The Offer ข้อเสนอแลกเปลี่ยนหัวใจ

บั๊ก บั๊ก บั๊ก บั๊ก

ฉันกำลังทำการปลุกลูกหมาขี้เซาที่ไม่ยอมตื่น ไอ้หมอนี่มันจะตื่นยากตื่นเย็นไปไหนวะเนี่ย? ฉันฟาดหมอนลงไปที่ลำตัว หัวของเขาแบบไม่คิดยั้งมือ โฮะๆๆๆ

“ยัยเตี้ย! เธอทำร้ายร่างกายฉัน”

“เปล่า” ฉันทำหน้าตาบ๊องแบ๊วใส่ “ฉันกำลังปลุกนายอยู่ต่างหาก ถ้านายไปเรียนสาย มันก็จะถือว่าฉันไม่ทำตามข้อตกลงของนาย และข้อตกลงของเราก็จะเป็นโมฆะ”

บั๊ก!

ฉันฟาดลงไปเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะชิ่งหนีออกมา ถ้าไอ้หมอนี่เอาคืนขึ้นมานางเอกตัวน้อยๆอย่างฉันคงเสร็จเขาแน่ อ๊ายยยยยยยย~

ระหว่างที่รอไอ้หมอนั่นกินข้าวเช้าด้วยความสโลลี่ ลีลาโคตรๆ เห็นแล้วหงุดหงิดเป็นบ้าเลย นี่นายจะลีลาเอาโล่ทองคำรึไง ห๊ะ!?

“ไม่ต้องกินแล้ว ป้าคะ! เก็บเลยคะ”

ฉันยกชามข้าวต้มที่เขากินอย่างเพลิดเพลิน และกินอย่างประณีต เพื่อให้ลิ้นและกระพุงแก้มได้ลิ้มรสทุกระลองเม็ดข้าว ฉันส่งชามข้าวให้ป้าแม่บ้านที่ยื่นรอยู่และลากเขาขึ้นรถ

“ทำไม 7โมงท้องฟ้ายังมืดอยู่นะ? เฮ้ย!” เขาคงมองเห็นนาฬิกาบอกเวลาบนรถแล้วสินะ “ยัยเตี้ย!! เธอหลอกฉัน”

“ก็นายโง่ให้ฉันหลอกเอง”

ฉันยิ้มอย่างภาคภูมิใจที่หลอกไอ้หมอนี่ได้ ช่างคุ้มจริงๆที่เมื่อคืนอดนอน ^_^

เมื่อคืนฉันเดินรอบบ้านเพื่อปรับนาฬิกาทุกเรือนให้เร็วกว่าปกติ 1ชั่วโมง แหมๆๆๆแผนนี้ก็ต้องเตี๊ยมกับคนอื่น(ยกเว้นไอ้หมอนั่น)นิดนึงเดี๋ยวจะทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปด้วย

“ถึงแล้ว ขอให้เรียนอย่างปลอดโปร่งนะคะ คุณชายฟีฟ่า”

“ฝากไว้ก่อนเถอะยัยเตี้ย”

“ฉันไม่ใช่ประชาสัมพันธ์ ไม่รับฝากของคะคุณชาย”

“ยัยเตี้ย”

“เตี้ยแล้วหนักส่วนไหนของนาย ไอ้เด็กเมื่อวานซืน!”

ด่าเสร็จฉันก็บึ้งรถออกมาทันที หนอย~ คำก็เตี้ย สองคำก็เตี้ย อย่าให้ฉันสูงกว่าตึกใบหยกนะ แม่จะเดินมาเหยียบให้จมดินเลย!!! เป็นเด็กเป็นเล็กเรียกฉันว่ายัยเตี้ยๆอยู่ได้ สักวันแม่จะจับกินซะเลยหนิ