให้แขนขวา และดวงตาของนายมาล่ะก็ เอาชีวิตมาแลกแทนซิย่ะ" ชายหนุ่มได้ยินดังน้ัน จึงบอกว่า

" ก็ได้ดวงตา 1 ดวง กับ แขนขวาสินะ งั้นมาเอาสิ "

ชายหนุ่มคนนั้นได้คิดว่า เฮ้ออออชีวิตเราจบสิ้นแล้วสินะ

นึกถึงความหลังขึ้นมาเลย เอ๊ะ? เหมือนลืมบางอย่างผมชื่อ ตุลาครับ ลืมบอก อิอิ //////เพิ่งนึกได้หรอยะ(แต่เราก็ผิดเองนี่น่าที่เรียกว่าชายหนุ่มอย่างเดียว) 

แต่ว่ารู้สึกความหลังจะย้อนกลับมาเลยแฮะเดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังก็ได้ เรื่องมีอยู่ว่า " ตอนเด็กๆผมเป็นทายาทของตระกูลหนึ่งมีสัตว์ประจำตระูลคือเสือ หลายคนอาจจะคิดว่าดีก็ได้ แต่ไม่เลย ผมถูกตามใจตั้งแต่เด็กๆ ขนาดผูกเชือกรองเท้าผมยังผูกไม่ได้เลย จนกระทั้งตอนผมเริ่มโตขึ้นผมก็ได้รู้ว่า

..................................................................

 ต่อจ๊ะ

รอยยิ้มที่ได้ คำชมที่ได้เวลาผมทำดีนิดหน่อย  และคำขอโทษทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำผิดล้วนเป็นของปลอมทั้งหมด ที่ผมรู้ก็เพราะว่าตอนที่ผมกำลังเดินเล่นอยู่

ได้ยินป้าแม่บ้าน กับ คุณลุงที่ทำสวนคุยกันว่า

" ดูเด็กนั้นสิ ทำอะไรก็ไม่ได้ ทำไรนิดทำไรหน่อยก็ร้องไห้ พ่อแม่เด็กนั้นก็ตามใจเหลือเกิน ถ้าเผลอลืมตัวทำไห้เด็กนั้นร้องไห้ล่ะก็พ่อแม่เด็กนั้นไล่พวกเราออกแน่ๆ " ป้าแม่บ้านพูดพลางหัวเราะคิกคัก " เออนั้นนะสิ วันนั้น ผมเผลอเหยียบของเล่นของคุณหนู เท่านั้นแหละอื้อหือเกือบถูกไล่ออก ก็คุณหนูเล่นร้องซะดังเลย " คุณลุงพูดพร้อมทำหน้าเซ็งๆ " อยู่ดีป้าแม่บ้านอีกคนก็พูดออกมาว่า " ตอนที่เด็กนั้นสอบได้ที่ 1 ล่ะนะ มีคนมาพูดชมจนเยอะแยะไปหมด ที่ทุคนชมเด็กนั้นก็เพราะหวังผลจากคุณหญิง คุณชายหมดนั้นแหละ จะมีใครไปจริงใจกับเด็กแบบนั้นกัน ที่สอบได้ที่ 1 พ่อแม่ได้จ่ายทางโรงเรียนไป หรือป่าว คิกๆๆๆๆ น่าสมเพชชะมัด " ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นพากันหัวเราะใส่ผมกันหมด ผมรู้สึกแปลกที่ดวงตา ดวงตาร้อนผ่าวมีน้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตา เขาเรียกว่าร้องไห้สินะผมรู้สึก หัวขาวโพลนไปหมด ผมก็เคยสงสัยผมว่าทำไมทุกคนถึงดีกับผมจัง ทั้งยิ้มให้ หัวเราะด้วยกันในตอนนั้นเป็นการเสแสร้งเพื่อหาผลประโยชน์สินะ พอผมคิดจบผมก็รีบวิ่งออกจากตรงนั้นและรีบไปใต้ต้นไม้ตรงที่อยู่ไกลออกไปจากตรงนั้นนิดนึง เพื่อมาหาที่สงบคิดทบทวนว่าทุกอย่างเป็นการเสแสร้งหมดเลยหรอเพื่อหาประโยชน์ "ที่ทุกคนทำนั้นก็เพราะเห็นแก่ตัวสินะ งั้นถ้าเราเป็นคนเห็นแก่ตัวมั้งก็คงกลมกลืนไปกับโลกนี้ และ จะไม่มีใครมาเอาเปรียบผมสินะ " ผมเลยคิดในใจว่าถ้าผมขอให้โชคดีตลอดชีวิต ไม่เจ็บไม่ป่วย ชนะการพนัน จะเป็นไปได้ไหมน่า ถ้าเป็นไปได้ก็จะกลมกลืนไปกับคนอื่นสินะ  

