ผิดที่ไม่กล้าพอ (Not brave enough)

                    สวัสดีครับผมชื่อ อิม ครับ ตอนนี้เรียนอยู่ ม.4 ผมมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อว่า ขิง ขิงเค้าเป็นผู้หญิงห้าวๆ อ่ะครับ ซึ่งขัดกับตัวผมมากที่เป็นคนขี้อายไม่ค่อยกล้าแสดงออก ผมกับขิงอยู่ด้วยกันมาเกือบจะ 6 ปีได้ละ แต่พอมาวันนี้ ผมกับรู้สึกมากกว่าเพื่อนกับขิง แต่ด้วยผมเป็นคนขี้อายเลยไม่กล้าบอก จนขิงทักว่า

     ขิง: อิมเราอยู่แบบนี้กันมากี่ปีแล้วนะ

     อิม: ก็เกือบจะ 6 ปีแล้วนะ.... ทำไมหรอ

     ขิง: ป่าวถามเฉยๆ... แล้ว... วันนี้วันที่เท่าไรแล้วล่ะ

     อิม: ก็วันที่ 1 ไง มีอะไรพิเศษหรอ

     ขิง: เดือนนี้ก็วาเลนไทน์สินะ.... ถ้าเดือนนี้ใครให้ช็อกโกแลตเรา เรารักตายเลย

ถ้าขิงพูดมาขนาดนี้แล้ว ผมจึงรีบไปซื้อช็อกโกแลตมาให้ขิง แต่พอได้ยืนอยู่ต่อหน้าขิงเท่านั้น ร่างกายมันก็ไม่กล้ายื่นออกไปให้ ผมเลยตัดสินใจเก็บมันไว้ก่อน เวลาผ่านมา 14 วันแล้ว

ขิงได้โทรมาหาผม

     ขิง: อิมวันนี้มีคนมาขายขนมจีบให้เราด้วยแหละ

     อิม: อืม... แล้วมันขายซาลาเปาด้วยมั้ยล่ะ

     ขิง: นี่แกไม่อยากพูดอะไรจริงๆหรอ

     อิม: ก็ดีแล้วหนิแกจะได้มีแฟนกับเขาสักที

     ขิง: งั้นเราไปกินขนมจีบละนะ บาย....

ในตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกภายในหัว มันมีแต่เรื่องนี้ขึ้นมา ผมไม่รู้เลยว่าควรทำอย่างไรดี หลังจากวันนั้น ขิงเขาก็ได้มีแฟนไปแล้ว ผมก็ได้แต่โทษตัวเองว่า ทำไมไม่มีความกล้าที่ะทำอะไรเหมือนคนอื่นเขาซะบ้าง ถ้าเรามีความกล้ามากกว่านี้ ขิง เขาคงไม่มีแฟนแบบนี้หรอก จนผมได้เรียนจบม.6

          เวลาผ่านมา 2 ปี

     และแล้ววันเวลาทำให้เราโคจรมาพบเจอกันอีกครั้ง ขิงเขายังเป็นเหมือนเดิมทุกอย่าง และเขาก็ได้เดินมาคุยกับผมว่า

     ขิง: อ่าว... อิมไม่ใช่หรอ

     อิม: อืม... ขิงนี่หน่า

     ขิง: อิมทำงานที่นี่หรอ

     อิม: ใช่แล้วล่ะ... เราเป็นเจ้าของที่เองแหละ

     ขิง: เรามีเรื่องหนึ่งอยากจะบอกอิงมานานแล้วหล่ะ

     อิม: เรื่องอะไรหรอ?

     ขิง: อิมจำเรื่องเมื่อ 2 ปีที่แล้วได้มั้ย... ที่เราบอกว่าใครที่ให้ช็อกโกแลตเราคนแรกอ่ะ

     อิม: อืม... จำได้สิ แล้วทำไมหรอ

     ขิง: เรารู้นะว่าวันนั้นแกจะเอามาให้เรา... ทำไมแกไม่เอามาให้เราวะ

     อิม: คือว่า... เราไม่กล้าที่จะให้เธออ่ะ

     ขิง: จริงๆแล้วคนที่ให้เราคนแรก... ก็คืออิมนี่แหละ

     ขิง: เราก็ชอบอิมมานานแล้วเหมือนกันนะ

     ขิง: ถ้าอิมบอกว่าชอบเราไปในวันนั้นเรื่องมันคงไปเป็นแบบนี้หรอก

ขิงพูดด้วยน้ำเสียงแบบสั่นๆ และมีน้ำตาไหลออกมา

     อิม: เราขอโทษนะที่เรามันขี้ป๊อดอ่ะ... เราคงดูแลขิงไม่ได้หรอกนะ

     ขิง: อืม... เราสียใจเหมือนกันนะที่คนคนนั้นไม่ใช่อิมอ่ะ

          เรื่องราวในวันนั้นก็ทำให้ผมรู้ว่าการที่เราไม่กล้าที่จะทำอะไรนั้น อาจจะเป็นการทำร้ายตัวเองอีกทางก็ได้