ความรักของสองเรา

"ขอบคุณที่ให้ไปค่ะ" เสียงมิน

ถึงเศร้าแต่ฉันมีอีกครองครัวที่ฉันต้องดูแลเหมือนกัน ฉันได้แต่ส่งยิ้มให้กับครอบครัวนี้ที่มีน้องชายของฉันที่ดูแลอยู่แล้ว

"ไปได้แล้ว"

"อืม...บายค่ะพ่อแม่ เจ้าน้องชาย" เสียงมิน

"เขาขอเตือนเจ้าเรื่องหนึ่งห้ามตายนะ"

"ขอบคุณที่เตือน" เสียงมิน

ทุกคนรอก็นะ

"เกิดอะไรขึ้น"

"มีอะไร ไม่จริง ร่างกายของฉันอยู่ไหน" เสียงมิน

"แย่แล้ว พวกเขาคิดว่าเธอได้ตายไปแล้ว"

"รีบไปที่ร่างเถอะ"

ให้ขณะที่พวกฉันหาร่าง ฉันได้ยินพวกแม่บ้านว่าร่างฉันจะถูกนำไปเผา พวกฉันได้เจอร่างฉันรีบเข้าร่างอย่างเร็ว

"ลูกไม่ได้เลย"

"มิน ฮือ อื้ก อื้ก เฮ้อ" เสียงอาลาดิน

"มินจัง" เสียงอาลีบาบา

"ฉันอย่าไม่ตาย" เสียงมิน

"มิน อืม" 

"ผีหลอด" เสียงอาลาดิน,อาลีบาบา

วันต่อมา

"ไม่มาตั้งนาน" เสียงมิน

"เจ้านี้เป็นเพราะโชคหรือเป็นเพราะยาดีนะถึงไม่ตาย" เสียงก็อบลิน

"ฉันจะไปไหนก็นะ"

"ที่ไหน"

"ความลับจ๊ะ"

"เชิญตามสบาย"

ฉันเดินไปยังต้นไม้ใหญ่ที่ทำให้ฉันได้เจอเขา

"ขอแต่เทพเจ้าช่วยทำให้มินตื่นจากความตายด้วยครับ" เสียงจูดัล

"ข้าขอให้ชายผู้นั้นได้รู้ว่าข้าได้ตื่นแล้ว" เสียงมิน

พอฉันพูดจบ ฉันหันหน้าไปหาจูดัล แต่จูดัลกลับวิ่งเข้ามากอดฉัน

"จูดัล นาย"

"เธอน่าจะตื่นให้เร็วนะ ฉันจะได้บอกรักเธอให้มากๆ"

"ห็าา นายชอบฉันเหรอ" เสียงมิน

"ใครพูด" เสียงจูดัล

"รู้แบบนี้ไม่กลับมาดีกว่า" เสียงมิน

"ฉันชอบเธอ จบมั้ย" เสียงจูดัล

"ฉันก็ชอบนาย" เสียงมิน

ฉันกับจูดัลได้บอกความรู้สึกของตัวเองให้กันและกัน

หลายปีต่อมา

"ลุงซินแบดเร็วครับ"

"จูเบ ลุงซินแบดเขาเหนื่องแล้วนะจ๊ะ"

"ครับ" เสียงจูเบ

"ลูกของเจ้าจูดัลวิ่งเร็วจริงๆ" เสียงซินแบด

"เจ้าตัวจากกลับมาตอนไหนรู้ไม" เสียงเรน

"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ" เสียงมิน

"แม่ พ่อจะกลับบ้านตอนไหนครับ" เสียงจูเบ

"พ่อกลับมาแล้ว" เสียงจูดัล

"ขอต้อนรับกลับบ้านจูดัล" เสียงมิน

"พ่อครับ" เสียงจูเบ

"ให้ที่สุดครอบครัวนี้ก็ได้อยู่พอหน้ากันสิที่" คนที่ส่งมินมาอย่าโลกอดีต

......จบแล้ว......