อยู่ดีผมก็ได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมากระซิบผมว่า

" ได้สิความปราถนาของเธอฉันจะทำให้เป็นจริงเองแต่ว่าต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันนะ" ผมได้ยินดังนั้นจึงถามว่า"ใครเป็นคนพูดนะ ออกมาเดี๋ยวนี้นะ " พอผมพูดออกไปแปปนึง อยู่ดีๆก็มีแสงสีขาวโผล่มาตรงหน้าผม และมีผู้หญิงคนนึงที่สวยมาก (ใช้พูดได้ดีมากฉันสวย=เบลล่า) มาปรากฎตรงหน้าผม แถมเธอยังมีปีกด้วย ผมจึงถามเธอไปว่า " ธะธะเธอเป็นตัวอะไรเนี่ยมีปีกด้วย เป็นผีใช่ไหมเนี่ย " ผมพูดแบบติดอ่าง(ก็มันตกใจนี่น่า) หญิงสาว (ที่มีปีก) ตอบมาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว " นี่นายจะบ้าหรือไงผีที่ไหนมีปีกด้วย และ ฉันไม่ได้ชื่อเธอฉันชื่อเบลล่ายะ และอีกอย่าง  ฉันเป็นภูติแห่งความปราถนาเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย" 

ผมได้ยินดังนั้นจึงตอบกลับไปว่า " ภูติมีอยู่จริงๆหรอเนี่ย งั้นปะกี้ที่ฉันคิดเธอก็ได้ยินหมดสินะ" ผมเคยได้ยินมาว่าภูตอ่านใจได้นี่น่าหญิงสาวพยักหน้าอย่างดีใจที่ผมเข้าใจสถานการณ์สักที่ แต่หญิงสาวก็รีบพูดออกมาด้วยท่าทางโกรธอย่างเต็มที่

" นี่นายฉันบอกไปแล้วนี่ว่าอย่าเรียกว่าเธอให้เรียกว่าเบลล่านะเบลล่าเข้าใจไหมเนี่ย" ผมรีบตอบกลับไปว่า "เข้าใจแล้วน่าเบลล่า " พอผมพูดจบเธอก็ยิ้มอย่างดีใจ

"เข้าใจก็ดีแล้ว งั้นมาเข้าเรื่องเลยดีกว่า คำขอที่นายขอ ฉันสามารถ ทำให้เป็นจริงได้ แต่ต้องแลกสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตมาซะ " อืมขอเสนอน่าสนใจดีจัง" งั้นตกลง แต่ผมขอแค่ 25 ปีก็พอ ส่วนขอแลกปลี่ยนผมขอให้อีก 5 ปีนะ "ก็เคยไปดูดวงมาหมอดูบอกว่าผมมีอายุอยู่อีกแค่ 25 ปี เองนี่น่า " ก็ได้งั้นฉันจะมาทวงสัญญาแล้วกัน " หลังจากเธอพูดจบเธอก็หายไปพร้อมกับแสง หลังจากนั้นผมก็โชคดีตลอดเลย ไม่เคยเจ็บไม่เคยป่วยเลย

กลับมาที่ปัจจุบัน

พอผมคิดถึงเรื่องนี้ที่ไรน้ำตามันจะไหลทุกที

เบลล่า

เฮ้ออ่านใจหมอนี่ที่ไรศร้าทุกที่ ฉันได้พูดออกไปว่า

" นายเข้าใจหรือป่าวดวงตา 1 ดวง และ แขนขวา หมายถึงอะไร" ตุลาทำหน้า งงๆ "เบลล่า เธอต้องการสื่ออะไรกันแน่" หึๆ นายคงไม่เข้าใจสินะ " ดวงตา1 ดวงหมายถึง พ่อหรือแม่นายต้องเสียท่านไป 1 คน และ แขนขวาหมายถึงคนที่นายไว้ใจมากที่สุด ยังไงหล่ะ " พอตุลาได้ยินฉันเห็นหมอนั้นก้มหน้างุดเลยคงจะสับสนล่ะสิท่า

