สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าหนู!!!♡♡♡

ในวันที่พวกคุณเเม่อยู่กันพร้อมหน้ามีเสียงบานประตูเปิดดังสนั่นฉันที่รู้ว่าเป็นพ่อเเน่ๆเลยเรียกหา เเต่เเล้วก็ได้กลิ่นบางอย่างกลิ่นของสัตว์ชนิดเดียวกันลอยฟุ้งมาเเตะที่จมูกของฉันเเม่คนที่1วิ่งออกไปดูพลางหัวเราะร่าเเละเรียกเเม่คนที่สองตามออกไปเเต่เเม่คนที่2กลับตะโกนอย่างบ้าคลั้งว่าไม่เอา ตัวฉันที่ได้เเต่ยืนอึ่งอยู่ในกล่องพยายาม

ชะเงองมองหาร่างผู้เป็นเเม่เเละเเล้วฉันก็ถูกอุ้มออกไปนอกบ้านมีเเก้วใหญ่วางกลิ้งอยู่กับพื้น ฉันรู้ดีว่าต้องมีบางอย่างอยู่ในนั้นเเต่ก็โดนอุ้มเข้าไปในเเก้วเช่นกัน ฉันลืมตาพบตัวผู้นอนปิดตาอยู่ในเเก้วตัวสั่นระริกหน้าเเนบกับเเก้วอย่างสนิทฉันผู้ใจดีเค้าไปคุยด้วยเเต่ตัวผู้ก็ไม่ตอบเเถมเมินใส่อีกฉันเลนเลยกระโดดใส่ทำให้หัวจิงฉันโขกเจ้าเต็มกับขอบเเก้ว ตัวผู้หันหน้ามามองทันทีพลางหัวเราะเยาะใส่ตัวผู้วิ่งมาหาพลางใช้สองมือจับสะโพกของฉันไว้

"วีดดดดดดดดดดดด(เเม่จ้าาา")

เเม่วิ่งเข้ามาพลางเขย่าเเก้ว ฉันที่กลัวสุดขีดกระโดดออกมาจากตัวผู้อย่างรุนเเรงจนฉันเกิดเเผลตรงสะโพกขึ้นเเต่ความเจ็บปวดก็ค่อยๆหายไปจากมือเบาของเเม่คนที่2เเล้วฉันก็พลอยหลับไป 

"วี้ดดดๆๆๆๆ" เสียงดังข้างหูที่ไม่คุ้นทำให้ฉันเบิกตาใหญ่กว้าง

"เเกเป็นนใครรรรร!!!!" ฉันลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วก่อนกระโจนอย่างบ้าคลั้งไปที่เเก้สบี้ตัวผู้

"วี้ดดด(เจ็บๆๆ)" 

"เเกเป็นใครร!!"

"หวานนน!!" เเม่ทั้งสองวิ่งมาอย่างเตกตื่น

"นี้มันที่ของหวานนะ(บุ้ย บุ้ย) "

เเม่คนที่2ลูบหัวของฉันทำให้ฉันเคลิ้มจนตายี้

"ไม่ทะเลาะกันนะ เข้าใจมั้ย ขม!!"

ฉันสะดุ้ง

"เเม่!!ขม อ่อ หมอนี้ชื่อขมเหรอ!!"

ฉันพยายามมองเเม่ เเต่ดูเหมือนว่เเม่จะเกลียดขมเข้าให้เเล้วล่ะ.....