ตุลา

ผมได้ยินยัยนี้พูดเท่านั้นแหละ จิตใจด้านสว่างของผมเหมือนประท้วงขึ้นมาว่า " อย่าตกลงนะ นายต้องเสียของสำคัญที่สุดในชีวิตไปเลยนะ ถ้านายตกลง นายจะไม่มีความสุขตลอดชีวิตเหมือนตายทั้งเป็นเลยนะ นายยอมตายซะยังจะดีกว่า" ผมได้ยินดังนั้นจึงรีบตอบกลับเบลล่าไป แต่จิตใจด้านมือของผมก็แทรกเข้าไปในความคิดผมว่า " ตกลงไปเลย ตอนเด็กๆแกเคยคิดที่จะเป็นคนเห็นแก่ตัวเพื่อกลมกลืนไปกับโลกใบนี้ไม่ใช้หรือไง" ด้านมืด และ ด้านสว่างของผมตีกันไปตีกันมา จนผมเลือกที่จะสละชีวิตตัวเองแทนดีกว่า ตอนเด็กที่เคยได้ยินคนใช้พูดกัน ถือว่าเป็นเพียงลมปากของมนุษย์ก็แล้วกัน ถ้าทุกคนเห็นแก่ตัวกันหมด ผมขอไม่ทำตัวกลมกลืนไปกับพวกนั้น แต่ขอปกป้องของสำคัญที่สุดในชีวิตของผมก็แล้วกัน " งั้นผมขอสละชีวิตของผมแทนแล้วกัน แต่ผมขอบางอย่างกับเบลล่าได้ไหม" เบลล่าได้ยินดังทั้งหมดเสียงกระซิบของหัวใจของมนุษย์เธอคิดว่ามนุษย์นี่บ้าบิ่นจริงๆเลย เราเนี่ยเลือกถูกคนแล้วสินะ ฉันเนี่ยเลือกคนไม่ผิดจริงๆเลย แต่ทำคำขอครั้งสุดท้ายของชีวิตหน่อยก็แล้วกัน " ว่ามาซิคำขอครั้งสุดท้ายของชีวิต ครั้งนี้ทำให้ฟรีๆเลย  " ตุลาได้ยินดังนั้นจึงบอกกับเบลล่าว่า " ชีวิตของผม ผมขอให้หายไปเลยเหมือนไม่เคยมีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้ขอให้ทุกคน ลืมผมไปให้หมด " ที่ผมทำแบบนี้ก็เพราะไม่อยากให้ทุกคนเสียใจ เบลล่าได้ยินดังนั้นก็ตอบตกลงกับตุลา"ได้เลย ความปราถนาครั้งสุดท้ายของเธอฉันจะทำให้เป็นจริงเอง" หลังจากนั้น ร่างของตุลาค่อยๆเลือนหายไปพร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลลิน และความทรงจำของทุกๆคน ตุลาได้พยายามนึกถึงเรื่องของทุกคนให้ได้มากที่สุด  ต่างหาก และ ขอให้ชาติหน้าได้เจอกันอีก หมอดูคนนั้นทายผิดแล้วล่ะที่บอกว่าจะมีอายุอยู่อีก 25 ปี ที่จริงแล้วมีอีกแค่ 5 ปีต่างหาก ตุลาได้บอกกับเบลล่าว่า " ขอบคุณเธอมากนะ ผมคิดว่าเธอจะเป็นคนห็นแก่ตัวซะอีก แต่ที่จริงแล้ว เธอทเป็นคนดีมากเลย ขอให้ได้เจอกันอีกครัง ลาก่อน " ตุลาได้กล่าวลาเบลล่า เป็นครั้งสุดท้าย ขณะนี้ร่างของตุลาได้เลือนหายไป เบลล่าไดกล่าวพร้อมรอยยิ้มว่า " ถึงแม้ทุกคนจะลืมนายไปหมดแล้ว แต่นายจะอยู่ในความทรงจำของฉันตลอดไปนะตุลา ครั้งสุดท้ายของชีวิตนายก็ยังเรียกฉันว่าเธออยู่เหมือนเดิม"

                            The  End 

เย้ๆๆๆ ในที่สุดก็จบตอนแรกสักที เขียนไปจะร้องไห้สงสารตุลามากกกก (ทุกคนเศร้าเหมือนเราปะเนี่ย)

ติชมกันได้นะค่ะ ให้กำลังใจเด็กอายุ11 ปีด้วยนะค่ะ

เป็นเรื่องแรกด้วย อย่าลืมคอมเม้นท์กันเยอะๆนะจ๊ะ

ตอนหน้าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับใคร อะไร ที่ไหน ถ้าอยากรู้

เชิญอ่านเรื่องสั้นเรื่อง ความปราถนาของเธอฉันจะทำให้เป็นจริงเอง 

สำหรับวันนี้      ไปนอนก่อนนะเว๊ยเห๊ยยยยยย